Pagkarinig sa sinabi ni Sabrina, umupo ng maayos si Alex. Tuwang- tuwang tanong niya, “Sabrina, alam mo kung nasaan si Jane, di ba?”Hindi nakaimik si Sabrina.Napatingin si Alex kay Sabrina na may pananabik. “Sabrina, sabihin mo kung nasaan ang Jane ko. Sasabihin mo ba sa akin?”Humingi ng paumanhin si Sabrina, " ako ay humihingi ng paumanhin, Mr Poole. Hindi ko talaga alam kung nasaan siya. Tinawag niya ako nitong nakaraan . Noong una ay ayaw kong sabihin sa iyo. Ang buong bundok ay isang sementeryo."Matapos ang ilang sandali, bumuntong- hininga si Sabrina. “Alam kong gusto mong hanapin si Jane. Gusto ko rin siyang mahanap. Dahil buntis na ako noon, alam ko na ang pagtakas habang ipinapanganak ang bata ay isang buhok lang sa kamatayan! Kaya naman, mas gusto kong hanapin si Jane kaysa sa iyo."Pagkatapos sabihin iyon, kinuha ni Sabrina ang mga bulaklak mula sa kamay ni Alex at maingat na inilagay sa vase. Pagkatapos ay malungkot na humiga si Alex sa kama.“Mukhang wala na
Maging si Aino ay sumandal sa mga bisig ng kanyang ama at hindi umimik. Buti na lang at may pumasok sa pinto sa sandaling ito at nabasag ang katahimikan.“Tito Alex, ano…anong nangyari sa iyo? Pumunta ako sa summer house mo, pero hindi ako pinapasok ng kasambahay mo. Sabik na akong mamatay!”Si Ryan ang unang pumasok sa pinto. Galing siya sa kumpanya pagkatapos ng trabaho. Agad namang pumasok si Marcus. Hindi kasing balisa ang ekspresyon ni Ryan dahil kung tutuusin, hindi naman ganoon ka- close si Marcus kay Alex.Inilapag ni Marcus ang flower basket na dinala niya para kay Alex, at pagkatapos ay tumingin siya kay Sabrina ng buong pananabik. “Sabrina, buong araw akong nagmeeting sa kumpanya ngayon, kaya wala akong panahon na magtanong tungkol sa iyo. kamusta ka na? Tapos na ba ang proseso ng hand- over kay Zayn?"Tumango si Sabrina. “Mm- hmm. Ang aking kapatid na lalaki ay opisyal na naging direktor ng Smith Group kahapon. Dahil ito ay isang katapusan ng linggo kahapon at mayro
Natigilan si Sabrina nang marinig ang boses ng kabilang linya. Akala niya mali ang narinig niya, tapos nautal siya sa tuwa. "Ja- Jane, ikaw ba yan?"Sa kabilang dulo, ngumiti si Jane. “Sabrina, ano…anong problema? Bakit ka tuwang tuwa? Hindi pa ganoon karaming araw mula noong huling tawagan kita, tama ba?”Hindi nakaimik si Sabrina. Ito ay dahil sa mainit na gulo ni Sabrina nitong mga nakaraang araw dahil kina Jennie at Lori, na biglang bumalik mula sa ibang bansa. Halos sirain pa niya ang sarili niyang kasal. Grabe talaga ang nangyari kaya pagkatapos ng insidenteng iyon, may feeling talaga si Sabrina na parang lifetime na ang nakalipas. Naramdaman din niya na parang matagal na siyang hindi tinatawagan ni Jane. Sa totoo lang, dalawang linggo pa lang.“Jane, ikaw…” Nang may gustong sabihin si Sabrina, binigyan siya ni Alex ng gesture. Napatingin agad si Sabrina kay Alex.Hindi man lang naisip ni Alex na humanap ng panulat o kahit ano, diretso lang siyang kinagat ang sariling dul
“Sabrina, pinahiram mo pa ako ng pera noong ako ay lubhang nahihirapan. Alam mo ba kung gaano ako nagpapasalamat sa iyo sa aking puso, Sabrina? Gayunpaman, hindi ako makakabalik sa South City. Hula ko na matatalo ako ni Mr Poole hanggang mamatay kung babalik ako sa South City. Samakatuwid, kahit gaano ako nag-aalala tungkol sa iyo, hindi ako makakabalik upang makita ka. Kailangan mong mag-ingat sa lahat, Sabrina."Hindi nakaimik si Sabrina. Napatingin siya kay Alex at mukhang natigilan ito. Si Sabrina ang tumawag sa loudspeaker, at lahat ay nagpipigil ng hininga habang nakatingin sa kanya.Sa kabilang banda, nagsasalita pa rin si Jane. “Sabrina, pitong taon na akong kasambahay sa isang mayamang pamilya. Akala ko noong una, gagawin akong lehitimong asawa ng padre de pamilya. Sa huli, wala man lang kahit katiting na babala noong pinalayas niya ako. Hindi man lang niya ako hinayaang magpalit ng damit. Hindi lang iyon, pati ang suweldo ko ay inagaw. Ang mga tao sa loob ng mayayamang pa
Tanong ni Sabrina, “Jane, maaari mong sabihin sa akin, ano yun? Kung mayroon kang anumang problema, dapat mong sabihin sa akin kaagad. Kaya kitang tulungan! Magtiwala ka sa akin, Jane."Naging mapurol ang tono ni Jane. "Gusto ko lang talagang tulungan mo akong magtanong kay Mr Poole, bakit niya ako hinahabol?"Sabi ni Sabrina, “Jane…”Gusto niyang sabihin kay Jane na hindi siya hinahabol ni Alex. Gusto niyang sabihin na pinagsisihan ni Alex ang ginawa niya at pilit lang siyang hinahanap. Gayunpaman, bago makapagsalita si Sabrina, nakita niya si Alex, na nasa hospital bed, hawak ang mga mensaheng nakasulat sa dugo. 'Wag mo siyang gambalain. Hayaan mo muna siyang magsalita.’Hindi na itinuloy ni Sabrina ang kanyang pangungusap, at sa halip ay tinanong niya si Jane, “Jane, may hinanakit ka ba kay Alex?”“Siya at ako ay talagang walang sama ng loob. Hindi pa ako kumuha ng kahit isang sentimos sa kanyang mga ari-arian o iyong mga alahas na ginto na pilak na kanyang iniingatan. Bin
“Jane, maging tapat ka sa akin. Hangga't sasabihin mo sa akin ang totoo, matutulungan kitang mag-isip ng magagandang ideya na makakatulong sa iyo."Ngumiti ng mapait si Jane. “Oo! Paanong hindi ko siya mamahalin? Sa unang pagkakataon na nakilala ko si Alex, iniligtas niya ako, at nahulog ako sa kanya noon! Gayunpaman, ano ang silbi ng pag-ibig? Ang mahulog sa isang taong hindi ako mahal ay isang uri ng pabigat sa kanya at ito rin ay isang uri ng sakit para sa akin. Alam kong hindi niya ako mahal. Gayunpaman, hindi ko akalain na kamumuhian niya ako hanggang sa kanyang lawak. Pinalayas niya lang ako ng ganun-ganun lang, at gusto pa niya akong tugisin pagkatapos niya akong itaboy. Sabrina, alam mo ba kung gaano ako nagsisisi ngayon sa pagkahulog ko sa kanya? Marahil sa kanyang mga mata, hindi man lang ako maihahambing sa isang biro. Tool lang ako para maglabas siya. Pagkatapos niyang magbulalas, kailangan kong mamatay. Nagsisisi ako... Wala na akong gusto ngayon, at hindi ko na siya mam
Nang makitang ganito si Alex, agad na nagalit si Sabrina. “J*rk ka Alex! Hindi ka tao!"Sigaw ng maliit na anim na taong gulang na bata kay Alex na may luha sa kanyang mga mata. “Tito Poole, narinig mo na ang sinabi ni Tita Jane kanina. Ayaw ka na niyang makasama. Wala rin siyang utang sa iyo. Napakabuti niya sa iyo noong panahong iyon, kaya bakit hindi mo siya palayain? Isa kang masamang tao!"Hindi nakaimik si Alex. Inangat niya ang ulo niya at tumingin sa kapatid niyang may dugo. “Sebastian…”Malamig na sabi ni Sebastian, “Alex, huwag mo na siyang hanapin. Nang makitang siya ay naging napakabuti sa iyo, hindi ba magandang hayaan siyang mamuhay ng payapa? Maaaring mahirap siya ngayon, ngunit masaya siya.”Hindi nakaimik si Alex. Walang nakakaalam kung gaano ang pagdurugo ng kanyang puso sa mga sandaling ito. Walang nakakaalam!Bigla siyang tumawa ng nakakaawa. “Ha! Sino ako? Paano ko nasayang ang lahat ng oras ko dahil lang sa isang babae? Ito ay isang babae lamang. Isa lang
Sa kabilang dulo ng linya, agad na tumawa si Gloria. "Hoy, maliit kang bata, natutunan mo na rin akong purihin.""Hindi po, Lola," sabi ni Aino."Sige, sige, hindi mo ginawa. Maaari kang pumunta at manatili kahit kailan mo gusto at samahan ako.""Mm-hmm, okay, Lola," masayang sabi ng batang babae."Aino, nasaan ang nanay mo?" tanong ni Gloria.“Sa tabi ko lang.” Agad namang binigay ni Aino ang telepono kay Sabrina.Tumawag si Sabrina, “Nay, gusto kitang bisitahin. Hindi na kita nabisita simula noong umalis tayo sa lumang Ford residence noong Sabado. Pagkatapos noon, nagkasakit ang isang kaibigan ni Sebastian at naospital, at inaalagaan namin siya sa ospital. Nanay, kumusta po kayo?"Sinabi ni Gloria sa kabilang dulo, "Hangga't magaling ang aking anak at ang aking apo, magiging maayos din ako."Sandaling huminto bago sinabi ni Gloria nang malakas at malinaw, “Sabrina, huwag kang mag-alala. Ako ay laging nasa iyong likod. Kahit saan ka man makaramdam ng hinanakit, pwede k
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu