Habang papasok sila at sandaling naglakad lakad, bigla nilang napansin na may isang taong nawawala.Lumingon sila at nakita si Shaun na nakatayo pa rin kung nasaan siya kanina. Ang mga labi niya ay ngumuso at may ekspresyon na tila sinasabing ‘Inabandona ako, nakakaawa ako’.Naramdaman ni Catherine at ng iba pa na namanhid ang puso nila sa nakita na tila naging makasalanan sila sa hindi pagpansin sa isang little darling.Bilang ina niya, mas lalong naguilty si Lea at marahan na sinabi, “Shaunny, halika. Magpapabake ako ng cake para sayo.”Hindi siya pinansin ni Shaun at nagtatampo na tumingin kay Catherine. “Galit na ako ngayon. Hindi mo ‘ko pinansin.”“...Hindi totoong hindi kita pinapansin. Akala ko susunod ka.” Agad na kinuha ni Catherine ang kamay ng lalaki at idinagdag, “Iniisip ko sina Suzie at Lucas.”Tumingin si Shaun kina Suzie at Lucas bago ngumawa, “Nandito na ‘ko. Bakit iniisip mo pa rin sila?”Sumimangot si Lucas at biglang nagalit si Suzie. “Sobra ka na. Mommy nami
Hinawakan ni Catherine ang kamay ni Shaun at pumasok, ngunit hindi mapigilan ni Shaun na lumingon at sumulyap sa desolated na pigura ni Brennan. Sa anumang rason, ang puso niya ay nakaramdam ng bahagyang pagkabalisa.Overboard ba siya kanina?Tinuruan siya ng leksyon ni Cathy na hindi niya pwedeng diktahan ang isang libro mula sa pamalat nito. Hindi kasalanan ni Brennan na mukha siyang matanda.Habang papasok ng villa, tumigil nang magselos si Suzie at naalala ang sinabi ni Catherine kanina na kailangan niyang kilalanin si Daddy bilang matalik niyang kaibigan."Shaunny, kaming dalawa ni Lucas ay may toy house. Gusto mo bang maglaro kasama kami?" Nag-initiative si Suzie na imbitahan ang lalaki.Natukso si Shaun ngunit hindi napigilan na lumingon kay Catherine.Gusto niya maglaro at sa parehong oras ay manatili kasama si Cathy."Sulong. Kakauwi ko lang, kaya kailangan kong maligo at magpalit," marahan na sabi ni Catherine. Nanatili siya sa ospital ng ilang araw at balisa ang pakir
Si Shaun naman ay hindi sanay. Nauna ng naligo si Catherine sa ospital, ngunit ang bango ay ang nakakapreskong uri. Natuyo ang kanyang bibig ngayong araw matapos maamoy ang hindi pamilyar ngunit kaaya-ayang halimuyak na ito, at ang kanyang puso ay nagsimulang tumibok nang mali-mali.Ng tumingala siya at nakita ang maitim na buhok nito at mapupulang labi, napuno siya ng pagnanasang halikan siya.Gayunpaman, may yumakap sa kanya ng mas mabilis kaysa sa kanyang makakaya. Si Suzie iyon."Mommy, tapos ka na bang mag-shower?" Niyakap ni Suzie ang isang hita ni Catherine."Oo." Lumuhod si Catherine at natuwa nang makita ang natapos na Lamborghini sports car sa lupa. “Lucas, hindi ba ito ang Lego na ibinigay sa iyo ng lola mo noong huling pagkakataon? Talagang natapos mo itong i-assemble. Ikaw ay kahanga-hanga."Bahagyang namula ang gwapong mukha ni Lucas sa kahihiyan.Napangisi si Shaun at napangiti.Tinakpan ni Suzie ang labi niya at ngumisi. “Mommy, hindi si Lucas ang nakatapos nito.
“I’ll go with you,” agad na sabi ni Hadley. “Pero kung patay na talaga si Rebecca, paano naman ang shares niya? Mahuhulog ba sila sa kamay ni Jeffery at ng kanyang asawa?”Sumikip ang dibdib ni Catherine. Ang mga salita ni Hadley ay nagsilbing paalala."Ano ang kasalukuyang sitwasyon sa Hill Corporation? Ayon kay Shaun, dinala ni Rebecca ang kanyang sariling mga tao upang sakupin ang Hill Corporation at pinatalsik pa ang marami sa mga senior executive ng kumpanya?“Oo, si Rebecca mismo ang kumuha ng team. Ang namamahala ay isang taong tinatawag na Wade. Ang iba sa kanila ay pumalit sa iba pang mahahalagang posisyon ng GM at mga tagapamahala ng iba't ibang mga departamento." Sumakit ang ulo ni Hadley. "Tiningnan ko ito at natuklasan na si Wesley at Wade ay malapit.""Kaya si Wade ay isa sa mga tauhan ni Wesley," sabi ni Catherine habang siya ay tinamaan ng pag-unawa.“Oo. Na, sa katunayan, may katuturan. Kahit na siya ay walang awa, si Rebecca ay hindi partikular na sanay at may ka
Ng lumingon si Shaun at nakita ang mabait na mukha ng Matandang Ginang, lumambot ang kanyang puso at mabilis niyang iniabot ang kanyang mangkok upang saluhin ang drumstick. Magalang niyang sinabi, "Salamat, Lola.""Oh, anong mabuting bata." Napuno ng emosyon ang matandang Madam Hill. “Naku, hindi ko akalain na isang araw na makikita ko ang ating Shaun na masunurin. Hindi ko rin ginampanan ang aking tungkulin bilang isang lola sa nakaraan. Kailangan ko siyang tratuhin nang mas mahusay sa hinaharap. Matandang lalaki, bawal kang maging mahigpit kay Shaun gaya noong bata pa siya.""Alam ko." Nalungkot din si Old Master Hill.Sa buong pagkain, desperadong sinubukan ng pamilyang Hill na makabawi kay Shaun.Contrastingly, si Shaun ay hindi kasing excited nila. Kumain lang siya ng kalahating drumstick at nag-pout bago tumakbo papunta sa toy room."Cathy, anong nangyari? nag away ba kayo?" nag-aalalang tanong ni Lea.Medyo natigilan si Catherine. Hindi ba siya masaya dahil pinandilatan si
Sa loob ng kwarto na puro laruan.Tinitignan ni Shaun ang pintuan ng may tulalang ekspresyon habang nilalaro ang paborito niyang building block sa kamay.Gayon pa man, wala siya sa mood para maglaro. Habang nalulungkot, iniisip niya kung kailan pupunta si Catherine at pasayahin siya.Kung hindi siya nito papasayahin, wala siya sa mood para maglaro ng laruan, manood ng cartoons, o kumain.Sa kalagitnaan ng pag-iisip niya, nakarinig siya ng pamilyar na yabag.Pagkaraning niya doon, alam na niya na si Catherine ito.Binaba agad ni Shaun ang ulo niya at nagpanggap na seryosong naglalaro ng building blocks. Umarte siya na para bang wala siyang pakialam kay Catherine.Walang nakakaalam na mabilis ang tibok ng puso niya nang narinig niyang huminto ang mga yabag sa pinto.Bakit ganito ang nararamdaman niya? May sakit ba siya?“Natutuwa ka maglaro ng building blocks, huh?” Yumuko si Catherine sa tabi niya habang nakangiti. “Pumunta tayo sa mall bukas para bumili pa ng maraming building
Medyo malamya si Shaun nang hinalikan niya si Catherine. Gayon pa man, mas naging aktibo na siya at hindi na siya walang kibong humahalik.Kinilig si Catherine sa halik niya. Hindi niya maiwasan na magbuntong hininga sa loob-loob niya. Ang lalaki na ito ay ganoon pa rin.Pagkatapos siya nito halikan ng ilang beses, nakuha na ito ni Shaun. Sinimulan na niyang halikan si Catherine sa dominanteng paraan.Gayon pa man, nasa loob sila ng playroom. Maraming tao ang nasa labas, kaya hindi naglakas loob si Catherine na mgpakasasa sa halik ng matagal.Mabilis niya itong itinulak palayo habang hinihingal, “Tigil na. Kapag may taong pumasok dito, malalagot tayo.”“Oh.” Tinignan ni Shaun ang maganda niyang mukha, at hindi niya maiwasan na mapalunok. “Cathy, sobrang ganda mo.”Pakiramdam ni Catherine ay naglalawa sa katamisan ang puso niya. Binaba niya ang ulo niya at tinapik niya ang dibdib ni Shaun. “Tandaan mo na ako ang pinakamagandang tao sa puso mo habangbuhay.”“Mm.” Pakiramdam ni Sha
”Karma?”Umismid si Catherine. “Kung may babalikan ang karma, dapat ay magpunta muna ito sa inyo. Pinatay mo ang sarili mong nanay. Pagkatapos ay dinoktor mo ang isyu na para bang hindi niyo kinilala ang sarili niyong anak para sa kayamanan. Mukhang hindi kayo natuto sa mga pagkakamali niyo habang nasa kulungan kayo. Sa halip, mas tumapang kayo.”Namula si Jeffery. Kahit na nakakahiya ang mga sinabi ni Catherine… hindi na siya maaaring umatras ngayon.“Tama na. Itigil mo ang kalokohan. Anong ibig mong sabihin na hindi ko kinikilala ang sarili kong anak? Ikaw ang anak ko. At saka, hindi ko pinatay ang sarili kong nanay. Tignan mo, pinakawalan kami ng pulis.”Nilipat ni Catherine ang titig niya kay Jeffery. “Noong binista ko kayo sa bilangguan bago ito, akala ko ay nagsisisi ka sa ginawa mo. Hindi ko inaasahan na-”“Nagsasabi kami ng totoo,” Hindi siya pinatapos ni Sally at umiyak. “Wala kang puso! Kami ang tunay mong magulang, ngunit hindi mo kami kinikilala. Oo, hindi kami kasing
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging