เปิดตัว

"สวัสดีดีค่ะพี่น่าน ยี่หวาคิดถึงจังเลย"

กชกรได้แต่แอบเบะปากด้วยความหมั่นไส้อยู่ในใจ ใครจะว่าเธอนิสัยไม่ดีก็ได้ เพราะเธออยากจะทำแบบนั้นจริงๆ เมื่อคนสองคนตรงหน้าทำราวกับว่าพึ่งจะได้กลับมาพบหน้ากันหลังจากที่ต้องห่างกันไกล เอาแต่กอดรัดฟัดเหวี่ยงโดยที่ไม่ได้คิดจะสนใจเลยว่าที่ตรงนี้มันยังมีคนอื่นอยู่ด้วยหรือเปล่า ทำอย่างกับว่าทั้งสองคนนั้นไม่ได้นึกแคร์เลยว่าเธอและณภัทรยืนอยู่ตรงนี้ ราวกับว่าโลกทั้งใบมีเพียงแค่เขาสองคน

"ขอโทษทีค่ะยี่หวาคิดถึงพี่น่านมากไปหน่อย สวัสดีนะคะพี่นะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะตั้งแต่ขายคอนโด แล้วก็ เอ่อ นี่ใครเหรอคะ"

สายตาดูร้าย! กชกรลอบประเมินดูสถานะการณ์จากหญิงสาวที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามมาสักพักแล้ว ผู้หญิงที่หน้าตาสะสวย แต่งตัวจัดเต็มแบบขาดๆ เกาะอกยีนต์สีซีดโชว์สะดือกับกระโปรงยีนต์เข้าชุดสีเดียวกันเกือบสั้นเสมอต้นขาที่แอบเหลือบสายตามามองเธอสองสามหนตั้งแต่วินาทีแรกที่เหยียบย่างเข้ามา

"สวัสดียี่หวา นี่กั้งเพื่อนสนิทพี่เอง แล้วก็ตอนนี้พ่วงตำแหน่งพี่เลี้ยงกิตติมศักดิ์ของลูกสาวพี่ด้วย"

"อ๋อเหรอคะ เพื่อนสนิทพี่นะงั้นก็แสดงว่าอายุมากกว่ายี่หวาสินะคะ พี่เขาดูหน้าเด็กมากเลย ตอนแรกยี่หวาก็คิดว่ารุ่นเดียวกัน สวัสดีค่ะพี่กั้ง ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ยี่หวาเป็นแฟนพี่น่านค่ะ"

ฮึ ที่แท้ก็เป็นผู้ชายทอแล..แล้วไหนตอนนั้นยังจะมีหน้ามาบอกเธอว่าตัวเองสถานะโสดและไม่มีแฟน ทีตอนนี้ถูกผู้หญิงคนนี้ประกาศสถานะว่าเป็นแฟนกันปาวๆล่ะทำไมถึงไม่กล้าแย้ง 

"ค่ะ สวัสดี"

กชกรยกมือรับไหว้หญิงสาวตรงหน้าด้วยความแปลกใจเล็กน้อยเมื่อได้รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นอายุน้อยกว่า ตอนแรกที่เจอในห้องน้ำร้านอาหารญี่ปุ่นครั้งนั้น เธอเองก็คิดเหมือนกันว่าผู้หญิงคนนี้จะรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอ หรือไม่ก็อายุมากกว่าเสียอีก ที่ไหนได้..ที่แท้ฝ่ายชายก็ชอบกินเด็ก

"ลูกแกล่ะนะ"

"ขนมพึ่งหลับครับ สงสัยว่าจะเพลียจากการนั่งรถวันนี้ผมพากลับไปเยี่ยมคุณแม่มา งั้นเข้าบ้านกันเถอะครับ วันนี้มีสปาเกตตี้โบโลเนส เดี๋ยวจะเย็นหมด"

ณภัทรเอ่ยชวนทุกคนให้เดินตามเข้าบ้าน ก่อนจะเดินนำพาทุกคนเดินไปนั่งลงยังโต๊ะอาหารที่จัดเตรียมเอาไว้เสร็จแล้ว โดยณภัทรเป็นคนจัดการรินไวน์และเสิร์ฟสปาเกตตี้เอง ส่วนกชกร ณภัทรบอกว่าให้เธอนั่งอยู่เฉยๆ แล้วปล่อยให้เขาเป็นคนบริการทุกคนเอง

โต๊ะอาหารพร้อมเก้าอี้สี่ตัวเป็นแบบที่นั่งฝั่งละสองหันหน้าเข้าหากัน โดยเธอนั่งข้างณภัทร ส่วนเขาก็นั่งข้างหวานใจ บรรยากาศในการทานอาหารมันก็คงจะไม่ค่อยรู้สึกอึดอัดเท่าไหร่ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าคนที่นั่งตรงกันข้ามกับเธอนั้นเอาแต่จ้องมองมา

"อร่อยไหมครับ วันนี้กั้งอุตส่าห์เข้าครัวรอเลย จะบอกว่าตั้งแต่โตมา ผมไม่เคยกินโบโลเนสที่ไหนอร่อยเท่าฝีมือกั้งทำมาก่อนเลย"

ณภัทรหันไปถามพี่ชายและสาวสวยที่นั่งอยู่ตรงหน้าตัวเอง หากแต่ฝ่ายหญิงกลับยิ้มให้และไม่ได้ตอบ เมื่อได้ยินคำตอบของผู้ที่เป็นพี่ชายของเขา

"อร่อย พอได้กินแล้วก็อยากจะกินอีก..บ่อยๆ"

ทั้งที่พยายามทำเป็นไม่สนใจ แต่คำพูดเหล่านั้นก็กลับทำให้กชกรรู้สึกหายใจติดๆขัดๆขึ้นมาได้เมื่อมองขึ้นไปสบกับดวงตาคม ราวกับสายตาที่เขามองมามันกำลังบ่งบอกเธอว่าเขาไม่ได้กำลังหมายถึงอาหาร ยิ่งที่บริเวณปลายเท้าตอนนี้สัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่คลืบคลานมาจนเธอต้องเขยิบเท้าหนีก็ยิ่งมั่นใจ

การกระทำของเขามันบ้ามาก นี่เขาเป็นผู้ชายประเภทไหนกัน ขนาดว่าแฟนตัวเองนั่งอยู่ข้างๆแท้ๆ เขาก็ยังจะกล้าทำอะไรเลวๆแบบนี้อีก น่าสงสารผู้หญิงคนนี้จังที่ต้องมาเจอผู้ชายแบบนี้ 

ได้สิ อยากลองดีกับเธอนักก็จะต้องเจอแบบนี้ เขาคงจะรู้จักเธอน้อยไปสินะ เธอไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่จะยอมปิดปากอยู่เงียบๆหรอก คงจะต้องขอทำตัวเป็นผู้กำหนดบทลงโทษให้กับผู้ร้ายใจทรามคนนี้ดูเสียหน่อย โดยการกระทืบส้นเท้าลงไปหนักๆที่บนนิ้วเท้าที่ยังคงยื่นมาอย่างจัง เขาเองก็คงคิดไม่ถึงว่าเธอจะทำอะไรแบบนี้ ทำเอานิ้วมือเรียวใหญ่ที่พึ่งจะจับส้อมเอาไว้หลังจากการตักสปาเกตตี้ขึ้นมาถึงกับหลุดจากมือและตกลงไปในจานเสียงดัง

เคล้ง!

"โอ๊ย!"

อยู่ๆสายตารอบข้างทั้งทุกคู่ต่างก็ต้องมองมาที่ณวัฒน์เพียงผู้เดียวเมื่อเขาร้องออกมาเสียงดังอย่างแทบไม่มีสาเหตุ ซึ่งนั่นสร้างทั้งความตกใจและความสงสัยจากทุกคนในสภาวะอามณ์ที่ต่างกัน จะมีก็เพียงแค่คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเขาเท่านั้นที่แอบผุดยิ้มมุมปากขึ้นมา แต่พอเงยหน้าขึ้นไปเห็นสายตาของคนที่มองมาก็เลยได้แต่หน้าแหยเจื่อนๆ

"พี่น่านคะ/พี่ครับ โอเคดีหรือเปล่า"

"นั่นสิคะ อยู่ๆก็ร้องโอดโอยขึ้นมา พี่น่านเป็นอะไรบอกยี่หวาสิคะเร็ว" ยลรดาทั้งเขย่าแขน ทั้งดึงและจับใบหน้าทั้งสองข้างของเขาให้หันกลับไปมาเพื่อพยายามหาสาเหตุของอาการเจ็บปวดแต่ก็ไม่เจอ

ทั้งโต๊ะต่างก็หันมองเขาเป็นตาเดียว ณวัฒน์เองก็เงยหน้าขึ้นมามองคนที่พึ่งจะประทุษร้ายตัวเองตาเขียวปัด เพราะว่ามันเจ็บมาก นิ้วเท้าของเขาคงจะต้องมีปูดมีบวมกันบ้างแน่ๆ ก็แม่คุณเล่นกระทืบลงมาเสียแรงขนาดนี้ คอยดูเถอะเขาจะต้องหาโอกาสเอาคืนเธอให้จงได้

"ขอโทษที พี่ทำส้อมหลุดมือ"

สายตาคาดโทษที่ถูกส่งมาไม่สามารถทำให้กชกรรู้สึกกลัวขึ้นมาได้หรอก ยิ่งเรื่องนี้เธอไม่ผิด มันก็สาสมแล้วสำหรับเขาคนที่กล้ามาทำรุ่มร่ามใส่เธอ ทั้งที่ตัวเองเป็นคนหาเรื่องเธอก่อนแท้ๆ ยังจะกล้ามาทำท่าราวกับเธอเป็นคนผิดอีก แต่กระนั้นก็ยอมที่จะยกมือขึ้นไหว้แล้วเอ่ยบางสิ่งบางอย่างออกไป

"ขอโทษค่ะ คือพอดีว่ากั้งไม่ทันระวังก็เลยเผลอหยียบเท้าคุณน่านไป" 

"ฮึ! จะยังมาคงมาคุณอะไร ก็บอกไปแล้วไงว่าให้เรียกพี่ เราคนกันเองแท้ๆ เรียกพี่ว่า 'พี่น่าน'  สิครับ น้องกั้ง" 

เขากำลังอยากเอาคืนเธอด้วยการบังคับให้เธอเรียกเขาว่าพี่ต่อหน้าคนอื่นแน่ๆ มองดูสายตาของเขาก็รู้ว่านี่คือการเอาคืนที่เธอแกล้งเหยียบเท้าเขา

"นั่นสิกั้ง กั้งเรียกพี่น่านว่าพี่น่านเหมือนเราเถอะ อย่าเรียกคุณเลย มันดูห่างไกลกันยังไงก็ไม่รู้ เราอยากให้กั้งรู้สึกว่าพี่น่านก็เป็นพี่ชายกั้งเหมือนกัน เวลาอยู่ที่นี่กั้งจะได้รู้สึกปลอดภัยแล้วก็สบายใจ จริงไหมครับ"

ณภัทรพูดจบก็หันไปถามความคิดเห็นจากผู้ที่เป็นพี่ชาย แต่รายนั้นกลับรวบช้อนส้อมที่ถืออยู่และวางมันลงอย่างเงียบๆ 

"งั้นแกก็คงต้องถามน้องกั้งดูแล้วล่ะ ว่าเขาอยากจะที่จะรู้สึกว่าฉันเป็น..พี่ชายของเขาหรือเปล่า หรือว่าอยากจะรู้สึกว่าฉันเป็น.."

ช่วงจังหวะที่เขาเว้นวรรคคำพูดไป กชกรก็เกิดอาการใจหายใจคว่ำขึ้นมาแปลกๆ นี่เขากำลังพูดบ้าอะไรออกไป แค่นี้ยังทำให้แฟนตัวเองระแวงไม่พอหรือไง 

"เป็นอะไรเหรอคะ"

คราวนี้เป็นยลรดาที่รีบชิงถาม สายตาหวาดระแวงเริ่มถูกส่งมาที่เธอบ่อยขึ้นตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว นี่ยังจะมาทำให้แฟนตัวเองระแวงเพิ่มมากขึ้นไปอีก นึกแล้วก็อยากจะเหยียบแรงๆอีกสักทีสองที