"Nararamdaman mo ba yan, Jane?""..." Hindi sumagot si Jane. Syempre naramdaman niya. Kakaiba ang pakiramdam ng pagsipa sa kanyang tiyan. Siya ay payat at gayundin ang balat sa kanyang tiyan, kaya kahit isang napakaliit na bakas ng paa ay nakikita niya. Marahan niyang hinaplos ang kanyang tiyan at, parang may telepatiya sa pagitan nila, muli siyang sinipa ng maliit na paa nang walang babala ng dumampi ang kamay niya sa kanyang tiyan.Ngumisi si Jane. "Anak ko. Anak ko. Ito... ito ang anak ko?" Naluluha siyang tumingin sa mga tao sa paligid niya at lahat ay tumango sa kanya."Yung baby mo, Jane.""Ginawa ito ng nanay mo dahil ayaw niyang maging pabigat sa iyo. Kahit na para sa sanggol na nasa tiyan mo, kailangan mong maging matatag at mabuhay."Ang mga tagapaglingkod ay hindi nakagugol ng maraming oras kasama si Jane, ngunit lahat sila ay mga taong mababa ang katayuan na may karaniwang pagmamalasakit sa isa't isa. Nang makitang napakaraming tao ang nag-aalaga sa kanya, at ang aktwa
Mahigit sampung araw pa lamang ang lumipas mula nang huli niya itong makita, at tila lalong lumaki ang tiyan ni Jane. Sa nakalipas na sampung araw sa White Ocean City, medyo malaya si Alex at, kapag wala siyang magawa, maaari siyang, mula sa Kidon City, kumunsulta sa mga doktor mula sa White Ocean City at magsaliksik online nang mag-isa. Marami siyang natutunan tungkol sa mga buntis na babae at nalaman niya na habang tumatagal ang pagbubuntis, mas mabilis ang paglaki ng fetus. Sa katunayan, pagkatapos lamang ng sampung araw, si Jane ay nagbago nang husto. Gayunpaman, napakapayat pa rin niya at maputla pa rin ang kanyang mukha na walang anumang kulay; basag-basag pa ang kanyang damit, bahagya pang nakatakip sa kanya, kung tutuusin, tila iyon ay dahil lang sa sobrang laki ng kanyang tiyan para matakpan.May hawak siyang teapot at nagre-refill ng mga inumin para sa mga bisita. Siya ay malinaw na kakaiba habang siya ay naglalakad sa paligid ng restaurant sa kanyang estado sa pagitan ng mg
Lihim na tuwang-tuwa si Ivy sa sobrang swerte niya. Noong nasa tabi siya ni Huron, siya ang pinakahuling karagdagan, at siya rin ang pinakakapansin-pansin sa limang dilag. Sa huli, lahat sila ay inilibing ng buhay magdamag ni Alex at si Ivy lang ang nakaligtas. Pinuntahan niya si Lenny, umaasa lamang na mabubuhay siya at hindi mamatay sa gutom, ngunit pagdating niya kay Lenny, nakilala niya ang isang taong kasingkapangyarihan ni Alex. Kahit si Lenny ay may pakiramdam na si Ivy ang kanyang masuwerteng bituin, at ganoon din ang naramdaman ni Ivy. Higit pa rito, hindi inisip ni Ivy na isang taong nakakatakot si Alex. At least, kahit hindi nagpakita ng awa kahit kanino si Alex simula nang dumating siya sa White Ocean City, maliban kay Ivy, nasa golden age pa siya na labing-walo. Kahit sinong lalaki ay magiging mahabagin sa kanya.‘At itong buntis na babae! Hmph! Isa lang siyang matandang babae sa edad na thirties! Ang lakas ng loob niyang tanggihan ako. Ngayon na ang araw na mamatay siya!
Nalaglag ang panga ng lahat sa sinabi ni Alex habang tahimik silang nakatingin sa dalawa."Ako ay magiging kay Master Powell sa natitirang bahagi ng aking buhay, buhay o patay," sagot ni Jane sa isang hindi kapani-paniwalang kaswal na tono."Ngunit tingnan mo ngayon; ikaw ang janitor.""So ano? Kung ikukumpara sa pang-aabuso na natanggap ko mula sa aking mga biyolohikal na magulang, ang paghihiwalay na kinailangan kong tiisin sa aking mga kapatid, ang apat na taong pagkakakulong ng aking mga biyenan, bago mo itaboy at halos mamatay sa kamay ng iyong fiancee, atleast nakaayos na ako ngayon. Nagpapasalamat ako.""Pero ako..." hindi natapos ni Alex ang kanyang pangungusap."Ngunit hindi ikaw!" Tahimik na ngumiti si Jane at itinaas ang tingin kay Alex. "Hindi ka susuko di ba? Ikaw na lang ang mag-uutos at ako naman ang susunod. Umalis agad ako nung pinapunta mo ako, kaya akala mo babalik ako ng may pasasalamat sa puso ko kapag ikaw ang nagsabing bumalik ako. Pero hindi mo akalain na s
Agad na tumulo ang luha ni Ivy sa pasasalamat. "Ayoko. Talagang hindi, Miss Jane.""Papasok ako para maglinis ngayon." Lumingon si Jane papasok na may hawak na teapot."Jane!" Tinawag siya ni Alex, "Tapos na ang negosyo ko dito sa White Ocean City. Aalis na ako sa loob ng isa o dalawang araw. Mula ngayon...“Mula ngayon, huwag na tayong magkita. Paalam."Pero tandaan mo, hindi pa rin kita kayang bitawan...""Hindi mo kayang bitawan ang katawan ko, ibig mong sabihin?" sarkastikong tanong ni Jane."Tama iyan!" Tapat na umamin si Alex. "Walang makakapaglingkod sa akin nang kasinghusay mo! Hindi na ako makakahanap ng ibang babae...""Kaya mo, kung gusto mo." Nagsimulang tumulo ang mga luha sa pisngi ni Jane. "Maaari kang kumuha ng sampung babae dito at maglilingkod sila sa iyo ng isang daang beses na mas mahusay kaysa sa ginagawa ko mula rito.""Sana hindi mo ito pagsisihan!""Hindi kailanman!""Napakagaling!" Ngumisi si Alex at tumalikod na para umalis. Habang naglalakad ay kina
"Alex?" May kabuuang isang daang bisita sa buong restaurant. Walang nangahas na tawagin siyang Alex Poole; kahit si Mister Poole ay itinuturing na matapang na paraan ng pagtawag sa kanya. Tinukoy siya ng karamihan ng mga tao doon bilang 'Master Alex', ngunit gayon pa man , pinuntahan siya ng buntis at tinawag siya sa first name niya.Hindi siya sumunod sa pagmamakaawa sa kanya ni Alex na bumalik sa kanya kanina, tapos ngayon ay nagsisi siya kaagad sa pag-alis niya?‘Ha! Masyado na siyang napunta sa pamamagitan ng paglalaro ng hard to get. Walang babae na tunay na marangal at mayabang; palabas lang ang lahat!’ naisip nila.Dahil napakalayo na niya sa kanyang mga balak, ang lahat ay desperado na makita kung ano ang maaaring mangyari sa deadbeat na buntis.Ang buntis na babae ay tumakbo palabas, inalalayan ang kanyang tiyan, habang ang mga taong nasa likuran niya na nandoon para salubungin si Alex ay sumunod na malapit sa kanya. Gusto nilang lahat na panoorin siyang gumawa ng kalokohan
"Alex..." Sumandal si Jane sa bintana at nawalan ng pag-asa na tinawag ulit siya.Malamig na tinitigan ni Alex si Jane. "Sabihin mo kung anong kailangan mong sabihin. Nakagawa na ako ng mga plano kaya hindi na ako magtatagal dito. Maraming bagay na naghihintay sa akin pabalik sa Kidon City.""Alex, ang nanay ko..." Napalunok si Jane sa kanyang mga luha, at biglang napagtanto na wala siya sa posisyon na humingi ng tulong kay Alex tungkol sa kanyang ina. Hiniling niya sa kanya na umalis sa harap ng napakaraming tao. "Ikaw... Ikaw... Ako...""Sabihin mo kung ano ang kailangan mong sabihin," sabi niya."Ikaw... Akala mo noon ay pinagsilbihan kita ng maayos, hindi ba?" Napatingin si Jane kay Alex nang may pananabik."...""Sa tingin ko ay wala nang ibang tao sa mundo na mas nakakaalam ng iyong mga pangangailangan kaysa sa akin; walang mas nakakaalam kaysa sa akin tungkol sa kung anong mga posisyon ang pinaka-enjoy mo; walang mas nakakaalam ng iyong katawan kaysa sa akin.""...""So
Mas lalong lumalim ang pamumula ng mukha ni Jane ng marinig ang mababa at paos na boses ni Alex. Alam niyang nililigawan siya ni Alex, at kahit na hindi siya ganoon, wala siyang naramdaman kundi isang pakiramdam ng seguridad.Pitong taon na niyang kasama si Alex, at noon pa man ay alam niyang maganda ang ugali nito. Kung hindi dahil sa pagdurog ng puso ni Alex sa magdamag, maituturing pa rin siya ni Jane bilang isang taong may magandang personalidad. Ang dahilan kung bakit siya tuluyang sumuko kay Alex ay bahagyang dahil sa katotohanan na pinalayas siya nito sa kanyang bahay ng biglaan, ngunit may higit pa rito na hindi niya nabanggit o sinabi sa sinuman; ito ay dahil nakaramdam siya ng sakit sa pagmamahal ni Alex kay Lily. Pito, halos walong taon ng pagsasama, sa pamamagitan ng kayamanan at kahirapan, kumain at namuhay silang magkasama, araw at gabi, ngunit wala iyon kumpara sa isang babae mula sa buong mundo. Walang awang pinalayas si Jane nang bumalik ang babaeng iyon, at iyon ang