Daddy...” Matapang na tawag ni Gloria. Pero bago pa man din makasagot si Old Master Shaw, biglang sumigaw si Mrs. Shaw sa gulat, “Ikaw! Malandi kang babae ka! Ikaw pala! Hindi ko inakala.”was stunned into silence. “…”Hindi nakasagot si Gloria. Sa sobrang gulat niya, gustuhin niya man sanang magtago, hindi na siya nakaalis dahil halos hindi niya maihakbang ang kanyang mga paa. Halos bumaon ang matulis na daliri ni Mrs. Shaw sa noo niya. “Ikaw malanding babae ka! Pa…paano ka nakapunta dito?! Ah! Dahil sa gold digger mong nanay no? Sobrang inosente ng Jennie namin kaya nauto niyo siyang papasukin kayo!” Nanlisik ang mga mata ni Old Master Shaw kay Gloria, “Bastos ka! Paano ka nakapunta dito? Sino! Sinong nagpapasok sayo?!” “Dady, ako ‘to! Si Gloria… Anak mo. Diba palagi mo pa nga akong binabati na ang galing kong mag piano?” Humagulgol na sagot ni Gloria. Sobrang namiss niya ang Daddy niya. “Daddy…”“Umalis ka dito!” Napaupo si Gloria sa sipa ng isang lalaki na nasa fif
Muntik ng matanggal ang ngipin sa harap.Hindi niya rin alam kung paano siya nakauwi noong gabing yun, pero malinaw sakanya na galit siya sa nanay niya. Galit na galit. “Anak, may problema ba? Anong nangyari?” Sobrang nalungkot si Goldie nang makita ang nangyari sa anak.“Saan mo nakuha yang mga sugat mo? Nadapa ka ba? O may bumugbog sayo? Sabihin mo sa akin! Sinong gumawa niyan sayo?! Hindi ko ‘to pwedeng palampasin!”“Yung lalaki mo! Yung taong tinatawag kong tatay! Siya ang gumawa nito!” Galit na galit na sagot ni Gloria. Hindi makapaniwala si Goldie… Pagkalipas ng ilang minuto, bigla siyang umubo ng dugo at nahimatay. “Mommy! Mommy! Anong nangyari? Mommy? Sorry, Mommy! Sorry! Sorry kung ginalit kita! Mommy… gumising ka…”Kahit anong sigaw ng batang Gloria, walang nakakarinig sakanya. Niyakap niya ng mahigpit ang mommy niya at sigaw siya ng sigaw habang umiiyak. “Tulungan niyo kami! Tulungan niyo ang mommy ko…”Noong panahong yun, wala pa namang mga cell phone. Iyak si
Tumayo si Gloria sa harap ng bukana ng residente ng Shaw Family. Dalawang butler ang tumayo sa pinto na parang masusunuring gwardiya, pareho silang nakatitig sa fifteen hanggang sixteen-year-old na babae sa harapan nila. "Sino ang tinitingnan mo riyan!""Kailangan kong makuta si Mrs. Shaw." Kinagat ni Gloria ang labi niya at nagsalita sa pamamahiya. Kung hindi dahil sa kanya, hindi siya pupunta at magmamakaawa sa Shaw Family para sa tulong, pero mamamatay na ang mommy niya, kaya wala siyang magawa. "Hindi mo lang makikita si Mrs. Shaw sa kapritso mo! Umalis ka na!" Hindi rin man nag-abala ang mga butler na balingan pa ulit si Gloria. Kahit gusto niyang manghimasok, hindi pwede. Pero kapag umuwi kaya siya, haharapin pa rin niya na may parehong itsura ng desperasyon sa mga mata ng kanyang mommy ulit?Ang sixteen-year-old na si Gloria ay walang magawa kundi umupo sa bukana at maghintay. Akala niya hangga't maghintay siya hanggang lumubog ang araw, baka may isang lalaki na kahit pap
Natatakot siya na baka dugo iyon. Kailangan pa niyang alagaan ang mommy niya. Kailangan niyang mabuhay. Kapag namatay siya, ano nang mangyayari sa mommy niya?Ang fifteen hanggang sixteen-year-old na bata ay sapilitang nilunok ang puno ng dugo pabalik sa kanyang lalamunan. Kinagat niya ang kanyang labi at nanghihinang sabi, "Ang mommy ko...ang mommy ko ay mamamatay na. Bago siya mamatay, gusto niyang makita si... Mrs. Shaw. Sabi ng mommy ko... tungkol ito sa anak mo na namatay noong sanggol pa lang ito. Gusto niyang makita ka."Napatigil si Mrs. Shaw nang marinig niya ang mga sinabi ni Gloria. "Anong...anong sinabi mo?""Gusto kang makita ng mommy ko." Doon, tumakbo palayo si Gloria. Kung hindi, magsisimula siyang umubo ng dugo. Hindi niya gustong umubo ng dugo sa harap ng mga Shaw. Takot soya na baka pagtawanan siya at gawing bentahe pa iyon sa kahinaan niya. Sa gabing iyon, hindi siya umuwi dahil hindi niya gustong makita ng mommy niya ang ganoong estado, nabugbog ng ganito.
Nang nakita ni Goldie ang anak niya, nahirapan siyang umupo. "Dali! Pumunta ka na sa Shaw family. Naniwala sila sa akin. Naniwala sila sa akin dahil mamamatay na ako. Gloria, kailangan mong tandaan, kapag nasa residente ka na ng Shaw family, humanap ka ng paraan para sikretong kunin ang buhok ng kapatid mo, o kahit ang buhok ni Mrs. Shaw. "Humikbi si Gloria habang tinatanong ang kanyang ina, "Bakit kailangan ko ng buhok nila?""Sa halip lang na gumawa sila ng paternity test. Ikaw ang anak ng tatay mo, pero hindi ka anak ni Mrs. Shaw. Pwede ka lang sumali sa Shaw family kapag anak ka ni Mrs. Shaw. Kung hindi, hindi ka nila tatanggapin.""Mommy, ayokong sumali sa Shaw family...""Maging mabait na bata ka, Gloria. Ngayon, hindi ka nila kakamuhian. Iisipin nila na ikaw ang patay nilang anak, kaya hindi ka na rin kakamuhian ni Mrs. Shaw."Umiyak si Gloria sa kanyang mommy, "Mommy, hindi nila tayo tatanggapin. Hindi tayo makakasali sa Shaw family dahil ang lalaking tinatawag mong tatay
Ngayon na mayroon na silang ampon na anak, akala ng mag-asawa na mayroon na silang tao na susuportahan sila sa gintong taon ng buhay nila, pero sa hindi inaasahan, ang mahabang kamay ng batas ay nahuli sila kalaunan. Pagkatapos maaresto ang mag-asawa ng pulis, naging orphan si Gloria, sa lahat ng ulirat ng mga salita. Bago siya maging pulubi. Hindi niya sinubukang manatili sa hotel, o sinubukang mag-renta ng kwarto. Noong naghihirap siya nang sobra, halos matulog siya sa ilalim ng tulay. Natagpuan niya si Lincoln Lynn noong nakikipaglaban siya sa masasamang lalaki. Noon, isang white-collar worker si Lincoln ng maliit na factory at nagsimulang mag-date. Dalawang taon ang lumipas, nang mag-21 na siya, pinakasalan ni Amelia si Lincoln. Simple lang ang kasal nila. Laging inaakala ni Lincoln na banyaga si Amelia, isang batang babae sa maliit na lugar. Habang nagda-date sila, medyo mabait siya kay Amelia. Gayunpaman, pagkatapos nilang magpakasal, ang bossy na ugali niya at ang lala
Walang malay na pagala gala si Gloria sa daan, nawawala at walang mapuntahan. Ang alon ng sakit ay bumalot sa tiyan niya. Naghihinagpis siya at hindi niya alam kung makakaligtas pa siya, o ligtas bang makakarating ang anak niya sa mundong ito. Sa pagkakataong iyon, biglang naintindihan ni Gloria kung bakit pinagdaanan ng kanyang mommy iyon bago siya mamatay. Sa oras na mamatay ang mommy niya, siya na lang ang naiwan sa mundo, at ito ay sobrang hirap para sa kanya. Naiintindihan niya rin kung bakit gusto ng mommy niya na ipanganak siya. Hindi na niya sinisisi ang mommy niya sa mga aksyon niya, pumunta si Gloria sa libingan ng kanyang mommy at humikbi buong tanghali. Nang papalapit na ang gabi, may bigla siyang naramdaman, isang sakit sa kanyang tiyan. Sobrang sama ng sakit na halos hindi siya makalakad palabas ng sementaryo. Gumapang siya sa lupa gamit ang apat niyang galamay, mahinang tumatawag, "Tulong, tulong..."Isang lalaki ang dumating para tulungan siya. Isang lalaki na
Hindi binenta ang maliit na bahay. Kasama ang tug, bumukas ang gate at naglakad sa loob si Gloria. Puno ang bahay ng amoy lumot. Luma ang bahay at hindi naayos. Iilang tubig ang bumuo kahit saan mula sa tumutulong tubo, at kahit ganoon, pwede pa rin itong tirhan. Pagkatapos magdesisyon na tumira rito, kumuha siya ng ilang guhit ng kanyang mommy sa wooden crates at binenta ang mga ito sa art gallery. Kumita lang siya ng maliit na halaga ng pera, pero sapat pa rin ito para sa kanilang dalawa na manirahan ng ilang buwan. Bilang lang araw na magiging masaya sila. Isang tanghali, pauwi sa bahay mula sa palengke, tinulak ni Gloria ang stroller ng anak niya pero tumigil nang makita ang bisita sa maliit na bakuran sa labas. Mula sila sa Shaw family. Pinalitan nila ang mga kandado at kinandado ang bahay. Tapos, nagtapon sila ng pang-araw araw na gamit sa bahay. Bago umalis, sabi pa nila, "Nitong mga aaw, puno ng iba't ibang tao ang mundo! Kahit maliit, ang bibigay na bahay na ganito