Chapter 5- Meeting Her

HOWARD

Dahil masaya ako ngayong araw, nagpahanda ako ng celebration para sa mga taong nagwowork sa company. Nagkaroon rin ng sessions siyempre di ako pwedeng mawala, kahit saglit lang maipakita ko lang kung paano sila kahalaga at importante sa'kin at kung hindi dahil sakanila hindi magiging maayos ang company.

Nag simula ng mag party sa rooftop. Dito namin dinaos ang celebration para wala nang maabala pa. Nakita ko ang ngiti at galak ng mga employees. Lalo na nang simulang sindihan ang mga fire works sa kalangitan. Nagka kulay ang gabi, madaming ibat'-ibang disenyo ang nagpakita sa kalangitan. Tuwang tuwa ang mga taong narooron.

Hindi ko na natapos ang party, medyo tipsy na rin ako pro kya ko pa din naman ang sarili ko. Mababaliw yata ako kong hindi ko makikita si Summer. Nasumpangan ko na lang ang sarili ko na binabaybay ang kahabaan ng Manila papuntang J.D Bar. As asual madami dami na namang tao. Nakita ko na naman si Summer but this time wala na siyang suot ng maskara. Napatigil ako sa kinatatayuan ko, hindi ko akalain na ganon kaganda talaga siya. Lalapit na sana ako ng bigla itong umupo sa medyo may edad na lalaki. Mukhang na table na ito, pero hindi ako papayag sa'kin lang siya.

Nagpalinga linga ako at hinahanap ng mata ko ang baklita. Hanggang sa nakita ko siya sa kabilang table. Psssst! tawag ko rito, ngunit dahil sa ingay ng music ay malabo ako nitong marinig. Isang matandang babae ang lumapit sa'kin.

"Bossing, anong atin? bibili ka ba ng babae?" diretsahang tanong nito.

Oho, pero ayon ang gusto ko. Sabay turo sa kinaroroonan ni Summer.

"Si Summer ba? hindi siya nagpapa take-out. At limang table lang siya kada gabi, nahuli ka. Balik ka na lang sa ibang araw." anya.

Nagpanting ang tainga ko sa narinig.

N-no, Akin lang si Summer. Mabilis ang bawat pag kilos ko at naglakad ako palapit sa kinaroroonan nito. Walang pasintabi na hinaklit ko siya sa kasama nito at wala akong pakialam kong magalit pa siya.

"A-ano ba, nasasaktan ako. Sino ka ba?" galit na tanong nito. Pero kahit galit na siya ang ganda pa rin ng maamo niyang mukha.

H-hindi kita sasaktan, papaligayahin pa kita. Hikhik.

"Lasing ka ata sir, umuwe ka muna. Bumalik ka na lang sa ibang araw." wika nito na tila naiinis na sa pang gugulo ko.

N-no. I will stay here beside you. Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng mahilo ako at nawalan ng panimbang at ang huling natatandaan ko nasalo ako ni Summer. Bago ako mawalan ng malay maamong mukha nito ang nakita ko.

Kinabukasan nagising ako sa hindi pamilyar na kwarto, pinagala ko ang tingin ko. Medyo masikip ito at maliit pero maayos naman. Unang pumasok sa isipan ko, kung nasaan ba ako? Maya-maya dumating si Summer at nag tulog tulugan muna ako.

Lumapit ito at sinalat ang noo ko.

"Wala ka nang lagnat. Sana naman magising ka na." sambit nito. Sabay lakad papalabas ng pinto, at sinundan ko na lamang ito ng tingin.

A-ano daw may lagnat ako? paanong may sakit ako? medyo naguguluhan ako kaya dumilat ako ng paunti-unti.

N-nasan ako? pagmamaang maangan ko. May dalaginding na lumapit sa'kin.

"Sir, gising ka na pala." wika nito. Sandali lang tatawagin ko si Ate Sofia., dagdag pa nito.

S-sofia? mas lalo atang sumakit ang ulo ko. Sino ba 'yon? si Summer ang gusto ko.

Maya-maya pa palapit na rin si Summer. At naririnig ko na ang boses nito.

"Janine," tawag nito sa dalaginding na bata.

"Po, ate Sofia." wika nito.

I knew it Sofia ang real name nito. Kahit ma pa Summer or Sofia ka pa, iisa ka lang din naman.

"Sir, saan po ba ang bahay nyo? nang makauwe na kayo?" tanong nito.

"Sa Blue wave Mansion." walang gana kong wika.

"Ok sir, ipapahatid kita sa driver ni mamasang." anya. Lalakad na sana ito papalayo, ngunit pinigilan ko ito. Bigla na lang para akong dinaluyan ng bolta boltaheng kuryente nang mahawakan ko ang kamay nito.

N-no need, I can drive on my own. Bumangon na ako at naupo. I have to go, wika ko. Thank you for helping me.

"S-sofia, sir." sabay lahad ng kamay nito.

Thank you Sofia. I'm Howard nice to meet you and hope we will meet us again.

Naglakad na ako palabas at bumaba ng hagdan pa puntang parking lot kung saan ko iniwan ang kotse ko. Agad ko namang nakita ito at sumakay. Mabilis ko ring pinaandar ito. Sa byahe naka ngiti lang ako, masayang masaya ako na nakilala ko siya. At hindi ako papayag na hindi siya mapa sa'akin. Hindi ko alam bakit doon siya nagta trabaho, sa ganda niyang 'yon, malabong hindi siya matanggap sa mga company.

Samantanlang sa room nila Janine. Kanina pa inaasar nito si Sofia.

"Ate, ang gwapo ni sir ano. Ayeee kinikilig ka ate." pang aasar nito.

"Tse, mag tigil ka nga. Anong nakikilig don." wika ko.

"Kayo, para kayong mga bida sa movie." dagdag pa nito.

"Nako mag tigil ka nga diyan, ang layo ng agwat namin. And besides baka may asawa na 'yon." sambit ko para tigilan niya na ako kaka asar. Aminado naman akong gwapo at simpatiko ang lalaki kanina. Pero langit 'yon at lupa naman ako. At sino bang tatanggap saamin at magmamalasakit sa mga tulad namin.

Sa pag lipas ng mga bawat araw unti unti ko ng niyakap ang buhay ko sa Manila. Masaya naman ako na naibibigay ko sa lola at kapatid ko ang kailangan nila. Singkwenta mil ang kinikita ko gabi gabi sa mga parokyanong nagte table sa'kin. Hanggang diyan lang naman at never ako nag patake-out sa mga yan.

Kahit ganto ang trabahong kinasadlakan ko may dignidad pa rin ako. Pangarap ko rin mag-asawa kapag nakatapos na si Helena. Sa ngayon sila muna ang priority kung may darating pa na lalaki sa buhay ko tatanggapin ko basta alam kong maayos na ang buhay ng pamilya ko. Hindi pa din nila alam kung anong trabaho ko sa Manila. Nilihim ko sakanila, dahil ayoko ng mag-alala pa sila.

Makalipas ang ilang buwan. Isang trahedya ang dudurog sa puso ni Sofia. Isang masamang balita ang nalaman niya. Nasa ospita ngayon ang kapatid niya at kailangan ng malaking pera. Hindi alam ni Sofia ang gagawin, kahit ilang ulit pa niyang bilangin ang pera sa alkansya niya hindi pa rin ito aabot ng kalahating milyon. "Diyos ko po, tulungan niyo ako." dalangin niya, dahil hindi niya alam saan siya kukuha nang ganoong kalaking halaga.

Buong magdamag na matamlay si Sofia. Napansin ito ni mamasang.

"Iha, may problema ka ba?" tanong nito.

"Mamasang ang kapatid ko." naiiyak na wika ko.

"Anong nangyari sa kapatid mo?" naka kunot na tanong nito.

"N-nasa ospital po at kailangan ko ng malaking halaga para ma operahan siya." diretsahan kong sambit.

"Nako wrong timing ka iha, kakapadala ko lang din sa bahay. May singkwentamil pa ako diyan, idagdag mo para sa pagpapagamot." anya.

Napayakap ako kay mamasang at nagpasalamat.

"Alam ko na, may solution na ako sa problema mo." wika nito.

"A-ano po 'yon?" nagtatakang tanong ko.

"Kilala mo si sir pogi?" tanong nito.

"Ano po meron sakanya?" tanong ko.

"Kasi ganto 'yon, gusto ka niyang itake-out. Mag bibigay daw siya ng kahit isang milyon." wika nito.

"Ano ho, isang milyon. Baliw na ba siya? hindi ba siya nag-iisip." naiinis na sambit ko.

"Pero ayon lang ang naiisip kong paraan." anya. Pag isipan mo tawagin muna lang ako.

Natahimik na ako bigla. Buong araw akong walang gana. Hanggang sa tumawag ulit ang kapit bahay namin at kailangan na daw talagang maoperahan si Helena. Isang pasya ang gagawin ko, kahit na ang buhay at sarili ko itataya ko para lang sa kapatid ko.

Agad kong tinawag si mamasang at sinabing pumapayag na ako. Maya-maya may tinatawagan na ito at base sa naririnig ko maayos naman ang naging usapan nila.

Lumipas ang ilang minuto may sumundo na sa'akin.

Hindi naman ako teenager na kikiligin dahil magkikita kami ni crush.

Howard, li*** lang yan mag tigil ka nga, hiyaw ng traydor kong utak. Ewan ko ba hindi ako mapalagay na magkikita kami at maangkin ko na siya. Ilang sandali lang nag click na ang door ng condo ko at niluwa nito si Sofia.

Si Sofia na matagal nang nagpapabaliw nang buong sistema ko..