Hello, salamat sa pagbasa ng kabanata na ito! Please vote Gem and also follow me in the profile here. And add my other books in your library. Thank you! Salamat sa mga nagbigay ng Gem and also gifts. Grabe ang saya ko.
Geraldine's Point of View* Sa garden habang nakaupo ako sa swing ko dito habang nasa gilid ko si Jane. Nakatingin ako ngayon sa balita about sa nangyaring bakbakan kahapon at mabuti nailigtas nila ang governor at pati na din si Sofia at ang kumuha ng lahat ng credits ay si Aldren. Hindi ko talaga pinapasabi na tumulong ako dahil ayokong matunugan ng mga kaaway ko kung nasaan ako. "Mabuti malinis ang nangyari kahapon at hindi tayo nakita ng mga pulis," mahinang ani ko kay Jane. Pero napansin ko na hindi siya sumasagot kaya tiningnan ko siya at nakakunot ang noo niya ngayon habang nakatingin sa malayo. Napa-isip naman ako dahil siguro kay Rafayel kaya siya ganito ngayon. "Milady." Uminom ako ng juice ngayon. "Hmm?" "May nangyari ba talaga sa inyo ni Muller?" Muntik na akong nasamid sa iniinom ko at napatingin sa kanya. "Hala, pasensya na po." Binigyan naman niya ako ng tissue at tiningnan ko siya. "B-Bakit mo naman natanong ang bagay na yan?" "Nakikita ko sa mukha ni Mu
Geraldine's Point of View* Kumakain ako ngayon ng cake nang makita ko sa unahan si Mike na naglalakad papunta sa pwesto ko at nakikita ko na nagmamadali pa siya na gusto niya akong makita. Tapos na siguro ang meeting niya. Kahit ayaw niyang mag-meeting kanina ay ako na mismo ang nagbanta sa kanya kung di siya pupunta. Flashback... "Wife, mas gusto ko na yakapin ka sa higaan mo ngayon." Yakap-yakap pa din niya ako na ayaw niya akong bitawan sa higaan. "Bitaw." "Ang cold mo sa akin, wife." Napa-pout naman siya na kinakunot ng noo ko. "Wag mo kong poutan diyan para kang pato." "Meron ka na ba, wife? Ang cold mo na sa akin." Naalala ko meron na nga ako kanina at ramdam ko pa din ang sakit ng puson ko ngayon na parang kikirot na atah sa sobrang sakit. "Meron, kaya wag mo kong dramahan diyan. Kung ayaw mong nabugahan kita ng apoy ay pumunta ka na. Ilang araw ka ng nasa ibang bansa kaya puntahan mo na ang ka-meeting mo ngayon." "Fine, kita tayo mamaya." End of Flashback... Mas
Geraldine's Point of View* "What, wife?" Hinihintay niya ang sinasabi ko na 'Paano kung....'. Napatingin ako sa kanya at ngumiti ako sabay iling-iling. Di ko pwede sabihin sa kanya ang bagay na yun. "Nothing, I'm sorry dahil di maganda ang pakiramdam ko ngayon at nalabas ko sayo ang pagka-moody ko." Nakikita ko na naintindihan naman niya at niyakap niya ako ng mahigpit. "Do you need sour foods? Narinig ko kasi na gusto ng mga babaeng may period na kumain ng maasim. Bibilhan kita kung gusto mo." "Mas gusto ko ang sweets." Tinuro ko ang binili namin kahapon na ice cream cake. Napangiti naman siya at hinalikan ang noo ko. "Dahan-dahan lang sa pagkain ng sweets baka magka-diabetis ka, ayokong mangyari yun, wife." Napangiti naman ako at dahan-dahan na napatango. "I have my diet. Don't worry." Napatingin naman kami sa dumating at si John iyon. "Master, nandidito na po ang bisita. Kakarating lang at pinadiretso ko na lang po sa sala." "Hmm, later." Napatingin naman ako kay Mik
Geraldine's Point of View* Nakatingin ako kay Jane ngayon na di pa din makapaniwala na nandidito ang master niya. At mukhang nakikilala siya ng mga ito. I need to save her. Napatingin naman sila sa akin at ganun na din si Mr. Morgan. "Anong ginagawa ninyo sa personal maid ko?" malamig na ani ko sa kanila. Napatingin naman si Jane sa akin at sinabi na 'Milady, wag na po kayong magsalita. Siya po ang master ko!' Kahit alam ko naman. Paninindigan ko ang bagay na yun at lumapit ako sa kanila. "And who are you?" tanong ng kanang kamay ni Mr. Morgan. I think Bruno Mars pangalan nito. Charoot lang. "I'm the lady of this mansion. I'm Geraldine Muller." Tumabi ako kay Jane na namumutla na habang nakatingin sa akin at lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko na pinapakalma ako at sinabi na wag ng patulan. Tiningnan ko ang mukha ni Mr. Morgan na natigilan habang nakatingin sa akin. "Geraldine?" "Yes." Nagtataka akong napatingin sa kanya. Anong problema niya sa pangalan ko? B
Geraldine's Point of View*Nakabihis na ako ngayon ng disguise at napatingin ako kay Jane na nag-aalalang nakatingin pa din sa akin."Jane," tawag ko sa kanya at nagising naman siya.Malalim atah ang iniisip niya ngayon."Hmm?""Look into my eyes."Tiningnan naman niya ang mga mata ko."Hangga't nandidito pa ako ay walang kahit sino ang hahawak sayo. Hangga't walang permission ko ay walang kahit sino ang kukuha sayo dahil kanang kamay kita. Naintindihan mo ba?"Nakita ko na nagka-emosyonal naman ang mukha niya at tumango agad."Yes, Milady. I will protect you with all my heart.""Hindi ko naman sinabi na protektahan mo ko. Ang sa akin lang ay mabuhay ka ng payapa."Nakangiti naman siya habang nakatingin sa akin."Hindi ko alam kung bakit ganito ka kabait sa akin, milady. I feel so much special."Napangiti naman siya at tumingin ako sa kanya."Pakiramdam ko lang. Di ko din alam kung bakit noon pa man ay pinuprotektahan mo na ako. Pero kung ano man ang sekreto mo na di mo sinasabi sa a
Geraldine's Point of View Hindi ko pinahalata ang pagpapanik ko. "Hindi ko po kinukumpara ang sarili ko sa Asawa ni Mr. Muller. Malayong malayo po ako sa kanya." "Hmm... I apologize for that." "Dahil lang po ba doon kaya po ninyo ako hinahanap." "May gusto lang akong makita bago bago kami umalis ngayon." Napakunot ang noo ko habang nakatingin sa akin. "What is it, Mr. Morgan?" Tiningnan niya ako at isang iglap may inilabas na shuriken si Bruno at itatapon sana sa akin nang mag-act ako na kinuha ko nag phone ko sa bulsa ko at may maliit na sugat ang nasa pisngi ko ngayon. Damn! Papatayin ba ako ni Bruno? "Wife!" Napatingin ako kay Mike na nagulat dahil sa nakita niya sa pisngi ko at hinawakan ko naman iyon ay mayroon ngang sugat doon. "Saan galing ito?" inosente ani ko sa kanila at napatingin ako kay Mike. Masama niyang tiningnan si Bruno na nakatingin sa amin. Dahan-dahan akong napatingin sa likuran ko at nakita ko ang shuriken sa likuran ko. At kinuha ko iyon. "Don't
Geraldine's Point of View* Nagmamaneho ako ngayon papunta ako ngayon sa bar. Walang dalang mga bodyguards o kahit ano dahil birthday ngayon ng isang brother ko na si Skyler. At doon magpa-party sa bar. Hindi uso sa kanila ang children's party ngayon. Napabuntong hininga na lang ako. Kung tinatanong niyo kung alam ba ni Mike na papunta ako doon sa party ngayon? Syempre wala. Hindi naman kasi iyon papayag na pupunta na wala akong guards at ano pa. Nasa company siya ngayon at sinabi ko naman na kaarawan ni Skyler pero di ko sinabi na sa bar ako pupunta ngayon. Habang nagmamaneho ako ngayon papunta doon ay nakita ko na may checkpoint sa unahan. Napatingin naman ako doon. "Nah, nagmamadali ako ehh ako na lang ang hinihintay sa amin. Sino kaya ang hinuhuli nila doon." Naglilinya ako ngayon hanggang sa ako na ang sumunod. "Good evening, Miss." "Hello, sir." Bati ko sa kanila. "Check lang po." "No problem mo." Nilibot naman nila ang boung sasakyan ko. "Anong meron, sir?"
3rd Person's Point of View* Nakatutok ngayon ang cellphone ng police sa tenga niya habang tinatawagan ang chief nito at inaalam nila ang pangalan ng taong hinuhuli nila kanina. "Hello, sir." "What?" Inaantok na ani nung chief nila. "May alam po ba kayong pangalan na Geraldine Filipponi?" Natigilan naman sa kabilang linya ang chief nila dahil sa sinabi nito. "What?! Teka nasaan siya ngayon? Paano niyo nalaman ang pangalan niya?" "Hinuli po namin siya dito sa may south at pinipilit po namin siyang posasan pero nanlalaban po siya." "Damn! Bakit niyo siya hinuhuli? Pakawalan niyo siya!" "Ano pong dahilan eh wanted po siya. Same po sila ng sout ng hinuhuli namin ngayon po." "Hindi siya ang taong yun! Mamamatay talaga kayo kung mananatili pa kayo diyan." "Anong pong meron sa babaeng yun?" "Siya si Astraea! Damn it! Wag niyo siyang sasaktan." Nanlalaki naman ang mga mata nung police. Kilalang kilala nila si Astraea. Wala silang binatbat sa galing nito sa martial arts kung papat
Geraldine's Point of View*Natigilan ako nang makita ko sa di kalayuan. Nakita ko ang dad ko na nakahiga sa sahig at nagkakagulo ang paligid."Dad!"Agad akong lumapit sa kanya at tiningnan ko siya. Napaluha ako bigla nang makita ko na nag-aagaw buhay na siya ngayon. Paano nangyari ang bagay na ito?"Daddy, lumaban ka, please! Hindi pa tayo nag-uusap ng maayos."Dahan-dahan naman niyang hinaplos ang pisngi ko at ngumiti kahit namimilipit na siya sa sakit."N-No, hihingi pa ako ng tawad sayo at mamamasyal pa tayo, dad.""My Princess... gusto ko ring gawin ang lahat ng iyon. Pero mukhang limited na ang oras ko ngayon. Pasensyahan mo na ang dad mo dahil ginawa ko lang yun para protektahan ka.""Ayos na po yun. Okay na tayo and please, don't leave me like mom."Naamoy ko ang dugo at napatingin ako sa tiyan niya at malaki ang hiwa doon na ginawa ng mga kalaban."Mahal na mahal kita, anak. Mukhang kailangan ko na ring mamahinga dahil matagal na akong hinihintay ng mom mo at isa pa nariyan n
Geraldine's Point of View*Natigilan ako nang makita ko sa di kalayuan. Nakita ko ang dad ko na nakahiga sa sahig at nagkakagulo ang paligid."Dad!"Agad akong lumapit sa kanya at tiningnan ko siya. Napaluha ako bigla nang makita ko na nag-aagaw buhay na siya ngayon. Paano nangyari ang bagay na ito?"Daddy, lumaban ka, please! Hindi pa tayo nag-uusap ng maayos."Dahan-dahan naman niyang hinaplos ang pisngi ko at ngumiti kahit namimilipit na siya sa sakit."N-No, hihingi pa ako ng tawad sayo at mamamasyal pa tayo, dad.""My Princess... gusto ko ring gawin ang lahat ng iyon. Pero mukhang limited na ang oras ko ngayon. Pasensyahan mo na ang dad mo dahil ginawa ko lang yun para protektahan ka.""Ayos na po yun. Okay na tayo and please, don't leave me like mom."Naamoy ko ang dugo at napatingin ako sa tiyan niya at malaki ang hiwa doon na ginawa ng mga kalaban."Mahal na mahal kita, anak. Mukhang kailangan ko na ring mamahinga dahil matagal na akong hinihintay ng mom mo at isa pa nariyan n
Geraldine's Point of View* "Hindi namin alam na ganito pala ang Asawa ni Mr. Muller! Woah! Nagseselos ako sa Asawa niya! Sana all!" "Makikita mo talaga na in love na in love si Mr. Muller sa kanya." Napatingin ako sa mga tao na nakatingin sa amin. Wala ba kaming private moments dito? "Ehem... Pwede naman siguro na akin lang ang Asawa ko diba? Date namin ito kaya wag kayong epal." Kunot noong ani ko sa kanila. Napatingin naman ako kay Mike na parang natutuwa pa sa pinagsasabi ko dito. "Please, kailangan naming ng time ng Asawa ko na mag-date." Napatango naman ang mga tao at agad naman silang lumakad at nakahinga na lang ako ng maluwag. "Okay na, wife. Moment na natin ngayon dito." Napangiti naman ako at napatango. "I want Mr. Penguin now." "Okay, fine, fine. Kailangan muna kumuha ng card." Tumango naman ako at lumakad na kami sa cashier at binayaran na niya bago kami pumunta sa claw machine. "Go, hubby!" Natawa naman siya at nakailang try naman siya nang makita ko na nagi
Geraldine's Point of View* Naglalakad kami ni Mike sa mall at syempre patuloy pa rin namin ang date namin. Date sa umaga hanggang hapon tapos labanan sa gabi. O diba? Magkahawak ang kamay namin habang naglalakad at napagdesisyonan namin na hindi na muna kami mag-di-disguise. Kahit weird at hindi ako sanay pero sasanayin ko sarili ko dahil hindi naman ako nag-iisa. Dalawa naman kami. Kaya heto ngayon habang naglalakad kami ay pinagtitinginan kami ng mga tao. Sinong hindi mapapatingin sa Asawa ko? Ang gwapo-gwapo niya sa sout niya ngayon at mas lalo atah akong nahuhulog sa kanya. At ako naman ay naka white dress naman ako at nakasapatos para sa pagtakbo namin mamaya kung may mangyayari man. "Hala nandidito si Mr. Muller!" Hindi namin pinansin ang mga taong nakatingin sa amin. "Saan tayo pupunta ngayon, wife?" "Hmm... Arcadeeee!" Natigilan naman siya at napatakip siya sa bibig niya at pinigilan niya ang sarili niya na kumilig. Jusko! Alam ko na lahi mo, Muller! May be
Geraldine's Point of View* Ilang players na ang bumagsak sa sahig dahil may bet itong Asawa ko na kung sino ang makakatalo sa akin ay mananalo within 1 hour sa gitna ng ring. Isa-isang kinukuha naman ang mga wala ng malay sa ring may mga pumapasok pa ring mga players. "Bakit hindi ka napapagod?" Mabilis niya akong inatake at napaiwas na lang ako at na-out of balance naman siya kaya hinayaang ko na lang mahulog sa ring at ibig sabihin nun ay wala na siya sa laro. "Hindi ka atah tao!" Mahina naman akong napatawa dahil sa sinabi nung isang lalaki. "Hmm... noon iyon na hindi ako tao pero ngayon ay tao na ako wag kayong mag-aalala." Nanlalaki naman ang mga mata nila dahil sa sinabi ko at sabay-sabay naman silang lahat na umatake at napa-smirk naman ako at isang iglap ay nawala ako sa harapan nila at ayun nga nagbungguan silang lahat na kinapikit ko na lang. "Uhmm... sorry?" Napatingin naman sila sa akin sa unahan na nakatayo sa gilid ng stage. "P-Paano..." "L-Lumaban ka ng patas
Geraldine's Point of View* Naglalambingan kami ni Mike dito sa park nang makita ko na may limang lalaki na may hawak na binatilyo. "Wag na wag kang magnanakaw. Alam mo naman na masama ang bagay na yan diba? Ipapatawag natin ang mga magulang mo." "Bitawan mo ko!" Mabuti nahuli nila ang binatilyong iyon. Marami na talagang mga ganitong tao sa boung mundo. Napatingin ako sa kanila at dinala nila ito sa mga pulis. Mukhang mga tagabantay sila dito sa park para sa kapayapaan. Nabalitaan ko na walang sweldo ang mga ganito. Parang incentives lang atah ang binibigay sa kanila pero mabuti na din iyon dahil wala na masyadong krimen kung walang pulis dito. Napangiti na lang ako at napatingin sa kalangitan. Napabuntong hininga na lang ako. Ang sarap sa pakiramdam lalo na nasa likod mo ang taong mahal mo na mahigpit na yumayakap sayo. Napatingin naman ako kay Mike na nakayakap pa din sa likuran ko habang naka-rest ang ulo niya sa balikat ko. "Hubby, are you sleeping?" Tiningnan ko siya at
Geraldine's Point of View* Nakangiti ako habang nakatingin sa Asawa ko. Nandidito kasi kami ngayon sa sasakyan at hindi siya naka-make up ngayon. Ang disguise na sout niya ngayon ay isang cup at mask lang naman dahil ayoko din naman na naiinitan ang Asawa ko. Madali lang naman akong kausap eh. "Wife, are you really sure na hindi ka galit sa akin?" Napakunot ulit ang noo ko. Paulit-ulit na lang niyang tinatanong ang bagay na yun. "Hindi nga. Ikaw talaga ikaw lang ang nagbibigay problema sa sarili mo. Hold my hand para hindi ka na ma-mroblema." Hinawakan naman niya ang kamay ko at para naman siyang bata ngayon. "Wife, kahit anong make up na gagawin mo mas lalo kang gumaganda. Kahit ano pa ang gawin mong disguise ay makikilala't makikilala talaga kita." Mahina naman akong natawa dahil totoo naman ang bagay na yun. "Nakilala mo nga agad ako eh. Sigurado may red string tayo." "Red.... String?" "Uhmm... Invisible siya na pulang string na nag-connect sa ating dalawa. Ganun ba."
Geraldine's Point of View* Napamulat ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko at gagalaw sana ako pero naramdaman ko na may yumakap sa akin sa likuran ko. At ramdam ko ang panghinga ni Mike sa leeg ko at dahan-dahan naman akong napatingin sa kanya. At ngayong kaharap ko na siya ngayon. "Good morning, my emperor," mahinang ani ko sa kanya. "Good morning, my empress." Nakikisakay pa siya sa trip ko. Pagod na pagod ang isang ito dahil boung gabi ay siya ang gumalaw. Gusto niya eh kahit pagod na pagod na ako. Tiningnan ko siya na nakapikit pa din. "Inaantok ka pa ba?" "Hmm... 5 minutes more." Mahina naman akong natawa dahil sa sinabi niya. "Not easy to get me. Marami ka pang pagdadaanan bago mo ako makuha." Napamulat naman siya nang marinig niya ang sinabi ko na inulit ko na sinabi niya kagabi. "W-Wife... I'm awake already. Anong gusto mong breakfast natin, hmm?" Mahina na lang akong natawa dahil sa sinabi niya. "Matulog ka na ulit diyan. Maliligo lang ako." Ku
Geraldine's Point of View* Nasa hideout na kami ngayon at kasama ko sina Jane at isang kanang kamay ni dad na si Bruno. Kilala niyo pa naman si Bruno yung kanang kamay ni dad na kakaiba kung humusga sa akin noon. Humingi na din siya ng tawad sa akin kaya okay na kami ngayon. Pinatawag namin ngayon si Bruno dahil sure kami na kilala niya ang lahat ng mga assassins na dumaan sa kanya. "Uncle Bruno, kayo na po ang bahala sa kanila. Kilala mo naman sila diba?" Napatingin naman ito sa kanila at nakikita naman ng mga nahuli namin na namutla sila nang makita si Bruno. "Yes, I know them. Takas silang lahat na mga assassins at ang iba naman ay mukhang traidor lalo na ang dalawang babaeng ito." Dahan-dahan naman akong tumango. "P-Patawad po, Milady! Hindi po namin alam na buhay po kayo!" Napakunot ang noo ko habang nakatingin sa kanila. "Hindi iyon pwedeng palusot sa akin. Sa pagkuha niyo pa lang sa katauhan namin ay ibig sabihin nun ay gagawa na kayo ng hindi magandang bagay." Napay