“Ginamit ako ni Lincoln Lynn at hindi sinasadyang nailigtas ang iyong buhay gamit ang aking katawan. Iyon ang simula ng isang pagkakamali. Mamaya... Mamaya, makikita n'yo, sa katunayan, palagi mo akong kinasusuklaman. Ako ay madumi at mabaho, isang ex-convict. Wala akong anumang bagay sa aking pangalan, nabubuhay sa pinakamababang antas ng lipunan. Kahit na ano pa mangyari, ang isang babaeng tulad ko ay walang pagkakatulad sa pinakamakapangyarihang lalaki sa South City.“Pero noon, bata pa ako at walang muwang. Nagkikimkim ako ng ligaw na pantasya. Nais kong bigyan ang aking anak na babae ng isang kumpletong pamilya. Sa totoo lang... Pinagisipan ko ngayon, mali ako, dahil... Sa oras na iyon ay masyado pa akong bata at masyadong natatakot. Hindi ako naglakas-loob na harapin ang hinaharap nang mag-isa, kaya gusto ko ng isang tao na aasahan.“Ngunit ang mga kaisipang iyon ay ganoon lang, walang iba kundi mga kaisipan. Anim na taon akong tumakbo. Pagkalipas ng anim na taon, nahuli mo ako
Walang siyang nasabing salita, tiningnan ni Sebastian ang asawang ginugol niya ng anim na taon na hinahanap. Sa kanyang mga mata, maliban sa pagkamuhi, mayroon lamang isang pakiramdam ng pagiging kalmado.Palagi siyang walang humpay. Tulad ng pitong taon na ang nakalilipas, kinaladkad niya ang isang malaking snake-skin bag at desperadong tumakbo sa wedding hall nila ni Selene para ihinto ang kanilang kasal. Noon, siya ay matatag at determinado, na wala nang pakialam kung siya ay mabubuhay o mamamatay. At ngayon, siya ay matatag at determinado gaya ng dati. Ngunit ang kanyang mga layunin ay nasa dalawang matinding dulo ng sukat.Pitong taon na ang nakalipas, gusto niyang pakasalan siya. Sa pagkakataong ito, desidido siyang hiwalayan siya.Hindi siya umiyak, hindi kumikislap, tanging hindi natitinag na determinasyon at poot ang makikita sa kanyang mga mata.Dahil dito, napagtanto ni Sebastian na hindi na siya ang babaeng katulad niya noong nakaraang anim na taon. Kahit anim na taon n
“Kaya, walang pagkakaiba ang kapalaran ng aking lola at sa akin. Dahil walang pagkakaiba, kailangan kong tiyakin na ang kabataan ng aking anak na babae ay magiging iba sa akin, ang pait ng pagkakaroon ng isang ama, at gayunpaman, ay hindi kailanman nagawang tamasahin ang anumang mga pakinabang mula sa pagkakaroon ng isang ama."Sebastian Ford, dahil hindi mo maibibigay ang iyong pagmamahal sa iyong anak, kailangan mong gampanan ang responsibilidad na utang mo sa kanya. Nagkakahalaga ka ng trilyong dolyar! Kahit na ang iyong pang-araw-araw na kita ay kalkulado sa sampu-sampung milyon. Samakatuwid, ang ikasampung bahagi ng iyong pang-araw-araw na kita ay dapat ibigay kay Aino. Iyon ay bahagi lamang nito. At saka, ang kanyang mga bahagi! Kailangan mo rin ibigay sa kanya!"Pagkatapos ng maikling talumpati niya, humigop ng tubig si Sabrina saka siya tinignan ng mahinahon. Ang kanyang mga mata ay hindi nagtataglay ng isang katiting na matagal na pag-ibig at attachment para sa kanya. Para b
Itinaas ni Sabrina ang kanyang mga kamay at sinuntok ng malakas ang lalaki. "Anong ginagawa mo! Sebastian Ford, ibaba mo ako! Maghihiwalay na tayo bukas! Simula bukas, hindi na tayo mag-asawa, ibaba mo na ako! Ibaba mo ako! Sebastian Ford! Mangyaring huwag yurakan ang aking dignidad! Hayaan mo na lang akong mamatay! Kung pakakawalan mo ako, iuntog ko ang ulo ko sa pader! Sebastian Ford! Puntahan mo na si Lori Gibson! Pumunta ka na at makita ang iyong bagong kasintahan! Siya ay mas bata kaysa sa akin, mas maganda kaysa sa akin, mas edukado kaysa sa akin! Nakatira siya sa ibang bansa!"Ano ako! Ex-convict lang ako! Hayop ka! Isa kang**! Ibaba mo ako! Madumi ka! Nakakadiri ka! Ibaba mo ako!“Pumunta ka sa bago mong girlfriend! Isa lang akong nakakatakot na ex-convict! nakulong ako! Bakit mo pa ako kinikibo! Lumayo ka sa akin!”Malayang tumulo ang luha ni Sabrina sa kanyang mga mata, tumulo sa kanyang pisngi at sa kanyang buhok. Basang-basa ang mukha nito sa laway niya. Kahit na sa pama
Minahal niya siya! Patuloy niya itong sinipa, sinusumpa, kinukulit, lahat para bigyang babala ang sarili, na huwag mahulog sa kanya at sa kanyang paghipo.‘Wag kang mahulog sa kanya, Sabrina! Nawala mo ang lahat ngayon! Nakita mo siyang may kasamang ibang babae! Huwag kang mahulog!’ Paulit-ulit niyang binabalaan ang sarili. Hanggang sa nahulog siya sa kanya -- kawit, linya, at palubog.Tumulo ang kanyang mga luha sa mga punda ng unan. Sa huli, ang taong kinaiinisan niya ay ang kanyang sarili. Inubos niya ang lahat ng kanyang lakas hanggang sa siya ay maubos.Sa oras na magising siya, napagtanto niyang nakapulupot ang mga braso nito sa leeg nito.At siya?Sa sobrang tagumpay na pagngisi sa kanyang mukha, sinabi niya, “Babae! Eh ‘di, nagsisinungaling ka pala?"Paos ang boses ni Sabrina sa lahat ng kanyang pag-iyak. “Sebastian, wala na akong gusto. Kaya ko rin isuko si Aino. Pakiusap patayin mo na lang ako! Sebastian, ako... napakamura ko, napakawalang kwenta! Masyado akong nahihiya
Bumalot sa kanyang dibdib ang nakakadurog na kawalang pag-asa, na sinamahan ng hindi malilimutang sakit. Ngunit sa sandaling iyon, nawala siya. Sikolohikal, natalo siya. Sa pisikal, natalo din siya.Inihanda niya ang kanyang sarili sa buong hapon, ngunit ang kanyang mga depensa ay gumuho tulad ng isang sandcastle na tinamaan ng paparating na alon. Sa sandaling iyon, siya ay natalo nang husto; ni isang onsa ng kanyang pagmamataas at dignidad ay naiwan.Naisip niya sa kanyang sarili, ‘Sabrina, mas mahina ka kaysa anim na taon na ang nakalipas. Anim na taon na ang nakalipas, maaari ka pa ring tumakbo sa paligid ng buntis, tumakas mula sa lungsod patungo sa ibang lungsod. Ngayon, ang iyong mag-ina ay nasa kanyang mga kamay, kaya saan ka makakatakas? Hindi lang yan, natatakot ako na ayaw mong tumakas diba? Ikaw pa nga... Sa katunayan, handa kang makipagkompromiso para sa higit na kabutihan, at sabihin ang totoo, ayaw mong iwan siya. hindi ba? Napakamura mo, Sabrina Scott, napakawalang kwe
Sa pag-iisip na ito, nakaramdam siya ng labis na pagkakamali na nais niyang ituwid ang kanyang ulo, gisingin siya upang siya ay mangatuwiran at makipagtalo sa kanya! Upang makita kung sino ang makatuwiran! Ngunit, sa pag-iisip kung paano siya nakatulog sa wakas, napagod siya mula sa kanyang pag-iyak at pag-sigaw, hindi niya kayang gisingin ito.Humiga siya sa kanyang tagiliran at tumingin sa kanya. May mga luha pa rin sa kanyang mga mata. Ang kanyang mga kilay ay mahigpit na pinagsama, ang kanyang ekspresyon bilang determinado tulad ng dati, sa sobrang determinado na handa siyang mamatay upang mapanatili ang kanyang dignidad. Pinagalitan niya ito at hiniling na lumabas.“ Ha! ” Bigla siyang tumawa sa dilim ng silid. Pag-isipan mo ito, mayroon bang pangalawang tao sa buong Timog Lungsod na sumubok na mang-inis sa kanya nang ganyan? Hindi sa pag-banggit ng mga kababaihan, kahit na ang mga kalalakihan, kabilang ang mga beterano ng Ford Group, tulad ng kanyang ama na si Sean, at ang kany
Ang galit na boses ni Sean Ford ay tumunog mula sa kabilang dulo ng telepono. “ Sebastian! Sobrang hirap mong kontakin! Kahapon, sinubukan kong tawagan ka ng buong hapon! ”Inulit lang ni Sebastian ang kanyang tanong noong nakaraan. “ Pa! Ano ito! ” “ Nagpunta ako sa iyong tanggapan kahapon ng hapon. Nais kong makipag-usap sa iyo ngunit hindi ako makakapasok sa gusali! ”“ Ano bang gusto mo? ”“ Nakalimutan mo na ba kung anong araw na ngayon? ” Tanong ni Sean.Sebastian: “ ... ” Wala siyang ideya kung anong araw ngayon; alam lang niya ngayon na ang araw na tumalikod sa kanya ang kanyang asawa. Siya ay nanirahan sa kanya ng higit sa isang taon, at hindi siya sumabog sa ginawa niya kagabi. Kung ngayon ay isang espesyal na araw, bibigyan niya ito ng bansag bilang ‘ Ang Araw na Ang Kanyang Asawa Ay Naging Baliw ’. Sa patuloy na katahimikan ni Sebastian, nagpatuloy ang kanyang ama, “ Noong nakaraang linggo sa iyong tanggapan, pareho kayong sumang-ayon na dumalo sa piging sa lumang t