“Pakiusap, wag kang matulog dito. Hindi mo pa ako nakita. Paano ka nakatulog dito at hindi bumabangon? Tayo! Tumayo ka dyan! Sabihin mo sa akin at sabihin sa kanya kung sino ako! ”Talagang natakpan si Holden sa luha. Ang taong may sapat na gulang ay umiiyak sa isang hindi maihahambing na paraan ng trahedya. Si Sean ay hindi nakapagsalita. Hiniling niya sa kanyang bodyguard na kunin ang gatekeeper ng sementeryo.Sampung minuto mamaya, dumating ang gatekeeper. Nang makita niya si Holden, agad na natigilan ang gatekeeper. “ Ito ... hindi ba ang taong ito ay narito rin noong isang araw? Nagdala siya ng isang malaking bag ng pagkain nang pumasok siya. Naubos ba niya ang lahat? Hindi ba siya ... hindi pa rin ba siya umaalis ng sementeryo makalipas ang dalawang araw? ”Ito ang sementeryo. Ang mga tao ay karaniwang darating at magdalamhati nang ilang sandali at pagkatapos ay umalis. Gayundin, ang mga kawani dito sa sementeryo ay nagtatrabaho walong oras ng rotational shift. Sino ang mag
Sinabi ng Old Master Shaw, “ Sean ... ano ang sinasabi mo? Paano mo nasabi? Ikaw ... Ito ay pitong taon na mula nang lumipas si Grace. Paano mo pa rin maiinsulto ang kanyang pangalan ngayon? ”Sobrang galit ng matandang Master Shaw kaya tumawa siya. “ Bukod pa, Sean, kailangan mong tandaan ang iyong relasyon kay Grace! Hindi mo pa siya pinakasalan, kaya nag-iisa pa rin siya. Hindi kayo mag-asawa, kaya wala siyang obligasyong mapanatili ang kanyang pagiging walang kasalanan para sa iyo! Ikaw, sa kabilang banda, ay may asawa at pamilya, ngunit nagpunta pa rin at hinikayat siya! ”Kahit na sinaway siya ng Old Master Shaw, hindi pa rin pinigilan ni Sean ang kanyang galit. Sinabi pa niya sa telepono, “ Maaaring totoo iyon, ngunit ang mga tao sa buong Timog Lungsod at maging ang Star Island ay kilala na si Grace ay ang aking babae! Alam nilang lahat na si Grace ay isang babaeng nagsilang sa aking anak! Gayunpaman, paano na ang isang tao ay lumitaw dito sa harap ng kanyang libingan sa san
Bumulalas si Rose sa kanya, "Lahat ng nasa pamilyang Payne ay sobrang pangit! Kasing tangkad silang lahat ng dwende. Saang parte na naging hawig niya ang mga miyembro ng pamilyang Payne? Hindi nakapagsalita si Sean. "Tingnan mo ulit!" Nagulat si Sean, at agad niyang inangat ang kanyang ulo para tingnan si Holden ng maingat at seryoso. Galit na galit pa rin si Holden. "Tandang walang kwenta! Tanda! Ang pangalan ko ay hindi Holden Payne kung hindi kita bubugbugin hanggang sa mamatay ka ngayon!" Nahirapan siyang kumawala sa pagkakahawak ng mga bodyguard, pero dalawang araw na siyang nakahiga sa libingang ito, at dalawang araw na rin siyang hindi kumakain. Wala na siyang lakas, at lasing na lasing na siya. Plano talaga ni Holden na hindi na mabuhay. Iniisip niya na magiging maganda kung mamamatay siya rito. Kung namatay siya sa harap ng puntod ng tunay niyang mommy, kung ganoon ay mapapanatag siyang kasama niya ang kanyang mommy. Ang ilang hibla ng kanyang nahulog na buhok ay dum
Hindi nakapagsalita si Sean. Hindi niya kailanman inasahan na si Sabrina ito, o tatanungin siya ni Sabrina ng ganitong tanong. Tinanong siya ni Rose, "Sino yung tumatawag?" "Sabrina." Agad naintindihan ni Rose kung bakit tatawag si Sabrina sa oras na 'to. Tapos ay agad niyang sabi, "Sabihin mo na wala si Holden dito!" Kumurap si Sean sa kanya. Si Holden, na hawak-hawak ng mga bodyguard, ay galit na galit pa rin. "Sino ba talaga ako? Isa lang naman akong dumi na pinabayaan ng mga magulang ko! Isa akong basura! Hindi ako ang ika-apat na anak ng pamilyang Payne! Hindi rin ako ang pinakabatang anak ng pamilyang Ford sa South City! Tinatanong kita, Sean Ford! Ikaw na matanda ka! Sino ako? Sobrang laki ng mundo, pero walang lugar para sa akin na matatawag kong tahanan! Haha! Ako si Holden Payne! Hindi! Hindi Payne ang apelyido ko, pero Ford ba ang apelyido ko? Ford ba ang apelyido ko?" Humikbi siya. "Higit pa ako sa alibughang anak na hindi karapat-dapat na magkaroon ng apelyido!
"Hindi..." Si Lori ay wala nang pakialam masyado sa kahit anong bagay. Hindi niya gustong mabilanggo, natatakot siyang pumunta sa bilangguan. Mas gugustuhin niya pang mamatay kaysa pumunta sa bilangguan. Hinawakan niya ang kamay ni Sabrina. "Nagmamakaawa ako sa'yo, Sabrina, pakiusap! Hayaan mong maging taga-init ng higaan ni Master Sebastian, naiintindihan mo ba? Pwede... pwede mo ako maging taga-masid. Sisiguraduhin ko na tayo lang ang mayroon si Master Sebastian sa buong buhay niya. Hindi, hindi, hindi. Ikaw ang talagang kanya. Ako ay... Kailangan mo lang hayaan si Master Sebastian sa akin sa loob ng isang linggo, hindi, hindi, hindi, dalawang linggo, ay hindi, isang buwan. Hayaan mo lang akong samahan si Master Sebastian ng isang beses sa isang buwan, naiintindihan mo ba? Nangangako ako na maging tapat na aso ni Master Sebastian at sa tabi mo. Nagmamakaawa ako sa'yo. Pakiusap huwag mo akong dalhin sa kulungan..." Simpleng napatigil si Sabrina. Hindi siya makapaniwala na ganito s
Tanong ni Sabrina, "Mr. Ford, tatanungin ulit kita. Nasa sementeryo ba ng biyenan ko si Holden?" Sabi ni Sean, "Hmph! Sabrina, paano mo nagagawang kausapin ako ng ganito? Oo! Nagkamali ako tungkol sa'yo! Pero, biyenan mo pa rin ako!" Sabi ni Sabrina, "Mr. Ford..." Pinutol ni Sean si Sabrina. "Sabihin mo sa akin ang rason. Sabihin mo, bakit pupunta si Holden sa puntod ni Grace? Bakit niya gugustuhing pumunta sa puntod niya? Anong sikreto ang tinatago mo sa akin?" Hindi nakapagsalita si Sabrina. Habang nagsasalita si Sean sa ganoong tono, mas lalo paang nararamdaman ni Sabrina na tinatakpan niya ang katotohanan. Gayunpaman, nanatili siyang mahinahon at sinabi sa kabilang linya ng telepono. "Naiitindihan ko. Huwag ka rin dapat manatili 'ron ng masyadong matagal din." Sabi ni Sean, "Ibababa ko na ang tawag!" Pagkatapos ibaba ang tawag, tumingin si Sean kay Rose. "Bakit ayaw mong sabihin kay Sabrina?" Tumingin si Rose kay Holden. "Tingnan mo siya. Naiintindihan mo ba kung anon
Tunay ngang ganyan ang nangyari. "Kaya, Sean, hayaan mo na lang si Holden na maging anak ko. Alam ko na binugbog niya ako at kinamumuhian niya ako! Iyon lang dahil wala siyang tirahan. Anak mo rin siya. Maaari naming ilabas ang lahat ng mga ipon namin, ang lahat ng mga pribadong ari arian na naipon namin sa paglipas ng mga taon, at maaari naming ibenta ang lahat ng aming mga negosyo sa ibang bansa, pagkatapos ay maaari naming bigyan ang Holden ng isang sariwang pagsisimula sa ibang bansa. Ano sa tingin mo?" Si Rose ay tumingin sa kanyang asawa na sabik. Hindi inaasahan ni Sean na si Rose ang mapagbigay na ito. Ngumiti si Rose. “ Ginagawa ko ang lahat para sa aking sarili. Lahat ng aking mga anak na lalaki ay wala na ngayon. Hindi ko nais na itapon sa labas ng bahay ni Sebastian kapag ako ay walumpu. Kung totoong mangyayari iyon, kung ano ang dapat kong gawin kapag dumating ang oras? ” Sa puntong ito, si Rose ay lumuluha na. “ Kung tinutulungan namin ang bunsong anak na ito
Nalulungkot na sagot ng kasambahay, "Kahapon pa lang ay may mga pinagkakaabalahan ka na, kaya hindi nangahas si madam na sabihin sa iyo ang tungkol dito." Nang makitang ganito ang kasambahay, nalito sina Sabrina at Sebastian. "Ano bang nangyari?" Bumuntong hininga ang kasambahay. “ Ang dibdib ni Madam ay nabugbog matapos mabugbog ng manyak na 'yon. Ito ay isang panloob na pinsala sa loob ng dibdib. Siya ay medyo matanda na, kaya kahit na ang pagkakaroon ng operasyon ay maaaring hindi lubusang pagalingin ito. Narinig ni Madam at ang dating direktor na ang ospital ng militar sa Kidon City ay may nangungunang departamento ng operasyon ng cardiothoracic, kaya't nagmamadali sila. ” Sina Sabrina at Sebastian ay parehong walang pagsasalita. Hindi nila inaasahan na magtatapos ito ng ganito. Tumango si Sebastian. “Kuha ko. ” Pagkatapos nito, siya at si Sabrina ay pumasok sa dating tirahan na magkasama. Tulad ng inaasahan, kapwa sina Sean at Rose ay tunay na wala sa loob ng datin