-Back to Paradiso-“Hindi ka pwedeng makakalabas,” nag-aalalang sabi ni Cindy.“Who says I can’t?” tanong ni Mr. Shein habang nakatanaw sa malawak na daanan ng Paradiso.“Papasamahan kita kay Pocholo.” Ani ng Don na ikinagulat ng dalawa.“Paano mo nalaman na nandito ako?”“You are my son, I ruled.” Matalinghagang sabi nito na para bang nasagot na nito ang lahat ng tanong niya kung paano nito nalaman na narito siya sa labasan.“I’m sorry.. Hindi ako mapakali.”“You trust him?”“Yes. Kaya gusto ko siyang makausap.”Wala ng sinabi ang Don at tinawag si Cindy. This is what Mr. Shein wants and the Don trust him.Unang araw na pumasok ang mag-ina niya at unang araw na lalabas din siya ng Paradiso para puntahan si Vicente.Nang makarating siya sa bahay nito, laking gulat ni Vicente nang makita siya.“Sir,”“Kaya mo bang ilagay sa kapahamakan ang pamilya ko Vicente?” natigilan si Vicente at nagulat sa diretsahang sinabi ni Mr. Shein sa kaniya.Yumuko ito. Matagal na siyang kinakain ng konsens
“Kuya, kumain ka muna.” Pang limang beses ng dumalaw si Dave sa kwarto ni Mr. Shein. Dalawang buwan na rin kasi itong nagkulong sa kwarto niya. “Tinatapos ko lang itong report, Dave. Kakain rin ako.” Hindi makatingin si Mr. Shein sa kapatid ng asawa niya at iginugol ang attention sa mga papeles sa harapan. Lumabas si Dave at tumingin sa mga tao sa labas na naghihintay ng sasabihin niya. “Ayaw pa rin?” Nag-aalalang tanong ni Lee dito. Tumango si Dave at sa hindi inaasahang pagkakataon, dalawang bata ang nag-unahan sa pagtakbo papasok sa kwarto ni Mr. Shein. Nagulat ang lahat sa presenya ni Rico at Sico. “Pa,” sa pintuan pa lang nabasag na ang boses ni Sico habang tinatawag ang papa niya. Malaki ang pagbabago sa mga bata at kapansin-pansin iyon. Walang nagsalita sa lahat, tanging luha at pag-iyak lang ni Mr. Shein ang narinig nila no’ng niyakap na siya ng mga anak. Walang pasakalye na tumakbo ang dalawa at niyakap ang ama. Sa byahe palang, puro iyak na ang naririnig sa mga bata.
“Hey pa,” pumasok si Sico dala ang skate board niya. Kagagaling niya sa labas at tagaktak pa ang pawis sa noo. Lumingon sa kaniya si Mr. Shein at ibinaba ang dala nitong laptop. “Saan ka galing?” “Just past time,” aniya at kumuha ng tubig sa ref nila. Past time, You mean, skate boarding at ubusin ang pera sa pagkarerahan? Mr. Shein wanted to say that but opt not to. Day by day, sumasakit ang ulo niya dahil sa mga anak niya. I wish you were here wife. Sico and Rico give me a headache. Napapainom nalang siya ng tubig sa katigasan ng dalawa. “Don’t leave at 3 pm. Sasama kayo kay Richmoon for your weekly training.” Tumango si Sico at tinignan ang relo sa kamay niya. “May isang oras pa ako, pa.” Sabi nito at tumakbo papalayo. Napailing nalang si Mr. Shein at bumalik sa study table niya. Una niyang binuksan ang file na pinadala sa kaniya ni Vicente. Just an update the org. After the Torre’s incident 3 years ago, wala namang naging problemang kasunod no’n. Lahat ay payapa at mukhang n
Pag-uwi ni Vicente ng mansion, naabutan niya ang lahat pwera ang mga bata. Pinapunta niya ang lahat dahil nais niya itong kausapin. Kaya naroon sina Lee, Zee, Richmoon, TG, Dave, Auntie Lorena, ang Don at si Mr. Shein. Gulong gulo ang mukha nila nang maabutan niya. “What is this all about?” tanong ni Mr. Shein sa kaniya na kunot ang noo. “May importante akong sasabihin,” sabi ni Vicente. Kumunot ang noo ng lahat. Humugot muna siya ng malalim na buntong hininga. “Huwag sana kayong magugulat sa ibabalita ko.” Panimula niya. “What is it dude? Ikakasal ka na ba?” natatawang sabi ni Richmoon. “I think, buhay si Lady Lay at Gregor.” Agad na napatayo si Mr. Shein. Lahat ay nagulat at hindi makapaniwala sa tinuran ni Vicente. Nahulog pa si Zee sa upuan nito. “That’s not a good joke, Vicente.” Ani ni Lee. Ayaw niyang umasa ang kaibigan niya. After the breakdown 3 years ago, ayaw na niyang maulit ito. Tumitig ang Don kay Vicente. Tila ba binabasa siya kung nagsisinungaling ba siya o hin
“Kamusta? Anong balita?” mariin na tanong ni Edmund sa mga tauhan niya. “Clear sir. Wala namang dayong napadpad dito.” Tumango si Edmund sa balitang iyon. “Edmund, kamusta ang mag-ina mo?” Singit ni Pedring, ang siyang pinuno sa maliit na lugar na pinagtataguan nila. “Ayos naman sila.” “Wala pa rin bang naalala si Lorie?” Kumunot ang noo niya at dumilim ang mukha. “Wala siyang kailangan maalala. Wala na ang buhay niya dati. Siya na si Lorie at asawa ko ngayon.” Malungkot na tumingin sa kaniya ang pinunong si Pedring. Naaawa siya kay Lorelay dahil alam niya ang totoong sinapit nito. Ang lupaing tinitirhan ng mga tao ngayon ay pagmamay-ari ni Edmund. Bilang kapalit sa kabutihan nito, nagkukuta si Edmund sa lugar nila habang silang mamamayan ang siyang watcher nito sa mga dayo sa labas. “Pero Edmund, kawawa ang babae at ang bata-“ “Tumahimik ka Pedring. Hindi sila kawawa. Akin ang anak ko at asawa ko si Lorie.” Galit na sabi ni Edmund. Napatingin si Pedring sa kaniya at hindi na
“I’m not supposed to do this but I’m sorry,” ani ni Lorelay habang tahimik na dumaan sa isang iskinita kung saan maraming tao ang nagsiksikan. Parang pro na kinuha niya ang pitaka ng isang ale na hindi man lang siya namamalayan. Parang hangin ang bawat kilos ng paa na sa isang pikit ay parang naglaho siya bigla. Mabilis siyang nakapagtago. Agad niyang kinuha ang pera sa pitaka at iniwan ang ibang laman sa kalsada. Malayo ang lugar na ito sa bahay nila ni Mr. Shein. Aabutin ng pitong oras ang byahe. Nasa malapit na ospital lang ang anak niyang si Harmonia at ito ang dahilan kung bakit nandito pa rin siya. “Pasensya na po, alam niyo ba kung saan ang pinakamalapit na ospital dito?” Agad na itinuro ng ale sa kaniya ang lugar kung saan naroon ang maliit na ospital sa lugar. Tumango si Lorelay at agad na umalis. Kung uuwi siya, dapat kasama ang anak niya sa pag-uwi. Ang sinasabi ng utak niya. Sa labas, nakamasid siya sa entrada ng ospital at nakita na niya agad ang ilan sa tauhan ni Edm
“Shoot me,” panghahamon ni Gregor. Kita niya ang panginginig ng kamay nito sa galit. Ngunit alam niya rin na hindi siya kaya nitong saktan dahil iniisip nito ngayon na hawak niya si Harmonia. Ginagamit ni Gregor ngayon ang bata dahil alam niyang mahal ni Edmund si Harmonia. “Baby, anak, papa is here. Halika,” tawag ni Edmund habang nakatingin sa nakabalot na manika na hawak ni Gregor. Napapikit si Gregor sa kaba. Ito ang dahilan kung bakit niya nilagyn ng takip ang tenga ng bata. Dahil alam ni Gregor na sasama si Harmonia kay Edmund. At he anticipated it already. Ayaw niyang marinig ni Harmonia ang boses ni Edmund. Dahil alam niya, na kahit si Lorelay pa ang nasa harapan nila, sasama at sasama si Harmonia kay Edmund na kinikilala nitong tunay na ama. Sumilip si Gregor sa pinagtaguan ni Moni at nakaupo pa rin ito habang nakatingi sa itaas kung saan naroon ang chopper. Young miss, please huwag ka munang lumabas. Gregor begged. Hindi niya napansin na unti-unti ng natatanggal ang tin
“Where is mama?” biglang sumulpot si Rico na nagmamadali at nadatnan ang lahat na nakaupo sa sala at naroon si Lorelay na nakaupo at walang kabuhay. They were currently having ameeting. It’s been 1 week after niyang makabalik yet wala pa rin silang makuhang lead kung saan dinala ni Edmund ang anak niya. Nang makita ni Lorelay ang anak ay kumunot ang noo niya ngunit agad rin siyang naluha. Tumakbo si Rico sa kaniya at niyakap siya. Nagbabadya na ang luha sa mga mata. “Mama,” “Oh my God! I missed you so much baby.” Bulong ni Lorelay nang mayakap ang anak. Hindi na napigilan ni Rico ang umiyak. “Is this real? Are you real mama?” Tumango si Lorelay at mas hinigpitan ang pagkakayakap sa anak. He changed. Mas tumangkad na siya ngayon kumpara dati. Sobrang laki ng ipinagbago niya sa loob ng tatlong taon. Lorelay think. “Mama, I missed you so much. I thought you died without waiting for us. Don’t do it again.” Umiiyak na sabi ni Rico. Oh God! He’s still the clingy baby to me. Umiling s