"Oo!" sagot ng nurse.Lumabas ang lalaki sa ward bago kinuha ang kanyang telepono para tumawag. "Master Alex, ang matandang babae ay matatag na ngayon.""Sige, bumalik ka na" sabi ni Alex. Hindi siya nagpakita dahil kilala siya ng matandang babae. Maaari lamang niyang ipadala si Garrett upang aliwin ang matandang babae."Oo, Master Alex."Hindi nagtagal ay bumalik si Garrett sa tinutuluyan ni Alex at agad na sinabi ni Alex sa kanya, " Tingnan mo si Jane, at tandaan na huwag kang hayaang makita ka niya.""Oo, Master Alex." Dahil doon, nagtungo si Garrett sa mansyon ng Powell.Malalim na ang gabi at katatapos lang magtrabaho ni Jane sa buong araw. Sumakay siya ng scooter at bumalik sa mansyon. Nanatili siya sa parehong silid ng kanyang ina, kasama ang lahat ng iba pang mga katulong sa unang palapag.Sa nakalipas na sampung araw na nagtatrabaho siya sa restaurant ni Lenny, lagi siyang hinihintay ng kanyang ina na umuwi mula sa trabaho sa may pintuan, ngunit sa pagkakataong ito, hin
Hindi na nagulat si Lenny nang makatanggap siya ng tawag mula kay Alex. Siya ang tumawag kay Garrett na nagsasabing kailangan niya ng mga tagubilin para sa ilang mga bagay sa araw. Gayunpaman, nang makatanggap siya ng tawag mula mismo kay Alex sa sandaling iyon, nakaramdam pa rin siya ng takot. Hindi ito maaaring makatulong. Ginawa lang niya."Bakit mo ako hinahanap, Master Powell?" tanong ni Alex."Narito ang bagay, Master Alex," sabi ni Lenny, nauutal sa buong oras. "Para sa ilang kadahilanan, ang mga tao dito sa White Ocean City ay mabilis na nakatanggap ng balita, lahat sila...alam nilang nakilala kita minsan at narito ka para sa isang business trip sa White Ocean City.""Pumunta ka sa punto!" naiinip na sabi ni Alex."Um, may mga tao dito sa White Ocean City, lahat ng uri ng tao, na...na gustong i-welcome ka dito. Sa makikita mo... Dito sa restaurant ko ang venue para sa welcoming party. Medyo maluwag ang restaurant ko, at ito ay legal. Masarap din ang mga inumin at pagkaing n
"Nararamdaman mo ba yan, Jane?""..." Hindi sumagot si Jane. Syempre naramdaman niya. Kakaiba ang pakiramdam ng pagsipa sa kanyang tiyan. Siya ay payat at gayundin ang balat sa kanyang tiyan, kaya kahit isang napakaliit na bakas ng paa ay nakikita niya. Marahan niyang hinaplos ang kanyang tiyan at, parang may telepatiya sa pagitan nila, muli siyang sinipa ng maliit na paa nang walang babala ng dumampi ang kamay niya sa kanyang tiyan.Ngumisi si Jane. "Anak ko. Anak ko. Ito... ito ang anak ko?" Naluluha siyang tumingin sa mga tao sa paligid niya at lahat ay tumango sa kanya."Yung baby mo, Jane.""Ginawa ito ng nanay mo dahil ayaw niyang maging pabigat sa iyo. Kahit na para sa sanggol na nasa tiyan mo, kailangan mong maging matatag at mabuhay."Ang mga tagapaglingkod ay hindi nakagugol ng maraming oras kasama si Jane, ngunit lahat sila ay mga taong mababa ang katayuan na may karaniwang pagmamalasakit sa isa't isa. Nang makitang napakaraming tao ang nag-aalaga sa kanya, at ang aktwa
Mahigit sampung araw pa lamang ang lumipas mula nang huli niya itong makita, at tila lalong lumaki ang tiyan ni Jane. Sa nakalipas na sampung araw sa White Ocean City, medyo malaya si Alex at, kapag wala siyang magawa, maaari siyang, mula sa Kidon City, kumunsulta sa mga doktor mula sa White Ocean City at magsaliksik online nang mag-isa. Marami siyang natutunan tungkol sa mga buntis na babae at nalaman niya na habang tumatagal ang pagbubuntis, mas mabilis ang paglaki ng fetus. Sa katunayan, pagkatapos lamang ng sampung araw, si Jane ay nagbago nang husto. Gayunpaman, napakapayat pa rin niya at maputla pa rin ang kanyang mukha na walang anumang kulay; basag-basag pa ang kanyang damit, bahagya pang nakatakip sa kanya, kung tutuusin, tila iyon ay dahil lang sa sobrang laki ng kanyang tiyan para matakpan.May hawak siyang teapot at nagre-refill ng mga inumin para sa mga bisita. Siya ay malinaw na kakaiba habang siya ay naglalakad sa paligid ng restaurant sa kanyang estado sa pagitan ng mg
Lihim na tuwang-tuwa si Ivy sa sobrang swerte niya. Noong nasa tabi siya ni Huron, siya ang pinakahuling karagdagan, at siya rin ang pinakakapansin-pansin sa limang dilag. Sa huli, lahat sila ay inilibing ng buhay magdamag ni Alex at si Ivy lang ang nakaligtas. Pinuntahan niya si Lenny, umaasa lamang na mabubuhay siya at hindi mamatay sa gutom, ngunit pagdating niya kay Lenny, nakilala niya ang isang taong kasingkapangyarihan ni Alex. Kahit si Lenny ay may pakiramdam na si Ivy ang kanyang masuwerteng bituin, at ganoon din ang naramdaman ni Ivy. Higit pa rito, hindi inisip ni Ivy na isang taong nakakatakot si Alex. At least, kahit hindi nagpakita ng awa kahit kanino si Alex simula nang dumating siya sa White Ocean City, maliban kay Ivy, nasa golden age pa siya na labing-walo. Kahit sinong lalaki ay magiging mahabagin sa kanya.‘At itong buntis na babae! Hmph! Isa lang siyang matandang babae sa edad na thirties! Ang lakas ng loob niyang tanggihan ako. Ngayon na ang araw na mamatay siya!
Nalaglag ang panga ng lahat sa sinabi ni Alex habang tahimik silang nakatingin sa dalawa."Ako ay magiging kay Master Powell sa natitirang bahagi ng aking buhay, buhay o patay," sagot ni Jane sa isang hindi kapani-paniwalang kaswal na tono."Ngunit tingnan mo ngayon; ikaw ang janitor.""So ano? Kung ikukumpara sa pang-aabuso na natanggap ko mula sa aking mga biyolohikal na magulang, ang paghihiwalay na kinailangan kong tiisin sa aking mga kapatid, ang apat na taong pagkakakulong ng aking mga biyenan, bago mo itaboy at halos mamatay sa kamay ng iyong fiancee, atleast nakaayos na ako ngayon. Nagpapasalamat ako.""Pero ako..." hindi natapos ni Alex ang kanyang pangungusap."Ngunit hindi ikaw!" Tahimik na ngumiti si Jane at itinaas ang tingin kay Alex. "Hindi ka susuko di ba? Ikaw na lang ang mag-uutos at ako naman ang susunod. Umalis agad ako nung pinapunta mo ako, kaya akala mo babalik ako ng may pasasalamat sa puso ko kapag ikaw ang nagsabing bumalik ako. Pero hindi mo akalain na s
Agad na tumulo ang luha ni Ivy sa pasasalamat. "Ayoko. Talagang hindi, Miss Jane.""Papasok ako para maglinis ngayon." Lumingon si Jane papasok na may hawak na teapot."Jane!" Tinawag siya ni Alex, "Tapos na ang negosyo ko dito sa White Ocean City. Aalis na ako sa loob ng isa o dalawang araw. Mula ngayon...“Mula ngayon, huwag na tayong magkita. Paalam."Pero tandaan mo, hindi pa rin kita kayang bitawan...""Hindi mo kayang bitawan ang katawan ko, ibig mong sabihin?" sarkastikong tanong ni Jane."Tama iyan!" Tapat na umamin si Alex. "Walang makakapaglingkod sa akin nang kasinghusay mo! Hindi na ako makakahanap ng ibang babae...""Kaya mo, kung gusto mo." Nagsimulang tumulo ang mga luha sa pisngi ni Jane. "Maaari kang kumuha ng sampung babae dito at maglilingkod sila sa iyo ng isang daang beses na mas mahusay kaysa sa ginagawa ko mula rito.""Sana hindi mo ito pagsisihan!""Hindi kailanman!""Napakagaling!" Ngumisi si Alex at tumalikod na para umalis. Habang naglalakad ay kina
"Alex?" May kabuuang isang daang bisita sa buong restaurant. Walang nangahas na tawagin siyang Alex Poole; kahit si Mister Poole ay itinuturing na matapang na paraan ng pagtawag sa kanya. Tinukoy siya ng karamihan ng mga tao doon bilang 'Master Alex', ngunit gayon pa man , pinuntahan siya ng buntis at tinawag siya sa first name niya.Hindi siya sumunod sa pagmamakaawa sa kanya ni Alex na bumalik sa kanya kanina, tapos ngayon ay nagsisi siya kaagad sa pag-alis niya?‘Ha! Masyado na siyang napunta sa pamamagitan ng paglalaro ng hard to get. Walang babae na tunay na marangal at mayabang; palabas lang ang lahat!’ naisip nila.Dahil napakalayo na niya sa kanyang mga balak, ang lahat ay desperado na makita kung ano ang maaaring mangyari sa deadbeat na buntis.Ang buntis na babae ay tumakbo palabas, inalalayan ang kanyang tiyan, habang ang mga taong nasa likuran niya na nandoon para salubungin si Alex ay sumunod na malapit sa kanya. Gusto nilang lahat na panoorin siyang gumawa ng kalokohan
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu