Namula ang mata ng tatay ko. Hinawakan niya ang kamay ng kapatid ko at hinila ito sa yakap niya. Ang kamay ng tatay ko ay marahang hinaplos ang buhok ng kapatid ko, paulit-ulit. Nakaramdam ako ng inggit sa mga mata ko. Alam ng Diyos kung gaano ko hinangad ang kanyang mga yakap at paghaplos sa nakalipas na anim na taon. Pero nakatingin lang sila ni Mom sa akin ng may poot, sinasabihan akong lumayas. Naiiyak din si Mom habang humahakbang para yakapin ang kapatid ko, ang masayang itsura nila ay saksak sa puso ko. Tinusok ako nito kaya tumulo ang mga luha ko. Dahan-dahang tinapik ni Mom ang likod ng kapatid ko at nagkunwaring nagrereklamo, "Jessica, saan ka nanggaling nitong mga nakaraang taon? Matagal ka na naming hinahanap ng Dad mo!" Ang aking kapatid na babae, sa kanilang yakap, ay napayuko sa hiya at bumulong, "Mom at Dad, pasensya na! Nabuntis ako nang hindi inaasahan at natakot ako na pagalitan niyo ako, kaya hindi ako naglakas-loob na umuwi. Masyado akong makas
Nang mga sandaling iyon, nanginginig ako sa galit. Sa loob ng anim na buong taon, nabuhay ako sa malalim na pagdurusa, tahimik na nagdadala ng pagkakasala na hindi sa akin. At ngayon, sinabi niya sa akin na acting lang ang lahat. Lahat ng ayaw at hinaing ko ay napalitan ng isang malakas na sigaw. Sa kasamaang palad, walang nakarinig nito. Kahit anong galit ko, hindi nila maramdaman. Laking gulat nila Mom at Dad na halos hindi na sila makatayo. Dali-dali silang inalalayan ng kapatid ko, nakatingin sa kanila ng nalilito. Sa gitna ng standoff na ito, biglang tumunog ang doorbell. Agad namang nabuhayan ang kapatid ko, tumakbo papunta sa pinto at binuksan ito. Nakatayo sa labas ang isang lalaki na may kulay gintong mga salamin, mukhang mabait at refined. Hinawakan ng kapatid ko ang kamay niya at dinala siya sa aming mga magulang, nahihiyang ipinakilala siya, "Mom, Dad, ito ang boyfriend ko. Bumalik ako para sabihin sa inyo na plano naming magpakasal!" Pilit
Biglang tumunog ang phone ni Dad.Kaagad na ipinaalam sa kanya ni Capt. Lister na nakuhanan ng surveillance ang isang eksena ng pagkaladkad sa akin.Sa kabutihang palad, ang mukha ng pumatay ay narecord din.Mabilis na dumating ang imahe sa phone ni Dad, at hindi na siya makapaghintay na buksan ito. Nang makita niya ang mukha sa screen ay bahagyang nanlaki ang mga mata niya.Namutla ang mga daliri niyang nakahawak sa phone dahil sa higpit.Napalunok ng mariin si Dad, nahihirapang itinaas ang kanyang ulo, at matamang tinitigan ang boyfriend ng kapatid ko.“Ikaw. Pinatay mo si Lena, tama ba?"Ang biglaang pagbabagong ito ng mga pangyayari ay gumulat sa lahat.Maliban sa demonyong iyon.Isang mapanuksong ngiti ang lumitaw sa sulok ng kanyang mga labi."Ah, hindi ko inaasahan na ganito kabilis ang pulis."Ginalaw niya ang kanyang pulso, pinulupot ang aking kapatid sa kanyang mga bisig, habang ang isang kamay ay nakahawak sa leeg ng aking kapatid, kinaladkad ang kapatid ko sa bin
Tatlong araw nang bumuhos ang malakas na ulan, at ang buong lungsod ay tila basang-basa, na lumilitaw na kulay abo sa lahat ng dako.Nang lumutang mula sa mabahong kanal ang bangkay kong puno ng tubig, bumulaga ito sa maraming tao sa paligid.Ang isang walong taong gulang na bata ay labis na natakot sa punto na umiyak siya ng malakas at nagtago sa mga bisig ng kanyang ina, na marahan siyang pinapakalma.Pakiramdam ko namula ang mata ko sa nakita ko.Matagal na panahon na rin simula noong hindi ko naramdaman ang yakap ng isang ina.Mula nang mawala ang kapatid ko anim na taon na ang nakakaraan, kinamuhian lang ako ng aking mga magulang.Ni hindi man lang nila ako binigyan ng ngiti, yakap pa kaya.Di-nagtagal, ang eksena ay hinarangan ng police tape. Tumayo ako sa gitna ng mga tao, tahimik na pinagmamasdan ang nabubulok kong katawan.Isang sasakyan ng pulis ang huminto sa harap ko, at nang bumukas ang pinto, nagliwanag ang mga mata ko.“Luke, ang preliminary estimate ay tatlong
Ang aking sirang katawan ay inilagay sa isang body bag at ipinadala sa opisina ng aking tatay.Hindi nagtagal, natuklasan ang aking mga putol na paa at agad na dinala sa kanya.Si Capt. Lister ay nakatayo sa autopsy table na nakakunot ang noo, nakaturo sa aking mga daliri."Luke, tingnan mo, ang mga kamao ng namatay ay mahigpit na nakakuyom, ngunit ang kanyang kanang gitnang daliri ay sapilitang binali. Hindi kaya dahil may suot siyang makikilalang piraso ng alahas doon?""Posible," pagkumpirma ng tatay ko sabay tango.Nag-alinlangan si Capt. Lister habang nakatingin sa kanya."Naaalala ko na laging nakasuot ng singsing si Lena sa kanyang kanang gitnang daliri..."Itinaas ng aking tatay ang kanyang mga mata, ang kanyang tingin kay Capt. Lister ay tila hindi natutuwa.“Napakaraming tao na nagsusuot ng singsing. Hindi lang siya. Ang isang makulit na tulad niya ay hindi madaling mamatay!"Mukhang balisa si Capt. Lister, na inabot siya para sunggaban siya nang hindi man lang tinat
Ang aking kapatid na babae ay nawala sa loob ng anim na taon, at walang nakakita sa kanyang buhay o natagpuan ang kanyang bangkay. Sa puso ng aking mga magulang, matagal na siyang itinuturing na patay na. Nagtayo sila ng lapida para sa kanya at itinalaga ang araw ng pagkawala niya bilang anibersaryo ng kanyang kamatayan. Pinayagan lang akong umuwi sa araw na iyon, kaya lumuhod ako sa kanyang puntod para humingi ng tawad. Noong nakaraang taon, bigla akong nawalan ng malay habang papunta sa istasyon ng tren. Ang isang taong dumaan ay dinala ako sa ospital, dahilan para ma-miss ko ang tren pauwi. Sa oras na bumalik ako, tatlong araw na ang lumipas. Hinawakan ng galit na galit kong tatay ang buhok ko at kinaladkad ako papunta sa puntod ng kapatid ko. Hinawakan niya ang ulo ko at pilit na tinulak sa lapida. Nahihilo ako sa impact, pero hindi pa rin siya nakuntento at marahas na sinampal ang mukha ko. Paulit-ulit niya akong hinampas hanggang sa mahati ang labi ko at mata
Bahagyang nanginig ang aking kaluluwa. Mabubunyag na ba ang katotohanan sa wakas? Ang scalpel sa kamay ng aking tatay ay nahulog sa lupa na may malutong na tunog. Tumingala ako, nakaramdam ako ng labis na pagkabigla. Iniisip ko kung ano ang magiging ekspresyon niya. Walang pakialam, marahil ay may pahiwatig ng awa. Hindi ko akalain na makikita ko ang sakit sa mukha niya. Sa sandaling iyon, nakaramdam ako ng kislap ng emosyon. Lahat ng pagdurusa na dinanas ko sa paglipas ng mga taon, ang sama ng loob na dulot ng hindi patas na pagtrato nila, ay naglaho sa isang iglap. Nanginginig ako, gusto ko siyang yakapin, pero tumagos ang mga daliri ko sa dibdib niya. Nang papatak na ang mga luha ko, narinig ko siyang bumulong, "Jessica." Napatayo ako sa kinatatayuan ko, naiintindihan ko kaagad na hindi para sa akin ang sakit sa mga mata niya. Pagkatapos ng mga araw ng mataas na temperatura at pagbabad sa ulan, ang aking katawan ay nabubulok na ngayon at naglalabas n
Agad na tumulo ang mga luha sa aking mga mata; siya lang ang nag-iisang tao sa mundo na nagmahal sa akin, si Alex Rane. Nakilala ko siya noong pinaalis ako ng aking mga magulang para magtrabaho sa ibang lungsod. Noon, wala akong pera, puno ang factory dormitory, at wala akong matutuluyan. Nang walang mga pagpipilian, maaari lamang akong mag-scavenge ng ilang karton mula sa isang dumpster at magtago sa ilalim ng tulay. Sa kalagitnaan ng gabi, nakita ako ng ilang lalaking walang tirahan na may masamang intensyon at sinimulan akong i-sexually harass. Sa aking gulat at kawalan ng kakayahan, ako ay nagpumiglas at sumigaw ng tulong. Sa pagkakataong iyon, nagkataong dumaan si Alex at iniligtas ako. Nang makita niya ang aking kalagayan, hinayaan niya akong manatili sa isang bakanteng silid sa kanyang bahay. Sa mga panahong iyon, siya lang ang aking comfort. Hinayaan niya akong sumandal sa balikat niya nang makatanggap ako ng mga tawag mula sa aking mga magulang at umiya
Biglang tumunog ang phone ni Dad.Kaagad na ipinaalam sa kanya ni Capt. Lister na nakuhanan ng surveillance ang isang eksena ng pagkaladkad sa akin.Sa kabutihang palad, ang mukha ng pumatay ay narecord din.Mabilis na dumating ang imahe sa phone ni Dad, at hindi na siya makapaghintay na buksan ito. Nang makita niya ang mukha sa screen ay bahagyang nanlaki ang mga mata niya.Namutla ang mga daliri niyang nakahawak sa phone dahil sa higpit.Napalunok ng mariin si Dad, nahihirapang itinaas ang kanyang ulo, at matamang tinitigan ang boyfriend ng kapatid ko.“Ikaw. Pinatay mo si Lena, tama ba?"Ang biglaang pagbabagong ito ng mga pangyayari ay gumulat sa lahat.Maliban sa demonyong iyon.Isang mapanuksong ngiti ang lumitaw sa sulok ng kanyang mga labi."Ah, hindi ko inaasahan na ganito kabilis ang pulis."Ginalaw niya ang kanyang pulso, pinulupot ang aking kapatid sa kanyang mga bisig, habang ang isang kamay ay nakahawak sa leeg ng aking kapatid, kinaladkad ang kapatid ko sa bin
Nang mga sandaling iyon, nanginginig ako sa galit. Sa loob ng anim na buong taon, nabuhay ako sa malalim na pagdurusa, tahimik na nagdadala ng pagkakasala na hindi sa akin. At ngayon, sinabi niya sa akin na acting lang ang lahat. Lahat ng ayaw at hinaing ko ay napalitan ng isang malakas na sigaw. Sa kasamaang palad, walang nakarinig nito. Kahit anong galit ko, hindi nila maramdaman. Laking gulat nila Mom at Dad na halos hindi na sila makatayo. Dali-dali silang inalalayan ng kapatid ko, nakatingin sa kanila ng nalilito. Sa gitna ng standoff na ito, biglang tumunog ang doorbell. Agad namang nabuhayan ang kapatid ko, tumakbo papunta sa pinto at binuksan ito. Nakatayo sa labas ang isang lalaki na may kulay gintong mga salamin, mukhang mabait at refined. Hinawakan ng kapatid ko ang kamay niya at dinala siya sa aming mga magulang, nahihiyang ipinakilala siya, "Mom, Dad, ito ang boyfriend ko. Bumalik ako para sabihin sa inyo na plano naming magpakasal!" Pilit
Namula ang mata ng tatay ko. Hinawakan niya ang kamay ng kapatid ko at hinila ito sa yakap niya. Ang kamay ng tatay ko ay marahang hinaplos ang buhok ng kapatid ko, paulit-ulit. Nakaramdam ako ng inggit sa mga mata ko. Alam ng Diyos kung gaano ko hinangad ang kanyang mga yakap at paghaplos sa nakalipas na anim na taon. Pero nakatingin lang sila ni Mom sa akin ng may poot, sinasabihan akong lumayas. Naiiyak din si Mom habang humahakbang para yakapin ang kapatid ko, ang masayang itsura nila ay saksak sa puso ko. Tinusok ako nito kaya tumulo ang mga luha ko. Dahan-dahang tinapik ni Mom ang likod ng kapatid ko at nagkunwaring nagrereklamo, "Jessica, saan ka nanggaling nitong mga nakaraang taon? Matagal ka na naming hinahanap ng Dad mo!" Ang aking kapatid na babae, sa kanilang yakap, ay napayuko sa hiya at bumulong, "Mom at Dad, pasensya na! Nabuntis ako nang hindi inaasahan at natakot ako na pagalitan niyo ako, kaya hindi ako naglakas-loob na umuwi. Masyado akong makas
May pag-aatubili ang titig ng aking tatay habang malumanay niyang tiniyak ito, na sinasabi sa aking nanay na hintayin siya sa bahay.Pagkababa ng phone, pinunasan ng aking tatay ang kanyang mga luha at determinadong pumasok sa forensic room. Ngayon naman, hindi na siya kalmado. Nanginginig ang kamay niyang nakahawak sa scalpel. Tinutok niya sa ang katawan ko, nag-aalangan ng maraming beses, ngunit hindi niya magawang kumilos. Marahil ay dahil ako ang kanyang pinakamamahal na anak. Nanginginig, dinampot niya ang wasak kong ulo at, pinipigilan ang mga luha, sinimulan itong hubugin nang mabuti. Pinipigilan ko rin ang luha, pinapanood siyang umiiyak habang ini-input niya ang lahat ng data sa computer. Hindi niya ipinikit ang kanyang mga mata kahit isang minuto sa buong magdamag. Nawala sa isip ko kung ilang tasa ng matapang na kape ang nainom niya, nakapokus ang mata niya sa screen ng computer. Sa labas ng bintana, unti-unting lumiwanag ang langit. Sa wakas, tum
Agad na tumulo ang mga luha sa aking mga mata; siya lang ang nag-iisang tao sa mundo na nagmahal sa akin, si Alex Rane. Nakilala ko siya noong pinaalis ako ng aking mga magulang para magtrabaho sa ibang lungsod. Noon, wala akong pera, puno ang factory dormitory, at wala akong matutuluyan. Nang walang mga pagpipilian, maaari lamang akong mag-scavenge ng ilang karton mula sa isang dumpster at magtago sa ilalim ng tulay. Sa kalagitnaan ng gabi, nakita ako ng ilang lalaking walang tirahan na may masamang intensyon at sinimulan akong i-sexually harass. Sa aking gulat at kawalan ng kakayahan, ako ay nagpumiglas at sumigaw ng tulong. Sa pagkakataong iyon, nagkataong dumaan si Alex at iniligtas ako. Nang makita niya ang aking kalagayan, hinayaan niya akong manatili sa isang bakanteng silid sa kanyang bahay. Sa mga panahong iyon, siya lang ang aking comfort. Hinayaan niya akong sumandal sa balikat niya nang makatanggap ako ng mga tawag mula sa aking mga magulang at umiya
Bahagyang nanginig ang aking kaluluwa. Mabubunyag na ba ang katotohanan sa wakas? Ang scalpel sa kamay ng aking tatay ay nahulog sa lupa na may malutong na tunog. Tumingala ako, nakaramdam ako ng labis na pagkabigla. Iniisip ko kung ano ang magiging ekspresyon niya. Walang pakialam, marahil ay may pahiwatig ng awa. Hindi ko akalain na makikita ko ang sakit sa mukha niya. Sa sandaling iyon, nakaramdam ako ng kislap ng emosyon. Lahat ng pagdurusa na dinanas ko sa paglipas ng mga taon, ang sama ng loob na dulot ng hindi patas na pagtrato nila, ay naglaho sa isang iglap. Nanginginig ako, gusto ko siyang yakapin, pero tumagos ang mga daliri ko sa dibdib niya. Nang papatak na ang mga luha ko, narinig ko siyang bumulong, "Jessica." Napatayo ako sa kinatatayuan ko, naiintindihan ko kaagad na hindi para sa akin ang sakit sa mga mata niya. Pagkatapos ng mga araw ng mataas na temperatura at pagbabad sa ulan, ang aking katawan ay nabubulok na ngayon at naglalabas n
Ang aking kapatid na babae ay nawala sa loob ng anim na taon, at walang nakakita sa kanyang buhay o natagpuan ang kanyang bangkay. Sa puso ng aking mga magulang, matagal na siyang itinuturing na patay na. Nagtayo sila ng lapida para sa kanya at itinalaga ang araw ng pagkawala niya bilang anibersaryo ng kanyang kamatayan. Pinayagan lang akong umuwi sa araw na iyon, kaya lumuhod ako sa kanyang puntod para humingi ng tawad. Noong nakaraang taon, bigla akong nawalan ng malay habang papunta sa istasyon ng tren. Ang isang taong dumaan ay dinala ako sa ospital, dahilan para ma-miss ko ang tren pauwi. Sa oras na bumalik ako, tatlong araw na ang lumipas. Hinawakan ng galit na galit kong tatay ang buhok ko at kinaladkad ako papunta sa puntod ng kapatid ko. Hinawakan niya ang ulo ko at pilit na tinulak sa lapida. Nahihilo ako sa impact, pero hindi pa rin siya nakuntento at marahas na sinampal ang mukha ko. Paulit-ulit niya akong hinampas hanggang sa mahati ang labi ko at mata
Ang aking sirang katawan ay inilagay sa isang body bag at ipinadala sa opisina ng aking tatay.Hindi nagtagal, natuklasan ang aking mga putol na paa at agad na dinala sa kanya.Si Capt. Lister ay nakatayo sa autopsy table na nakakunot ang noo, nakaturo sa aking mga daliri."Luke, tingnan mo, ang mga kamao ng namatay ay mahigpit na nakakuyom, ngunit ang kanyang kanang gitnang daliri ay sapilitang binali. Hindi kaya dahil may suot siyang makikilalang piraso ng alahas doon?""Posible," pagkumpirma ng tatay ko sabay tango.Nag-alinlangan si Capt. Lister habang nakatingin sa kanya."Naaalala ko na laging nakasuot ng singsing si Lena sa kanyang kanang gitnang daliri..."Itinaas ng aking tatay ang kanyang mga mata, ang kanyang tingin kay Capt. Lister ay tila hindi natutuwa.“Napakaraming tao na nagsusuot ng singsing. Hindi lang siya. Ang isang makulit na tulad niya ay hindi madaling mamatay!"Mukhang balisa si Capt. Lister, na inabot siya para sunggaban siya nang hindi man lang tinat
Tatlong araw nang bumuhos ang malakas na ulan, at ang buong lungsod ay tila basang-basa, na lumilitaw na kulay abo sa lahat ng dako.Nang lumutang mula sa mabahong kanal ang bangkay kong puno ng tubig, bumulaga ito sa maraming tao sa paligid.Ang isang walong taong gulang na bata ay labis na natakot sa punto na umiyak siya ng malakas at nagtago sa mga bisig ng kanyang ina, na marahan siyang pinapakalma.Pakiramdam ko namula ang mata ko sa nakita ko.Matagal na panahon na rin simula noong hindi ko naramdaman ang yakap ng isang ina.Mula nang mawala ang kapatid ko anim na taon na ang nakakaraan, kinamuhian lang ako ng aking mga magulang.Ni hindi man lang nila ako binigyan ng ngiti, yakap pa kaya.Di-nagtagal, ang eksena ay hinarangan ng police tape. Tumayo ako sa gitna ng mga tao, tahimik na pinagmamasdan ang nabubulok kong katawan.Isang sasakyan ng pulis ang huminto sa harap ko, at nang bumukas ang pinto, nagliwanag ang mga mata ko.“Luke, ang preliminary estimate ay tatlong