Pagkarinig sa sinabi ni Sabrina, umupo ng maayos si Alex. Tuwang- tuwang tanong niya, “Sabrina, alam mo kung nasaan si Jane, di ba?”Hindi nakaimik si Sabrina.Napatingin si Alex kay Sabrina na may pananabik. “Sabrina, sabihin mo kung nasaan ang Jane ko. Sasabihin mo ba sa akin?”Humingi ng paumanhin si Sabrina, " ako ay humihingi ng paumanhin, Mr Poole. Hindi ko talaga alam kung nasaan siya. Tinawag niya ako nitong nakaraan . Noong una ay ayaw kong sabihin sa iyo. Ang buong bundok ay isang sementeryo."Matapos ang ilang sandali, bumuntong- hininga si Sabrina. “Alam kong gusto mong hanapin si Jane. Gusto ko rin siyang mahanap. Dahil buntis na ako noon, alam ko na ang pagtakas habang ipinapanganak ang bata ay isang buhok lang sa kamatayan! Kaya naman, mas gusto kong hanapin si Jane kaysa sa iyo."Pagkatapos sabihin iyon, kinuha ni Sabrina ang mga bulaklak mula sa kamay ni Alex at maingat na inilagay sa vase. Pagkatapos ay malungkot na humiga si Alex sa kama.“Mukhang wala na
Maging si Aino ay sumandal sa mga bisig ng kanyang ama at hindi umimik. Buti na lang at may pumasok sa pinto sa sandaling ito at nabasag ang katahimikan.“Tito Alex, ano…anong nangyari sa iyo? Pumunta ako sa summer house mo, pero hindi ako pinapasok ng kasambahay mo. Sabik na akong mamatay!”Si Ryan ang unang pumasok sa pinto. Galing siya sa kumpanya pagkatapos ng trabaho. Agad namang pumasok si Marcus. Hindi kasing balisa ang ekspresyon ni Ryan dahil kung tutuusin, hindi naman ganoon ka- close si Marcus kay Alex.Inilapag ni Marcus ang flower basket na dinala niya para kay Alex, at pagkatapos ay tumingin siya kay Sabrina ng buong pananabik. “Sabrina, buong araw akong nagmeeting sa kumpanya ngayon, kaya wala akong panahon na magtanong tungkol sa iyo. kamusta ka na? Tapos na ba ang proseso ng hand- over kay Zayn?"Tumango si Sabrina. “Mm- hmm. Ang aking kapatid na lalaki ay opisyal na naging direktor ng Smith Group kahapon. Dahil ito ay isang katapusan ng linggo kahapon at mayro
Natigilan si Sabrina nang marinig ang boses ng kabilang linya. Akala niya mali ang narinig niya, tapos nautal siya sa tuwa. "Ja- Jane, ikaw ba yan?"Sa kabilang dulo, ngumiti si Jane. “Sabrina, ano…anong problema? Bakit ka tuwang tuwa? Hindi pa ganoon karaming araw mula noong huling tawagan kita, tama ba?”Hindi nakaimik si Sabrina. Ito ay dahil sa mainit na gulo ni Sabrina nitong mga nakaraang araw dahil kina Jennie at Lori, na biglang bumalik mula sa ibang bansa. Halos sirain pa niya ang sarili niyang kasal. Grabe talaga ang nangyari kaya pagkatapos ng insidenteng iyon, may feeling talaga si Sabrina na parang lifetime na ang nakalipas. Naramdaman din niya na parang matagal na siyang hindi tinatawagan ni Jane. Sa totoo lang, dalawang linggo pa lang.“Jane, ikaw…” Nang may gustong sabihin si Sabrina, binigyan siya ni Alex ng gesture. Napatingin agad si Sabrina kay Alex.Hindi man lang naisip ni Alex na humanap ng panulat o kahit ano, diretso lang siyang kinagat ang sariling dul
“Sabrina, pinahiram mo pa ako ng pera noong ako ay lubhang nahihirapan. Alam mo ba kung gaano ako nagpapasalamat sa iyo sa aking puso, Sabrina? Gayunpaman, hindi ako makakabalik sa South City. Hula ko na matatalo ako ni Mr Poole hanggang mamatay kung babalik ako sa South City. Samakatuwid, kahit gaano ako nag-aalala tungkol sa iyo, hindi ako makakabalik upang makita ka. Kailangan mong mag-ingat sa lahat, Sabrina."Hindi nakaimik si Sabrina. Napatingin siya kay Alex at mukhang natigilan ito. Si Sabrina ang tumawag sa loudspeaker, at lahat ay nagpipigil ng hininga habang nakatingin sa kanya.Sa kabilang banda, nagsasalita pa rin si Jane. “Sabrina, pitong taon na akong kasambahay sa isang mayamang pamilya. Akala ko noong una, gagawin akong lehitimong asawa ng padre de pamilya. Sa huli, wala man lang kahit katiting na babala noong pinalayas niya ako. Hindi man lang niya ako hinayaang magpalit ng damit. Hindi lang iyon, pati ang suweldo ko ay inagaw. Ang mga tao sa loob ng mayayamang pa
Tanong ni Sabrina, “Jane, maaari mong sabihin sa akin, ano yun? Kung mayroon kang anumang problema, dapat mong sabihin sa akin kaagad. Kaya kitang tulungan! Magtiwala ka sa akin, Jane."Naging mapurol ang tono ni Jane. "Gusto ko lang talagang tulungan mo akong magtanong kay Mr Poole, bakit niya ako hinahabol?"Sabi ni Sabrina, “Jane…”Gusto niyang sabihin kay Jane na hindi siya hinahabol ni Alex. Gusto niyang sabihin na pinagsisihan ni Alex ang ginawa niya at pilit lang siyang hinahanap. Gayunpaman, bago makapagsalita si Sabrina, nakita niya si Alex, na nasa hospital bed, hawak ang mga mensaheng nakasulat sa dugo. 'Wag mo siyang gambalain. Hayaan mo muna siyang magsalita.’Hindi na itinuloy ni Sabrina ang kanyang pangungusap, at sa halip ay tinanong niya si Jane, “Jane, may hinanakit ka ba kay Alex?”“Siya at ako ay talagang walang sama ng loob. Hindi pa ako kumuha ng kahit isang sentimos sa kanyang mga ari-arian o iyong mga alahas na ginto na pilak na kanyang iniingatan. Bin
“Jane, maging tapat ka sa akin. Hangga't sasabihin mo sa akin ang totoo, matutulungan kitang mag-isip ng magagandang ideya na makakatulong sa iyo."Ngumiti ng mapait si Jane. “Oo! Paanong hindi ko siya mamahalin? Sa unang pagkakataon na nakilala ko si Alex, iniligtas niya ako, at nahulog ako sa kanya noon! Gayunpaman, ano ang silbi ng pag-ibig? Ang mahulog sa isang taong hindi ako mahal ay isang uri ng pabigat sa kanya at ito rin ay isang uri ng sakit para sa akin. Alam kong hindi niya ako mahal. Gayunpaman, hindi ko akalain na kamumuhian niya ako hanggang sa kanyang lawak. Pinalayas niya lang ako ng ganun-ganun lang, at gusto pa niya akong tugisin pagkatapos niya akong itaboy. Sabrina, alam mo ba kung gaano ako nagsisisi ngayon sa pagkahulog ko sa kanya? Marahil sa kanyang mga mata, hindi man lang ako maihahambing sa isang biro. Tool lang ako para maglabas siya. Pagkatapos niyang magbulalas, kailangan kong mamatay. Nagsisisi ako... Wala na akong gusto ngayon, at hindi ko na siya mam
Nang makitang ganito si Alex, agad na nagalit si Sabrina. “J*rk ka Alex! Hindi ka tao!"Sigaw ng maliit na anim na taong gulang na bata kay Alex na may luha sa kanyang mga mata. “Tito Poole, narinig mo na ang sinabi ni Tita Jane kanina. Ayaw ka na niyang makasama. Wala rin siyang utang sa iyo. Napakabuti niya sa iyo noong panahong iyon, kaya bakit hindi mo siya palayain? Isa kang masamang tao!"Hindi nakaimik si Alex. Inangat niya ang ulo niya at tumingin sa kapatid niyang may dugo. “Sebastian…”Malamig na sabi ni Sebastian, “Alex, huwag mo na siyang hanapin. Nang makitang siya ay naging napakabuti sa iyo, hindi ba magandang hayaan siyang mamuhay ng payapa? Maaaring mahirap siya ngayon, ngunit masaya siya.”Hindi nakaimik si Alex. Walang nakakaalam kung gaano ang pagdurugo ng kanyang puso sa mga sandaling ito. Walang nakakaalam!Bigla siyang tumawa ng nakakaawa. “Ha! Sino ako? Paano ko nasayang ang lahat ng oras ko dahil lang sa isang babae? Ito ay isang babae lamang. Isa lang
Sa kabilang dulo ng linya, agad na tumawa si Gloria. "Hoy, maliit kang bata, natutunan mo na rin akong purihin.""Hindi po, Lola," sabi ni Aino."Sige, sige, hindi mo ginawa. Maaari kang pumunta at manatili kahit kailan mo gusto at samahan ako.""Mm-hmm, okay, Lola," masayang sabi ng batang babae."Aino, nasaan ang nanay mo?" tanong ni Gloria.“Sa tabi ko lang.” Agad namang binigay ni Aino ang telepono kay Sabrina.Tumawag si Sabrina, “Nay, gusto kitang bisitahin. Hindi na kita nabisita simula noong umalis tayo sa lumang Ford residence noong Sabado. Pagkatapos noon, nagkasakit ang isang kaibigan ni Sebastian at naospital, at inaalagaan namin siya sa ospital. Nanay, kumusta po kayo?"Sinabi ni Gloria sa kabilang dulo, "Hangga't magaling ang aking anak at ang aking apo, magiging maayos din ako."Sandaling huminto bago sinabi ni Gloria nang malakas at malinaw, “Sabrina, huwag kang mag-alala. Ako ay laging nasa iyong likod. Kahit saan ka man makaramdam ng hinanakit, pwede k