Chapter 234Kiera POVWell, noong panahong nabuo ang pinsang ninyo na si John at Jenny ay hindi ko alam na ang ama pala nila ay ang Tito Jammie ninyo," panimula ko. "Hanggang nagtrabaho ako sa company niya ni hindi ko akalain na siya pala ang ama sa anak ko. Hanggang nagkaalaman na at inilayo ko ang pinsan ninyo para hindi nila kunin. Dahil takot ako sa kanila ba kaba ilayo nila ang kambal. Pero sinundan nila kami ni Mommy Heart at Daddy Brandon na inyong lolo't lola, hanggang doon nag simula ang aming buhay pag-ibig. Habang ikinukuwento ko ang lahat, nakita ko ang lalong pagkinang ng mga mata ni Jasmine, tila ba lalo siyang nasasabik sa bawat detalye. Si Ethan, Eralyn, at Erwin naman ay tahimik na nakikinig, parang pinipilit intindihin ang mga pangyayari."Wow, Tita Kiera!" sabi ni Jasmine, sabay hawak sa kamay ko. "Ibig sabihin, destiny po talaga kayo ni Tito Jammie?"Napangiti ako at tumingin kay Jammie, na bahagyang natawa. "Depende kung paano mo titingnan, Jasmine," sagot ko. "
Chapter 235 Habang mahigpit ang yakap ni Jasmine sa amin ni Jammie, napansin kong nakatingin lang si Ethan sa amin, tila may iniisip. "Ethan?" tawag ko, bahagyang hinaplos ang kanyang likod. Napatingin siya sa akin at nag-aalalang nagtanong, "Tita Kiera, paano kung may isang tao na mahal mo pero hindi mo sigurado kung mahal ka rin niya? Paano mo malalaman kung dapat mong ipaglaban?" Nagkatinginan kami ni Jammie, alam kong seryoso ang tanong ng bata. “Ethan, ang pag-ibig ay hindi lang tungkol sa pagsisigurado kung mahal ka rin ng isang tao,” sabi ko, nakangiti. “Mahalaga rin ang pagiging matapat sa sarili mo—kung handa kang ipaglaban siya, kahit hindi mo pa alam ang sagot.” “Tama ang Tita mo,” dagdag ni Jammie. “Pero dapat din, alam mo kung kailan mo hahayaan ang isang tao na piliin ka ng kusa. Ang pagmamahal ay hindi dapat sapilitan.” "Pero paano kung natatakot siyang aminin?" tanong ni Ethan, halatang may iniisip na partikular na tao. Ngumiti ako at ginulo ang kanyang
Chapter 236Agad akong tumayo at inilagay ang sanggol sa stroller saka kami lumabas sa silid.Habang tinutulak ko ang stroller palabas ng silid, ramdam ko ang matinding kaba at excitement sa dibdib ko. Hindi ko pa rin lubos maisip na ang mansyon na dinisenyo ko ay para pala sa amin ni Jammie.Paglabas namin, nakita ko sina Dad at Mom na nakangiti habang nakasakay na sa kanilang sasakyan. Sina John at Jenny naman ay panay ang hila kay Jammie, halatang sabik na silang makita ang bagong bahay.“Mommy, bilisan natin!” sigaw ni Jenny, halos tumakbo na sa sasakyan.Napatawa si Jammie. “Mukhang mas excited pa ang mga anak natin kaysa sa atin.”Umiling ako at ngumiti. “Sino ba namang hindi mae-excite? Imagine, bahay natin ‘yon, Jammie. Ang pinaghirapan kong disenyo… at ngayon, titirhan natin.”Hinawakan niya ang kamay ko at marahang pinisil iyon. “At kasama natin ang buong pamilya natin.”Pagdating namin sa labas, sumakay na kami sa sasakyan. Habang binabaybay namin ang daan patungo sa bagong
Chapter 237 Kinabukasan ay busy ang lahat sa paghahanda para sa aming blessing ng mansyon. Kumpleto na ang lahat, pagkain, bisita at pari. "Ready na ba kayo?" tanong ko sa dalawa kong panganay habang ang two weeks baby naming triplets ay tulog na tulog pa din habang nasa crib nila. Tumango si John at Jenny nang sabay, parehong nakasuot ng magaganda nilang damit. “Opo, Mommy! Excited na po kami!” sagot ni Jenny habang masayang tumatalon-talon. “Pero, Mommy, pwede po ba akong maghawak ng holy water?” tanong ni John, puno ng kuryusidad. Natawa ako at hinaplos ang ulo niya. “Hay naku, anak. Baka mabuhos mo sa sarili mo.” “Hindi po! Pangako, dahan-dahan lang ako,” sagot niya, tila ba gusto talagang maging bahagi ng blessing. Lumapit si Jammie at inayos ang kuwelyo ng suot niyang polo. “Okay na ba ang lahat? Nasa labas na ang pari, hinihintay na lang tayo,” aniya. Tumango ako. “Oo, love. Tara na.” Naglakad na kami palabas, at agad kaming sinalubong ng aming pamilya at mga bisita. N
Chapter 238Napatawa si Jammie at tumango. “Sino ba naman ang hindi magiging proud? Lalo na’t si Kiera ang nag-design. Ang galing ng asawa ko, ‘di ba?”Napangiti ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko, kahit anong hirap ang pinagdaanan namin noon, lahat ay sulit dahil sa pamilya naming buo at puno ng pagmamahal.“Mommy, Daddy, tara na po! Naghihintay na po si Father para sa blessing!” sigaw ni Jace habang karga-karga ang kapatid niyang si Jasmine.“Okay, okay! Tara na!” sagot ni Jammie, sabay akbay sa akin.Naglakad kaming lahat papunta sa main hall ng mansyon, kung saan naghihintay na ang pari at ang iba pang bisita. Napatingin ako kay Jammie, at nakita ko sa mga mata niya ang labis na kasiyahan. Ito ang bagong simula para sa amin—isang bagong tahanan, isang bagong yugto, pero ang pagmamahal namin sa isa’t isa ay mananatiling matibay magpakailanman.Habang naglalakad kami patungo sa main hall, hindi ko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang buong pamilya namin. Ang mansyon na minsan
Chapter 1 "Heart, gising na! Naku, ikaw talagang bata ka, pag nalate ka sa klase mo, kukurutin talaga kita sa singit!" wika ng aking butihing ina. Dahil sa lakas ng boses ni Mama, kaya siya ang ginawang naming alarm clock kasama na ang mga kaibigan kong sina Althea at Angie. Kung kapitbahay kami ni Janith, siguradong magigising talaga din ito. Sino ba naman hindi magigising sa kanyang boses para itong nakalunok ng megaphone dahil sa tinig nito. Habang tinatabunan ko ang aking mga tainga, sinilip ko ang orasan sa dingding. Ganoon na lang ang paglalaki ng mata ko nang makita kong 6:45 AM na pala. Agad akong napabalikwas saka mabilis bangon at nagmadaling tumungo sa likod ng bahay kung saan naroon ang aming paliguan. Agad kong binuksan ang gripo at sabay na umangal, dahil ngayon lang ako ginising ng aking ina. "Mama, bakit ngayon mo lang ako ginising? Malilate na ako!" pagsisisi ko dito habang nagbubuhos ng tubig sa aking ulo galing sa tabo. Nangingisay pa ako sa sobrang lami
Chapter 2 Napa tingin ako sa kay unahan dahil nakita ko silang silang dalawa nag-uusap kaya malakas ko silang tumawag. "Mga Bakla..." sigaw ko. Lumingon silang dalawa. Si Althea ay may sama ng tingin, pero si Angie, masaya, ay kumakaway at naka-ngiti. "Kahit kailan, ang ingay mo! Gusto mo talagang titigan yang dibdib mong malaki, kasing laki ng bunga ng niyog," sabi ni Althea, na agad namang kinatawan ni Angie, kaya tumingin ako sa kanya na nakasimangot. "Hahaha! Ang nag-salita, parang hindi malaki ang dibdib niya. Hoy, Althea, kasing laki lang kayo!" wika ni Angie, na nagpasimangot si Althea, pero hindi ko na napigilang tumawa. Si Althea kasi, kahit mukhang seryoso sa buhay, at may matinding personalidad ay may kapilyahan din itong tinataho. Hindi siya basta-basta at hindi mo siya dapat bastusin. Sa mga ganitong klaseng tao ay mahirap ang pagkasamahan, pero minsan may pagka kalog din ito. Pagkapasok namin sa loob ng school, nakita namin si Janith na masayang kumakawa
Chapter 3 Brandon POV Nandito kami ni Kurt sa isang birthday ng kakilala niya sa school. Naimbitahan kasi kami, kaya pinaunlakan namin. Habang papasok kami, napansin ko ang apat na babae na pumasok sa loob. Yung tatlo ay masayahin, pero yung isa ay napaka-seryoso. Pagpasok nila, nagtinginan silang apat saka pumunta sa lamesa kung nasaan ang mga pagkain. Hindi sila nag-atubiling kumuha. Yung isa, humiwa ng lechon sa bandang tiyan na malaki, habang yung isa ay kumuha ng iba’t ibang putahe—dalawang plato ang nakuha niya. Yung isa naman, kumuha ng maraming kanin. Pero yung isang babae na seryoso, pumunta sa lihenang inumin at may sinabi sa nakatalaga roon. Binigyan siya ng dalawang wine. Siguro kakilala siya ng may kaarawan. Pagkatapos, lumabas sila, at sinundan ko sila hanggang sumakay sa tricycle. Mukhang papunta sila sa dagat. "Oh bro, tulala ka ata..." tanong sa aking kaibigan. "Ha? Ah, eh may iniisip lang," palusot ko dito. "Ano?" tanong muli niya sa akin. "Tungkol s
Chapter 238Napatawa si Jammie at tumango. “Sino ba naman ang hindi magiging proud? Lalo na’t si Kiera ang nag-design. Ang galing ng asawa ko, ‘di ba?”Napangiti ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko, kahit anong hirap ang pinagdaanan namin noon, lahat ay sulit dahil sa pamilya naming buo at puno ng pagmamahal.“Mommy, Daddy, tara na po! Naghihintay na po si Father para sa blessing!” sigaw ni Jace habang karga-karga ang kapatid niyang si Jasmine.“Okay, okay! Tara na!” sagot ni Jammie, sabay akbay sa akin.Naglakad kaming lahat papunta sa main hall ng mansyon, kung saan naghihintay na ang pari at ang iba pang bisita. Napatingin ako kay Jammie, at nakita ko sa mga mata niya ang labis na kasiyahan. Ito ang bagong simula para sa amin—isang bagong tahanan, isang bagong yugto, pero ang pagmamahal namin sa isa’t isa ay mananatiling matibay magpakailanman.Habang naglalakad kami patungo sa main hall, hindi ko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang buong pamilya namin. Ang mansyon na minsan
Chapter 237 Kinabukasan ay busy ang lahat sa paghahanda para sa aming blessing ng mansyon. Kumpleto na ang lahat, pagkain, bisita at pari. "Ready na ba kayo?" tanong ko sa dalawa kong panganay habang ang two weeks baby naming triplets ay tulog na tulog pa din habang nasa crib nila. Tumango si John at Jenny nang sabay, parehong nakasuot ng magaganda nilang damit. “Opo, Mommy! Excited na po kami!” sagot ni Jenny habang masayang tumatalon-talon. “Pero, Mommy, pwede po ba akong maghawak ng holy water?” tanong ni John, puno ng kuryusidad. Natawa ako at hinaplos ang ulo niya. “Hay naku, anak. Baka mabuhos mo sa sarili mo.” “Hindi po! Pangako, dahan-dahan lang ako,” sagot niya, tila ba gusto talagang maging bahagi ng blessing. Lumapit si Jammie at inayos ang kuwelyo ng suot niyang polo. “Okay na ba ang lahat? Nasa labas na ang pari, hinihintay na lang tayo,” aniya. Tumango ako. “Oo, love. Tara na.” Naglakad na kami palabas, at agad kaming sinalubong ng aming pamilya at mga bisita. N
Chapter 236Agad akong tumayo at inilagay ang sanggol sa stroller saka kami lumabas sa silid.Habang tinutulak ko ang stroller palabas ng silid, ramdam ko ang matinding kaba at excitement sa dibdib ko. Hindi ko pa rin lubos maisip na ang mansyon na dinisenyo ko ay para pala sa amin ni Jammie.Paglabas namin, nakita ko sina Dad at Mom na nakangiti habang nakasakay na sa kanilang sasakyan. Sina John at Jenny naman ay panay ang hila kay Jammie, halatang sabik na silang makita ang bagong bahay.“Mommy, bilisan natin!” sigaw ni Jenny, halos tumakbo na sa sasakyan.Napatawa si Jammie. “Mukhang mas excited pa ang mga anak natin kaysa sa atin.”Umiling ako at ngumiti. “Sino ba namang hindi mae-excite? Imagine, bahay natin ‘yon, Jammie. Ang pinaghirapan kong disenyo… at ngayon, titirhan natin.”Hinawakan niya ang kamay ko at marahang pinisil iyon. “At kasama natin ang buong pamilya natin.”Pagdating namin sa labas, sumakay na kami sa sasakyan. Habang binabaybay namin ang daan patungo sa bagong
Chapter 235 Habang mahigpit ang yakap ni Jasmine sa amin ni Jammie, napansin kong nakatingin lang si Ethan sa amin, tila may iniisip. "Ethan?" tawag ko, bahagyang hinaplos ang kanyang likod. Napatingin siya sa akin at nag-aalalang nagtanong, "Tita Kiera, paano kung may isang tao na mahal mo pero hindi mo sigurado kung mahal ka rin niya? Paano mo malalaman kung dapat mong ipaglaban?" Nagkatinginan kami ni Jammie, alam kong seryoso ang tanong ng bata. “Ethan, ang pag-ibig ay hindi lang tungkol sa pagsisigurado kung mahal ka rin ng isang tao,” sabi ko, nakangiti. “Mahalaga rin ang pagiging matapat sa sarili mo—kung handa kang ipaglaban siya, kahit hindi mo pa alam ang sagot.” “Tama ang Tita mo,” dagdag ni Jammie. “Pero dapat din, alam mo kung kailan mo hahayaan ang isang tao na piliin ka ng kusa. Ang pagmamahal ay hindi dapat sapilitan.” "Pero paano kung natatakot siyang aminin?" tanong ni Ethan, halatang may iniisip na partikular na tao. Ngumiti ako at ginulo ang kanyang
Chapter 234Kiera POVWell, noong panahong nabuo ang pinsang ninyo na si John at Jenny ay hindi ko alam na ang ama pala nila ay ang Tito Jammie ninyo," panimula ko. "Hanggang nagtrabaho ako sa company niya ni hindi ko akalain na siya pala ang ama sa anak ko. Hanggang nagkaalaman na at inilayo ko ang pinsan ninyo para hindi nila kunin. Dahil takot ako sa kanila ba kaba ilayo nila ang kambal. Pero sinundan nila kami ni Mommy Heart at Daddy Brandon na inyong lolo't lola, hanggang doon nag simula ang aming buhay pag-ibig. Habang ikinukuwento ko ang lahat, nakita ko ang lalong pagkinang ng mga mata ni Jasmine, tila ba lalo siyang nasasabik sa bawat detalye. Si Ethan, Eralyn, at Erwin naman ay tahimik na nakikinig, parang pinipilit intindihin ang mga pangyayari."Wow, Tita Kiera!" sabi ni Jasmine, sabay hawak sa kamay ko. "Ibig sabihin, destiny po talaga kayo ni Tito Jammie?"Napangiti ako at tumingin kay Jammie, na bahagyang natawa. "Depende kung paano mo titingnan, Jasmine," sagot ko. "
Chapter 233 Nag-isip ako sandali bago sumagot. “Para may tatlong pangalan sila na simbolo ng bawat isa sa kanila. Si Jacob, si Jaden, at si Jared—lahat sila may kakaibang kahulugan sa aming pamilya.” Tumingin si Kiera sa akin, ang mata niyang puno ng pagmamahal. "At ang mga pangalan nila, tulad ng sa mga ninuno namin, ay may special na kahulugan. Pinili namin silang bigyan ng mga pangalang magbibigay inspirasyon sa kanila paglaki." Nag-ala curious si Jasmine, nilingon ang mga triplets at nagtanong ulit, “Ano po yung ibig sabihin ng bawat pangalan nila, Tito?” Habang si Kiera ay tinitingnan ang mga anak namin, nagsimula siyang magsalita. "Si Jacob Brandon—ang pangalan ni Brandon, ang daddy ni Jimmie. Ibig sabihin, si Jacob ay lakas at tapang." “Si Jaden Bryce, naman,” dagdag ko, "ay para sa pag-ibig at pagbibigay sa iba ng matibay na suporta. Bryce ang pangalan na may kahulugan ng lakas ng loob." "At si Jared Blake," patuloy ni Kiera, "ang pangalan ay nagmula sa pangalan ng mga n
Chapter 232 Jammie POV Isang linggo ang mabilis na lumipas, at sa wakas, nakalabas na rin si Kiera at ang aming mga triplets sa ospital. Alam naming magiging mahirap ang adjustment para sa kanya, kaya naman naisip naming maghanda ng maliit na sorpresa para sa kanila pag-uwi. Sa sala ng bahay, abala si Mommy Heart at si Sarah sa pag-aayos ng dekorasyon—may mga pastel-colored balloons at banner na may nakasulat na "Welcome Home, Kiera & the Triplets!" Sa kusina naman, si Daddy Brandon at si Ethan ay abala sa paghahanda ng mga pagkain. Si Jenny at John naman ay excited na naghahanda ng mga laruan at baby essentials. Habang inaayos ang isang maliit na crib sa sala, lumapit sa akin si Sarah, may hawak na stuffed teddy bear. "Kuya, tingin mo magugustuhan ‘to ng mga baby?" tanong niya, nakangiti. Napangiti ako habang tinitingnan ang hawak niyang laruan. "Siyempre naman. Pero mas magugustuhan nila pag ikaw mismo ang nag-alaga sa kanila." Natawa siya at bahagyang tumango. "Siyempre! Pero
Chapter 231Brandon POVTahimik kong pinagmamasdan ang aking pamilya. Sa loob ng maraming taon, dumaan kami sa napakaraming pagsubok—mga alitan, trahedya, at muntikang pagkawala ng isa’t isa. Ngunit sa sandaling ito, sa harap ng tatlong bagong buhay na isinilang sa aming pamilya, alam kong may bagong simula para sa aming lahat.Lumapit ako sa crib kung saan mahimbing na natutulog sina Jacob, Jaden, at Jared. Napangiti ako habang pinagmamasdan ang maliliit nilang mukha—walang muwang, payapa, at puno ng pag-asa. Para silang mga bituin sa madilim na kalangitan, nagbibigay-liwanag at pag-asa sa aming pamilya."Ang tatlong musmos na ito," mahina kong bulong habang tinatapik ang braso ni Jammie, "sila ang bagong henerasyon ng mga Flores. At bilang Lolo nila, sisiguraduhin kong mararamdaman nila ang pagmamahal at gabay na naramdaman niyo rin mula sa akin."Nagkatinginan kami ni Jammie, at sa kanyang mga mata, nakita ko ang parehong determinasyon na dati kong nakita sa aking sarili noong nagi
Chapter 230 Pagdating namin sa nursery room, tahimik kaming pumasok. Naroon si Kiera, nakahiga sa kama, bagamat halatang pagod ay may ningning sa kanyang mga mata habang nakatingin sa tatlong maliit na anghel na nasa crib sa tabi niya. "Mommy!" halos sabay na tawag ni Jenny at John bago patakbong lumapit sa kama. Marahang niyakap ni Jenny ang ina, habang si John naman ay maingat na hinawakan ang kamay nito. "Hello, my babies," bulong ni Kiera habang tinitingnan ang kanyang tatlong anak. "Eto na ang mga bagong miyembro ng pamilya natin." Si Jammie, hindi na maitago ang tuwa, marahang itinuro ang tatlong sanggol. "Siya si Jacob Brandon Flores, ang panganay. Ang pangalawa naman si Jaden Bryce Flores, at ang bunso, si Jared Blake Flores." Napatango ako at hindi ko mapigilan ang mapangiti. "Magaganda ang mga pangalan nila, apo. Sigurado akong magiging matitibay at mabubuting lalaki rin sila balang araw." Napakagat-labi si Jenny habang pinagmamasdan ang tatlong baby boys. "Grabe,