Analyn Custer's POV "Both of you should talk at least." Hindi na hinintay pa ni Talline ang aking sasabihin at pumasok na ito. Sana naman hinayaan niya akong suminghap ng hangin para nakapag-ready man lang. Pareho kaming nakatitig ni Zcirem sa puting pinto kung saan naglaho na lang si Talline. Ilang minuto kaming parang tuod na nakatayo at hindi alam ang gagawin. Tama si Tal, we need to talk pero bakit ganito? Ayaw bumuka ng bibig ko? Bakit pati naman siya, ganoon din? Ang dami-dami kong tanong na gusto kong marinig ang sagot mula sa kanya. Kung bakit nasa DQM's Party siya o bakit niya kilala si Gabriel, o kaya ay sino yung babaeng nasabugan? Girlfriend ba niya talaga 'yon? E, bakit may isa pang babaeng alalang-alala sa kanya? Napansin niya ba ako nung muntik na akong lumapit sa kanya? Naalala niya ba kaya ako nung tawagin ko siya? O kahit may alam na ba siya about sa mafia thingy o mga patayan na nagaganap sa amin? Payag na ba siya? Okay lang ba sa kaniya yung ganito kasi kung
Kristalline William's POVPinagdikit ko ang aking labi pagkatapos pahidan ito ng pulang lipstick. Kaunting project sa salamin and viola! Beautiful as always, Talline.As ever.Wondering kung bakit sa ibang building ako tumira at hindi kasama sa building sila Eloi? Simple lang. Ayoko ng araw-araw na gera at gulo. Masaya na ako rito.Masayang-masaya.Nagkikitaan pa rin naman kami kaya huwag namang araw-araw, enough na 'yun. For Pete's sake.Lumawak ang ngiti ko nang marinig ang tunog ng door bell mula sa pinto nitong condo. Halos kumaripas ako nang takbo para lang mapagbuksan yung nag-doorbell. Tama nandito lang ako sa bahay pero effort kung effort.Ikaw ba namang pupuntahan ka ng isang gwapong lalaki."Wait!" Sigaw ko, inayos kong muli ang aking soot saka hinawi ang buhok bago buksan ang pinto."Gab!-- layas." Simalmal kong expression nang makita kung sino ang kumatok.Bigla niyang
Diana Rose O'Brien's POV Ilang minuto ang pinalipas ko bago muling tawagan ang secretary ni Hurvey. Mabilis nitong sinagot ang telepono at sinabing hanggang ngayon ay kasama pa rin ni Hurvey yung girlfriend nito sa loob kaya napagpasyahan ko nang umalis para puntahan siya. "Miss O'Brien, your next meeting will be ---" "Cancel it." "P-po?" Tumango lang ako saka naglakad tuloy-tuloy palabas ng office. Sinalubong kasi ako ng aking secretary habang sinasabi ang mga gagawin ko ngayong araw. "How about your---" Huminto ako at inayos ang pagkakasukbit ng bag sa aking balikat. "I have an emergency meeting, so cancel everything. Tell them we will reschedule it." "But ma'am importante po ito, isa po sa pinakamalaking client natin, si Mr. Chu." Tinaasan ko ng kilay si Vivienne, ang aking sekretarya. Ano ba ang importante? Yung meeting na 'yan o yung boyfriend ko na may kasamang girlfriend pero nandito ako? "Ano ang importante sa'yo, love or career?" "P-po?" Nalilitong tanong niya s
Someone's POVItinaas ko ang dyaryo na aking binabasa nang bigla niyang iniangat ang kanyang ulo mula sa pagkakadukmo sa mesa. Ibinaba ko naman nang bahagya ang papel hanggang sa mata ko para makita kung ano na ang kanyang ginagawa.Humikab ito saka muling dumukmo tila may bagay na hindi niya nakita sa pagbangon ng kanyang ulo."Sh*t, kinabahan ako." Bulong ko sa aking sarili habang nakatingin sa dumadaang kulay gray na kotse. Sumandal ako sa upuan at bumuntong hininga bago muling ibaba ang news paper na nakatakip sa akin."Woah!"Nawalan ako ng balanse at tumuwad ang inuupuan ko kasama ng aking katawan. Hinawakan ko ang aking likod habang naka
Maricris Grainer's POV Isinarado ko ang pinto ng kotse pagkababa rito. Narinig ko rin ang sunod-sunod na pagsara ng pinto ng mga kotseng halos kasabay ko lang na huminto rito sa parking lot sa labas ng Headquarters ng DQM. Iniharang ko ang aking isang kamay sa taas ng aking noo para matakpan ang sinag ng araw na direktang tumatama sa aking mukha. Geez.. Iitim ako nito eh. It's 9'o clock in the morning nang makatanggap kami ng urgent na email galing sa DQM and obviously, wala kaming ibang pwedeng gawin kundi sumunod sa utos na nakapaloob sa message. "Sh*t this. Inaantok pa ako, ang aga-aga naman." "Hindi na nga ako nakakain ng breakfast kakamadali para makaabot dito." Dagdag na inis na saad ni Ana kay Talline. Nagsimula na akong maglakad habang sinusundan ang mga anino na pwede kong silungan. C'mon! I know healthy ang sunlight in the morning but who cares, nakakaitim pa rin siya. "Sinabi mo pa! Nakalimutan ko na ngang magmedyas!" Reklamo ni Diana habang turo-turo ang bandang paa
Kristalline William's POV "Hanggang ngayon hindi pa rin kilala kung sino ang namumuno sa-- sa S-SAM." Halos putol-putol na paliwanag ko sa harap nila Queen Divine. Narinig ko naman mula sa aking likod ang mahina at magpalarong pagtawa ni Gab. "Ginagamitan nila ng code name yung master nila." "Tama, if I'm not mistaken, they call it Tuttie. " "Tss, so cheap." Irap na komento ni Grethel habang nakasandal sa pader. "So paano natin malalaman kung sino ang dapat tapusin?" Naramdaman ko na naman ang kamay ni Gab sa aking bewang na habang tumatagal ay hinihitak ako nito papalapit sa kanya. Bale kasi nakatukod ang aking dalawang siko sa railing. Ang itsura kasi nitong Room 9- 'The Peter Hofer Sidelock' ay parang isang arena na hindi ganun kalakihan pero ganun ang itsura. Elevated ng mga 5 steps itong tinutungtungan namin mula sa baba. Pabilog ang railings kaya focus ang tingin namin sa gitna. Isang bilog na platform na may upuan sa gitna 'yon. Ang itsura nung upuan ay yung parang sa
Tuttie's POV"Are they really planning on attacking us?"I closed the book that I was reading and answered them."Yes," I said boldly."So, what are we going to do?""They are skilled.""No wonder they can beat us.""They are stronger than our members.""Should we concede?""They will attack us this evening; however, we still have time if we will just raise the white flag, haven't we?"I put the cigarettes down on the ashtray and look at that coward dog that wants to back out."No one in this mafia is awfully coward like you," I said as I pointed my gun directly at him and pulled the trigger. I saw different reactions, mostly shocked to see blood scattered on the floor."If you don't have anything to say that is pleasing, then just better shut your mouth. You ignorants.""S-sorry, Tutties.""You want to back out because they are stronger?" I asked out of exasperation and rolled my eyes. They are now looking cowardly at me as if they are puppies so afraid to bark at the intruders."The
Diana Rose O'Brien's POV Tahimik ang paligid at mga huni lang ng mga insekto ang maririnig. May iilang tao na may hawak na baril ang makikita sa labas ng building pero tulad ng inaasahan mahigpit ang mga bantay ng Satan's Army Mafia. Sumandal ako sa pader habang nilalagyan ng silencer ang Ballester-Molina / HAFDASA, inilagay ko na rin sa gilid ng aking binti ang isang patalim at ipinusod ang aking buhok nang pabilog habang kagat-kagat ang isang pulang tali bilang pamusod. "Last 3 minutes." Ani ni Scott habang nakatingin sa orasan. Nakatayo ito sa likod ng puno habang may hawak na shotgun. "Kahit anong mangyari mahal kita, pare." Muntik nang malaglag yung laso sa aking bibig dahil halos matawa ako sa sinabi ni Stewart. Pambihira talaga 'tong dalawa na 'to kahit kailan. "Mahal din kita, pare." Sagot din ni Scott habang nakatitig pa rin sa relo. Hindi ko na napigilang tumawa buti na lang ay tapos na akong magpusod.
Eloisa Taylor's POV"Dito ba?""Oo. Yun ang paliwanag niya, tara na for sure naman nasa loob siya." Ani ni Aeone kaya muntik na itong umalis pero hinawakan ko ang kamay niya."Kung ano man ang makita mo, will you still accept me?Out of no where kong tanong.I don't know.I really don't know why I would care if he'll still accept me or not after this.The heck do I care, right? He can judge me in any other way he wants, but as I've said, my mouth just speaks suddenly without asking my permission. Tss."Bakit dapat?""Anung bakit dapat?" Kunot noong tanong ko."You should be asking first what will you are going to see later pero iba ka talaga, so wala kang balak tanggapin ako, ganun ba?"Nagtaas siya ng kilay saka nagsalita. "It depends on the situation. May mga bagay na dapat na kalimutan na lang pero hindi kapata-patawad."Napaiwas ako ng tingin saka kinuha ang isa pang baril
HarrisYoung's POV"Hello?""Bro.""Scott?" Tanong ko nang marinig ko ang boses niya mula sa kabilang linya. "How did you get----""Stop asking, dude. Inom tayo?" He said, sounding melancholy."You should be mad at me." I blurted out."I don't have any rights for you to call me---""Stewart is dead. You are a traitor. Sino pang natira sa akin? No one. Huwag na tayong choosy oy." Halakhak niya sa kabilang linya."I don't need an enemy, kailangan ko ng kaibigan ngayon. Broken hearted ako, dude.""Kanino?" Tanong ko habang nagpapalit na ng damit. Kahit anong baliktad ng mundo, Scott will be Scott and he's still my friend anyway."You'll be surprised if I will confess to you na mag-tend pa para mabangga ka. So just drop by here.""Okay, okay. Text me the place." I said, then ended the call.Scott never showed that he is sad. Kapag nasasaktan siya at ipi
HeldKaiser Schermerhorn's POV"You can open your eyes now."Ilang segundo ko siyang pinagmamasdan habang parang pinipigil nitong idilat ang kanyang mga mata.I know she isafraid."Love," tawag ko saka lumapit sa kanya at inabot ang kamay nitong nakapatong sa kanyang mga binti."Don't be afraid. Open it." I said, then squeezed her hand full of assurance.Kumunot ang kanyang noo at dahan-dahan nitong idinilat ang mga matang nakapikit kanina lang. Una siyang tumingin sa taas tila ina-adjust ang kanyang paningin sa liwanag."How are you feeling, Ms. Abroms?"Hindi siya sumagot sa doctor at nilingon ako. "Ikaw ba 'yan Kai?"Ang bilis ng tibok ng puso ko parang may car racing sa loob nito hindi dahil mabilis kundi dahil maingay siya. Yung halos mabingi ako sa paligid.Sh*t, bakit ganito ang pakiramdam ko?"Is't you Kai?" Tanong niya ulit. Lumunok ako at dahan-dahang tumango.
Kristallyne Williams's POVPabaling-baling ako sa higaan habang nakapikit ang mga mata. Eto nanaman ako sa baling balikwas at hindi makatulog.Kapag gusto kong matulog hindi ako antukin, kapag ayaw kong matulog inaantok ako.Pambihira!"Should I call him?" Bulong ko saka idinilat ang mga mata."May tiwala naman ako sa kanya.""Should you trust him?"Nag-isip ako nang bahagya sa naging tanong ko rin sa aking sarili."Well.... That's the only thing I could do. Right?"Ugh!Napabangon na ako nang kung anu-ano ang tumakbo sa aking isip. I'm not crazy.I think I'm just paranoid. Too paranoid.Heto nanaman ako sa hindi makatulog sa kakaisip sa kanya. He's harsher than a coffee.Kinuha ko ang aking phone at tinitigan ang oras nito.1: 05 am..Kailangan kong makalimutan ito kung hindi baka mabaliw ako. Bumangon ako at nagpalit ng kasuotan.Simpleng bl
Kristallyne William'sPOVAs I opened the door, he ran rapidly towards me. Without thinking twice, he hugs me so tight that I almost can't breathe."I miss you so much."He said after he let go of me. Gabriel smiles ear to ear while cupping my face with his bare hands."Kristal."He kisses my forehead down to the tip of my nose and my cheeks, and he smirks as he stares at my lips, showing love between his eyes."I'm glad you're safe."I was about to say something pero inangkin na niya ang aking mga labi. Hindi man lamang niya ako binigyan ng pagkakataong sabihing masaya rin akong ligtas siya sa mga nangyari.Hindi ko man kita ay narinig ko ang pagsara ng pinto ng aking condo unit mula sa likod ni Gab. He locked it while still doing his stuff with my lips.Mapusok at mainit ang pakiramdam na dumadaloy mula sa aking katawan. Bawat pagdikit ng balat niya sa akin ay nagbibigay ng kakaibang
MaricrisGrainer's POV"At ikaw Ber--- ouch!"Daing ko nang tamaan ng kutsilyo hawak ni Bert Sy.Nahagip kasi ako ng hawak na clip point knife ni Bert. Kahit naka-mask ay nagawa nitong mahiwa at masugatan ang aking pisngi. I told you, alam nilang nasa panganib ang buhay nila kaya no wonder kung bakit siya nagkaroon ng ganong knife na saksakan ng talim.Tinandyakan ko sya sabay bukas ng pinto sa aking likod. Mabuti na lang ay nakapag-tumbling na ako pababa sa kotse bago masaksak muli nito.Bumaon ang kanyang patalim sa foam ng upuan kaya ng hugutin niya ito ay feeling may confetti siya.Psh.Naagaw naman ang aking atensyon nang sunod-sunod na van ang dumadating kaya wala ng pagdadalawang-isip pa ay binaril ko na si Bert Sy ng tatlo to sure kill."Yuck!! Kadiri." Bulong ko.Sa almost 10 years ko sa trabaho na ito ang isang bagay na hindi ko makayanan ay yung mga nakak
Maricris Grainer's POVPagkababang-baba ko ng gamit mula sa kotse ay sinalubong agad ako ni Glen nang isang mainit na yakap. Tila kanina pa ito naghihintay sa labas ng aking bahay, pagod at stress ang nakaguhit sa kanyang pigura."Cris...." He whispered hanggang sa ilang segundo na ang lumipas ay hindi pa rin niya ako binibitawan. "I have missed you so much.""I can't breathe." Bulong ko rin na halatang ikinagulat niya kaya mabilis na umalis sa pagkakayakap."S-sorry. Pasensya na talaga. Nag-alala lang talaga ako."Despite na pagod ako, emotionally and physically ay ipinakita kong bakas sa aking itsura ang kasiyahan na makita siyang muli."Shhh, I'm home. Stop worrying.""Akina, ako na magbubuhat niyan." Kinuha niya sa akin ang isang de-hitak na bag at yung handy bag ko saka kami sabay pumasok sa bahay."May dala nga rin pala akong pagkain, alam kong wala ka nang lakas pang magluto kaya nag-take out na lang ako."
Analyn Custer's POV"Smile ka na." Hinila ni Arel ang magkabila kong pisngi para mag-form ito ng ngiti sa aking pisngi."Ahsgstywu---""Ano? Hindi kita maintindihan." Tatawa-tawa niyang ani habang nakikita akong mangiyak-ngiyak na sa sakit ng pisngi."Bibitawan ko lang ito kapag okay ka na." Ngumuso na lang ako habang halos tumulo na ang luha sa aking pisngi.Nagulat ako nang bigla na lang siya bumitaw at pinunasan ng magkabila niya hinlalaki ang mga luha ko."Ayokong nakikitang umiiyak ka, Analyn."Imbis sumagot ay napabuntong-hininga na lang ako.Ilang araw nang malabo ang pagkakaibigan namin.Wala na akong contact kay Wencie o maski hindi ko na rin alam kung nasaan siya.Sa kabilang banda ay nagdadalamhati pa rin kami sa pagkawala ni Stewart. Bakas pa rin sa akin ang hang over ng Royal Battle.Sa tingin niya ba hindi ako maiiyak sa mga nangyari?"Ilang araw ka nang nagmumukmo
Harris Young's POV"What the hell are you doing, Harris?"Hinawakan ni Mommy ang aking kamay na balak na sanang ibato ang mamahaling vase na kasama sa disenyo ng kwarto ko."Stop messing around! What the heck is your problem, kiddo?"Inagaw niya sa akin ang vase at naglakad papunta sa mesa na pinagpapatungan nito kanina. She puts it there carefully."Tell me, Harris, what happened?"Nagulo ko na lang ang aking buhok at pabagsak na naupo sa aking kama."I need to leave." Ani ko nang biglang maalala ang dahilan ng galit ko at saka napagpasyahan nang tumayo."Where to?"Kinuha ko ang susi na nakasabit sa gilid ng frame at saka siya nilingon. Madaling araw na pero halatang hindi natutulog si mommy bago niya ako pinuntahan dito nang malaman niyang nagwawala nanaman ako."Kay ate."Marahas niyang hinawakan ang aking kamay upang mapigilan akong makaalis. "Anong kalokohan 'yan? Bakit ka pupunta sa kany