Sa ilalim ng masarap na pag-agos, ang libingan ni Grace ay tila nag-iisa.May isang tao na lasing bilang isang skunk na nakahiga sa harap ng kanyang pitch-black tombstone, at ang taong iyon ay hindi inaasahan na si Holden Payne. Ang malaking bouquet sa harap niya ay mas maganda matapos itong malunod sa pinong mga drizzle. Gayunpaman, ang cool na tono ng bulaklak ay nagbigay sa mga tao ng isang hindi lubos na kahabag-habag na pakiramdam. Ang mga bulaklak na iyon ay nasa harap mismo ni Holden. Sa katunayan, talagang hinawakan niya ito sa kanyang kamay at hindi niya lamang mapigilan na palayain ito. Gayunpaman, siya ay na-flip sa pamamagitan ng mga bodyguard, kaya pinakawalan ang kanyang pagkakahawak. Ang bouquet na iyon ay lumilitaw na malungkot na nakalagay sa tuktok ng itim na marmol. Si Sean, na pinapanood lahat ng nangyayari, ay mas nalilito.“ Bakit siya pupunta sa libingan ni Grace? Sino ba talaga ang lalaking ito? ” Ang ilang uri ng pagkalito ay nagsimulang lumitaw sa isi
“Pakiusap, wag kang matulog dito. Hindi mo pa ako nakita. Paano ka nakatulog dito at hindi bumabangon? Tayo! Tumayo ka dyan! Sabihin mo sa akin at sabihin sa kanya kung sino ako! ”Talagang natakpan si Holden sa luha. Ang taong may sapat na gulang ay umiiyak sa isang hindi maihahambing na paraan ng trahedya. Si Sean ay hindi nakapagsalita. Hiniling niya sa kanyang bodyguard na kunin ang gatekeeper ng sementeryo.Sampung minuto mamaya, dumating ang gatekeeper. Nang makita niya si Holden, agad na natigilan ang gatekeeper. “ Ito ... hindi ba ang taong ito ay narito rin noong isang araw? Nagdala siya ng isang malaking bag ng pagkain nang pumasok siya. Naubos ba niya ang lahat? Hindi ba siya ... hindi pa rin ba siya umaalis ng sementeryo makalipas ang dalawang araw? ”Ito ang sementeryo. Ang mga tao ay karaniwang darating at magdalamhati nang ilang sandali at pagkatapos ay umalis. Gayundin, ang mga kawani dito sa sementeryo ay nagtatrabaho walong oras ng rotational shift. Sino ang mag
Sinabi ng Old Master Shaw, “ Sean ... ano ang sinasabi mo? Paano mo nasabi? Ikaw ... Ito ay pitong taon na mula nang lumipas si Grace. Paano mo pa rin maiinsulto ang kanyang pangalan ngayon? ”Sobrang galit ng matandang Master Shaw kaya tumawa siya. “ Bukod pa, Sean, kailangan mong tandaan ang iyong relasyon kay Grace! Hindi mo pa siya pinakasalan, kaya nag-iisa pa rin siya. Hindi kayo mag-asawa, kaya wala siyang obligasyong mapanatili ang kanyang pagiging walang kasalanan para sa iyo! Ikaw, sa kabilang banda, ay may asawa at pamilya, ngunit nagpunta pa rin at hinikayat siya! ”Kahit na sinaway siya ng Old Master Shaw, hindi pa rin pinigilan ni Sean ang kanyang galit. Sinabi pa niya sa telepono, “ Maaaring totoo iyon, ngunit ang mga tao sa buong Timog Lungsod at maging ang Star Island ay kilala na si Grace ay ang aking babae! Alam nilang lahat na si Grace ay isang babaeng nagsilang sa aking anak! Gayunpaman, paano na ang isang tao ay lumitaw dito sa harap ng kanyang libingan sa san
Bumulalas si Rose sa kanya, "Lahat ng nasa pamilyang Payne ay sobrang pangit! Kasing tangkad silang lahat ng dwende. Saang parte na naging hawig niya ang mga miyembro ng pamilyang Payne? Hindi nakapagsalita si Sean. "Tingnan mo ulit!" Nagulat si Sean, at agad niyang inangat ang kanyang ulo para tingnan si Holden ng maingat at seryoso. Galit na galit pa rin si Holden. "Tandang walang kwenta! Tanda! Ang pangalan ko ay hindi Holden Payne kung hindi kita bubugbugin hanggang sa mamatay ka ngayon!" Nahirapan siyang kumawala sa pagkakahawak ng mga bodyguard, pero dalawang araw na siyang nakahiga sa libingang ito, at dalawang araw na rin siyang hindi kumakain. Wala na siyang lakas, at lasing na lasing na siya. Plano talaga ni Holden na hindi na mabuhay. Iniisip niya na magiging maganda kung mamamatay siya rito. Kung namatay siya sa harap ng puntod ng tunay niyang mommy, kung ganoon ay mapapanatag siyang kasama niya ang kanyang mommy. Ang ilang hibla ng kanyang nahulog na buhok ay dum
Hindi nakapagsalita si Sean. Hindi niya kailanman inasahan na si Sabrina ito, o tatanungin siya ni Sabrina ng ganitong tanong. Tinanong siya ni Rose, "Sino yung tumatawag?" "Sabrina." Agad naintindihan ni Rose kung bakit tatawag si Sabrina sa oras na 'to. Tapos ay agad niyang sabi, "Sabihin mo na wala si Holden dito!" Kumurap si Sean sa kanya. Si Holden, na hawak-hawak ng mga bodyguard, ay galit na galit pa rin. "Sino ba talaga ako? Isa lang naman akong dumi na pinabayaan ng mga magulang ko! Isa akong basura! Hindi ako ang ika-apat na anak ng pamilyang Payne! Hindi rin ako ang pinakabatang anak ng pamilyang Ford sa South City! Tinatanong kita, Sean Ford! Ikaw na matanda ka! Sino ako? Sobrang laki ng mundo, pero walang lugar para sa akin na matatawag kong tahanan! Haha! Ako si Holden Payne! Hindi! Hindi Payne ang apelyido ko, pero Ford ba ang apelyido ko? Ford ba ang apelyido ko?" Humikbi siya. "Higit pa ako sa alibughang anak na hindi karapat-dapat na magkaroon ng apelyido!
"Hindi..." Si Lori ay wala nang pakialam masyado sa kahit anong bagay. Hindi niya gustong mabilanggo, natatakot siyang pumunta sa bilangguan. Mas gugustuhin niya pang mamatay kaysa pumunta sa bilangguan. Hinawakan niya ang kamay ni Sabrina. "Nagmamakaawa ako sa'yo, Sabrina, pakiusap! Hayaan mong maging taga-init ng higaan ni Master Sebastian, naiintindihan mo ba? Pwede... pwede mo ako maging taga-masid. Sisiguraduhin ko na tayo lang ang mayroon si Master Sebastian sa buong buhay niya. Hindi, hindi, hindi. Ikaw ang talagang kanya. Ako ay... Kailangan mo lang hayaan si Master Sebastian sa akin sa loob ng isang linggo, hindi, hindi, hindi, dalawang linggo, ay hindi, isang buwan. Hayaan mo lang akong samahan si Master Sebastian ng isang beses sa isang buwan, naiintindihan mo ba? Nangangako ako na maging tapat na aso ni Master Sebastian at sa tabi mo. Nagmamakaawa ako sa'yo. Pakiusap huwag mo akong dalhin sa kulungan..." Simpleng napatigil si Sabrina. Hindi siya makapaniwala na ganito s
Tanong ni Sabrina, "Mr. Ford, tatanungin ulit kita. Nasa sementeryo ba ng biyenan ko si Holden?" Sabi ni Sean, "Hmph! Sabrina, paano mo nagagawang kausapin ako ng ganito? Oo! Nagkamali ako tungkol sa'yo! Pero, biyenan mo pa rin ako!" Sabi ni Sabrina, "Mr. Ford..." Pinutol ni Sean si Sabrina. "Sabihin mo sa akin ang rason. Sabihin mo, bakit pupunta si Holden sa puntod ni Grace? Bakit niya gugustuhing pumunta sa puntod niya? Anong sikreto ang tinatago mo sa akin?" Hindi nakapagsalita si Sabrina. Habang nagsasalita si Sean sa ganoong tono, mas lalo paang nararamdaman ni Sabrina na tinatakpan niya ang katotohanan. Gayunpaman, nanatili siyang mahinahon at sinabi sa kabilang linya ng telepono. "Naiitindihan ko. Huwag ka rin dapat manatili 'ron ng masyadong matagal din." Sabi ni Sean, "Ibababa ko na ang tawag!" Pagkatapos ibaba ang tawag, tumingin si Sean kay Rose. "Bakit ayaw mong sabihin kay Sabrina?" Tumingin si Rose kay Holden. "Tingnan mo siya. Naiintindihan mo ba kung anon
Tunay ngang ganyan ang nangyari. "Kaya, Sean, hayaan mo na lang si Holden na maging anak ko. Alam ko na binugbog niya ako at kinamumuhian niya ako! Iyon lang dahil wala siyang tirahan. Anak mo rin siya. Maaari naming ilabas ang lahat ng mga ipon namin, ang lahat ng mga pribadong ari arian na naipon namin sa paglipas ng mga taon, at maaari naming ibenta ang lahat ng aming mga negosyo sa ibang bansa, pagkatapos ay maaari naming bigyan ang Holden ng isang sariwang pagsisimula sa ibang bansa. Ano sa tingin mo?" Si Rose ay tumingin sa kanyang asawa na sabik. Hindi inaasahan ni Sean na si Rose ang mapagbigay na ito. Ngumiti si Rose. “ Ginagawa ko ang lahat para sa aking sarili. Lahat ng aking mga anak na lalaki ay wala na ngayon. Hindi ko nais na itapon sa labas ng bahay ni Sebastian kapag ako ay walumpu. Kung totoong mangyayari iyon, kung ano ang dapat kong gawin kapag dumating ang oras? ” Sa puntong ito, si Rose ay lumuluha na. “ Kung tinutulungan namin ang bunsong anak na ito
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu