Dahan-dahan dumating ang kotse ni Shaun sa villa ng mga alas singko ng hapon.Nagulat si Aunty Linda sa pag-uwi niya nang maaga Kahit na kakalipat pa lang ng lalaki hindi katagalan, maaga siyang umaalis at bumabalik ng gabing-gabi araw-araw. Atsaka, palagi siya kumakain ng agahan, tanghalian, at hapunan sa ibang lugar. Para bang ang bahay ay inuuwian niya lang sa gabi."Young Master Hill, Hindi… Hindi ko inaasahan na uuwi ka sa ganitong oras. Hindi ako naghanda ng hapunan.""Okay lang yan, hindi mo kailangan gawin iyon." Alam niya na mas maaga siya nakauwi kaysa sa karaniwan niyang uwi. Well, masyado na siya nagulo para magtrabaho pagkatapos umalis ni Catherine sa opisina.Maaaring umalis siya sa trabaho nang maaga dahil hindi niya mapigilan mag-isip ng agahan, tanghalian, at hapunan na ihahanda ni Catherine para sa kanya Subalit, tatlong minuto na ang nakalipas simula noong pumasok siya sa bahay ngunit hindi pa rin siya nito sinasalubong. "Asan siya? Sa labas?"Tinignan n
Naiinis na nakipag-away si Catherine, “Alam ko na villa mo ito, kaya sayo lahat ng kama. Pero dahil pumayag ako lumipat, payagan mo rin dapat ako magkaroon ng personal na espasyo. Ang sama mo naman para pumasok sa kwarto ko nang hindi kumakatok.”Tinignan siya pataas at pababa at mapang-asar ito ngumiti. “Natutulog ka sa kama ko sa loob ng kwarto ko ngunit may kakayahan ka pa magreklamo na hindi kita binigyan ng personal na espasyo? Umalis ka lang ng sandali ngunit ang kumpiyansa mo sa sarili ay panigurado na tumaas.”Nagulat siya sa narinig at napagtanto. “Saglit, sinasabi mo ba na kwarto mo ito?”“Tigilan mo na ang pagpapanggap.” Lumapit siya at siya ay likas na natumba patalikod sa kama. Nilagay ni Shaun ang mga kamay niya sa tabi ng parehong tenga ni Catherine.Isang ngiti ang nangibabaw sa mukha niya habang tinitignan siya. “Meron ka talagang grande na mga plano. Hindi pa sapat ang pagtira natin sa isang bahay? Kaya gusto mo magsama na rin tayo sa isang kama, huh?”Siya ay
Pagkatapos lamunin ni Shaun ang tatlong plato ng pagkain, lumapit si Fudge sa kanya kasama ang tatlong kuting. “May mga pangalan na ba sila?” Tanong ni Catherine habang kinuha niya ang isa sa kanila.“Wala pa.” Tinignan niya ang babae at tinignan ang mga kuting bago biglang sinabi, “Pero nakapagdesisyon na ako ngayon. Ang tawag sa kanila ay Cath, Erine, at Jones.”Hindi siya makaimik. “Bakit?”“Bigla lang lumabas sa utak ko. Madali iyon,” ani ni Shaun. Pagkatapos ay dumiretso siya sa study.Naglakad si Aunty Linda papunta sa kanya ng may ngiti. “Sobrang kaibig-ibig kayong mag-asawa.”“...”‘Aunty Linda, okay lang ba ang paningin mo? Paano ka napunta sa ganon na konklusyon’ Naisip ni Catherine sa sarili niya.Hindi na siya nakipag-usap pa kay Aunty Linda pagkatapos ng dati nilang pag-uusap. Dali-dali siyang umakyat at nilipat ang mga gamit niya papunta sa bakante na guest room.Alas dyis ng gabi at napansin ni Catherine na hindi pa rin umaalis ng study si Shaun.Siguro nahih
Biglang naalala ni Shaun kung gaano katamis si Catherine at kaagad niyang inangat si Catherine na nasa braso. “Pumunta tayo sa kwarto.” Isang itsura ng pag pagkalito ang lumabas sa mukha ni Catherine, “Saglit lang, hindi ba nagtatrabaho ka?”“Akala ko gusto mo akong tumigil magtrabaho?”Nagtapon siya ng patagilid na tingin kay Catherine.“Kailan ko sinabi iyon?” Nanginig siya.“Sinabi mo iyon ng malakas at malinaw gamit mga mata mo.” Tinignan niya ito ng walang magawa bago nagpunta sa kwarto, bitbit siya sa mga bisig nito.Pakiramdam niya ay iiyak na siya sa saglit na iyon. Mali ba ang pagunawa niya o ano? Nang hubarin ng lalaki ang jacket nito sa harap niya, napagtanto niya kung ano ang maaaring susunod na mangyayari.Bigla siya napaupo ng diretso sa kama. “Hindi pwede, may regla ako ngayon.”Kumunot ang noo niya nang hindi nasisiyahan. Bihira lang ang mga saglit na gusto niya tuparin ang hinihiling ni Catherine.Panira naman.Si Catherine naman ay palihim na naglabas ng m
Kahit pa nasa relasyon na si Catherine at Ethan dati at maayos ang pakikitungo ng lalaki, hindi sila nagsama sa iisang kama- at ngayon ay minamasahe pa nito ng dahan-dahan ang puson niya habang siya ay may regla. Hindi niya inaasahan na ang dominanteng si Shaun ay gagawa ng ganito. Bukod doon, sobrang haba ng pasensya niya. Sa dulo, siya ang nahihiya. "Okay na, hindi na siya ganun kasakit…""Manahimik ka na at matulog na," utos ni Shaun nang hindi tumitigil ang kamay.Hindi na siya nagsalita pa. Kalaunan, nawala na ang sakit at siya ay mabilis na nakatulog.Kinabukasan ng alas sais ng umaga, gumalaw si Shaun mula sa pagkakatulog niya habang siya ay umaalis sa kama para maghanda ng agahan."Saan ka pupunta?""Matulog ka lang. Gagawa lang ako ng agahan…""Hindi mo kailangan gawin iyon dahil hindi maganda ang pakiramdam mo." Hinila niya ito papunta sa mga bisig niya ulit. Nilagay nito ang mga palad nito sa tiyan niya ng likas."Hindi na ganun kasakit." Sinubukan niya ito pigilan.
“Manahimik ka kung wala kang pruweba.” Tinignan ng masama ni Sally si Catherine. “Ano pa ba ang dadalhin mo sa pamilya bukod sa gulo? Nararapat sayo ang gulo na kinasasangkutan mo ngayon. Magkaroon ka nga ng oras para magmuni-muni tungkol sa sarili mo habang na sa bilangguan ka!” Isang panginginig ang dumapo kay Catherine. Palaging sinasabi ng mga tao na kahit ang mabangis na tigre ay hindi kakainin ang mga anak niya, ngunit pakiramdam niya ay mas mabangis sina Sally at Jeffret sa tigre.“Mapaparusahan kayong dalawa!” Galit niyang sinigaw, “Isang bagay na ang tratuhin ako ng malamig at may paglait dati ngunit hindi niyo dapat ako sineset up. Pinapangako ko na susulitin ko ang oras na sirain ang Summit!”Tumawa ng sarkastiko si Rebecca. “Sa tingin mo ba may natitira ka pang oras? Sabi ng abogado ni Clark na bibigyan ka ng sentensya ng hindi bababa sa benteng taon. My dear sister, mag-ingat ka sa bilangguan. Bibisita ako kapag may oras ako.”“Parang sigurado kayong lahat na matatal
Kabadong tinignan ni Catherine si Shaun at nakita niya lang na nanatili itong walang pake na para bang hindi siya ininsulto.“Ang isang piraso ng basura ay hindi karapat dapat na kausapin ako.”Binalik niya ang malamig niyang titig at lumingon papunta kay Catherine. “Sumama ka sa akin.”Pagkatapos ay naglakad na siya papunta sa courtroom. Mabilis siyang sumunod dito.Ngumiti si Haldley kay James. “Sabihin mo na kung ano gusto mo habang may pagkakataon ka pa.”Ang ngiti niya ay reserba at magalang, ngunit nagdala ito ng nginig pababa sa gulugod ni James. “Aunty, magiging okay lang ba ako?”Malambing siyang tinignan ni Sally. “Huwag ka mag-alala, binura na ng Uncle Jeffery mo lahat ng natitirang ebidensya. Andito ka lang bilang isang testigo.”“Sa susunod magpakabait ka kung duwag ka.” Suminghal si James ng may paglait. Sa totoo lang, hindi niya ganon kagusto si James ngunit gusto ni Sally ang pamangkin niya. Bukod doon, alam ni James kung paano sila pasayahin sa pagdala ng mga re
Subalit sa loob ng courtroom, nakakahindik ang pakiramdam ng atmospera sa panig ng nagdemanda.Si Miles ay may suot na nalugi na ekspresyon. Sa tabi niya, si Mr. Stewart, ang abogado, ay umiinom ng tubig habang mukhang kabado.Sa kabilang banda, si Catherine ay masayang nakikipag-usap kay Freya. Hindi makatigil sa pagtawa si Freya.Ang abogado sa tabi niya ay naglalaro sa phone niya "Titignan ko kung ano ang nangyayari." Kinakabahan si Jeffery habang lumalapit kay Miles. "Young Master Clark, anong problema ni Mr. Stewart? Hindi maayos ang itsura niya para sa akin."Sumagot si Miles ng may malamig na titig, "Kakaiba talaga ang anak mo "Naguguluhan si Jeffery. Ipaliwanag ni Mr. Stewart ng may buntong hininga, "Kinuha ni Catherine Jones ang alamat na hindi pa natatalo sa Australia bilang abogado niya. Mahihirapan talaga ako mapanalo ang kaso na ito."Hindi, wala siyang tiyansa ipanalo ito."Anong alamat na hindi pa natatalo?!" si Jeffery ay gulat. "Iyon ang pinangako mo. Sina
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging