That's absurd! I kept rolling over my bed for sometime now. Kanina pa ako gising dahil hindi ako makatulog kakaisip sa sinabi ni Aria. It keeps bugging my mind.
Tumihaya ako ng higa at hinila ang kumot sa katawan ko pataas hanggang dibdib ko. I made myself comfortable to it. I let out a deep sigh while facing the ceiling. The lamp on my right is the only source of lights in my room.
Aria's allegation patently absurd. Closure? Auden wants a closure? Imposible iyon. Kung talagang gusto niya, sana matagal niya nang ginawa 'yon. Bakit kailangan niya pang patagalin ng ilang buwan? Ilang buwan muna ang lumipas bago siya gumawa ng aksyon.
Siguro ay napipilitan lang siya. Kung gusto niya, sana pinuntahan niya ako sa bahay namin noon. Paano kung hindi ko siya nakita rito? Walang closure na magaganap?
Ano ba itong mga iniisip ko. Masyado akong nagpapadala sa sinabi ni Aria. Alegasyon lang ang mga 'yon, wala pa itong kasiguraduhan. Hindi ko pa rin naman alam kung an
"Now, tell me what's your relationship with that a*shole?" mariin na tanong niya pagkatapos akong halikan. Tila nag-aapoy sa galit ang mga mata niya. Nagseselos ba siya kay Dash kaya siya nagkakaganyan? Hindi pa rin ako nakakabalik sa katinuan. I'm still shocked with what he just did. Si Auden ba talaga ang kaharap ko? Lumayo ako ng kaunti at tumulala. Ramdam ko pa rin ang lambot ng labi niya sa labi ko."Answer me or I'll kiss you again," he blackmailed me. Napapikit ako at saka bumuntong-hininga."He's my friend, Auden. Kaibigan. Are you happy now?" I hissed. Mabilis na nagbago ang ekspresyon niya. Umangat ang isang sulok ng labi niya. "What was the kiss for? Pinaglalaruan mo ba talaga ako? Hindi kita maintindihan bakit ginugulo mo ang isip ko, Auden. Tama na, pagod na akong masak—""I like you, Cami. You are the reason why I came back. It's because of you," seryosong wika niya habang titig na titig sa akin. Bumagsak ang panga ko dahil sa sinabi ni
I squinted my right eye then followed it with a yawn. Pinihit ko ang doorknob ng kwarto ko at lumabas. Maga-alas-dose na ng tanghali nang tignan ko ang oras kaya napagpasyahan ko na lumabas na ng kwarto. Kumakalam na rin ang sikmura ko, hindi naman kasi ako nag-almusal. Halos dalawang oras rin pala ako nakatulog. Pero hindi pa rin sapat para mabawi ang mga kulang na tulog ko. Aagahan ko na lang matulog mamayang gabi.Paglabas ko ay dumungaw ako sa first floor, pero wala doon si Aria. Malamang ay nasa kwarto na niya. I knocked three times before opening the door. Inilusot ko ang ulo ko sa maliit na siwang ng pinto. I saw Aria lying on her stomach while facing her laptop. She was smiling, she did not notice me yet."Hey, Aria!" I call her attention in my soft whispering voice. Bumangon siya nang lingunin ako. "Let's have lunch downstairs," aya ko. I even wave my hand.[Sino 'yon, Aring, anak?] tanong ng boses ng babae mula sa laptop. Ibinalik doon ni Aria ang ting
Mariin akong napapikit habang dinadama ang malambot at mainit na labi niya na sinasakop ang mga labi ko. His kisses get passionate and deeper. He started to move it but I stay still, asking myself if it’s right letting him do it. Auden pressed more my body to his, making me feel his heart rapidly beating.I almost lose myself to his kisses but now finally, I finally decided to stop him. Gamit ang dalawang kamay ay itinulak ko ang magkabilang balikat niya. Ngunit bago ko pa man siya tuluyang maitulak ay nakarinig kami ng mga yabag papalapit sa kinaroroonan naming.Oh no! This ain’t happening!Mas malakas pa sa inaasahan ko ang pagtulak na ginawa ko sa kaniya dahilan para mapaupo kaming dalawa. Nabitawan namin parehas ang kumot na tumaklob sa amin kanina.“Ala eh! Ano hong nangyari sa inyo? Kayo ho ba ay ayos lang?” nag--aalalang tanong ni Manang Tere habang papalapit. Inabot niya ang braso ko para tulungan akong tumayo. “Susma
Kakaibang bugso ng damdamin ang nararamdaman ko habang papalapit sa guesthouse na tinutuluyan ni Auden. Hindi nagkakalayo ang disenyo nito kaysa sa amin. Ang pinagkaiba lang ay mas engrande at moderno ito.Hindi ganoon kalakihan pero napakaganda. Lalo na ang tanawin na kita mula sa loob na tanging salamin lang ang harang. Inangat ko ang braso ni Auden at inayos ang pagkakasukbit nito sa balikat ko. Hinawakan ko maigi ang bewang niya para alalayan siya. Pagdating sa living area ay hindi na nakayanan ng braso ko kaya inupo ko muna siya sa couch.I took a deep breath with my arms at my waist. I watch him relax his back on his couch with his eyes close. He looks so wasted.I look down on my dress that is dripping wet. May mga buhangin rin sa sahig na nilakaran namin ni Auden. Such a mess! Siya na lang ang maglinis, kasalanan niya naman ito.Ibinalik ko ang tingin sa kaniya. Basa rin ang damit pang-ibaba niya. At hindi okay na matulog siyang nakasuot ng basang
Mas isinubsob ko ang mukha ko sa unan na yakap ko. Ang komportable sa pakiramdam. Nakakatamad bumangon, inaantok pa ako.Ipinatong ko ang binti at hita ko sa unan nang may maramdaman akong matigas at kakaibang bagay na nagpamulat sa mata ko. Natigilan ako nang ma-realize na si Auden ang akala kong unan at ang matigas na bagay ay ang kaniyang... Nevermind.He is still sleeping while my head is on his arms. I look at my body that is covered with warm, comfy, blanket. Sinilip ko ito at tumambad sa akin ang hubad na katawan ko. I'm fully naked! So it was all real! Akala ko panaginip lang 'yon. Napakagat ako sa labi ko nang maalala ang maiinit na tagpo kanina.Bumangon ako at umupo. Kinagat ko ang ibabang labi ko at napapikit ng mariin kasabay ng mahinang pagsabunot sa sarili ko. Hindi naman sa nagsisisi ako. Binigay ko sa kaniya ang katawan ko dahil mahal ko siya at buong loob ko itong binigay, walang pag-aalinlangan. We make love and we need to take responsible for
Nanginginig ang mga kamay ko nang wala sa sariling ibinaba ko ang tawag. Nawindang ang buong pagkatao ko nang makita si Dash at alam kong narinig niya ang lahat ng sinabi ko kay Kenny. I feel like something bad is going to happen. Sana lang ay nag-o-overthink lang ako. Dash isn't that kind of man. Pinagkakatiwalaan ko siya.He likes you, Cami.No! Hindi niya magagawang ipagkanulo ako kahit na ni-reject ko siya. I took a deep breath then grabbed my phone. I texted Kenny to tell her that this should be kept a secret, she needs to make sure that Dash won't say a word to my parents. I pressed send then lie down sluggishly on my bed. I closed my eyes and took a deep breath, trying to calm my mind.Argh! Hindi kasi ako nag-iingat! Aish!Nagmulat ang mata ko nang may tanong na pumasok sa isipan ko. Tumulala ako sa kisame ng kwarto. I wonder why Kenny and Dash are together. They seem to getting along though. Kenny must feeling nervous. Bakit hindi ko agad naisip
Nasa harap ko na si Auden nang mamalayan ko na lumapit pala siya. I blinked many times while looking up to face him. Bahagyang nakayuko siya para magtapat ang mga mukha namin. Salamat sa liwanag na galing sa bonfire, kahit kalahati lang ng mukha ni Auden ay malinaw na nasisilayan ko.Heto na naman ang nag-aalab na damdamin ko na mas maliyab pa sa ginawa nilang bonfire. He’s smiling quietly, staring straight to my eyes and communicates with me without saying a word.“Yeah, I like it. Thanks,” I said trying to supress a wide smile.Liam cleared his throat that made us looked away to opposite sides.“Mas halata kayo sa ginagawa niyo. Sinama niyo pa kami?” sarkastikong saad ni Liam na nagpahagikgik kay Aria na nasa tabi ni Liam.I can’t believe this is happening, we are lik
Last night, Auden and I really had a remarkable night. We spend the whole night together and we are thankful for Aria and Liam for giving us space and privacy. Aria waited for me until fast midnight so we can go back to the resthouse together. The two seemed to getting along as well. Magkasama sila magdamag habang naghihintay sa amin ni Auden na sinusulit ang bawat minutong pumapatak. I promised to prepare breakfast today to repay them the favor for helping Auden and I to cover up. Paraan ko na rin para makasama at masilayan si Auden ngayong umaga at hindi maging kahina-hinala. I sounded mischievously about my plan. “Ma’am Cami! Ala eh! Ang bawang ho ay masusunog na!” Hindi magkamayaw na sigaw ni Manang Tasya na anak ni Manang Tere, nasa tono pa rin ng batangeño. Namumutla siya habang nakangiwi na nakatingin sa kawali, hindi alam kung aagawin niya ba ang sanse na hawak ko kaya ibinigay ko na lang at gumilid para bigyan daan si Mana
Malalagong dahon mula sa malaking puno ang nagsisilbing lilim para kay Cami at Auden sa park. Malamig at preskong simoy ng hangin ang sumasabay sa mga puso nilang nag-aawitan. Hindi maalis ni Cami ang tingin sa maamong mukha ni Auden. She look at him the way she look at the sunset. Sunset is her favorite part of the day and Auden is her favorite person. "Do you feel bored? Gusto mo na bang umuwi?" tanong ni Auden kay Cami dahil napansin nito ang pagiging tahimik ng asawa. Inilagay niya ang kamay sa buhok ng asawa at sinuklay iyon. "Ayoko pa, nag-e-enjoy ako sa view dito, I want to savor every second and every minute looking at it," makahulugang wika ni Cami habang nakangiti. Kasalukuyan siyang nakahiga at nakapatong ang ulo sa mga hita ni Auden. Malaki na ang tiyan niya at ilang araw na lang ang hihintayin para sa paglabas ng pinakamagandang regalo na natanggap nila. "Okay, let's stay here fo
"I said where am I and you... Who are you?"I blinked a few times while swallowing what really is happening. Tears starts from falling down my cheeks. Parang sinasaksak ang puso ko. Unti-unting dinudurog ito.Bakit hindi niya ako naaalala?Tumayo ako at tumalikod dahil hindi ko na kaya. Naninikip ang dibdib ko. Napahagulgol ako pero pinipigilan kong gumawa ng ingay. Mabilis na napaikot ako paharap kay Auden nang hatakin niya ang braso ko.Biglang tumigil ang luha sa pag-agos nang makita ko siyang tumatawa. "I'm just kidding, wife. Come here," tawag niyo pero inagaw ko ang kamay ko at hinampas siya."Akala ko nakalimutan mo na ako! Tinakot mo ko, Auden! 'Wag ka ngang magbibiro ng ganyan. Hindi nakakatuwa!" singhal ko sa kaniya habang nagpupunas ng luha. Nagmukha akong tanga. Joke lang pala 'yon! Kainis.Pero kahit papaano gumaan ang pakiramdam ko. Hindi ko ala
"Please! Do everything you can! Please save him!" pagmamakaawa ko sa mga nurse habang nahiga si Auden sa stretcher at papunta sa emergency room. He's showering with blood. Halos kulay pula na ang polong suot niya at hindi na puti. Hindi ko alam kung saan ba siya tinamaan, hindi ko alam kung kritikal ba. Ang alam ko lang ay natatakot ako.Ayoko. Natatakot ako.Ngayon lang ako ulit nakaramdan ng ganitong takot. Takot na may mawawalang importanteng tao sa buhay. Gusto ko na lang pumalit doon. Ako na lang sana. Para sa akin naman 'yong bala 'di ba? Bakit si Auden pa? Bakit hindi na lang ako?Patakbo akong nakasunod sa mga nurse hanggang sa harangan ako ng isa sa kanila nang makarating kami sa emergency room. "Hanggang dito na lang po kayo, Ma'am. Bawal pong pumasok sa loob," aniya na nagpatigil sa akin. Tumalikod ito at isinara ang pinto ng emergency room. Pero bago pa magsara iyon ay nasilayan ko pa ang maputlang mukha ni A
Every second and every minute counts. Sampung minuto na lang ay mag-uumpisa na ang kasal. Nanginginig at nanlalamig ang mga kamay ko sa kaba na para bang hindi ito ang unang beses na kinasal kami. Halos ang lahat ay naghihintay na sa simbahan habang ako ay nandito pa sa bahay nila Mommy, ang bahay namin. Gusto ko nang hampasin at dukutin ang puso ko dahil sa sobrang lakas ng kabog nito. Quiet, please. Baka marinig ka ni Auden mamaya, nakakahiya!Inangat ko ang tingin ko sa harap ng salamin. A beautiful lady was standing in front of the mirror, facing me. A white, dazzling, covered with diamonds, trumpet style gown made me keep falling inlove with myself. Shez! Ako ba talaga ito?Hindi ito ang wedding gown na sinuot ko noon, that is way too simple compared to this one. Mas pinaghandaan namin ang lahat sa kasalang ito. Magmula sa red carpet hanggang sa kadulu-duluhan ng kuko ng mga bisita. Sobrang bongga!&nb
CAMI'S POV"Calm down, Cams," anang Kenny habang hinihimas ang likod ko upang pakalmahin ako. She is sitting beside me here in our living area. Hinawakan niya ang kamay ko at pinipigilan ang panginginig no'n. "Sana talaga mahuli na 'yang Adeena na bruha na 'yan, wala na siyang ginawa kundi gambalain kayo!""Umaasa rin ako, Kenny. Sana mahuli na siya para matahimik na ako. Ilang araw na lang kasal na namin pero ganito pa ang nangyayari," malungkot na wika ko sa kaniya. Napabuntong-hininga ako.Nandito si Kenny sa bahay namin para samahan ako. Ayaw akong hayaan ni Auden na mag-isa lalo na ngayon na nasa paligid-ligid lang si Adeena at tila may pagbabanta sa amin. Nagpunta si Auden sa police station dahil dadamputin na si Adeena. Sunud-sunod ang pagdadasal ko na sana makulong na siya."Relax, Cams. I'm sure magandang balita ang dala niyan ni Auden. Hindi naman siguro mahirap hulihin si Ad—"
"Oh fuck!" I heard that and I know it was Auden. Sinundan pa ito ng matatalas at malalakas na tunog ng sapatos na tumatama sa sahig at papalapit sa akin pero nanatili akong nakayuko at nakatuon ang atensyon sa tiyan ko. I don't feel pain. I don't feel anything. I kept my eyes staring at the blood stain in my dress and I'm froze with fear. Hinawakan ko ito at agad naman na nalagyan at kumapit sa mga kamay ko ang kulang pulang likido. Halos himatayin na ako nang pagmasdan ko ang kamay kong binabalot ng kulay pulang likido. "Putangina, anong nangyari!?" nagmamadaling tanong ni Auden, bakas rin ang pangamba sa boses niya. Nang balingan ko sila ng tingin ay kita ko ang mga pag-aalala sa mga mata ni Kenny at ni Auden. Mabigat ang paghinga ni Auden habang hawak niya ako sa balikat. Naririnig ko ang paulit-ulit na mura niya. "Are you all right, Cams? Wait
"What should I wear? Hmm?" I picked up the knee-length blue stripe and the pink plain drop waist dress from the bed. Itinapat ko ito isa-isa sa sarili ko habang nakaharap sa full body mirror para i-compare kung alin ang mas babagay sa akin. I can't decide what should I wear. Aalis ako ngayon dahil kikitain ko si Kenny. Matagal-tagal din simula noong huling nagkita kami. "This one seems uncomfortable," I said to myself while holding the pink drop waist dress on my right. I shooked my head. Ibinaling ko naman ang tingin sa blue stripe dress na nasa kaliwa ko. This one seems nice and comfortable. Mas lalong nag-bright ang kulay ng balat ko sa dress na ito. I like it but I need a second opinion. Lumabas ako ng kwarto and there I saw Auden talking to someone on the phone. Nakatalikod siya sa akin habang nakapameywang kaya hindi niya ako napansin kaagad. Bitbit ko ang dress at nagpunta sa harapan niya para hintayin
The just-risen sun shone softly on the streets, bringing with it a flurry of early-morning activity. Hindi ko tuloy maiwasan malibang habang nagmamasid at naggagantsilyo dito sa may veranda namin. Hindi ko pa rin ito tapos dahil minsan ay umuulit ako. Hindi pala ito ganoon kadali kahit na basic lang ang ginagawa ko. Desidido ako na matapos at makagawa ng isang scarf para sa baby ko. Gusto ko na pinaghirapan ko ang unang yayakap sa kaniya. Gusto ko maramdaman niya ‘yong pagmamahal ko through this scarf. Na sa tuwing makikita niya ito, maaalala niya ako. Na mommy niya ang gumawa no’n. And she will give it importance than other things dahil ginawa ko ito para sa kaniya mismo. Napapunas ako ng luha dahil hindi ko mapigilang maging emosyonal sa tuwing naiisip ko na magkaka-baby na kami ni Auden. Ang bilis ng panahon. Hindi nasayang ang desisyon ko na bumalik sa kaniya. Hindi nasayang ‘yong mga sakit na pinilit kong kimkimin. &nb
“No, please... Not my baby. Ako na lang!” Pilit akong nagmamakaawa habang magkasaklop ang mga nanginginig kong kamay at patuloy na umaagos ang luha sa mata ko. Pakiramdam ko ay kaharap ko na ang bingit ng kamatayan. “Kinuha mo si Auden sa akin, do you think I will just let the both of you be happy?” Tumawa siya na parang nababaliw pagkatapos ay umiling habang dahan-dahan na humahakbang patungo sa direksyon ko. “Fucking no! Siguro sa panaginip mo, oo. But I won’t let you enjoy the position that supposed to be mine. Dapat maramdaman mo rin kung gaano ako kamiserable dahil sa ‘yo!” Nagngingitngit ang mga ngipin ni Adeena habang dinudurog at pinapatay na ako sa mga tingin niya. Madilim ang mga titig niya. Mas nanlamig ako na para bang binuhusan ako ng nagyeyelong tubig nang bumunot siya mula sa likuran niya ng kutsilyo. Kitang-kita ko kung gaano katalim iyon at nagre-reflect ang liwanag mula doon