Sabay-sabay na lumingon sina Jennie at Lori at nakita ang isang matangkad at payat na lalaki, na nasa 50's na pero mukhang kahanga-hanga at kakila-kilabot. Nakatitig siya sa kanilang dalawa na nakakunot ang noo.Huminto si Lori. Ang kanyang ina naman ay iniling ang ulo sa gilid at tumingin sa kanya, saka muling tumingin. Tapos, bigla siyang tumawag.“Ikaw… ikaw… Ikaw si Seany?”'Seany?'Tumigil si Sean Ford. Gaano na ba katagal na walang tumatawag sa kanya bilang Seany? Kung iisipin, ang huling pagkakataon ay mahigit 40 taon na ang nakalilipas. Kahit na ang kanyang legal na kasal na asawa, si Rose, ay hindi kailanman nagsalita sa kanya sa ganitong paraan.“Ikaw…” naging mas palakaibigan ang tono ni Sean. Naisip niya na ang tumatawag sa kanya bilang Seany ay isang matandang kaibigan. Isang napaka, napaka, matandang kaibigan; at malamang malapit na kaibigan niya iyon."Si Jen, Seany, ako si Jen." Si Jen, na nasa early 50s na ay biglang nagsalita na parang batang babae, naging malam
Sa totoo lang, labis na nalungkot ang labing walong taong gulang na si Sean na ang kanyang pamilya ay nag-host ng gayong piging para sa kanya. Ayaw niyang pumili ng kahit na sinong babae, at hindi rin siya mapili.Dahil masyado pa siyang bata. Dahil ayaw niya ng political marriage.Sa edad na labing-walo, nais niyang tamasahin ang kanyang kabataan sa loob ng ilang taon. Kaya naman labis siyang nalungkot.Kahit na maraming magaganda at magagarbong babae ang naroroon, wala siyang nagustuhan sa kanila. Sa halip, ang batang babae na ito na sumagot sa bawat pangungusap ng kanyang tiyuhin sa pamamagitan ng isang tanong ay nakaintriga sa kanya. Siya ay cute at malambing, halos perpekto. Mayroon din siyang nakababatang kapatid na babae, mas matanda ng ilang taon sa babaeng ito, ngunit nakatira ito sa ibang bansa.“Tito, gusto kong makita kung ano ang itsura ni Seany. Nasaan na siya?" Pinilit ng batang babae na makilala ang guwapong lalaki."Dito." Ang malumanay na boses ni Sean ay naanod
Dalubhasa si Jennie sa pagbabasa ng mga ekspresyon ng mukha at pag-kita ng mga pagbabago sa tono ng isang tao. Sa tono ng pananalita ni Sean, masasabi niyang sobrang ayaw niya kay Sabrina.“Seany, huwag na natin siyang pagusapan...” Ibinaon ni Jennie ang mukha sa kanyang mga kamay at pinunasan ang kanyang mga luha.Ang mga luha ng isang magandang babae ay madaling makapagyani ng puso ng isang dating makapangyarihan sa lahat.“Jen, sabihin mo sa akin kung binu-bully ka ni Sabrina Scott. ipaghihiganti kita. Sa totoo lang, siya ang aking manugang!" Matapat na sabi ni Sean kay Jennie."Alam ko, Seany." Ngumuso si Jennie. “Bago ako bumalik, alam kong si Sabrina ang manugang mo. Ang anak ng aking anak na babae ay pumapasok pa nga sa parehong kindergarten ng iyong apo. Isinasaalang-alang ng aking anak na babae ang katotohanan na ang aking apo ay napakalapit sa iyong apo, at kilala rin ng aking anak na babae ang iyong manugang, kaya siya…”Tanong ni Sean, "Anong nangyari?"“Nahirapan ang
Siya ay isang matakaw na tao pagkatapos ng lahat!Lalo na ang pagiging isang binata at makapangyarihang lalaki, paanong hindi niya matamasa ang kasiyahan ng higit sa isang babae? Minsan, kahit na hindi siya mismo ang maghanap sa kanila, may mga taong nangangailangan ng kanyang tulong na personal na nagpadala ng mga babae sa kanyang kama.Mga maselan, mga mahiyain na nabigla sa kanyang paghipo, mga kaawa-awa, mga kaakit-akit, at mga sexy... Nasiyahan si Sean Ford sa bawat isa sa kanila.Nang maglaon, sa edad at sa insidente sa Star Island, pagkatapos niyang magkaroon ng asawa at babaing babae, itinigil niya ang kanyang pagiging babaero.At ngayon, sa muling pagkikita nila ni Jennie, hindi maipaliwanag, ang matandang nasa edad 60 ay nakaramdam ng kirot sa kanyang puso. Kapag ang puso ng lalaki ay kumikilos para sa isang babae, gagawin niya ang kanyang makakaya upang patunayan ang kanyang mga kakayahan.“Anak, huwag kang matakot! Nandito ako para suportahan ka kahit na binu-bully ka
Ang huling pangungusap ni Sean ang pinakaaasam na marinig ni Jennie at ng kanyang anak."Seany, dapat bumalik ka na. Aalis kami pagkatapos naming mapanood na pumasok ka."Matamis ang tono ni Jennie na may bahid ng kahinahunan. Ang matandang babae ay bihasa at may karanasan. Lalo na ang mga unang ilang taon noong bata pa si Lori ay partikular na matigas sa kanya.Ngunit wala siyang mata para sa mga sub-par na lalaki. Itinakda niya ang kanyang mga tingin sa cream of the crop, at naging babaing punong-guro ng mga mayayamang at matagumpay na lalaki. Hindi rin siya makikipag-ugnay sa kanila, aalis pagkatapos kumita ng kanyang kapalaran. Pagkaraan ng ilang oras, isa na siyang eksperto. Bukod pa rito, naligo na siya sa mga luho mula noong siya ay dalaga, masusing pinapanatili ang kanyang kagandahan. Kaya naman, kahit nasa 50s na siya, mukha pa ring magandang perlas si Jennie, parang babaeng nasa late 30s na. Bukod pa rito, ang mature ngunit mahiyaing hitsura na ipinakita niya ay naglabas n
Malungkot na tumango si Lori. “Sakto, Ma, sobrang effort ang ibinuhos ko. Ginamit ko ang bata, si Jennifer, para gumugol ng oras kay Aino, para magustuhan muna niya sila, at pagkatapos ay magagamit ko siya upang maunawaan ang personalidad ni Sabrina at ang kanyang mga kahinaan. At pinag-aralan ko pa si Sebastian at gumawa ako ng pagkakataong makaharap siya. Akala ko naglatag ako ng walang kabuluhang plano, ngunit hindi ko inaasahan na kamumuhian niya pa rin ako."Ngumuso si Jennie. "Kaya nga sabi ko hindi pa sapat ang ginawa mo! Kailangan mo pang magsanay.""Ma, turuan mo naman ako."“Una, kailangan mong magmukhang natural na mayaman; naiintindihan mo ba?""Katulad mo, Ma?" Magalang na tiningnan ni Lori ang kanyang ina.“Pangalawa, kailangan mong maging mahina kapag kailangan mo, mag-pout nang maganda kapag kailangan mo, at bigyang pansin ito; kailangan mong maghanap ng maliit, hindi sinasadyang bintana ng pagkakataon. Huwag kailanman sumakay kapag nakita mo ang pagkakataon ng isa
Umupo siya sa kandungan niya, ang lakas ng tibok ng puso niya. Ito ang unang pagkakataon na nagkaroon siya ng galit sa kumpanya. Ang sitwasyong ito ay nagpaalala sa kanya ng panahon na kababalik niya mula sa Ciarrai County. Na para bang bumalik siya sa oras na iyon.“Natatakot ka?” Isinabit niya ang isang braso sa kanyang maliit na bewang, may hawak na tabako sa pagitan ng hintuturo at gitnang daliri ng kabilang kamay niya. Sinipsip niya ang kanyang tabako at mahinahong tumingin sa kanya.Ang maliit na babae ngayon ay halos isang shape-shifter. Sa daan, siya ay kumilos tulad ng isang tigre, hila-hila ang buhol ng kanyang kurbata na kanyang pinutol.Iyon ay isang sariwa at nakakapreskong bahagi sa kanya na hindi pa niya nakita. At nakita niyang nakakatawa din ito.Siguro dahil kinakabahan siya, pero nang malapit na siya sa opisina nito ay nalampasan niya ang isang hakbang at halos ma-sprain ang bukung-bukong niya. Tapos pagkapasok nila sa office niya, binitawan niya agad. Sabay noon
Noon lang niya namalayan na nakapatong ang paa niya sa tuhod ni Sebastian. Nakaluhod siya sa isang tuhod, nakahawak ang dalawang kamay sa paa niya.Namula siya agad. “Ito... hindi masakit. Ikaw... Anong ginagawa mo? Bakit mo hinahawakan ang paa ko sa opisina?"Hindi nakaimik si Sebastian. “…”Siya ay mahiyain, matamis, kaakit-akit, ang kanyang pagkakasala ay makikita pa rin sa kanyang mga tampok pagkatapos ng mahabang panahon. Biglang tumunog ang kanyang Adam's apple sa kanyang lalamunan."Sinusubukan mo ba akong patayin!" Tumalikod siya at dinala siya sa upuan niya. Pagkaupo nila ay dumating na si Sean sa labas.Diyos ko!Si Kingston, na nakaupo sa labas ng opisina ng direktor, ay nainis, agad na nakita ang matandang direktor.“Matandang Direktor Ford, kumusta kayo! Anong dinadala mo at napadaan ka dito, Sir?" Hinarang ni Kingston si Sean sa dinadaanan niya.Parang isang biro!Kahit na halos hindi napapansin ng batang direktor ang kanyang ama, ang matandang direktor ay dumati
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu