Last night, Auden and I really had a remarkable night. We spend the whole night together and we are thankful for Aria and Liam for giving us space and privacy. Aria waited for me until fast midnight so we can go back to the resthouse together. The two seemed to getting along as well. Magkasama sila magdamag habang naghihintay sa amin ni Auden na sinusulit ang bawat minutong pumapatak.
I promised to prepare breakfast today to repay them the favor for helping Auden and I to cover up. Paraan ko na rin para makasama at masilayan si Auden ngayong umaga at hindi maging kahina-hinala. I sounded mischievously about my plan.
“Ma’am Cami! Ala eh! Ang bawang ho ay masusunog na!” Hindi magkamayaw na sigaw ni Manang Tasya na anak ni Manang Tere, nasa tono pa rin ng batangeño. Namumutla siya habang nakangiwi na nakatingin sa kawali, hindi alam kung aagawin niya ba ang sanse na hawak ko kaya ibinigay ko na lang at gumilid para bigyan daan si Mana
Nangangatog at nanglalambot ang mga tuhod ko habang nakatayo sa bukana ng pinto. Mom and Dad were silently staring at us dumbfounded. Nag-aapoy sa galit ang mga mata ni Daddy at nagngingitngit ang bagang habang nakakuyom ang mga kamao, parang tigreng anumang oras ay handa nang mangagat Nanginig ang mga kalamnan ko habang nakikita sila na galit at dismayado sa akin. Nag-uumpisa nang magtubig ang mga mata ko. Hindi pa ako handang magpaliwanag sa kanila kaya hindi ko pa pinapaalam ang tungkol dito. Then, who told them about this? They won’t know about this unless someone told them. No way. Kumurap-kurap ang mga mata ko na binalingan si Dash ng tingin. Bumagsak ang luha ko dahil sa paggalaw ng mata ko. How could he betray me? Nanlaki ang mga mata niya nang magtama ang tingin namin. I looked at him with disbelief that cause him t
“We always wished what’s best for you and what makes you happy, honey.” Mom tucked the loose hair strand at the back of my ears. Her voice calm like the soothing sound of the waves from the ocean. “Pasensya ka na sa ikinilos namin ng Daddy mo kanina.” Parang napunit ang puso ko dahil si Mom pa talaga ang nagso-sorry. Umiiling ako habang nakanguso. “I should be the one who’s sorry now, Mom. I kept it from you,” sabi ko at tumungo. Hinawakan ni Mommy ang pisngi ko at marahan na inangat ito. “All is well now, kung saan ka sasaya at kung diyan mapapanatag ang puso mo, nandito lang kami para gabayan ka. And if everything break into pieces again, we are always here with wide arms open,” aniya. Bumagsak na ang mga luha sa mata ko na kanina ko pa pinipigilan. I’m so blessed to have such parents who never get tired understanding and accepting the whole out of me. “I love you, Mom,” I whispered, I’ve always wanted to tell he
“Ang tagal niyo naman, hindi pa kami umaahon dahil hinihintay namin kayo. Ang ganda pa naman ng weather ngayon, ang sarap mag-swimming!” bungad na wika sa amin ni Kenny nang makalapit kami sa kanila dito sa pool area. Itinaas niya ang sunglasses niya at ipinatong sa ulo habang may hawak na baso na may juice sa kabilang kamay. She look so freaking hot!Tumaas ang kilay ko habang pinagmamasdan sila. Aria and Kenny are both wearing their one piece swimsuits that expose their beach bodies. Sabay silang umahon at lumapit sa amin. Paglingon ko ay natagpuan ko si Dash na nakaupo sa gilid ng pool. He’s wearing a white shirt, basa na ito kaya bumabakat ang abs niya. I could imagine Kenny drooling over him.“Magpalit ka na, Ma’am Cami. Join us,” yaya sa akin ni Aria at ipinulupot ang braso niya sa braso ko.“Hmm…” Inilagay ko ang isang hintuturo ko sa labi at umaktong nag-iisi
There are things in life that’s out of our control. Just like someone’s feeling, people can’t force them who they should love and who they shouldn’t. People can force them to stop but in reality, their feeling for a certain person didn’t stop there. Their heart still beats for that one person even the world is telling them not to. “Bumaba na tayo.” Bumalik ako sa katinuan matapos malunod sa mga iniisip ko. Humiwalay si Kenny sa yakap at kinuha ang towel na nakapatong sa ibabaw ng kama. Mugto at namumula ang mga mata niya. Pinunasan niya ang mga luha at huminga gamit ang ilong at bumuga sa bibig. Matapos ay ngumiti siya. She still manage to smile after everything, she is brave. “Okay ka na ba?” tanong ko, she don’t look like she is but she keep smiling. “Nothing will change even if I cry here all night,” mapait na sabi niya. I pressed my lips toget
“I said change,” maawtoridad na ulit niya sa sinabi. Matalim ang mga titig nito habang pinapasadahan ang buong katawan ko. “But why? Nagsusuot naman ako ng ganito dati, ayos lang naman sa ‘yo,” pangangatuwiran ko, tinutukoy ko ang honeymoon namin noon sa tagaytay kung saan nagsuot rin naman ako ng two piece swimsuit na may see through dress. Ngumuso ako at ibinaba ang tingin sa katawan ko. Pinagmasdan ko ang suot ko, I’m starting to feel it. Wews. “It’s a different situation, Cami. You can wear like that when you are with me alone but not in front of that man,” he outburst, darting his gaze at the other direction while rolling his eyes. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko sa hindi maipaliwanag na sensasyon sa bandang tiyan ko. He kept giving butterflies in my stomach. “Si Dash ba ang tinutukoy mo?” I played dumb. Lumingon siya sa akin at nagtagpo ang inosenteng mga mata ko sa nag-aapoy na mga
“Nandiyan na sila. Let’s go surfing.” Narinig kong sabi ni Liam habang may hawak na surfing board at nakatayo sa hindi kalayuan. Katabi niya si Dash na nakakrus ang mga braso habang naka-poker face na nakatingin sa amin. Bumaba ang tingin niya sa kamay namin ni Auden na magkahawak.Umiwas siya ng tingin pagkatapos ay bumuga ng hangin. “Tara,” matipid na sagot niya at saka kinuha kay Liam ang isang surfing board. May tatlong surfing board doon.Nagtungo ako sa direksyon ni Aria na naka-upo sa isa sa tatlong folding chair. Nakasunod si Kenny sa akin gayundin din si Auden.“Bro, tara surfing,” yaya ni Liam kay Auden habang inilalatag nila ni Dash ang mga hawak na surfing board. Hindi naman umangal si Auden. Lumapit siya sa kanila pero napansin ko ang mga matatalim na palitan ng tingin ni Auden at Dash. Sana ay ayos lang sila.Naupo ako sa folding chair na nasa g
“I won’t get up until you tell me the magic word,” Auden growled from the other line. He sounded like a child asking for candy.Kanina niya pa ako kinukulit para sabihin ang magic word. Pinapabangon ko na siya para mag-ready dahil ngayon ang balik namin sa Bulacan. But this man is acting like a baby. Well, for me he is but not a literal baby.Kaunti na lang ay bibigay na ako sa pangungulit niya. Inaasar ko lang naman siya na ayoko. Good thing, he keep on persuading me. Galit na ang tono niya. Ang aga-aga ay puro kami ka-kornihan. Bumuga ako ng hangin, wala na akong nagawa pa kung hindi ang pagbigyan na lang siya.“Good morning! I love you~” malambing na saad ko. I heard some low-pitched and slightly hoarse laugh from the phone. Is he laughing?“I love you, too. I’m going to prepare as you wished, wife,” he said, like he is a genie granting my wish.
“May tulo laway ka pa,” bulong ng katabi ko, napapunas tuloy ako sa gilid ng labi ko.I just woke up from sleeping in his arms. Hindi ko alam kung gaano ako katagal nakatulog. Sa una ay pa-idlip-idlip lang ang tulog ko hanggang sa nakatulog na ako nang tuluyan.Nang wala naman akong nakapa na basa sa magkabilang dulo ng labi ko ay sinamaan ko siya ng tingin. Is he teasing me? Tumawa lang siya nang mahina dahil nakaka-awkward mag-ingay sa loob ng van na tanging radyo lang ang bumabasag sa katahimikan.Padilim na sa labas. I checked the time on my phone and it’s already 6:50 pm.“You slept for almost four hours,” Auden said. “My biceps did a really nice job, huh?” pagyayabang niya. Tinapik niya ang biceps na sa malamang ay ginawa kong unan sa loob ng halos apat na oras. I rolled my eyes, jokingly.“Four hours? Traffic ba kanina?&rdquo
Malalagong dahon mula sa malaking puno ang nagsisilbing lilim para kay Cami at Auden sa park. Malamig at preskong simoy ng hangin ang sumasabay sa mga puso nilang nag-aawitan. Hindi maalis ni Cami ang tingin sa maamong mukha ni Auden. She look at him the way she look at the sunset. Sunset is her favorite part of the day and Auden is her favorite person. "Do you feel bored? Gusto mo na bang umuwi?" tanong ni Auden kay Cami dahil napansin nito ang pagiging tahimik ng asawa. Inilagay niya ang kamay sa buhok ng asawa at sinuklay iyon. "Ayoko pa, nag-e-enjoy ako sa view dito, I want to savor every second and every minute looking at it," makahulugang wika ni Cami habang nakangiti. Kasalukuyan siyang nakahiga at nakapatong ang ulo sa mga hita ni Auden. Malaki na ang tiyan niya at ilang araw na lang ang hihintayin para sa paglabas ng pinakamagandang regalo na natanggap nila. "Okay, let's stay here fo
"I said where am I and you... Who are you?"I blinked a few times while swallowing what really is happening. Tears starts from falling down my cheeks. Parang sinasaksak ang puso ko. Unti-unting dinudurog ito.Bakit hindi niya ako naaalala?Tumayo ako at tumalikod dahil hindi ko na kaya. Naninikip ang dibdib ko. Napahagulgol ako pero pinipigilan kong gumawa ng ingay. Mabilis na napaikot ako paharap kay Auden nang hatakin niya ang braso ko.Biglang tumigil ang luha sa pag-agos nang makita ko siyang tumatawa. "I'm just kidding, wife. Come here," tawag niyo pero inagaw ko ang kamay ko at hinampas siya."Akala ko nakalimutan mo na ako! Tinakot mo ko, Auden! 'Wag ka ngang magbibiro ng ganyan. Hindi nakakatuwa!" singhal ko sa kaniya habang nagpupunas ng luha. Nagmukha akong tanga. Joke lang pala 'yon! Kainis.Pero kahit papaano gumaan ang pakiramdam ko. Hindi ko ala
"Please! Do everything you can! Please save him!" pagmamakaawa ko sa mga nurse habang nahiga si Auden sa stretcher at papunta sa emergency room. He's showering with blood. Halos kulay pula na ang polong suot niya at hindi na puti. Hindi ko alam kung saan ba siya tinamaan, hindi ko alam kung kritikal ba. Ang alam ko lang ay natatakot ako.Ayoko. Natatakot ako.Ngayon lang ako ulit nakaramdan ng ganitong takot. Takot na may mawawalang importanteng tao sa buhay. Gusto ko na lang pumalit doon. Ako na lang sana. Para sa akin naman 'yong bala 'di ba? Bakit si Auden pa? Bakit hindi na lang ako?Patakbo akong nakasunod sa mga nurse hanggang sa harangan ako ng isa sa kanila nang makarating kami sa emergency room. "Hanggang dito na lang po kayo, Ma'am. Bawal pong pumasok sa loob," aniya na nagpatigil sa akin. Tumalikod ito at isinara ang pinto ng emergency room. Pero bago pa magsara iyon ay nasilayan ko pa ang maputlang mukha ni A
Every second and every minute counts. Sampung minuto na lang ay mag-uumpisa na ang kasal. Nanginginig at nanlalamig ang mga kamay ko sa kaba na para bang hindi ito ang unang beses na kinasal kami. Halos ang lahat ay naghihintay na sa simbahan habang ako ay nandito pa sa bahay nila Mommy, ang bahay namin. Gusto ko nang hampasin at dukutin ang puso ko dahil sa sobrang lakas ng kabog nito. Quiet, please. Baka marinig ka ni Auden mamaya, nakakahiya!Inangat ko ang tingin ko sa harap ng salamin. A beautiful lady was standing in front of the mirror, facing me. A white, dazzling, covered with diamonds, trumpet style gown made me keep falling inlove with myself. Shez! Ako ba talaga ito?Hindi ito ang wedding gown na sinuot ko noon, that is way too simple compared to this one. Mas pinaghandaan namin ang lahat sa kasalang ito. Magmula sa red carpet hanggang sa kadulu-duluhan ng kuko ng mga bisita. Sobrang bongga!&nb
CAMI'S POV"Calm down, Cams," anang Kenny habang hinihimas ang likod ko upang pakalmahin ako. She is sitting beside me here in our living area. Hinawakan niya ang kamay ko at pinipigilan ang panginginig no'n. "Sana talaga mahuli na 'yang Adeena na bruha na 'yan, wala na siyang ginawa kundi gambalain kayo!""Umaasa rin ako, Kenny. Sana mahuli na siya para matahimik na ako. Ilang araw na lang kasal na namin pero ganito pa ang nangyayari," malungkot na wika ko sa kaniya. Napabuntong-hininga ako.Nandito si Kenny sa bahay namin para samahan ako. Ayaw akong hayaan ni Auden na mag-isa lalo na ngayon na nasa paligid-ligid lang si Adeena at tila may pagbabanta sa amin. Nagpunta si Auden sa police station dahil dadamputin na si Adeena. Sunud-sunod ang pagdadasal ko na sana makulong na siya."Relax, Cams. I'm sure magandang balita ang dala niyan ni Auden. Hindi naman siguro mahirap hulihin si Ad—"
"Oh fuck!" I heard that and I know it was Auden. Sinundan pa ito ng matatalas at malalakas na tunog ng sapatos na tumatama sa sahig at papalapit sa akin pero nanatili akong nakayuko at nakatuon ang atensyon sa tiyan ko. I don't feel pain. I don't feel anything. I kept my eyes staring at the blood stain in my dress and I'm froze with fear. Hinawakan ko ito at agad naman na nalagyan at kumapit sa mga kamay ko ang kulang pulang likido. Halos himatayin na ako nang pagmasdan ko ang kamay kong binabalot ng kulay pulang likido. "Putangina, anong nangyari!?" nagmamadaling tanong ni Auden, bakas rin ang pangamba sa boses niya. Nang balingan ko sila ng tingin ay kita ko ang mga pag-aalala sa mga mata ni Kenny at ni Auden. Mabigat ang paghinga ni Auden habang hawak niya ako sa balikat. Naririnig ko ang paulit-ulit na mura niya. "Are you all right, Cams? Wait
"What should I wear? Hmm?" I picked up the knee-length blue stripe and the pink plain drop waist dress from the bed. Itinapat ko ito isa-isa sa sarili ko habang nakaharap sa full body mirror para i-compare kung alin ang mas babagay sa akin. I can't decide what should I wear. Aalis ako ngayon dahil kikitain ko si Kenny. Matagal-tagal din simula noong huling nagkita kami. "This one seems uncomfortable," I said to myself while holding the pink drop waist dress on my right. I shooked my head. Ibinaling ko naman ang tingin sa blue stripe dress na nasa kaliwa ko. This one seems nice and comfortable. Mas lalong nag-bright ang kulay ng balat ko sa dress na ito. I like it but I need a second opinion. Lumabas ako ng kwarto and there I saw Auden talking to someone on the phone. Nakatalikod siya sa akin habang nakapameywang kaya hindi niya ako napansin kaagad. Bitbit ko ang dress at nagpunta sa harapan niya para hintayin
The just-risen sun shone softly on the streets, bringing with it a flurry of early-morning activity. Hindi ko tuloy maiwasan malibang habang nagmamasid at naggagantsilyo dito sa may veranda namin. Hindi ko pa rin ito tapos dahil minsan ay umuulit ako. Hindi pala ito ganoon kadali kahit na basic lang ang ginagawa ko. Desidido ako na matapos at makagawa ng isang scarf para sa baby ko. Gusto ko na pinaghirapan ko ang unang yayakap sa kaniya. Gusto ko maramdaman niya ‘yong pagmamahal ko through this scarf. Na sa tuwing makikita niya ito, maaalala niya ako. Na mommy niya ang gumawa no’n. And she will give it importance than other things dahil ginawa ko ito para sa kaniya mismo. Napapunas ako ng luha dahil hindi ko mapigilang maging emosyonal sa tuwing naiisip ko na magkaka-baby na kami ni Auden. Ang bilis ng panahon. Hindi nasayang ang desisyon ko na bumalik sa kaniya. Hindi nasayang ‘yong mga sakit na pinilit kong kimkimin. &nb
“No, please... Not my baby. Ako na lang!” Pilit akong nagmamakaawa habang magkasaklop ang mga nanginginig kong kamay at patuloy na umaagos ang luha sa mata ko. Pakiramdam ko ay kaharap ko na ang bingit ng kamatayan. “Kinuha mo si Auden sa akin, do you think I will just let the both of you be happy?” Tumawa siya na parang nababaliw pagkatapos ay umiling habang dahan-dahan na humahakbang patungo sa direksyon ko. “Fucking no! Siguro sa panaginip mo, oo. But I won’t let you enjoy the position that supposed to be mine. Dapat maramdaman mo rin kung gaano ako kamiserable dahil sa ‘yo!” Nagngingitngit ang mga ngipin ni Adeena habang dinudurog at pinapatay na ako sa mga tingin niya. Madilim ang mga titig niya. Mas nanlamig ako na para bang binuhusan ako ng nagyeyelong tubig nang bumunot siya mula sa likuran niya ng kutsilyo. Kitang-kita ko kung gaano katalim iyon at nagre-reflect ang liwanag mula doon