Tumango ang receptionist. “Okay!”Habang nagtsitismisan ang dalawa, nagtuloy tuloy si Sabrina. Ang mga takong niya ay tumatam sa sahig ng kalmado, mabagal at maindayog na bilis na para bang ang mga hakbang ay tunog na galing sa babae na nagtratrabaho sa mataas na management at mayroong kapangyarihan sa Ford Group.Ang mga hakbang na katulad non ay nakuha ang atensyon ni Lori, na nakaupo sa opisina ni Sebastian ng mga oras na iyon, na pakiramdam niya ay napakataas niya. Kaya niyang sabihin na may babaeng empleyado ang naglalakad patungo sa opisina ni Sebastian, at kung huhusgahan sa tunog nito, mataas ang posisyon ng babaeng empleyado. Ang pag aanunsyo ng kanyang presensya sa babaeng empleyado sa tamang oras ang eksantong plano ni Lori.“Direktor Ford, napag-aralan mo na ang aking proposal ng mahigit sa isang oras na. Hindi ba dapat ay binibigyan mo na ako ng precise na sagot ngayon? Umupo si Lori sa harapan ni Sebastian ng nakayuko ng bahagya, ang malalim na V-neck ng kanyang dami
“Sino-sino ka?? Direktor Ford, Direktor Ford, anong nangyayari??! Ah…! Nararamdaman pa ni Lori ang sakit sa pagkakahila ng kanya buhok at wala na din siyang oras para malaman kung sino ang gumawa nito. Ang kaya niya lang gawin ay maging kalmado at lumaban. Sino ka ba? Paano ka naging padalos dalos? Ikaw… Direktor Ford…”Hinigpitan ni Sabrina ang hawak niya sa buhok ni Lori, at dahil masyadong mataas ang takong niya para makapag lakad ng mas maayos, pumasok siya at sinipa ito papasok sa opisina ni Sebastian. Kahit ganon, mas matangkad pa din siya ng kaunti kay Lori. Kaya, nung hinawakan niya ang buhok ni Lori at kinaladkad palabas, hindi makalaban si Lori kaya nag-iisip na lang siya ng paraan para magmakaawa kay Sabrina habang siya ay nakararamdam ng matinding sakit. Ganun ganun na lang ay nagpatuloy si Sabrina na kaladkarin siya palabas.“Babae, hindi ako madalas pumupunta sa opisina ng aking asawa dahil wala naman akong rason para gawin yun! At ngayon binigyan mo ako ng tamang pagk
“Sige, hindi mo aaminin,” ngumisi si Sabrina at nagpatuloy, “Lori Gibson! Nahanap mo ang kindergarten ng anak ko at inenroll mo dito ang anak mo, pumunta ka para kontakin ako ng mas maaga. Tahimik mong plinano at pinangatawanan ang pagiging malamig at mailap mong tao sa harap ko para mag iwan ng magandang impresyon sa akin dahil sa tingin mo mas gusto ko yung mga tipo na cool at loner kagaya mo, tama ba?”“Ano..ano yang sinasabi mo? Wala akong maintindihan kahit isa sa mga sinasabi mo! Pakiusap bitawan mo ako! Makakaapekto sa imahe ng kumpanya ni Direktor Ford ang mga ginagawa mo! Pakiusap bitawan mo na ako! Umaasta ka na parang babaeng baliw!”Ngumisi si sabrina, “Wala ka sa lugar para tawagin akong baliw! Lori, yung palabas na plinano mo ay talagang isang malaking katatawanan!”Nakaladkad na ni Sabrina si Lori sa harapan ng front desk ng mga oras na iyon. Hindi inakala ng babaeng empleyado na yung drama na inaantay niya ay mangyayari ng mas maaga at magiging agaw eksena.Hinagis
"..." Nagulat si Lori sa nakita. Nanlaki ang mga mata niya hanggang sa puntong parang anumang oras ay lalabas na ang mga eyeballs niya sa socket niya. Sa oras na iyon, nakalimutan pa niya ang katotohanan na nakaupo pa rin siya sa lupa na may malaking posibilidad na malantad ang anumang nasa loob ng kanyang palda.Napatulala rin ang lahat ng empleyado ng Ford Group sa kanilang nakita. Samantala, hindi naman nahiya si Sebastian sa atensyon nang ibinaba niya ang sarili para ilagay sa kamay ang heels na hawak niya sa harap ni Sabrina. Isinandal niya ang balikat niya kay Sabrina at sinabing, "Ilagay mo ang kamay mo sa balikat ko."Sinunod naman ni Sabrina ang sinabi niya."Tignan mo nga, bakit ka magsusuot ng ganito kataas na heels kung alam mong lalaban ka sa ibang babae? Hindi mo ba pinapahirapan ang sarili mo? Buti na lang at hindi ka tanga at alam mong tanggalin ang mga iyon bago hilahin ang buhok niya. ," sabi ni Sebastian habang isinusuot niya ang heels ni Sabrina."..." Ang lahat
Namula agad ang mukha niya saka namutla ulit sa isang segundo.Sa pagkakataong iyon, ibinuka rin ni Sebastian ang kanyang bibig. "Ms. Gibson, kung sa simula pa lang ay pumunta ka sa opisina ko na may suot na mababang neckline, hindi ka papapasukin ng receptionist ko.”Sa sandaling iyon, biglang napansin ng receptionist ang tagpi ng balat na mal puting-niyebe sa ibaba ng leeg ni Lori. Tinuro niya siya bigla.“Bakit… Bakit ka nagbago?”Malamig na tawa ni Sabrina.“Hindi siya nagpalit, mukhang lang siyang conservative nung pumasok siya kasi nakabalot siya ng scarf sa dibdib niya. At ngayon ang dahilan kung bakit inilalantad niya ang malaking bahagi ng kanyang dibdib na hindi dapat ilantad ay dahil tinanggal niya ang kanyang scarf at isinuot ito bilang pana sa kanyang ulo."Iminulat ng receptionist ang kanyang mga mata at pinandilatan si Lori. “Ikaw... Ikaw, paano mo ito magagawa! Hindi nakakagulat na dumating si Mrs. Director para ilantad ka ng personal. Ang isang sl*t na tulad mo a
"Saan... Saan ko siya itatapon?" tanong ni Kingston sa likod nila."Sa mga imburnal," kaswal na sagot ni Sebastian, na para bang ang pagtatapon ng isang babae ay katumbas ng pagtatapon ng isang bag ng mabahong basura.“Director Ford…” sigaw ni Lori sa kawalan ng pag-asa. Palagi niyang naririnig na siya ay may malamig na dugo at walang awa na lalaki, ngayon, sa wakas ay nararanasan niya ito sa kanyang sarili.Sa sandaling iyon, tumunog ang telepono ni Sebastian. Itinaas niya ito at tiningnan ang screen saka sinabi kay Sabrina, "Ang... Ang pinsan mo."Ito ay isang tawag mula kay Marcus.Nang sinagot ni Sabrina ang tawag, ang mga salita ay gumagapang sa kanyang dila. “Marcus Shaw! Anong klaseng katawa-tawang kliyente ang ipinakilala mo sa asawa ko, huh! Ang tanging bagay na hindi niya ginawa ay maghubad! Tanungin kita, pinsan mo ba talaga ako? Ikaw ba! Kung ikaw, bakit mo ako sinubukang saktan ng ganito! Ano? Hindi mo alam na gagawin niya ito? Ano? Pinsan mo siya? Anong biro ‘to! Pin
Habang naglalakad siya, sinabi niya kay Kingston nang hindi man lang lumingon. “Kingston, dahil nakiusap ang aking pinsan na ipakita ko ang kanyang awa, kung gayon hindi na kailangang itapon ang sl*t na ito sa mga imburnal. Tsaka, mabaho na siya. Itapon mo na lang siya sa mga lansangan."“Oo, Madam!”"Tandaang i-sanitize ang reception area para mawala ang baho niya.""Gagawin, Madam!"Hinila ni Sabrina si Sebastian palayo, habang malamig na sabi ni Kingston kay Lori na nakaupo sa sahig. "Labas!"Lori: “…”Gusto na niyang umalis. Matagal na niyang gustong umalis, ngunit may malaking butas sa likod ng palda niya malapit sa kanyang pwetan, kaya kung tatayo siya ngayon ay malalantad ang kanyang underwear."Labas!" Pinalayas siya ng mga staff, lalo na ang mga babaeng staff.“Ang babaeng katulad mo, ay hindi! Isang sl*t! Kumakalat ang sl*ts, huh! Walang makakapigil sayo! Medyo sl*t ka lang tapos ang ayos mo manamit, pah! Lumabas ka na ngayon! Kung hindi mo gagawin, itatapon ka namin
Sabay-sabay na lumingon sina Jennie at Lori at nakita ang isang matangkad at payat na lalaki, na nasa 50's na pero mukhang kahanga-hanga at kakila-kilabot. Nakatitig siya sa kanilang dalawa na nakakunot ang noo.Huminto si Lori. Ang kanyang ina naman ay iniling ang ulo sa gilid at tumingin sa kanya, saka muling tumingin. Tapos, bigla siyang tumawag.“Ikaw… ikaw… Ikaw si Seany?”'Seany?'Tumigil si Sean Ford. Gaano na ba katagal na walang tumatawag sa kanya bilang Seany? Kung iisipin, ang huling pagkakataon ay mahigit 40 taon na ang nakalilipas. Kahit na ang kanyang legal na kasal na asawa, si Rose, ay hindi kailanman nagsalita sa kanya sa ganitong paraan.“Ikaw…” naging mas palakaibigan ang tono ni Sean. Naisip niya na ang tumatawag sa kanya bilang Seany ay isang matandang kaibigan. Isang napaka, napaka, matandang kaibigan; at malamang malapit na kaibigan niya iyon."Si Jen, Seany, ako si Jen." Si Jen, na nasa early 50s na ay biglang nagsalita na parang batang babae, naging malam
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu