Chapter 43: Selfish

“Dr. Ricaforte!” tawag ko sa kaniya pero hindi pa rin siya natitinag sa paghila sa akin.

Nakalayo na kami sa dalawa at nakapasok na ng main building ng hospital pero hindi pa rin siya tumitigil sa paglalakad at paghila sa akin. I know that he’s mad... really mad.

At hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman ngayon... dahil paniguradong ako naman ang pagbubuntungan niya ng galit niya. I’m scared and hurting at the same. I just can’t figure out what feeling is the dominating the other.

Nang makarating kami sa parking lot ng hospital... sa tapat ng Sedan niya ay saka lang siya tumigil. Pero hindi niya binibitawan ang palapulsuhan ko. Binuksan niya ang sasakyan niya at pinapasok ako roon.

He’s quiet. We are both quiet inside his car. Hindi ako makapagsalita dahil tinatantiya ko pa ang galit niya. Ayaw kong sumabay sa galit niya dahil baka maiyak lang ako sa harap niya. I don’t want to allow myself to be so vulnerable in front of him. Though, I fail