Hello, salamat sa pagbasa ng kabanata na ito! Please vote Gem and also follow me in the profile here. And add my other books in your library. Thank you! Salamat sa mga nagbigay ng Gem and also gifts. Grabe ang saya ko.
Geraldine's Point of View* Kumakain ako ngayon ng cake nang makita ko sa unahan si Mike na naglalakad papunta sa pwesto ko at nakikita ko na nagmamadali pa siya na gusto niya akong makita. Tapos na siguro ang meeting niya. Kahit ayaw niyang mag-meeting kanina ay ako na mismo ang nagbanta sa kanya kung di siya pupunta. Flashback... "Wife, mas gusto ko na yakapin ka sa higaan mo ngayon." Yakap-yakap pa din niya ako na ayaw niya akong bitawan sa higaan. "Bitaw." "Ang cold mo sa akin, wife." Napa-pout naman siya na kinakunot ng noo ko. "Wag mo kong poutan diyan para kang pato." "Meron ka na ba, wife? Ang cold mo na sa akin." Naalala ko meron na nga ako kanina at ramdam ko pa din ang sakit ng puson ko ngayon na parang kikirot na atah sa sobrang sakit. "Meron, kaya wag mo kong dramahan diyan. Kung ayaw mong nabugahan kita ng apoy ay pumunta ka na. Ilang araw ka ng nasa ibang bansa kaya puntahan mo na ang ka-meeting mo ngayon." "Fine, kita tayo mamaya." End of Flashback... Mas
Geraldine's Point of View* "What, wife?" Hinihintay niya ang sinasabi ko na 'Paano kung....'. Napatingin ako sa kanya at ngumiti ako sabay iling-iling. Di ko pwede sabihin sa kanya ang bagay na yun. "Nothing, I'm sorry dahil di maganda ang pakiramdam ko ngayon at nalabas ko sayo ang pagka-moody ko." Nakikita ko na naintindihan naman niya at niyakap niya ako ng mahigpit. "Do you need sour foods? Narinig ko kasi na gusto ng mga babaeng may period na kumain ng maasim. Bibilhan kita kung gusto mo." "Mas gusto ko ang sweets." Tinuro ko ang binili namin kahapon na ice cream cake. Napangiti naman siya at hinalikan ang noo ko. "Dahan-dahan lang sa pagkain ng sweets baka magka-diabetis ka, ayokong mangyari yun, wife." Napangiti naman ako at dahan-dahan na napatango. "I have my diet. Don't worry." Napatingin naman kami sa dumating at si John iyon. "Master, nandidito na po ang bisita. Kakarating lang at pinadiretso ko na lang po sa sala." "Hmm, later." Napatingin naman ako kay Mik
Geraldine's Point of View* Nakatingin ako kay Jane ngayon na di pa din makapaniwala na nandidito ang master niya. At mukhang nakikilala siya ng mga ito. I need to save her. Napatingin naman sila sa akin at ganun na din si Mr. Morgan. "Anong ginagawa ninyo sa personal maid ko?" malamig na ani ko sa kanila. Napatingin naman si Jane sa akin at sinabi na 'Milady, wag na po kayong magsalita. Siya po ang master ko!' Kahit alam ko naman. Paninindigan ko ang bagay na yun at lumapit ako sa kanila. "And who are you?" tanong ng kanang kamay ni Mr. Morgan. I think Bruno Mars pangalan nito. Charoot lang. "I'm the lady of this mansion. I'm Geraldine Muller." Tumabi ako kay Jane na namumutla na habang nakatingin sa akin at lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko na pinapakalma ako at sinabi na wag ng patulan. Tiningnan ko ang mukha ni Mr. Morgan na natigilan habang nakatingin sa akin. "Geraldine?" "Yes." Nagtataka akong napatingin sa kanya. Anong problema niya sa pangalan ko? B
Geraldine's Point of View*Nakabihis na ako ngayon ng disguise at napatingin ako kay Jane na nag-aalalang nakatingin pa din sa akin."Jane," tawag ko sa kanya at nagising naman siya.Malalim atah ang iniisip niya ngayon."Hmm?""Look into my eyes."Tiningnan naman niya ang mga mata ko."Hangga't nandidito pa ako ay walang kahit sino ang hahawak sayo. Hangga't walang permission ko ay walang kahit sino ang kukuha sayo dahil kanang kamay kita. Naintindihan mo ba?"Nakita ko na nagka-emosyonal naman ang mukha niya at tumango agad."Yes, Milady. I will protect you with all my heart.""Hindi ko naman sinabi na protektahan mo ko. Ang sa akin lang ay mabuhay ka ng payapa."Nakangiti naman siya habang nakatingin sa akin."Hindi ko alam kung bakit ganito ka kabait sa akin, milady. I feel so much special."Napangiti naman siya at tumingin ako sa kanya."Pakiramdam ko lang. Di ko din alam kung bakit noon pa man ay pinuprotektahan mo na ako. Pero kung ano man ang sekreto mo na di mo sinasabi sa a
Geraldine's Point of View Hindi ko pinahalata ang pagpapanik ko. "Hindi ko po kinukumpara ang sarili ko sa Asawa ni Mr. Muller. Malayong malayo po ako sa kanya." "Hmm... I apologize for that." "Dahil lang po ba doon kaya po ninyo ako hinahanap." "May gusto lang akong makita bago bago kami umalis ngayon." Napakunot ang noo ko habang nakatingin sa akin. "What is it, Mr. Morgan?" Tiningnan niya ako at isang iglap may inilabas na shuriken si Bruno at itatapon sana sa akin nang mag-act ako na kinuha ko nag phone ko sa bulsa ko at may maliit na sugat ang nasa pisngi ko ngayon. Damn! Papatayin ba ako ni Bruno? "Wife!" Napatingin ako kay Mike na nagulat dahil sa nakita niya sa pisngi ko at hinawakan ko naman iyon ay mayroon ngang sugat doon. "Saan galing ito?" inosente ani ko sa kanila at napatingin ako kay Mike. Masama niyang tiningnan si Bruno na nakatingin sa amin. Dahan-dahan akong napatingin sa likuran ko at nakita ko ang shuriken sa likuran ko. At kinuha ko iyon. "Don't
Geraldine's Point of View* Nagmamaneho ako ngayon papunta ako ngayon sa bar. Walang dalang mga bodyguards o kahit ano dahil birthday ngayon ng isang brother ko na si Skyler. At doon magpa-party sa bar. Hindi uso sa kanila ang children's party ngayon. Napabuntong hininga na lang ako. Kung tinatanong niyo kung alam ba ni Mike na papunta ako doon sa party ngayon? Syempre wala. Hindi naman kasi iyon papayag na pupunta na wala akong guards at ano pa. Nasa company siya ngayon at sinabi ko naman na kaarawan ni Skyler pero di ko sinabi na sa bar ako pupunta ngayon. Habang nagmamaneho ako ngayon papunta doon ay nakita ko na may checkpoint sa unahan. Napatingin naman ako doon. "Nah, nagmamadali ako ehh ako na lang ang hinihintay sa amin. Sino kaya ang hinuhuli nila doon." Naglilinya ako ngayon hanggang sa ako na ang sumunod. "Good evening, Miss." "Hello, sir." Bati ko sa kanila. "Check lang po." "No problem mo." Nilibot naman nila ang boung sasakyan ko. "Anong meron, sir?"
3rd Person's Point of View* Nakatutok ngayon ang cellphone ng police sa tenga niya habang tinatawagan ang chief nito at inaalam nila ang pangalan ng taong hinuhuli nila kanina. "Hello, sir." "What?" Inaantok na ani nung chief nila. "May alam po ba kayong pangalan na Geraldine Filipponi?" Natigilan naman sa kabilang linya ang chief nila dahil sa sinabi nito. "What?! Teka nasaan siya ngayon? Paano niyo nalaman ang pangalan niya?" "Hinuli po namin siya dito sa may south at pinipilit po namin siyang posasan pero nanlalaban po siya." "Damn! Bakit niyo siya hinuhuli? Pakawalan niyo siya!" "Ano pong dahilan eh wanted po siya. Same po sila ng sout ng hinuhuli namin ngayon po." "Hindi siya ang taong yun! Mamamatay talaga kayo kung mananatili pa kayo diyan." "Anong pong meron sa babaeng yun?" "Siya si Astraea! Damn it! Wag niyo siyang sasaktan." Nanlalaki naman ang mga mata nung police. Kilalang kilala nila si Astraea. Wala silang binatbat sa galing nito sa martial arts kung papat
3rd Person's Point of View* Headquarters... "Bakit mukhang natatagalan ang usad ng mission ni Astraea? May nangyayari bang di maganda?" tanong ng General nila na ama ni Gerry na nasa America. "Pasensya na po, General. Alam niyo naman si Astraea ay hindi minamadali ang lahat at ang sa kanya lang ay perpekto ang lahat sa huli." "I know that. Nagpalaki ako ng perpektong anak o sundalo na di ako kailanman bibiguin." Alam niya sa pagpapalaki niya kay Astraea ay naiiba talaga siya sa lahat at proud siya dito. Simula bata pa siya ay lumalabas na ang mga kakayahan ni Astraea na hindi pangkaraniwang at hindi pa din nila nakikita ang totoong mga magulang nito. Pero wala naman siyang plano na iuwi ito sa tunay na mga magulang nito. Binigay na niya ang lahat-lahat pera, pagmamahal at pangangailangan niya para magtiwala sa kanya si Gerry. Kahit ilang taon na niyang kasama ito ay makikita pa din niya ang isang katauhan nito na nakakatakot na napapaisip na lang siya na hindi pa niya talaga