Hala? Buhay si GIovanni? Hihi. Alam niyo ba bakit akong nag-update ulit? Kasi mayroon akong nakitang new commentors sa previous chapter kaya naman matik update ako. kaya ehem beke nemen reviews ehem ehem. Haha. Ano tingin niyo kay Zaylee? Ally or enemy? Hmm...
Abot-abot ang kaba sa dibdib ng binata habang naghahanap sa dalagang matigas ang ulo. Hindi niya alam kung paanong nakawala ito sa paningin niya. Basang-basa na siya sa ulan ngunit hindi ‘yon hadlang sa pag-iikot niya para lang hanapin ang dalaga. He tried to pull out his phone to trace her location, only to realize she didn’t bring her phone with her. Kinuha nga pala ito ni Shirley para hindi ito mahirapan sa pagpapatakbo ng kabayo. Lucifer roamed his eyes all over the place. So how is he going to find her right now? Saan siya magsisimula? Binalikan na niya ang kanilang dinaanana ngunit wala ito. “Fuck!” he cursed out loud. Hanggang sa sumagi sa isipan niya ang nag-iisang kubo malapit dito. Ang tambayan ng kanyang pinsan tuwing bumibisita rito. Nagmamadaling tinahak ni Lucifer ang daan patungo roon. Maputik na ang kanyang suot na sapatos ngunit hindi niya ito alintana. What’s more important right now is for him to find that woman! Nang matanaw ni Lucifer ang kubo ay mas lalo niyan
Tempting. ‘Yan ang nararamdaman ni Lyla habang parang tuod na nakatayo. Lucifer pulled her for a deeper kiss. Kusang pumikit ang kanyang mga mata at tinugon ang halik nito. Her hand on his chest grasped his wet shirt as she answered the kiss. Hindi niya alam kung anong masamang elemento ang sumapi sa kanya at parang nagkaroon ng sariling isip ang kanyang katawan. She wanted to pull away from the kiss but Lucifer knows how to deepen the kiss even more. Hinawakan pa nga nito ang kanyang batok para mas lalo pang lumalim ang kanilang halikan. “Lucifer,” she mumbled between their kiss. Lucifer let out a groan before pulling away. Hinawakan nito ang kanyang pisngi at hinalikan ang tungki ng kanyang ilong. Tila ba’y hindi na nila alintana ang lamig na dulot ng pag-ihip ng hangin o ang pagbuhos ng malakas na ulan. They just stand there; catching their breaths after the kiss they shared. Mariing pinikit ni Lyla ang kanyang mga mata dahil sa labis na kahihiyan. Hindi niya alam saan niya kinu
Two weeks passed after that incident. Iyon na ang kanyang huling encounter na kasama si Lucifer. Sa tuwing pinipilit siya ng kanyang mommy na magpunta sa farm ay gini-guilt trip niya ito tungkol sa nangyari sa kanya nang nakaraan. Sa tuwing umaalis ang kanyang mommy at si Hades patungong farm ay inaabala ni Lyla ang sarili sa kanyang mga designs na ilalabas pa lang. That is what keeping her occupied. Minsan nga ay hindi niya namamalayan ang oras. Kung hindi pa siya kakatukin ng maid ay hindi niya malalaman ang oras . Napatingin siya sa kanyang laptop nang makita ang biglang pag-popped up ng email ni Pammy. Agad niya itong binuksan para mabasa ang ipinadala nito. May bayad kasi kapag mula United States of America ang tawag kaya dinadaan na lang nila sa email. ‘Greetings, Miss Lyla! Sir Giovanni’s third death anniversary will be in the next two weeks. Should I book you a flight to Italy?’ saad nito sa liham. She bit her lower lip and looked at her calendar. Oo nga pala. Sa susunod na
Dinama ni Lyla ang ihip ng hangin habang nakasakay sa ibabaw ng kabayong pagmamay-ari ni Fletcher. Isa-isa nang nagsilitawan ang mga bituin kahit na hindi pa tuluyang lumulubog ang araw. Ang kahel na kulay ng kalangitan ay tila ba’y nagbibigay buhay sa buong paligid. “For once, lower down your pride.” Napatingin siya kay Fletcher at napansing nakatitig din ito sa kanya. “Paano kung ayaw ko? Ano ‘yun? Ako na lang palagi ang magpapakumbaba?” “Ikaw ang mas nangangailangan,” he said. “Unless you don't want to visit your ex’s grave.” That silenced her. May punto naman ito sa kanayang sinabi. Pero paano na lang kung hindi pumayag si Lucifer? Or maybe… like… ano. Uhm, ano ba? Hindi naman siya sigurado kung papayag si Lucifer kung makikipag-deal siya rito. “There’s nothing wrong with trying,” he said. She looked at his eyes and her heart tightened. Parang gusto niya tuloy magpunta agad sa Italy at nang makita niya na si Gio. Fletcher’s eyes will always remind her of the love she wasn’t a
Hindi maintindihan ni Lyla ang init na nararamdaman ngayon habang nakalapat ang labi ng binata sa kanyang labi. Her eyes are wide open, and he is too. Nanatili lang siyang nakatayo na parang tood. Hindi niya alam kung ano ang kanyang gagawin. Umiikot na ang kanyang mundo at hindi niya alam kung ano ang gagawin.She’s drunk, at habang may natitira pang katinuan sa kanyang isipan ay itinulak niya ito. She pushed him off and immediately wiped her lips as if that kiss disgusts her.“What the hell? I’m going to be your future sister, Lucifer.”“Stepsister,” he corrected.“Yes. I’m your stepsister so could you please? Stop kissing─”Malakas na napasinghap si Lyla nang bigla siya nitong hinapit at muling siniili ng marahas na halik. Walang masyadong nakakapansin sa sa kanila dahil nga na sa medyo madilim na parte sila at malapit pa talaga sa baybayin.Gamit nag buong lakas ni Lyla ay tinulak niya ang binata at muling pinunasan ang kanyang bibig. “What the hell do you think you’re doing?”Ngu
“What do you want us to talk about?” mahinang tanong niya sa kanyang ina. She’s trying her very best na hindi maging halata. She ever wore her only turtle neck blouse na nahanap niya sa loob ng kanyang bagahe. Laking pasalamat na lang talaga niya at meron siyang ganito, Kung wala ay mapupuno na naman ng concealer ang kanyang leeg hanggang dibdib. “Where were you last night?” tanong nito. “I called you multiple times, pero hindi ka sumasagot kagabi. Sabi ng isang maid, you went out to look for Lucifer ngunit nang tawagan ko si Luke, he said you’re not with him. So saan ka galing kagabi?” Hinilot niya ang kanyang sintido at bumuntong hininga. Sa totoo lang ay hindi niya alam kung paano niya lulusutan itong tanong ng kanyang mommy. “Look, Lyla. I know you’re already at your right age to go and party outside. But you’re not in New York. Hindi mo kabisado ang Pinas, Lyla. Lalo na ang Batanes. Ni hindi ka man lang nag-text or call sa ‘kin para sabihin kung nasaan ka na.” She bit her low
Maraming turista at panay ang kuha ng litrato. Even her mother is busy taking pictures of herself and Hades. Ganoon din si Zaylee na may hawak ng DLSR camera. She roamed her eyes all over the place and bit her lower lip. Everyone’s having fun, except her.Alam niyang kailangan niyang i-enjoy ang kanyang natitirng araw rito sa lugar na ito. But then she’s not in the freaking mood to enjoy the moment. May shawl na nakapalibot sa kanyang leeg para matakapn ang kanyang leeg at parting dibdib. Hindi kasi pwedeng hindi siya magsuot ng sleeveless sa sobrang init ng panahon.“Are you okay, anak?” baling ng kanyang mommy sa kanya. “Kanina ka pa tahimik. Is there something bothering you?”Umiling siya rito. “Wala, Mommy. I’m fine.”Abala si Hades sa pakikipag-usap sa kakilala nito kaya naman agad siyang napapansin ng kanyang mommy. She looked at her mother when she held her hand.“Lyla, look, I’m sorry,” saad nito. “Sorry kung masyado akong naging mahigpit sa ‘yo sa kung ano ang gusto kong mang
“Open your eyes.” “How did you know I was closing them?” pikit mata niyang tanong. “You’re a scardy cat. I already know that.” The motorcycle keeps going on and she’s here, closed eyes, and afraid to fall. Hindi niya ala kung paano napapanatili ni Lucifer ang takbo ng motor na hindi sila nahuhulog o natutumbo. Guess it’s really all about balancing when you ride this kind of transportation. Dahan-dahang dinilat ni Lyla ang kanyang mga mata. Mahigpit ang kanyang pagkakayakap sa beywang ni Lucifer dahil sa takot na baka maaksidente sila. Ngunit lumipas naman na ang limang minuto ay hindi pa naman sila nahuhulog sa bangin. Kaya dahan-dahang dinilat ni Lyla ang mga mata at tumingin sa paligid. She bit her lower lip. “I can’t believe riders can ride their motorcycles with this thing on the head,” saad niya dahil iyon ang kanyang unang napansin. “Why does it have to be this heavy?” “Because that shit protects your head if you ever get into an accident if you don't have any life insuran
“NAKAHANDA NA BA ANG lahat?” tanong ni Lin sa hindi mabilang na beses. Mahinang natawa si Pammy na tanging responde nito sa tanong ng kapwa niya sekretarya. Hindi na lang ito pinansin ni Lyla at muling nag-scroll sa kanyang hawak na tablet. It’s been six months. Yes. She has to move her design launching for six months kasi hindi niya pa kayang humarap sa maraming tao habang sa loob-loob niya ay gulong-gulo pa siya. It took her a lot of sleepless nights thinking what’s wrong with her. Kung bakit ganoon ang mommy niya. And luckily, her father sends her flower every time she feels down or anything. Kahit papano ay nararamdaman niyang hindi siya nag-iisa. She took a very deep breath and caressed her tummy. It took her a lot of courage to finally reschedule her design launching. At sa totoo lang, kinakabahan siya. Alam niyang maraming magkukwistyon sa kanya tungkol sa tiyan niya at tungkol kay Lucifer. “Grabe. Parang hindi pa seven months si baby,” sambit ni Lin habang nakatingin sa kan
Nanginginig ang kanyang mga kamay habang hawak ang panyong may burda ng pangalan na hinding-hindi niya makakalimutan. Her heart is beating erratically and she wanted to cry. Sa sobrang bilis ng tibok ng kanyang dibdib ay halos mahirapan na siya sa paghinga. Luciann… Nanghihina siyang napaupo sa lapag at humikbi. Hindi siya maaring magkakamali. This hanky is his. Pinagawa niya ito sa manugang ni Daylinda nang mapagdesisyunan niya ang pangalan ng kanyang anak. Sa ganoong pagkakataon siya naratnan ng taong bumukas ng pinto ng silid ni Lucky. She covered her face with her palm and sobbed silently while holding the hanky. Agad naman siyang dinaluhan ng taong pumasok sa silid at huli na nang malaman niyang si Lucifer ‘yon. “What happened? Are you okay?” he asked. She looked up at him and cried even harder. Mabilis naman siyang binalot ng binata sa isang mahigpit na yakap. Pinikit ni Lyla ang kanyang mga mata at umiyak nang umiyak. Pakiramdam niya ay nabuksan ang sugat sa kanyang puso na
A month had passed. Sa susunod na araw ang launching ng design na dahilan ng pagkakulong ni Zaylee ngayon. Yes, she’s in prison right now. Akala niya nga ay tutulungan ito ni Lucifer ngunit mukhang nagkamali siya. “Mommy, are you really gonna leave?” tanong ng bata habang nakatingin sa kanya. “I’m going to mis you.” Napangiti siya sa sinabi ng bata. Tinotohanan ni Lucifer ang sinabi nitong hindi ito magpapakita sa kanya. It’s been a month since she last time saw him. Nandito na siya nakatira sa bahay ni Lucifer ngayon at masasabi niyang nagiging komportable na siya rito. Malaki ang naging tulong ni Lucky para kahit papano ay maaliw siya sa bahay. Ngunit sa isang buwan na ‘yon, hindi pa rin niya mabanggit sa kanyang ina ang tungkol dito. Sure as hell, her mother will be overly dramatic again. “Yes, baby.” Tipid siyang ngumiti rito. “I don’t think your father will let you come with me.” Kasi sa totoo lang, gusto niyang makasama si Lucky pabalik sa New York. She wanted to introduce h
Hindi niya alam kung ilang oras na siyang umiiyak ngunit wala siyang pakialam. Wala rin siyang pakialam kung dala ng kanyang lungkot at pagkalasing ay nagha-hallucinate na siyang si Lucifer ang kanyang kaharap ngayon at nagpapakalma sa kanya.All she knew is that… she feels a little better. Pakiramdam niya ay nakunan ang sakit na kanyang kinikimkim sa dibdib. This is really a big help. Niyakap siya nito nang mahigpit na mas lalong nagpaiyak sa kanya. She bit her lower lip and closed her eyes. Maybe this is her hallucination. Maybe she’s just longing for him to comfort her. Kasi ganon naman lagi, e. Yung tipong ‘yung taong nanakit sa ‘yo ang nais mong magkomporta sa ‘yo.And because of crying so hard, Lyla didn’t notice she passed out. Nagising na lang siya nang maramdaman niyang may magaang kamay ang dumampi sa kanyang pisngi. She slowly lifted her eyelids and the moment she saw him, she closed her eyes again.Napahawak siya sa kanyang ulo. Lasing pa ba siya? Dalawang bote lang naman
Tulalang nakatitig si Lyla sa kanyang hawak na papel. Hatinggabi na ngunit hindi siiya makatulog kakaisip kung aalis na ba siya sa bansang ito o bisitahin ang kanyang kapatid na nasa ospital. It’s funny to think that she’s worried about someone who doesn’t seem to care about her. Mariing kinagat ng dalaga ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga. Kasi sa totoo lang, gusto niya ring makita ang kanyang ama. After hearing what her father was up to during those times she thought she suffered alone makes her feel bad. And the only thing to make her feel better is to apologize to him in person. She closed her eyes and dropped her body on the bed. Dinilat niyang muli ang mga mata at tumitig sa kisame; iniisip kung ano ang kanyang dapat gawin. Gusto niyang tawagan si Bella ngunit ayaw niya namang abalahin ito sa pag-aaral dahil sa kanyang pag-o-overthink. “Damn,” she murmured and rolled her eyes. Minsan napapaisip siya kung bakit ganito kabait ang puso niya. Inaamin niyang mas nat
Inayos ni Lyla ang buhok ng bata at ngumiti rito. Kakarating lang nila rito sa Manila at hindi pa rin sila nagkakausap ni Lucifer. She’s dying to know more about Britanny’s conditions because it seems very serious. Ngunit ano nga ba ang magagawa niya ngayon bukod sa tumunganga rito?She must admit, she’s worried. She’s worried kahit na hindi alam ni Britanny na kapatid siya nito. Ngunit maiiwasan niya bang makaramdam ng ganito?“Is there something troubling your mind, Mommy?”Wala sa sarili siyang napatingin sa batang nakatingin sa kanya. Nakakunot ang noo nito at mukhang nais nitong malaman kung ano ang bumabagabag sa kanyang isipan. Pinilit na lang ni Lyla ang ngumiti rito.Alam niyang matalino ang bata ngunit ayaw niyang damayin ito sa pag-o-overthink niya.“Nothing, anak. There’s nothing.” Tipid siyang ngumiti rito. “Do you want to go home na?”Ngumuso ito at niyakap ang kanyang paboritong stuffed toy na lagi niyang dala kahit saan. Kaya minsan ay tig-tatatlong bagahe ang kanyang
Titig na titig si Lyla sa binata habang kausap si Britanny sa kabilang linya. Sumikip ang dibdib ni Lyla sa kaalamang si Britanny ang kausap nito. She must be very important to him. Sa pagkakaalam niya, sinabi ni Lucifer sa kanya na nasa binata ang phone niya. They’ll spend their week here bonding with each other. But then… sinagot pa rin nito ang tawag ni Britanny. But what is she complaining about? Siya itong nagsabi rito na sagutin ang tawag tapos siya pa ang makakaramdam ng ganito. At isa pa, sino ba siya sa kanyang tingin param magselos nang ganito? Yes, she must admit it, she’s freaking jealous. Pero wala na siyang magagawa pa. At dahil nakatitig siya sa binata, kitang-kita niya kung paano umiba ang ekspresyon nito sa mukha kaya pati siya ay nakaramdam ng pagkabahala. He looked at her and she looked back at him with a confused look. “Okay. Give me an hour.” Hour? Nang matapos ang kanilang usapan ay agad itong tumayo at tumingin sa kanya. Nalilito siya sa mga kilos nito at
“Ang sakit ng ulo ko,” reklamo niya sa binata. Mahina itong natawa at nilapitan siya. Nakasimangot lang siya rito habang ang binata ay panay ang tawa. Tumatawa ring lumapit sa kanya si Lucky at yumakap sa kanyang beywang. Nandito sila sa Rock Pools, ang kanilang huling destinasyon sa araw na ito. Dalawang araw na lang ang natitira at babalik na sila sa Maynila. And to be honest, parang ayaw niya nang umalis. She wanted to stay here forever with Lucifer and Lucky. Never in her life felt this much contentment. Ngayon lang. And sadly, fate will take them away again. “Masakit pa?” tanong ni Lucifer nang halikan nito ang kanyang ulo. Paano ba naman kasi, hindi niya alam na mayroon palang bato roon sa pwesto kung saan siya nag-dive. Mabuti na lang at hindi masyadong malakas ang impact ng pagkakauntog niya. Sapat lang para hindi siya magkabukol. “Mommy, why are you wearing shirts? Why don't you wear bikinis like them?” Sabay turo ni Lucky sa mga babaeng nakasuot ng bikini. Nag-angat si
Tumitig siya sa kawalan at humugot ng malalim na hininga. Hindi pa rin naalis sa kanyang isipan ang tagpo nila ng Lola ni Gio kanina. She didn’t expect to see them here. Masyado na sigurong maliit ang Pilipinas para magtagpo ang kanilang mga landas. “That’s the sixth deep breaths I heard from you.” Hindi niya na pa kailangan lumingon kung sino ito. Tumabi ito sa kanya ng upo ngunit hindi niya pa rin inaalis ang tingin sa kawalan. Masikip ang kanyang dibdib at nalulungkot siya. Sino ba namang hindi makakaramdam ng lungokot, ‘di ba? Malapit nang mag-isang dekada nang mawala si Gio pero hanggang ngayon pala ay sinisisi pa rin siya ng pamilya ng mga ito. Hanggang ngayon ay galit pa rin ang na sa puso nila kapag nakikita siya o nababanggit man lang ang pangalan niya. “Forget what they said,” mahinang usal ni Lucifer. Mapait siyang napangiti at tumingala sa kalangitan. “I tried. I’m trying. But I don't think I can. Even their words they told me nine years ago is still in my head. Those