“...”Nagdadalawang-isip sabihin ni Catherine sa kaaya-ayang mukha ni Shaun na siya ay aalis ulit.“Bumaba ka na diyan at maglaro tayo.” Iniunat ni Shaun ang kanyang kamay upang palabasin si Catherine.“Uh… Shaunny, nakatanggap kasi ako ng tawag at kailangan ko ulit umalis.” Sagot ni Catherine. “Importante ito.”Laban sa lahat ng kanyang inaasahan, hindi nagtampo si Shaun. Napapikit lamang ito ng kanyang mga mata sa kawalan ng pag-asa. “Mas importante pa kaysa sa akin?”Paos ang boses nito at namumula ang mga mata. Mukhang iiyak talaga ito kapag sumang-ayon sa kanya si Catherine.Marahan na lamang napasagot si Catherine, “Syempre, mas importante ka pa rin, pero hindi kasi pwedeng magkasama tayo sa lahat ng oras. Tignan mo, oh, marami namang tao sa pamilya natin. Kailangan kong kumita ng pera para may pambili tayo palagi ng candy para sa’yo.”“Hingi ka na lang ng pera sa Mommy ko, siya naman nagpanganak sa akin, kaya siya dapat ang gumagastos para sa akin. Ayaw kong pera mo pinan
Bahagyang umatras si Catherine noong iniyuko ni Shaun ang kanyang ulo. May dalawang hibla ng kulot na buhok na humaharang sa kanyang mga pisngi, at kitang-kita rin ni Shaun ang elegante at manipis niyang leeg. Biglang nakaramdam ng panunuyot ng kanyang bibig si Shaun. Natutukso itong ibaon ang kanyang ulo sa leeg ni Catherine at halik-halikan ito.“Ayan, naka-seatbelt ka na.” Napatingin na lamang si Catherine sa itaas.May nagliliyab sa tingin ni Shaun noong nagtagpo ang kanilang mga mata.Panandaliang natigilan si Catherine bago nito sundutin ang manipis na mga labi ng lalaki. “Magkwento ka nga, ano ba ‘yung iniisip mo ngayon-ngayon lang?”Napakagat ng kanyang labi si Shaun. Nahihiya ito, ngunit tapat niya pa ring sinagot ang babae, “Gusto kong halikan ‘yang leeg mo.”“...”Biglang namula ang mukha ni Catherine dahil hindi niya inaasahang didiretsuhin siya ng lalaki.“Bakit mo naman naisip ‘yun? Inaayos ko lang naman ‘yang seat belt mo, kung ano-ano na iniisip mo.” Mapanukso
“Siya nga po pala, officer. Marami-rami rin ho kasi ang nakabangga ng pinsan kong iyon…” Pinutol ni Catherine ang sinasabi ni Sally. Pagkatapos ay kinagat nito ang kanyang labi bago siya nagpatuloy.Puno ng poot ang kalooban ni Sally. “Ikaw lang naman ang pinakamalupit niyang binangga.”“Mommy…” Namumula pa rin ang mga mata ni Catherine. “Ako ho ba ang anak ninyo o si Rebecca? Nasaktan na nga kayo habang nasa burol niya, kaya tumutulong na akong hanapin kung sino ang gumawa nito sa inyo, pero ngayon ako pa ang pinalalabas ninyong masama?”“Bakit, kumpara kay Rebecca, sino ka ba? Si Rebecca ang nagpalabas sa amin sa pagkakabilanggo, samantalang ikaw ang nagpadala sa amin doon!” Sagot ni Sally.Agad naman siyang binalikan ni Catherine. “Gagawin ko ba iyon kung hindi ninyo pinatay si Granny? Siya na ang itinuring kong ina mula pagkabata. Kung papipiliin niyo ako sa pagitan ng hustisya o pagkakamag-anak, mas pipiliin ko namang panigan kung ano ang totoo at karapat-dapat.”“Pinatay nil
Lubos na kinilabutan si Catherine.Kumunot ang mga kilay ni Shaun nang makita nito ang lalaki sa kanyang harapan. Bahagyang mas maliit ito kaysa sa kanya, at hindi niya maitatangging kaaya-aya itong tignan suot ang kanyang itim na suit. Gayumpaman, may pakiramdam si Shaun na hindi niya magugustuhan ang nasabing lalaki.Lalo na noong narinig niyang tinawag nito si Catherine bilang ‘Wifey’,“Cathy, sino siya?” Pabalang-balang na tanong ni Shaun habang hinahawakan nito ang kamay ni Catherine.Nang masulyapan ni Wesley ang mga mata ni Shaun, tumambad sa mukha nito ang pangmamata. “Asawa niya ako.”Kumurap ang mga mata ni Shaun. “Ano ang ‘asawa’?”Napatawa si Wesley. “Nabalitaan ko ngang nasiraan ka ng pag-iisip, pero ngayong nakita na kita, napatunayan ko na.”“Sino’ng nasiraan ng pag-iisip? Ikaw ang sira ang pag-iisip!”Pagkatapos manahimik ng ilang sandali ay naalala ni Shaun iyong napanood niya sa telebisyon noong hapong iyon, kaya dinagdag niyang, “Basta pangit, mahilig manggul
"Pero ikaw…""Gusto ko lang inisin sila at kumprontahin ni Wesley," paliwanag ni Catherine, "Kailangan ko alamin ang motibo ni Wesley. Kagaya ng nakita mo ngayon lang, tinawag niya ang sarili niya na manugang nila. Posibleng hindi pinaplano na tratuhin sina Jeffery at Sally bilang puppets. Sa tingin ko, gusto niyang pumasok sa Hill Corporation gamit ang pagkakakilanlan niya bilang manugang nila. Posibleng si Jeffery ang maging chairman ng Hill Corporation, at sa oras na 'yun si Wesley ang magiging presidente o ano man."Nagulat si Hadley sagad na buto niya. "Si Young Master Hill ay naggugol ng naraming dugo, pawis, at luha sa Hill Corporation. Pero sa huli ay magbebenepisyo pa si Wesley rito?"Huwag kang mag-alala. Kung gusto ni Wesley na maging manugang nila, ibig sabihin nito na dapat maging anak ako ni Jeffrey. Mas lehitimo para sa akin na i-manage ang Hill Corporation kaysa sa kanya."Suminghal si Catherine. Ang ugaling ito ay talagang masama lang, hindi ba? Dahil kay Wesley ka
Ganito kung paano laging namwemwersa ng halik si Shaun kay Catherine. Ngayon, oras na para gawin niya rin ito.Sa totoo lang, ang pakiramdam na ito ay sobrang nakakamangha.…Ang Geraldton.Isang siyudad na makikita sa kanluran ng Australia.Sa sandaling ito, si Eliza ay nakatayo sa ilalim ng isang oak tree sa tahimik na courtyard. Isang dilaw na dahon ang nahulog sa buhok niya, at mabango ang amoy nito.Nilagay niya ang phone niya sa gilid ng tainga niya nang hindi ito nalalaman.“Ellie, naayos ko na ang usapin tungkol sa punerarya. Hindi na tayo matatrack ng pulis.”“Salamat, Tristan,” mahinang sabi ni Eliza habang inaangat ang kamay niya para bumunot ng dahon sa harap niya.“Walang problema. Pero bakit mo… pinipili na asikasuhin ang isang patay na tao?” Hindi mapigilan ni Tristan Sinclair na mausisang magtanong.“Dahil… pinatay niya ang matalik kong… kaibigan.”Ang madilim na mga mata ni Eliza ay talagang walang pakialam.Nalaman niya lang ang ilang partikular na bagay k
Walang magawang sabi ng abogado, “Pinakamalala na, ang hooligans ay magseserbisyon ng isa hanggang dalawang taon ng sentensya. Hindi nila talaga sinadyang bugbugin sina Jeffery at Sally. Nakasalubong lang nila sila Jeffery at Sally at inapakan sila nang mahulog sila sa lapag. Humihingi sila ng tawad tungkol dito at handang magbayad ng compensation. Tila tapat sila.”Suminghal si Wesley. “Talaga, hindi siya nag-iwan ng bakas.”“Si Catherine ba ang tinutukoy mo?” Maingat na pinagmasdan ng abogado ang nakatatakot na ekspresyon ni Wesley“Ganito ba rapat ang pakikitungo sa kanya?”Walang pakialam na siyang sinulyapan ni Wesley.Nanginig ang abogado at agad na tumahimik.Ibinaba ni Wesley ang bintana at hinala ang kurbatang nasa dibdib. Ang kaniyang kalagayan ngayon ay maikukumpara na sa kalagayan ni Shaun noon. Gayon mang may masama siyang reputasyon bago nito, may mga taong sinubukang bolahin siya mula noong siya’y nakaangat. Kahit yung mga babaeng natatakot sakanya noon ay walanghi
Nahiya si Hadley at hindi inasahan na magseselos si Shaun. “Ibinabalita ko ang mga usapin sa kumpanya kay Miss Jones. Miss Jones, late na, kaya mauuna na ako.”Matapos makita si Hadley na nagmamadaling umalis, kinuha ni Catherine ang twalya sa gilid niya at pinunasan ang pawis sa mukha ni Shaun. “Shaunny, kailangan mo maging mabait kay Assistant Young. Marami siyang nagawa para sayo ay sa mga Hills.”“Ni hindi ako malapit sa kanya. Bakit ang dami niyang ginagawa para sa kapakanan ko?” Nakakalito ito para kay Shaun.Walang masabi si Catherine. Seryoso niyang sinabi sa lalaki, “Ang apelyido mo ay Hill. Sa totoo lang, ang mga Hills ay may malaking kumpanya, pero ang kumpanya ay kumakaharap sa krisis kamakailan. Si Assistant Young ay talagang may kakayahan na tao. Maraming tao ang sumusubok na kunin siya, pero tapat siya sa mga Hills. Nagdesisyon siyang manatili satin at i-assist ako. Kapag umalis siya, mahihirapan ako.”Natigilan si Shaun sa mga salita ng babae.Matapos ang kalahatin
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging