Hindi naging maganda ang itsura ni Shaun nang kanyang ibinaba ang telepono.Hindi niya akalain na pagkatapos mapabagsak ang mga Zeller, at pagkatapos na mamuno ng mga Snow ay susunod din ang mga Mead na makakabangon.Maganda ang relasyon ng mga Snow at Mean. Alam niya ito mula noong dumalo sila sa birthday party ni Hannah.Kung naaabot ni Wesley ang katulad ng mga Mead, ano pa kaya ang hindi kaya nitong abutin?Bukod pa rito, may kinalaman siguro sa mga Snow ang mga tao sa likod ni Rebecca. Hindi matitiyak na mapipigilan ni Nathan ang mga taong ito. “Ginamit kaya ni Wesley ang kapangyarihan sa likod ni Rebecca upang mag-claim ng mga koneksyon sa mga Mead?" Nakakunot ang noo ni Catherine habang nag-aanalisa. "Kailanman ay hindi talaga ginusto ni Senador Mead na makasama siya. Sa totoo lang, kung sumipsip ‘yang si Wesley kay Senator Mead noon, hindi talaga magugustuhan ni Senator Mead ang mga taong tulad ni Wesley."“Mukhang tama ka diyan.” Tungo ni Shaun. “Cathy, mukhang naiipit
Sa ospital ng mga Jewell.Pagkababa ni Chester ng telepono, isang delivery boy ang naghatid ng porridge sa kanyang opisina.Pagkatapos ay dinala niya ang porridge sa ward ni Eliza.Pasado 9:00 p.m. na noon, kaya napakatahimik ng ospital. Tanging ang pribadong ward ni Eliza ang medyo maingay.Umiyak ang isang lalaki at isang babae sa pasukan ng ward ni Eliza, dahilan upang maraming tao ang tumigil at manood.“Eliza, naninikluhod ako sa’yo. Pakawalan mo na ang iyong ama. Tunay mo siyang ama. Kung hindi dahil sa kanyang karamdaman at kung gaano kahirap ang aming pamilya, hindi siya hihingi sa iyo ng perang ito."Isang matimbang na matandang babae ang lumuhod sa pintuan, na para bang natatakot na hindi siya makita ng taong nasa ward.Desperadong hinila ng isang binata sa tabi niya ang babae. “Mama, bumangon ka na. Huwag kang lumuhod sa kanya.""Kailangan ko. Kung hindi, makukulong ang iyong ama. Iba na ang kinatatayuan niya ngayon. May mga taong nanggugulo sa iyong kumpanya at sa a
"Dadalhin ko siya sa ER."Pagkatapos ay binuhat ni Chester si Eliza. Bago siya umalis ay sinamaan niya ng tingin sina Julie at Brandon. "Tumawag kayo ng security, at sabihin sa kanila na paalisin ang mga nanggugulo."Kapwa natigilan sina Julie at Brandon.Hindi sila makapaniwala na nahimatay talaga si Eliza. Suspetya nila’y sinasadya iyon.Ngunit hindi man lang sila binigyan ni Chester ng pagkakataon, at ang mga nanonood ay nakatingin at nakaturo sa kanila nang may pagkasuklam.“May hinimatay nang dahil sa kanila.”“Narinig kong sinabi ng ginang na sarili niyang ama ang nagtamo sa kanya ng sugat. Isang krimen ang pagsaksak ng isang tao. Normal lang ang ginawa niya."“Ayaw nilang makulong kaya sa ospital sila nanggulo, huh?”“...”Napahiya sina Julie at Brandon sa mga pag-aakusa. Saktong dating ng mga security guard upang paalisin sila ng ospital. Subalit sa halip na palabasin ay dinala silang dalawa sa isang utility room.… Nagmamadaling sumakay si Chester sa elevator kasam
Sinubukang isipin ni Eliza ang scenario na iyon.Pagkatapos ay kinilabutan ang kanyang buong katawan. Kaya talaga iyong gawin nina Julie at Brandon.Hayaan na nga, alam niyang hindi na niya mapapabago ang isip ni Chester sa gabing iyon, at sa tindi ng kanyang sugat ay hindi na siya nag-abala pang makipagtalo sa lalaki.“Sige. Dahil tinulungan mo ako at may utang na loob ako sa iyo, pipilitin kong manatili dito ngayong gabi." Isang nag-aatubiling tingin ang bumungad sa malamig na mukha ni Eliza.Gayunpaman, ang kanyang kahulugan ay malinaw sa kanyang mga salita. ‘Ayokong manatili dito. Nananatili lang ako dito dahil may utang ako sa iyo. At dahil dito na ako ngayong gabi, wala na akong utang sa iyo.’Halong galit at tuwa ang naramdaman ni Chester.Ito ang bukod-tanging… nagpapangalit sa kanyang mga ngipin.“Alam mo kung ano ang tawag diyan, Eliza? Walang-hiya.” Hindi niya mapigilang sermonan ang babae.“May mali ba akong nasabi? O ayaw mo akong manatili rito?” Tinaas ni Eliza an
Wala pang babae ang lubos na nakaintindi sa kanya.Ngunit itong si Eliza, alam niya ang lahat tungkol sa kanya.Gaano na ba silang katagal na magkakilala?Masyadong bihira ang katulad ng babae.Dire-diretsong sinabi ni Eliza. “Sa katunayan, ang maganda lang talaga sa’yo ay ang itsura mo, ang pamilya mo, at ‘yung galing mo sa panggagamot. Pero may gano’n din ang ibang tao eh. Ano pa’ng silbi ng paghahanap ng isang babae sa gano’n? Ni hindi mo nga napagkakakitaan ‘yang itsura mo. Sa pamilya mo naman, marami namang mabubuting pamilya diyan. Kahit na walang makapapantay sa’yo, iisa lang din naman ang kinakain at iniinom ninyo. Marami ring magagaling sa panggagamot. Chester Jewell, hindi ka gano’ng kabihira, at hindi ka gano’ng ka-espesyal upang makipamagitan ako sa relasyon ninyo ni Cindy.“Ano ba’ng mayroon sa inyong dalawa? Sino ba kayo sa tingin ninyo? Obsessed sa’kin ‘yung isa at gustong-gusto akong makatabi sa kama, samantalang selos na selos naman sa’kin ‘yung isa hanggang sa pu
Tumulo ang dugo sa malinis na labi ni Eliza pagkatapos makagat. Malalim na nanakit ang sugat niya, at nahilo ang utak niya mula sa sakit.Ang lasa ng tanso ay namuo sa pagitan ng mga labi niya, na nagpabaliktad sa sikmura niya sa pagkahilo.Talagang nandiri siya.Ilang babae na ba ang nahalikan ng labi ni Chester?At saka, hindi pa niya nakakalimutan kung gaano kasama ang mga salita niya nung ipinakulong nito ang babae. Sa isang sandali, lahat ng kanyang luma at bagong sama ng loob ay lumutang. Hindi niya alam kung saan niya nakuha ang lakas, pero binaon niya ang ngipin niya sa mga labi ni Chester. Hindi kagaya ni Chester, kinagat niya ang lalaki na parang oso na ginugutay gutay ang biktima nito.Kahit ang isang lalaking kagaya ni Chester, na hindi takot sa sakit, ay nakaramdam na tila kinagat siya ng isang oso. Sa isang sandali, naisip pa niya na baka malaking bahagi ng labi niya ang pamunit ng babae.May nagtatagal na pakiramdam bago ito at gusto niya pa itong lasahan ng
Kung makikita ang sugat sa mga labi ni Chester at sa sugat at dugo sa bibig ni Eliza, lahat ng may matalas na mata ay masasabi kung ano ang nangyari.“Hindi na kailangan, pwede ka nang umalis.” Nakita ni Chester ang tila kulay niyebe na katawan ni Eliza at hinarangan ito gamit ang sarili niyang katawan. Ayaw niyang makita ng ibang lalaki ang babae na ganito.Kahit na alam niya na doktor yung isa, siya ay subconscious na nag-aatubili.Ang doctor on duty ay natigil at galit na inurong ang mga labi niya, at mataktikang lumabas.Matapos tahiin ni Chester ang mga sugat ni Eliza, wala pa ring malay si Eliza. Gayunpaman, hindi niya makita na ang babae ay sobrang hindi komportable. Mahigpit na gusto ang mga kilay nito.Ang facial features ng babae ay sa totoo lang sobrang maselan at malinis, pero ang pagkamuhi sa mukha niya ang naggulat kay Chester.Matapos niya sabihan ang nurse na ibalik ang babae sa ward nito, bumalik siya sa opisina niya.Umupo siya sa kany upuan at nagsindi ng siga
Maraming galit na ang tiniis ni Chester ngayong gabi.Sa sandaling ‘yun, tila sa wakas nakahanap siya ng paglalabasan.Dati pa’y siya ay isang lalaki na tinatago ang emosyon niya, ngunit sa sandaling ‘yun, ang malalim niyang mga mata ay napuno ng malamig at bayolenteng liwanag.Dati, kapag nakakakita siya ng mga babaeng nagbabalak, nanonood lang siya at hindi nag-aabala na ilantad sila. Ayos lang ito hangga’t hindi ito nakakasakit. Gayunpaman, kahit pa ilang beses niya nang pinagbantaan ang babae, nagtiwala si Cindy sa katotohanan na malapit na silang ikasala para subukin ang kanyang limitasyon ng paulit-ulit.Walang pruweba si Eliza, ngunit hindi hangal ang lalaki.Ang magandang mukha ni Cindy ay naging kulay pula at lila habang desperadang naghihirap. Nang masasakal na siya, bayolente siyang itinapon palayo ni Chester.Sumisingap siya ng mabigat para sa hangin, tila naglalakd sa bingit ng kamatayan.Tumingala siya sa lalaking walang ekspresyon sa harap niya at biglang nakaramd
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging