Ika-apat na Kabanata

"Ayaw mo na ba talagang sumali ulit?" tanong ni Jef. "Kinukulit ako ni Dean tungkol sa'yo, e. Magpakita ka roon sa office para manahimik na," dagdag niya.

Narito kami sa aming room, maaga sa nakatakdang oras ng susunod na subject. Punuan kasi sa dalawang canteen at mainit kaya nang matapos kumain ay nilisan na namin agad ang lugar. Sa room ay malamig naman kahit palitin na ang aircon. Nakaupo si Jef sa mesa ng professor. Ako naman ay prenteng nakaupo sa unang upuan sa ikalawang hanay nito, nakasandal at naka-unat ang mga binti habang magka-ekis ito.

"Pokus muna ako sa mga major natin," pagpapahayag ko na tigil muna ako sa pagsali sa Quiz Bee. 

Umpisa pa lamang ng unang sem. Third year na kami at dumami pa ang mga major subjects namin kaya naman nagpagpasyahan kong h'wag na munang sumali sa mga kumpetisyon. Wala na akong balak sumali sa ganoon ngunit mapilit ang aming Dean sapagkat walang pumapasa sa kaniyang ibang estudyante sa larangan ng mga kumpetisyon. Sa aming apat nina Jef, Andeng at Nat, ako lang ang tumigil sa pagsali sa kumpetisyon. Hanga ang aming Dean sa grupo namin dahil sa aming teamwork pagdating sa pagre-review at pati mismo sa mga panggrupong kumpetisyon kaya naman nahihirapan siyang humanap ng ipapalit sa akin. 

"Sige, 'tol. Ikaw na lang ang bahala sa mga hindi namin mapapasukang subjects kapag matindi ang review namin," nakangising tugon ni Jef, tila gustong gusto ang naisip. Akala niya ay masisindak ako sa itinalagang responsibilidad sa akin.

Napangisi rin ako at sumagot.

"Sige, 'tol. I-se-send ko sa group chat ang mga notes ko kapag abala kayo sa review."

"Tss!" Napailing ito. "Nasaan ba sina Nat at Andeng? Baka mapilit ka ng dalawang iyon. Iiwan mo pa ako sa dalawa, lalo nang hindi matatahimik ang buhay ko dahil sa lakas ng boses ng mga 'yon." Bahagya akong natawa. 

Mapilit ang dalawa kapag hindi kami sumasang-ayon sa gusto nilang mangyari ngunit hindi ko pa pinapaalam sa kanila ang aking desisyon.

"Kaya ba ayaw mong sumali ay dahil sa CMU gaganapin ulit ang Regional Quiz Bee?" muli niyang tanong at napatingin ako sa kaniya. Naramdaman ko ang pagkunot ng aking noo.

Isang taon na ang nakalipas nang pumunta kami roon. Naging laman sa university newspapers noong panahon na iyon na sa taong ito ay doon magaganap muli ang Regional Quiz Bee dahil naging mas maganda ang presentasyon at daloy ng event kumpara sa mga nakaraan. Kahit ang mga pagkain, na hindi naman kadalasang binabanggit pa sa inilalabas na dyaryo ng unibersidad, ay naroon din at todo ang papuri dahil sa sarap ng mga ito. Kaya naman hindi na nakapagtataka kung doon gaganaping muli ang kumpetisyon.

"Hindi," sagot ko. "Walang kinalaman 'yon." 

Nakalimutan ko na iyon ngunit siguro'y ayaw ko lamang talaga ang ideya sa pagpunta roon. Hindi ko pa rin gusto ang dating ng mga estudyante sa lugar na iyon.

"Yo, guys!" Dumating na sina Andeng at Nat.

"Saan ba kayo nagpunta? Ang tagal niyo," reklamo ni Jef.

"Matagal ka r'yan!" Umikot pa ang mata nitong si Nat, hindi pinansin ang tanong ni Jef. "Ang aga nga natin dito sa room, e!" Umupo sila sa kahanay kong upuan.

"Tiningnan lang namin 'yong late enrollee. Hindi niyo ba narinig kanina? Usap-usapan 'yon sa canteen kanina dahil gwapo raw," ani Andeng, kulang na lang ay maghugis puso ang mga mata.

"Hindi kami chismoso, e," tugon ni Jef.

"Sus, insecure ka na naman!" ani Nat.

"Baka naman?" singhal ni Jef.

"Ang gwapo-gwapo talaga no'n. Grabe, hanep ang balat! Mas maputi pa sa'kin," sabi pa ni Nat.

"Pamilyar nga siya, e," ani Andeng.

Naramdaman ko ang vibrate ng aking cellphone na nasa loob ng aking backpack at nakapatong sa aking desk. Kinuha ko ito at binasa ang mensahe ng kapatid.

From: Jane

Kuya, natagusan ako!!!! Mag-isa ako rito sa CR, sunduin mo akooo. Hatid mo ako sa bahay, magpapalit ako ng palda. ASAP!

Napailing ako sa nabasa. Nilagay ko sa bulsa ang aking cellphone. Kinapa ko naman ang panyo sa likurang bulsa ng aking slacks at tumayo na. 

"Pabantayan nitong bag ko. Sasaglit lang ako sa bahay," sabi ko.

"Bakit?" tanong ni Nat.

Napaangat naman din ang kilay ng dalawa, nagtatanong ang tingin sa mga mata.

"Si Jane nasa CR, susunduin ko. Nagpapahatid sa bahay dahil namantsahan ang palda. Sasaglitin ko lang," paliwanag ko at mabilis na naglakad patungo sa CR ng mga junior high. May kalayuan dahil college department pa ang pinanggalingan ko.

"Jane," medyo malakas ang boses ko nang tumawag mula sa nakabukas na pinto, sinisipat ang sahig sa bawat cubicle.

"Kuya!" Lumabas ito sa gitnang cubicle. Inilabas ko naman ang panyo kong malaki at iniyakap iyon sa gawing likuran ng palda niya. Iniipit naman niya iyon sa baywang ng kaniyang palda upang hindi mahulog.

"Nakapagpalit ka na ba? May sumasakit ba sa iyo?" tanong ko nang mag-umpisa kaming maglakad.

Sanay na ako sa mga ganiyang pinagdadaanan ng mga babae. Wala ng kaso sa'kin iyon kapag napag-uusapan namin ni Jane o kaya ay nina Andeng at Nat. Sa ganiyang pagkakataon ay nakaalalay ako sa aking kapatid dahil kami lang ang magkasama sa bahay. At hindi ito ang unang beses na mangyari sa kaniya iyan. Kung gumalaw kasi ay parang hindi babae. Ang sarap kutusan kung minsan.

"Tapos na, Kuya. Hmm, hindi naman sumasakit ang puson ko pero may nakahanda na akong gamot."

"Tara na, may klase pa ako," sabi ko at nag-umpisa na maglakad.

"Ako rin kaya, Kuya! Nakakainis!"

Tinungo namin ang parking lot kung saan nakaparada ang aking bike. Tinanggal ko ang pagkakakadena sa pinagpaparadahan nito. Sumakay kami ni Jane at nang paalis na kami, napansin ko ang hindi pamilyar na kotse sa likuran namin kung saan nakahilera ang mga nakaparadang sasakyan. Nakabukas ang bintana nito sa back seat at nagkatinginan kami ng nakasakay doon.

Napakunot ang aking noo nang makalabas kami sa gate.

"Meriah? Siya ba iyon?" tanong ko sa isipan.

Malabo...

+×+×+×+×+×+×+

"What the hell?" I whispered when that man disappeared from my sight.

I lost count on how many times I asked hell on what is it doing with my life. The moment I saw the logo of this school made me sick. I can't believe this. Dito nag-aral si Mommy noon at dito rin ako pag-aaralin ngayon! I'm getting annoyed. Real hell.

If it wasn't because of that fucking mild stroke hindi sana mapapabayaan ni Daddy ang mga business namin last year. Sumabay pa ang mabagal na increase ng sales that time at ang leave ng ilan sa magagaling na empleyado at trabahador ni Dad. And that all caused me para mag-aral dito habang nag-re-recover pa si Dad at ang mga business namin. Ang coffee shops lang ang naasikaso ni Mommy dahil inaasikaso niya rin si Daddy at the same time. Nagtutulong si Mommy at ang secretary ni Dad ngayon while Dad is resting. Kumokonsulta pa rin naman sila kay Dad at dinadala sa bahay ang mga kailangan i-review at pirmahan.

"I'm done! Whoo!" Chustine came back with an envelope that is now empty and a brochure that he's handing me now. 

"What is this?" I asked while taking it. I opened it and look for my new uniform, tss. "Damn!" I exclaimed when I saw my uniform. 

"Bakit?" Nagtataka siya. Suddenly, he opened the door and sat beside me.

I pointed to what I'm looking at. I can't imagine the horror plastered on my face right now. 

"The uniform! It means we have the same course!" I said, more on to myself. I really can't believe this! 

"Sino ba? You knew someone from here?"

"Ugh! Never mind!" I closed my eyes and rest my head. "Tell me this isn't happening," I murmured.

"Well, whatever it is, this is really happening. This way you can help your parents," he proudly said. "I should suggest Tito to just give you 1, 000 for your one week allowance."

I opened my eyes and glared at him.

"What? No! You can't do that! What the actual fuck, Chust? You will not do that!"

"The look!" He laughed. I put my palm on his face and push it. He's making fun of me!

"Tigilan mo ako," I said. I'm problematic here, can't he see?

"Hindi mo pa nga mauubos ang isang libo sa isang linggo kung dito ka mag-aaral," he started. "This is a public school and I'm sure the food here only costs around 30 to 70 pesos. Makakapag-ipon ka pa. Unless you want to eat outside."

I don't know. It depends. I still want to get my whole allowance every month and that is 10, 000.

"Whatever," I just said and rolled my eyes. "Let's go."

I don't want to stay here any longer. Not now. Not ever. This is hell. Hindi ako nababagay dito. That's why pinasama ni Mom sa'kin si Chustine para samahan akong mag-enroll. But ayaw ko talagang bumaba rito sa sasakyan kaya siya na ang nag-enroll sa akin. Hindi talaga pwede 'yon sa university na 'to, kailangan ay ang magiging estudyante ang mag-e-enroll dahil may mga papipirmahan but according to Chustine, when they heard my last name they made an exception. Tss! I knew it. May kinikilingan sila. I could be a bratty brat here if I want and school personnels would still be on my side.

The first semester is already starting and according to my schedule, I have two classes tomorrow afternoon. It's from 2:30 pm to 5:30 pm and 5:30 pm to 8:30 pm. Tss! Boring.

As soon as I got home, kinuha ni Mommy sa akin ang copy ng uniform ko and immediately send it to the office of the dressmaker of our family. I already have the measurements there dahil doon din tinatahi ang mga uniforms ko dati. I'm maintaining my body fitness kaya hindi na kailangang sukatan pa. Sabi raw kay Mommy ay kayang tapusin ang one set of my uniform until tomorrow before lunch so I can wear it on my first day. Geez, I still can't believe that I won't go to CMU anymore.

I think I have to go early tomorrow sa school para hanapin ang magiging classrooms ko dahil hindi ko nilibot ang college department and see where my classrooms are. We have a small house there sa province para may matutuluyan si Mommy at Daddy kapag ginagabi sila roon dahil sa pag-check ng farm at plantations. They both decided na this weekend we will arrange my things there because it's near to the university. It's okay for me to live there for a while, but me being a student in that public school is not okay.

I woke up early today because even in my dream, I am seeing that school. I think that's a nightmare, gosh! And that nightmare will come true this afternoon. 

I did my usual routine in the morning. I wore my uniform immediately when it was delivered to our house by 11:00 am.

"Well, this is the only good in the morning," I murmured while looking in the mirror. 

Seeing myself wearing this uniform made me smile a bit. My blouse and pencil cut skirt that reaches my knees hugs my body a little. One more look in the mirror and I finally went to the dining room.

Mom and Dad are waiting for our maids preparing our lunch when I get there. May tungkod si Daddy dahil hindi maigalaw nang maayos ang kaliwang bahagi ng katawan niya and medyo bulol siya magsalita. It's all because of mild fucking stroke.

I kissed Mom and Dad's cheeks before I sit down. Hindi kasi ako sumabay sa kanilang kumain ng breakfast kanina kaya ngayon ko lang sila nakita. I just ate cereals here in my room.

"Are you ready for your first day?" Mom asked after drinking water.

"Don't ask or I'm gonna ruin our lunch," I just plainly said and eat some more.

"You will enjoy there. You will have a simple life of a college girl." Mom's smiling. "Mababait ang tao roon so mag-behave ka," she added and I didn't say something.

"Baka noong panahon mo pa, Mom?" I wanted to say but I chose to be quiet instead.

I'm aware that I have a bitchy attitude. Well, that's what I became for being the only daughter of this family. Tahimik naman ako. Nagsasalita kapag kailangan. But the toothpick is longer than my patience. That's what I don't like about myself. I seldom buy things for myself but when I really like some stuff, I'll buy it. Name the price.

After we ate, I went up to my room and sprayed my favorite perfume on my neck. I brushed my teeth and put some tint on my lips. Since I'm not in a good mood, I didn't put some effort to do my make up. A decent make up for a student. Deny it or not, it is needed because it's also a practice for our future's career. But today is an exception. Or baka sa mga susunod na araw din.

Public school naman iyon, nothing special. Tss.

After I wear my shoes with 2 inches heels, I decided to go to the living room and say my goodbye's to my parents.

"Okay, take care. Behave and goodluck!"

I kissed their both cheeks before I went inside our car. It's an hour and a half drive kaya naman 12:30 pm ako umalis dito sa amin. Then it hits me! Shit. It's too late pag-uwi ko rito later after class! Damn it.

+×+×+×+×+×+×+

"Ladies and gentlemen," pauna ni Jef. Ang aming presidente sa organisasyon ng Business Administration. "Kailangan na nating mag-umpisang mag-isip ng mga activities para sa foundation week. Halos apat na buwan pa naman bago ang foundation week pero isa na iyon sa inaasikaso ng council kaya kailangan na nating magpasa ng output tungkol sa plano natin."

Nagkaroon na kami ng eleksyon para sa organisasyon ng aming kurso at si Jef muli ang naging presidente at ako naman ay ipinasok niya ngayong taon bilang bise-presidente, na sa kasamaang palad ay nanalo. Ang ibang miyembro ay ang iba pa naming mga kaklase. 

"Kailan ba iyan kailangan?" nagkasabay na tanong ni Andeng at ng isa pang miyembro.

Narito sa meeting namin sina Andeng at Nat. Hindi sila parte ng organisasyon ngunit ayos lamang iyon dahil paminsan-minsa'y tumutulong sila. Ayaw lang daw nila ng pine-pressure sila kaya tinakot nila ang mga estudyante noong eleksyon na h'wag silang iboto nang maging nominado sila dahil sa kagagawan ni Jef. Dating bully ang dalawa kaya naman natakot talaga ang mga estudyante sa aming kurso noong botohan. Nang mapalapit sila sa amin nang husto ni Jef noong nakaraang dalawang taon ay tumigil na sila dahil sa pagsaway namin sa kanila.

"Ang huling pasahan ng output ay sa unang linggong dadaan sa susunod na buwan. Mayroon na lang tayong halos tatlong linggo para gawin 'yan at kailangan natin ng apat na activities. Pwedeng academic or non-academic tulad ng booths or shows," sagot naman ni Jef.

"Bigyan mo sila ng oras, Jef," ani Nat at bumaling sa amin. "Mamaya send niyo na lang sa group chat niyo ang suggestions niyo with descriptions. Meeting adjourned!" deklara ni Nat at muntik na akong matawa.

Nag-angatan naman ang mga kilay ng ibang miyembro habang nakatingin kay Jef, hinihintay ang kaniyang kumpirmasyon sa sinabi ni Nat.

"Ano pa nga ba?" si Jef. "Ang ganda ng pasok mo, e. Ang ganda pa ng pag-dismiss mo," sarkastiko niyang sabi kay Nat. "Sige, sige na! Mamaya na lang sa group chat. H'wag niyong kalimutan," baling niya sa amin.

Nag-alisan naman agad sa pwesto ang iba pang miyembro at kami na lang ang natirang apat dito sa maliit na opisina para organisasyon ng BA.

"Tara, kain pa ulit tayo!" aya ni Nat. "Aga nating kumain ng lunch at kaunti lang ang nakain ko dahil sa pa-meeting niyo."

"Ayun. 'Yon naman pala ang nais kaya malinis ang pag-dismiss!" 

"Nadali mo, Andeng!" At nag-apir pa ang  nagkasundong Nat at Andeng.

"Tara. Ang haba pa ng vacant natin," ako.

Nagtayuan naman kami at kinandado ni Jef ang opisina.

"Sa labas na tayo, nakakaumay na ang pagkain sa canteen."

"Oh, saan naman tayo kakain niyan?" tanong ni Jef nang maghintuan kami sa labas ng gate, hindi alam kung saan pupunta.

"Tara na lang kina James, tutal malapit lang naman at ano'ng oras pa lang ba?" Tumingin si Andeng sa relo nito. "Mag-a-alas dose pa lang pala."

"Bumili na lang tayo ng mga tusok-tusok at doon natin kainin," ani Jef.

"Sige, tara."

Nakarating kami sa amin at nang matapos magsikain sa aming hapag-kainan ay humanap sila ng kaniya-kaniyang pwesto sa sala. Inaantok daw sila. Nag-set na lang ako ng alarm at inilagay sa lamesita sa gitna ang aking cellphone para magising ang lahat kapag ito ay tumunog na. Sa terrace ako pumwesto at sumampa sa pasimano. Humiga ako at ginawang unan ang magkabilang braso.

Pumikit lamang ako at dinama ang simoy ng hangin. Umisip lang ako ng mga activities na pupwedeng isama para sa foundation week hanggang sa bago kami pumasok.

"Nandiyan na raw 'yong bago!"

"Tara, dali, tingnan natin!"

"BA daw 'yon di ba?"

Usap-usapan sa college department ang bagong estudyante pagdating namin doon. Palibhasa'y galing sa pribado at magandang unibersidad kaya interesado ang karamihan. Bakit nga naman lilipat sa hindi sikat at pampublikong paaralan ang isang estudyante kung gayong maayos at pribado ang dati nitong pinapasukan? 

"Akala ko ba ay lalaki ang bago?" tanong ni Andeng.

"Oo nga, e. Babae raw ang nakita nila."

Nang malapit na kami ay nabigla ako sa babaeng pumasok sa aming room. Naramdaman ko ang bahagyang pagkunot ng aking noo. Kahit hindi ito nakatingin o nakaharap sa amin ay sigurado ako sa aking nakita. 

Siya iyon.

"Si Meriah? Siya ang bagong estudyante? At kailan pa ito nag-enroll dito?" tanong sa isipan.

Bigla namang rumehistro sa aking utak ang pagkakakita ko sa kaniya kahapon.

Medyo marami ring tao ang nasa corridor sa labas ng aming room, talagang sinubaybayan ang pagpunta ng bagong estudyante sa room nito.

"Bakit ba ang daming tao rito? Tabi nga!" si Nat. 

Nang makapasok kami sa room mula sa pinto sa likuran ay wala pa ang aming professor. Kaunti pa lang din ang nasa loob ng room dahil medyo maaga pa. Agad namang bumaba ang aking paningin sa babaeng nakasuot ng earphones na nakaupo sa palagi kong pinupwestuhan. Umiba ako ng direksyon at umupo sa kabilang hanay, gawing likuran. Umupo rin ang dalawa maliban kay Andeng. Napansin niya ang pagpapalit namin ng pwesto at nagtatakang tumayo lang sa gilid ko. Magkakatabi kami palagi sa hanay na kinauupuan ni Meriah at kapag ganoon ay pinauupo nila sa ibang pwesto ang sinumang umuupo roon. Karamihan sa kaklase namin ay alam na iyon kaya naman hindi na sila nagtatangka pang umupo sa pwesto namin. Nagkataon lang na may bago sa aming klase simula ngayon.

"Bakit diyan? Di ba lagi tayong sa kanan para tapat sa aircon?" si Andeng. "Tara roon, ako'ng bahala." Napaangat ako ng tingin kay Andeng.

"Ah, ano–," simula niya sa nakatalikod na si Meriah, tila hindi nakita ang nakasuot na earphones sa tenga nito. Mukhang hindi rin inasahan ni Andeng na hindi pala niya ito kilala kaya pumunta pa siya sa gilid nito. "Excuse– ikaw?!" gulat niyang hiyaw.

"Huh?" Napatanggal ng suot niyang earphones si Meriah at napatingin kay Andeng. Nagulat din ang iilan pang kasama namin dito sa loob sa biglaang paghiyaw ni Andeng.

"Siya?!" segunda pa ni Nat kay Andeng nang makita rin nito ang kabuuan ng mukha ni Meriah.