KABANATA 5

Bumalik ang lahat sa classroom nang mag-lunch na. Saktong 1:30 raw ay babalik sila sa court para naman sa presentations of jingles.

"Justine, pumayag ka na kasi."

At kanina pa rin siya kinukulit ni Jake tungkol sa alok nito kanina nang nasa court pa sila.

Inagaw niya ang braso sa binata. "Ano ba? Ang dadami mong pera, nagpapa-libre ka pa?  Tyaka, kailan pa ako pumayag diyan?"

Pero kanina ay parang halos ipagdasal niya na wag manalo ang binata. 

Napa-nguso naman ito at parang batang nagmamatol. "Please. Tyaka dapat mo lang akong ilibre. Pinanalo ko lang naman ang buong section natin. Tyaka ang pait-pait kaya  ng ampalaya." 

"Mapait?" nagdududang tanong niya rito. "Eh, sabi mo nga kanina, paborito mo yun." 

Kaya naman pala mukhang sarap na sarap ang binata kanina dahil sa paborito nito ang ampalaya. Inamin nito yun sa kanya kanina, mismong pagkapanalo nito sa battle of the winners.

Napakunot na nakanguso ito at tyaka kinamot ang ulo at nahihiyang tumingin sa kanya. Hanggang sa natulala ito at tiningnan siya ng diretso na akala mo ay may malaking responsabilidad na paninindigan. 

"O sige. Ako na lang ang manlilibre ng chuckee pero kailangan... kasama kita." 

Napakunot ang noo niya at nag-isip.

Sabagay, mas pabor to sa kanya. Hindi naman sa ayaw nyang ilibre ang binata. Hindi din naman sa wala siyang pera. Pero kasi, kahit may kaya sila, di naman ibigsabihin nun na hindi na 𝒏𝒊𝒚𝒂 kailangan ng pera. Nagiipon pa siya para sa december ay meron siyang pera. Kuripot na kung kuripot pero ganun talaga.

"Sige. Payag na ako."

"Asus. Nung narinig yun salitang libre, payag agad. Ang kuripot mo." Asar nito sa kanya.

Minsan talaga naiisip niya kung tunay ba 'tong lalaki eh. Masyadong mapang-asar ang dila.

"Aba, sino bang aayaw sa libre huh? Ikaw nga, nagpapalibre ka pa sa akin eh." Sabay sandal sa pader ng hall sa may second floor.

Nasa harap niya ang classroom nila at si Jake ay nakatayo sa may bandang gilid niya. Nakaharap ito sa view na nasa likod niya.

"Basta. Mamayang uwian, ililibre kita. Wag kang mawawala huh. Ba-bye, Just-Just." Sabay alis ng binata.

Napakunot ang noo niya sa inakto nito. Lalaki ba talaga yun? Mukhang kailangan niya itong tanungin minsan. Baka paminta, hindi pa nadurog.

Pumasok na siya sa room at naabutang naglu-lunch ang mga kaibigan niya habang naka-upo sa lapag. Kinuha niya na muna ang lunchbox sa bag bago siya pumunta sa mga kaibigan.

Nagsalo-salo sila sa pagkain at naburautan—este—nag-share. Nagkwe-kwentuhan sila havang kumakain.

Ito rin siguro ang dahilan kung bakit masarap at malungkot ang bakasyon. Masarap at masaya dahil sa wala kang dapat alaalahanin, walang assignments. Hindi ka dapat gumising ng maaga at kung ano pa man. Malungkot naman ito dahil sa kahit papaano, kahit stressful ang school may mga kaibigan at moments ka namang kasama.

Nang matapos sila ay nag-ligpit na muna sila sa pwestong pinagkainan at tyaka pumunta ng c.r bitbit ang mga costume nila.  

Black na t-shirt at black leggings ang suot nila. Kung wala namang leggings ay pwede ang pantalon, basta ba black ito. Papatungan nila ito mamaya ng mga picture ng chips at iba pang unhealthy foods na idinikit sa illustration na may tali at isusuot sa mga leeg nila.

Halos kalahati ng presentation ay yun ang kanilang suot at huhubarin nila ito kapag lumabas na ang anim na estudyante at tyaka nila iwawagayway ang mga prutas at gulay.

Nang matapos magbihis ay dumaan muna sila ng classroom para ilagay ang uniform at tyaka kinuha ang mga props. At nang marinig na ang bell ay pumila ulit sila para pumunta ng court.

Maraming estudyante ang mga naka-upo habang suot ang kanilang mga costumes. Umupo ulit sila sa dati naming pwesto at doon ay pumila.

Ilang minuto lang ay nag-umpisa na ang isang section ng grade 7. Hanggang sa sumunod ang pangalawa at sila na ang magpe-perform.

Pumila sila ng maayos at tyaka pumunta ng stage dala ang kanilang mga props pati na rin ang background.

Pumunta na sila sa kani-kanilang pwesto at nagsimula nang magsalita.

"Pagkain ng gulay ang gawin upang tumibay katawan natin. Wag hayaang maging patpatin, kundi ika'y magiging single pa din." 

Nagtuloy-tuloy ang performance nila. Malakas ang kanilang mga boses at natutuwa siya dahil mukhang nakisama naman ang mga kaklase nila. 

Hanggang sa dumating na ang parte na dapat sila ay pupunta na sa gitna. Lumakad siya papunta sa gitna habang naglakad papunta sa likod ng background ang mga kaklase niya.

Nang makarating siya ay nginitian siya ni Jake na siyang kapareha niya. Hinawakan nito ang kamaya niya at hinarap siya. Ganun din ang ginawa ng iba pang mga nasa gitna.

Pyramid ang formation nila. Si Lyke at Viah ang nasa pinaka-gitna. Habang nasa kabilang dulo naman kami ni Jake at nasa kabila sila Licy at Rain. At ang iba pa ay nasa likod.

Nang marinig na ni Justine ang malamyos na tugtog ay siya namang pag-galawa nila ng sabay-sabay.

Nakatingin siya sa harap at nakangiti. Ramdam niya ang tingin ni Jake sa kanya kaya naman nilingon niya ito. Sinuklian niya ang ngiti ni Jake sa kanya.

Ito ang naging plano nila Viah at Lyke. Magkakaroon ng parang romantic na pag-sayaw sa gitna habang kumukuha ang iba ng props. Ang teacher nila ang nag-play ng tugtog sa kanila.

Nang tumaas ang beat ng kanta ay bintiwan niya ang isang kamay ni Jake at naghiwalay ang katawan nila habang magkahawak pa rin ang isang kamay na animo'y isang step ng sway. At sabay sabay sinabi ang...

"Handa na ba kayo, helenians?" 

Sa huling beat ng kanta ay nag-hiwalay na sila ng mga kapareha. Nasa magkabilang dulo sila habang pumapasok ang iba pa nilang kaklase.

Nakasuot na ito ng mga gulay na gawa sa karton. Pinulot niya ang kaparehang costume na gulay sa baba niya na sinadyang ilagay doon para sa anim na estudyante na nasa gitna kanina upang hindi na mag-gahol. Sinuot yun at saka sinambit ang huling parte ng jingle.

"Gulay ang kainin para hindi sa hukay ang bagsak natin," sabay sabay nilang sambit.

Sabay sabay silang nag-bow at tyaka bumaba ng stage. Maraming nagpalak-pakan dahil sa presentation nila.

Sinalubong sila ng kanilang guro at sinabing magaling ang ginawa nila. Nagsabi rin ito na malaki ang dagdag sa grades namin kung maipapanalo namin ito kaya naman nagdasal kami na kami nga sana ang manalo.

"Hoy, talong," sambit ni Jake nang makalapit sa kanya.

"Wow naman, gatas." Banat niya dito.

"Haha. Bagay sayo, Lang-lang. Ganyan ka na lang." 

Kumunot ang noo niya. Ano daw? Lang-lang?

"Sino naman si Lang-lang?" kunot-noong tanong niya.

Jake shrugged. "Lang-lang. O diba, tinawag kita kaninang 'Just-just'. Naisip ko na ang tagalog pala ng 'just' ay 'lang', kaya simula ngayon 'Lang-Lang' na ang tawag ko sayo. Talino ko diba?" 

Naguguluhang tumingin siya rito. Mukhang wala lang ang sinabi nito at mukha pa itong proud. 

"Ah. Lang-lang pala ah?" sabi niya.

Napatingin ito sa kanya. "Oo. Talino ko ba? Naku, don't metion it." 

Piningot niya ito sa tenga. Napa-igik naman ang binata. May ibang estudyanteng napapatingin sa kanila pero wala siyang pakielam.

"Dahil diyan, libre mo rin ako ng kwek-kwek mamaya." Sabay dila niya dito at takbo.

"Hoy! Lang-lang!" Hinabol siya nito.

Tawa siya ng tawa habang tumatakbo. Lihim na nagdadarasal na sana walang makakitang guro sa kanila. Bawal pa namang tumakbo sa loob ng campus. 

Nakakatawa silang tingnana. Isang gatas na hinahabol ang talong. Hirap man siya dahil sa suot na costume hindi pa rin siya nagpa-pigil hanggang sa makarating siya sa room.

Habol niya ang hininga habang naka-sandal sa pinto ng room nilang naka-bukas. Nakasarado pa ang ilaw ng room nila at wala pa ring tao sa loob. Sigurado siyang nasa baba pa ang mga ito. Nauna lang naman siya dahil sa gatas na yun.

Nang ayos na ang pag-hinga niya ay umayos siya ng tayo mula sa pagkaka-sandal sa pinto at sinilip ang likod niya kung nasaan kita ang hagdan kung nasaan na ang gatas na yun. 

Pero hindi pa siya maayos na nakakalingon nang bumulaga ang mukha ni Jake sa kanya.

"Ay! Tatay mong panot na sinakay sa kabayong pula, nahulog sa bangin pag-tayo, nagsayaw ng spaghetting pababa. Wag po. Wag po." Tuloy-tuloy niyang sambit habang naka-buka ang palad na akala mo ay nagkakarate.

Jake chucked softly. "Marunong ka palang mag-rap, Lang-Lang. Galing!" Pumalakpak pa ang loko. "Pero hindi panot ang tatay ko tyaka hindi siya marunong mag-spaghetting pababa. Pero ako, marunong." 

Natawa naman siya nang kumebot ito. 

"Tumigil ka na nga. Mukha kang bulateng naasinan." 

Napasimangot na tumigil ito. "Ano? Bulateng naasinan ka diyan. Heartthrob kaya ako pagdating sa sayaw. Kung nakita ko lang kanina, halos lumawa yung mata mo nung magka-sayaw tayo." 

"Hoy. Ano ka? Hilo. Ang sabihin mo hindi ako komportable kasi ang baho mo." 

Inamoy naman nito ang sarili. "Anong mabaho? Mahal ang pabango ko noh. Galing pa sa Amerika yan. Oh, amoyin mo." Nilapit nito ang kwelyo niya sa kanya.

Inamoy naman niya ito. 

Sa totoo lang, mabango nga ang pabango ng binata. Hindi matapang, hindi rin sobrang mababaw. Tama lang. Bagay sa aura ni Jake ang pabango niya. Ngayon lang may pumasang pabangong panlalaki sa kanya. Kahit nga pabango ng tatay niya ay hindi gusto ng ilong niya.

Natigil si Justine nang may magsalita sa gilid niya.

"Oh, ba't naga-amoyan kayo diyan?" Rinig kong tanong ni Zaune.

Dali siyang tumayo ng tuwid at tumingin diretso si Zaune para makita ang reaksyon nito.

Naka-taas ang kilay, naka-ngisi at may naghihinalang tingin sa kanilang dalawa ni Jake. 

Sabi na eh. 

"Wala. Inaamoy ko lang kung siya ba yung mabahong naamoy ko. Siya nga yun. " Pilit niyang pinanatiling normal ang reaksyon niya kahit na sobra ang kabog ng dibdib niya.

"Teka... An-" Iingit pa sana si Jake kaso pinukol siya ng masamang tingin ni Justine.

Heart? Okay ka lang? Bakit hard-working ka ngayon?

Siguro nagulat lang sa biglang pagdating ni Zaune. Tama. Yun lang.

"Ah. Okay." Mabagal na tumango si Zaune habang naroon pa rin ang naghihinalang reaksyon.

Hinawakan niya sa braso si Zaune at humarap kay Jake para makatakas sa naghihinalang tingin ni Zaune.

"Ano bang ginagawa natin sa labas? Lika na, pasok na tayo." Sabay hila niya kay Zaune palayo kay Jake.

Lagot nanaman ako panigurado sa mga asar ng mga 'to