Pinupuri nila ang batang lalaki kahit walo pa lang siya, dahil marunong na siyang mang-akit ng mga babae. Pero habang papuri pa lang sila, bigla silang na-shock sa mga ginawa ni Kingston.Sabi ni Kingston sa grupo ng tao na napaka-lamig at seryoso, "Kahit gaano kabata ang anak niyo, pakibantayan ng maayos! Huwag hayaang maging abo siya sa ilang segundo bago pa man siya tuluyang lumaki!"Pagkasabi niyon, dinurog niya ang pendant sa kanyang susi ng kotse na hawak niya sa harap ng maraming tao at ginawang pulbos ito. Hindi lang sila na-shock nang lumipad ang pulbos sa hangin, kundi halos tumalon sa takot ang kanilang mga puso. Pagkatapos niyang magsalita, may paggalang niyang sinabi kina Sabrina at Aino, "Madam at munting prinsesa, pasok na tayo."Si Sabrina, na sobrang laki ng tiyan, ay tumango. "Sige."Bumaling si Aino at parang bata na inasar ang batang lalaki, na takot na takot at umihi sa kanyang pantalon, gamit ang kanyang mga mata. "Eh! Paano ko malalaman na gagalaw si Tito Kin
Si Jane ay nagpapadede sa kanyang anak sa loob ng ward. Kasabay nito, nagpapadede rin si Alex sa bata. Sa mga nakaraang araw, hindi umalis si Alex sa ward. Sa araw, siya ay naging isang super responsableng ama. Eksperto na siya sa pagpapalit ng lampin at damit ng bata. Sa sandaling iyon, nang makita niya na hindi tama ang pagkakahawak ni Jane sa bote habang pinapadede ang bata, pinagsabihan pa ni Alex si Jane, "Tignan mo. Masyadong mataas ang pagkakahawak mo sa bote sa ganyang posisyon. Maaaring mabilaukan ang bata."Sumagot si Jane, "Alam ko, mahal!"Ipinagpatuloy ni Alex, "Tsaka, kapag hinahanda mo ang gatas na pormula para sa bata sa hinaharap, kailangan siguruhing tama ang temperatura. Kailangan mo itong subukan sa balat sa loob ng iyong pulso, at kailangan ito ay bahagyang mas mainit kaysa doon, saka ito magiging tama kapag iinumin ng bata!"Ngumiti si Jane at muling nagsabi. “Alam ko. Kulang na lang ay maging dakdakera ka pa!”Hindi nakapag salita si Alex.Siya ay si Alex Po
Jane ngumiti kay Sabrina. “Mahirap mong patawanin, pero malambot ang puso mo.”Dumating na si Sabrina sa harap ni Jane, at medyo naawa siya kay Jane habang tinitingnan ito. “Jane, ang putla mo at parang pumayat ang mukha mo.”Tumango si Jane. “Swerte ako at hindi pa oras ko.”“Jane, kailangan mong mabuhay!” sabi ni Sabrina habang kinakagat ang ngipin.Tumango ulit si Jane. “Oo, kailangan kong mabuhay! At hindi lang basta mabuhay, kailangan kong maging matibay. Dapat maging katulad mo ako, at protektahan ang anak ko habang buhay. Hindi lang yon, kailangan ko rin ipagtanggol ang aking kasal,” sabi ni Jane, at saka tiningnan si Alex na hawak ang bata.“Mister Poole,” tawag ni Sabrina. Hindi niya inaasahan na magiging natural si Mister Poole sa pag-aalaga ng bata. Parang ganap na ama siya sa oras na iyon. Bagong pakain lang niya sa bata, at binuburp na ito. Ang galing pa niya sa pagpapa-burp sa bata. Pagkalipas ng ilang minuto, naburp na ang bata. Saka lang siya nakahinga ng maluwag a
Biglaang tumawag si Sean Ford. Pero mas nakakagulat pa kay Sabrina, napakabait ng boses ni Sean. Kahit takot si Sean kay Sebastian, at matagal nang walang koneksyon sa Ford Group, madalas malakas pa rin si Sean, lalo na sa Ford Residence. Lakas din siya sa paningin nina Sabrina at Aino. Pero ngayon, kitang-kita na ang hina ng tono ni Sean."Sabrina, ako... ako ang father-in-law mo," sabi ni Sean.Father-in-law? Ang salitang 'to ay bago kay Sabrina. Para sa kanya, iisa lang ang tatay niya at namatay na ito noong twelve years old siya. Kalaunan, nalaman niya na si Lincoln ang kanyang tunay na ama, ngunit si Lincoln ay hindi kailanman nagbigay sa kanya ng kaunting pagmamahal na tulad ng isang ama. Tinulak pa nga siya ni Lincoln sa bilangguan gamit ang kanyang sariling kamay. Kaya, ang ama ay isang salitang nagpaparamdam kay Sabrina ng ironya at kaligayahan tuwing naririnig niya ito. Kalaunan, ikinasal siya kay Sebastian. Tulad niya, bihira ring tawagin ni Sebastian ang kanyang ama. Bihi
"Dadalhin namin ni Sebastian si Aino para bumisita kay Lolo..." sabi niya ng kalmado."Sabrina," tawag ni Sean kay Sabrina ng may lambing. Para bang malapit, humihingi ng tawad, at nagpapasakop."Mister Ford, meron pa bang iba?" tanong ni Sabrina."Sabrina, ma...mapapatawad mo ba ako?" tanong ni Sean.Napatigil si Sabrina sa pagkabigla."Hindi ko nakita ang mga pagkakamali ko dati. Palaging mataas ang noo ko, pero nang makita kong malapit nang mamatay ang matanda, biglang naramdaman ko na matanda na rin ako. Pitumpu't pito na ako. Bakit pa ako nag-aalburoto? Dalawang beses ka nang nabuntis para sa pamilya Ford. Si Aino malaki na at napakabait. Bilang lolo niya, ano pa bang hindi ko masisiyahan? Nasobrahan ako dati! Grabe ang ginawa ko! Sabrina, matanda na ako, baka... baka pagkatapos mamatay ng lolo mo sa batas, ako naman...""Mister Ford!" Pina-epal ni Sabrina si Sean. "Huwag mong sabihin 'yan, Mister Ford. Ako... pinapatawad kita. Ako... hindi kita kinagalitan."Mabait talaga
“Mommy, tingnan mo, si Lolo!” sumigaw ulit si Aino.Sa parehong oras, lumabas din si Sabrina sa pintuan nang pabigla-bigla. Sa isang iglap, nakita niya si Sean na nakatayo sa harap ng elevator at may hawak pang dalawang bag sa kamay. Mukha siyang medyo pagod, ngunit masaya ang kanyang mukha. “Sabrina, ikaw... hindi mo na kailangang gumawa ng crab ravioli para kay Aino. Ito... binili ko kagabi sa pinakamatandang tindahan ng ravioli sa isa sa pinakamatandang kalsada sa lungsod. Sinadyang pinanood ko sila habang inihahanda ang karne ng alimango at binalot ito, at pinanood ko sila habang nilalagay sa freezer para i-freeze.”Natahimik sina Sabrina at Aino.“Kung mali ang oras ng pag-freeze ng karne ng alimango, hindi ito magfi-freeze. Kung sobrang tagal itong ifi-freeze, kahit isang segundo lang na mas matagal, hindi ito magiging sariwa. Kaya't niluto ito ng alas-kwatro ng umaga at natapos sa loob ng kalahating oras. Pagdating ko sa pintuan ninyo, sakto lang... Sakto lang...” bulong ni S
"Naku, Lolo, ang bagal mo talagang maglakad sa hagdan," sabi ni Aino na may ngiti."Ikaw talaga, malilimutin mo na talaga ako. Sabi mo masaya tayong dalawa maglakad sa hagdan na magkahawak kamay, at naniwala naman ako. Pero ikaw, malayo na ang nalakad, ako'y nasa taas pa rin.""Lolo, tutulungan kita." Umakyat ulit si Aino sa mga hakbang para hawakan ang kamay ng kanyang lolo. "Ingat ka, Lolo."Lolo? Sandali lang na nalito si Kingston. Si Sean ba iyon? Parang boses niya, pero bakit ganoon ka-friendly si Aino sa kanya? Justo nang gustuhin na ni Kingston na umakyat para tingnan ito, si Aino ay nagpatuloy na paibaba na kasama si Sean. Tunay nga, si Sean iyon. Ngunit napanganga si Kingston. Hindi niya inaasahan na magiging ganoon ka-friendly si Aino sa matandang lalaki. Hindi siya malayo sa kanya, at napakalapit niya. Sa mga dahilan na iyon, naramdaman ni Kingston na naantig siya. Sa huli, lolo niya ito, kaya't wala namang dahilan para hindi sila malapit."Magandang umaga, Lolo Director
"Lolo! Iligtas mo ako, Lolo!" Nagsigaw si Aino nang buong lakas. Gayunman, nagawa lamang niyang sumigaw ng ilang beses bago siya itinulak papasok sa isang sasakyan.Si Sean, na itinulak palayo, ay marahas na pinukpok ang sahig ng buong lakas. "Mga b*stard! Mga g*go! Ibaba n'yo ang apo ko! Ibaba n'yo siya!" Ang kanyang sigaw ay nagbigay-tanda ng kanyang matanda at mahina nang kondisyon. Tiningnan niya nang malalim ang kotse na may kasamang apo, habang ito'y unti-unting umiilalim sa malayo. Dugo ang dumaloy sa kanyang puso. Kinuha niya ang kanyang cellphone at sa pamamagitan ng kanyang mapag-aalanganing mga daliri, sinubukang tawagan ang isang grupo ng mga numero. Sa sandaling ma-connect ang tawag, agad siyang sumigaw ng galit. "Mga g*go! Grupo ng mga walanghiya kayo! Bakit ninyo binago ang plano? Hindi ba't napagkasunduan natin na ako mismo ang lalapit sa kanya at hindi natin siya guguluhin o takutin? Bakit ninyo siya inagaw sa kalsada? Kinakabahan na siya! Nanginginig sa takot!"Maki