“Tatlong araw, Abby. Tatlong maikling araw,” habang hindi binibigyan pansin ang malamig na mga babala, galit niyang ipinilit.“Puwede ko siya pakasalan sa parehong araw na nakilala ko siya. Karespe-respeto siyang tao. Hindi ko kailangan maghintay ng walong taon para patunayan ito,” ang ngiti ay halos maging mapanglait na ngiti.“Anuman ang gawin ko sa buhay ko ay walang ka ng pakielam, Mr. President. Bakit hindi ka magfocus sa fiancee mo at pagdadalantao niya?” dagdag niya.“Abby, nagkakamali ka,” sinubukan niya na kumbinsihin siya.”“Ang pagkakamali ko lang ay maniwala sa iyo ng walong taon,” tumaas ang kilay niya, nilalait siya.“Abigail Marie.”Bago pa makasagot si Justin sa kanya, magalang sila na inabala ni Lam. Ang inis kanina ni Abby ay naglaho sa oras na marinig niya ang boses ni Lam.“Magandang araw, President Del Castillo,” magalang niyang bati. Pero hindi siya tinignan ni Justin. Sa halip, ang matindi niyang titig ay napunta sa matamis na ngiti ni Abby.“Kumusta ang
“Pambihira naman, Abigail Marie?” hindi makapaniwalang reklamo ni Lam habang hawak ang masabon niyang hinaharap sa harap ni Abby na pumasok bigla sa banyo.“Hindi nakalock ang pinto. Ang akala ko kailangan mo ng tulong,” umarte siyang inosente at ngumiti bago tumingin pababa.“So kailangan ko ilock ang pinto ko lagi?” natwa si Lam habang pinapanood siyang nakatingin sa kanya.“Well, mas mabuti na hayaan mo itong bukas. Kasal na tayo, Lam. Pangkaraniwan lang na makita ang isa’t isang hubo’t hubad,” kaswal siyang nagkibit balikat habang hangang tinitignan ang katawan niya.Ngunit, hindi sila pareho ng pananaw. Sinubukan niya ipakita na naiinis siya, pero malinaw na umiwas siyang tumingin sa kanya.“Puwede mo ba alisin ang kamay mo, pakiusap? Hindi ko ito makita ng maayos,” walang hiya pa siya na humiling, tinitigan na lang siya ni Lam ng hindi natutuwa.“Nakita mo na ito lahat, nakalimutan mo na? Bakit mo pa ito itinatago mula sa akin?” hindi siya makapaniwala sa Abby sa kanya, tum
”Argh…”Umungol si Lam ng mahina habang ang mga kamay ni Abby ay mahinhin na hinawakan ang galit niyang halimaw. Hindi niya napansin na hindi na siya nakahawak sa mukha niya. Hindi niya alam na siya na ngayon ang humahalik sa mga labi ni Abby.“Argh… Shit,” ang mga ungol niya ay natabunan ng halikan nila habang nililibot ni Abby ang hubad niyang katawan ng sabik.“Abigail Marie…” hirap siyang huminga, sinubukan niyang labanan ang sarap na nararamdaman niya. Hindi siya dapat matukso.Pero tulad niya, wala na si Abby sa sarili dahil sa sarap ng paghawak at paghalik niya. Ang mga kamay niya ay abala sa paglalaro sa matigas niyang batuta na matagal na niyang ninanais.“Tama na, pakiusap…” hinawakan ni Lam ang kamay ni Abby para patigilin siya, at noong tumigil siya, nakaramdam siya ng kakaibang sakit sa tiyan niya.“Shit…” gusto pa niya ni Lam at nagdurusa ang katawan niya sa torture. Ang makita lang ang kamay ni Abby sa maugat niyang batuta ay nakakabaliw na sa kanya. Lalo na ng mag
Sa gabing iyon, nasira ni Lam ang kasunduan nila kung saan istrikto siya kay Abigail.Ang nagsimula sa banyo ay nagpatuloy sa kama.Kontra sa madalas niyang sinasabi na ikakama siya, siniguro niya ngayong gabi na markado ang kabuuan niya. Walang parte niya ang hindi nahalikan ng mga labi niya.“Lam…” hirap huminga si Abby, pero sinubukan niyang sabayan ang pagnanasa ni Lam. Inaatake niya ang loob niya habang binabayo siya ng malakas habang basa siya.Hindi siya makapaniwala sa nakukuha niya sa kanya. Ang katawan niya ay nag-iinit noong umabot siya sa rurok ng sarap ng maraming beses. Oo, nakarating na siya sa langit ng tatlong beses.Ang una ay noong kinain siya ni Lam sa banyo habang nakatayo siya at nakadikit sa pader.Ang pangalawa ay noong pinatuwad siya sa pader. Ang pagpasok niya mula sa likod ang pinakamasakit at pinakamasarap na karanasang pinagdaanan niya. Halos nakatingkayad na siya magdikit lang ang katawan nila.Kumpara sa laki niya, maliit lang siya. Walang effort n
“Akin ka, munting birhen ko,” dagdag niya habang nakangiti.Ang mga salitang sinambit niya ay narinig ni Abby. Matapos itong marinig, nanigas siya.“Hindi ko man maalala ang nangyari kagabi pero hindi ako tanga para hindi malaman na birhen pa ang babaeng naikama ko,” patuloy niya habang tahimik siya.“Ang sikip mo ay hindi lang dahil sa malaki ako. Pero dahil ako ang una mong lalake,” dagdag niya habang patuloy na ipinararanas an sarap sa kanya gamit ang mga kamay niya.“Ahhhn…” wala siyang oras para sumagot pero malaswa siyang umungol sa tuwing nanginginig ang katawan niya dahil nilabasan siya. Bumagsak siya sa mga bisig ni Lam matapos niyang maramdaman ang ikalawa niyang langit.Ang sarap na naramdaman niya ay halos sapat na para tumumba siya, nanlambot siya. Kahit ang pagbunot niya ng kanyang espada at pagbuhat sa kanya mula sa sahig ay malabo na sa kanya.Napagtanto na lang niya ang nangyayari ng maramdaman niya ang lambot ng kama sa likod niya. Maingat siyang inihiga ni Lam
“Ano?” naguluhan siya at makikita ito sa mukha niya.“Gaano ka kasigurado na hihiwalayan kita kapag nagtagumpay ka na sa paghihiganti mo sa dati mong fiance mula sa stepsister mo?” malamig niyang tanong.“Wala akong plano na makipagbalikan kay Justin,” hindi siya makapaniwala ng mapagtanto niya ang ibig niyang sabihin.Sa pagkakataong ito, nakatitig si Lam sa kanya para sukatin ang katotohanan sa mga salita niya.“All this time, ang akala mo ginagamit kita at ang kasal na ito dahil sa paghihiganti? Ang malala pa, para makipagbalikan kay Justin?” hindi siya makapaniwala sa ideya.“Hindi ba’t iyon ang dahilan ng kasunduan natin?” bulong niya.“Ano? Hindi ako makapaniwala na ganito ka katanga, Cartagena,” nainis siya pero nakakailang ang sitwasyon dahil magkadikit ang katawan nila.“Oo, kailangan kita para mailigtas ang pride ko sa gabing iyon sa party. Pero may bagay sa iyo, na hidni ko pa din masukat hanggang ngayon, ang naging dahilan para maging interesado ako,” patuloy niya ha
“Salamat sa mainit na pagtanggap, Madame Mariebel,” si Simone Del Castillo, ang ina ni Justin, ay ngumiti sa eleganteng babae sa lamesa.“Masarap ang pagkain,” dagdag niya.“Salamat, Mrs. Del Castillo,” kaswal na sagot ng matriarch, sagot niya sa pormal na salitang kinamumuhian niya mula kay Simone.“Hanggang sa ngayon, masyado kang pormal, Madame Mariebel. Simone na lang ang itawag mo sa akin,” ang ngiti niya ay hindi pantay pero sinubukan niya na maging mabait sa matanda.“Pinipili ko na panatilihin ang pagiging pormal. Anyway, hindi naman magiging dikit ang mga pamilya natin sa kasal na ito. Si Alice ay hindi konektado sa akin ng dugo. Kaya business associates lang tayo,” Kahit na walang bakas ng panlalait, umasim ang pakiramdam ng iba sa mga salitang sinambit ni Mariebel Fuentebella. Maliban kay Abigail at Lam na nanatiling tahimik ng magsimula ang dinner.May kakaibang katahimikan habang si Karen at Alice ay lihim na nagtitinginan, ipinapahiwatig sa isa’t isang naiinis sila.
Si Abby ay klase ng babae na matutuwa kapag nakatanggap ng mga regalo, pero ang reaskyon ni Alice at Karen ay nagmamalabais.Habang nanonood siya, natutuwa siya sa loob-loob niya sa gulong ginagawa ng mga babae. Pero tulad ng dati, ang ekspresyon niya ay hindi masukat.Ganoon din si Lam. Mukha siyang nanonood ng telebisyon. Pero kahit na wala siyang ekspresyon, hindi masukat ni Abby kung natutuwa siya o hindi.“Hindi lang iyon,” ngumiti si Arnold habang pinapanood ang sabik ng mga babae.“Huwag mo sabihin na mayroon pa, Daddy Arnold!” nasabik si Alice, kabaliktaran ito ng ekspresyon ng lalake sa tabi niya.Si Justin ay hindi naging sabik, sa halip, babad siya sa panonood ng palihim kay Abby na katabi si Lam.“Siyempre, Alice. Para lang sa ina ng mahalaga naming apo,” itinaas ni Arnold ang susi sa mga kamay niya dahilan para lumapad ang ngiti ni Alice at mapangiti lalo si Karen.“Ang lovenest ninyo,” iniabot ni Arnold ang susi kay Alice.“Ikinuha namin kayo ng dalawang units ng
“Wow, nakakatulala. Ang laki ng diamante!” hanggang sinabi ni Karen.“Ilang carats ito?” tanong ni Simone sa staff. Hindi dahil sa nakalimutan niya pero dahil gusto niyang magyabang.“Five carats in VSI1 clarity, Madame.”“Wow, kahanga-hanga. Kaya pala ang mahal nito,” bulong ni Alice, kinuha ang singsing para isuot sa daliri niya.Kumikinang sa mga mata niya ang nag-iisang bato.“Binayaran na ito ng buo ni Justin,” mayabang na anunsiyo ni Simone habang sinusulyapan si Lam.“Isusuot ko na ngayon,” deklara ni Alice ahbang nakataas ang kamay niya sa ere.“Well, may mga cheap sila na diamante para bayaran ng asawa mo, Abigail,” ngumiti si Karen.“Anuman ang mayroon siya, pera pa din ito ng Fuentebella. Si Abigail pa din ang bumibili para sa sarili niya,” tumaas ang kilay ni Simone ng mapanglait habang tumataw ang dalawa.Ineenjoy nila ang panlalait habang sina Abby at Lam ay nananatiling hindi nababagabag.“Dahil may pera kayo ngayon at ako ay wala, ikaw ang magbayad ng mga sing
“Puwede ba natin tignan ang loob?” maingat ang tanong ni Abby kay Lam noong tumigil siya sa labas ng isa sa mga jewelry shops sa mall.Humarap si Lam sa loob ng salamin. Ang shop ay halos walang tao.“Siyempre,” ngumiti siya at humakbang para hatakin si Abby papasok.Maraming iba’t ibang klase ng mga mamahaling alahas ang nakadisplay sa mga istante at kumikinang sila sa liwanag ng ilaw, natuwa ng husto ang itsura ni Abby.“Welcome sa Symphony Diamonds,” bati ng staff habang nakatingin sila sa paligid bagay kung saan magalang silang sumagot.Pinanood ni Lam ang nasasabik na mukha ni Abby habang sinusuri ang mga piraso ng diamond-studded collections. Ang kahinaan ng babae. Diamante.“Anong balak mong bilhin?” tanong niya habang kasama siyang tumitingin sa loob ng mga salamin sa istante.“Puwede ba?” napalingon ang ulo ni Abby sa direksyon ni Lam.“Bakit hindi? Maganda sila,” kibit balikat niya.Ilang sandali na tumitig si Abby sa kanya ng walang sinasabi, mukhang inaalam niya an
“Nakakailang iyon,” buntong hininga niya ng maluwag matapos silang makapasok sa sasakyan.“Bakit ka hindi mapakali? Wala iyon sa kanila, moppet ko,” natutuwa siya sa kakaiba niyang ugali simula ng lumabas sila ng apartment.May bahid ng pink ang mga pisngi niya at alam ni Lam na hindi siya naglalagay ng makeup.Dahil pasado tanghalian na, ang karamihan sa restaurant at café sa paligid ay wala halos tao, nakahinga siya ng maluwag dahil dito. Wala siya sa mood na mapaligiran ng maraming tao.Tahimik silang kumain habang nag-uusap ng kaunti.Ang tunay na hirap ay nagsimula ng makarating sila sa kumpanya.“Welcome back, Chairman Cartagena,” ang bati ni Justin ay may panlalait at ang mga mata niya ay nalipat kay Abby. Pumasok ang magkasintahan ng magkahawak kamay.Tumango lang si Lam sa kanya ng hindi tumitigil at hindi natuwa ang lalake dito.“Puro ka chikinini, Dr. Sandoval. Nakakagulat,” malakas ang boses ni Justin kung saan nairirnig siya ng mga tao sa lobby.“Wala ka ng pakiel
Paano niyang haharapin ang mga kapitbahay niya at si Kara bukas, hindi pa din niya alam.Ang mahalaga sa kanya ngayon ay nakabalik na si Lam.Totoo na si Kara ay hindi makapaniwala matapos ang unang mga ungol na narinig niya mula sa kuwarto. Dapat aalis na siya ng dumating si Lam pero tinatamad siyang bumangon. Pero ng marinig niya ang ungol ni Lam at Abigail na dumadagungdong sa buong apartment, nagmamadali niyang inimpake ang cot niya.“Anong ginagawa mo dito ng gitna ng gabi?” kontrolado ang boses ni Kara habang tinititigan ng masama ang lalakeng gumulat sa kanya ng buksan niya ang pinto.“Iniisip ko na baka mainggit ka sa ginagawa ni Lucas at Abigail kaya pumunta ako,” habang mukhang tanga na nakangiti at arogante, nagpaliwanag siya.“Urgh…” Dahil sa hindi madaming beses na nangyari ito, napayuko sa sakit si Carl dahil sa suntok na tinamo niya mula kay Kara sa kanyang sikmura.“Hindi ka talaga natututo, Carl Petrov,” galit niyang sinabi bago siya itinulak.Habang hawak ang s
Masalimuot ang paghihintay ni Abigail. Ang apat na araw na delay na kanyang inaasahan ay naging mahigit sa isang linggo.Habang patindi ng patindi ang pangungulila niyak ay Lam, may mga gabi na umiiyak siya hanggang sa makatulog. Tulad ngayong gabi, basa pa ang mga mata niya ng siya ay makatulog na.Tulad ng karamihan sa mga gabi, nananaginip siya na nagmamahalan sila ni Lam. Namimiss na niya ito ng sobra at halos nararamdaman niya ang kanyang mga halikan.Namilipit siya sa sarap habang hinayaan niyang halikan siya sa leeg, ineenjoy ang mga kagat niya sa kanyang balat.“Ahhn…” ungol niya ng may pares ng mga lalakeng pumasok sa damit niyang suot. Nililibot nito ang hubad niyang katawan sa loob.Nilalamas siya at hinahawakan. Pagkatapos, bumukas bigla ang kanyang mga mata.“Panaginip lang ba ito?” bulong niya habang kinukumusta ang kanyang sarili.May mabigat na nakadagan sa kanya at may tunay na nakahawak sa dalawa niyang bundok.“Lam…” bulong niya habang maluha-luha.“Nandito
“Siyempre. Akong bahala,” balik na siya sa masayahin niyang mood at kumindat muli sa kanya.“May problema ka ba sa mga mata mo?” hindi makapaniwala si Kara sa kanyang ugali.Nawala ang ngiti ng lalake sa sinabi ni Kara.“Wala ka talagang sense of humor, Stepanov. Chill ka lang kahit kaunti pambihira naman. Mas tumatanda ka lalo kaysa sa kapatid mo,” panlalait niya ng nakatitig ng masama.“Kasi mukha kang tanga, papikit pikit ka pang nalalaman,” titig ng masama ni kara sa lalake habang nasisindak sa ginawa niya.“Ang tawag doon ay kindat,” hindi siya makapaniwala sa pagiging ignorante niya o baka insulto ito. Pero dahil kilala niya si Kara, alam niyang insulto ito.“Wala akong pakielam, hindi ito bagay sa iyo,” umirap siya ng hindi makapaniwala.“Ito talaga,” inabot niya ang likod ng pantalon niya para sa kanyang wallet.“Heto,” Kinuha niya ang kamay ni Kara at naglagay ng itim na card sa palad niya.“Para saan ito?” napapaisip siya ng husto kung bakit ibinigay niya ang kanyang
“Asawa ko lang ang sasamahan ko kumain o kaya samahan kahit saan,” tumanggi si Abby sa kanyang alok.“Hindi niya malalaman,” pilit niya habang nakasingkit ang kanyang mga mata.“Pero alam ko, Mr. Carlos. Ako ang nagseset ng mga rules para sa sarili ko. Hindi kailangan ng asawa ko na ipaalala sa akin ang aming commitment, ihohonor ko ito kahit na anong sitwasyon. Lalo na kapag wala siya,” kaswal na deklara ni Abby.“Lagi mo talaga akong napapahanga, Doctor,” bulong niya ng natatawa.“Hindi ko sinusubukan na pahangain ka, sir,” kontra ni Abby, dahilan para tumawa siya lalo.“Sana alam ng asawa mo ang iyong katapatan, Doctor,” naging seryoso siya.“Sinisiguro ko saiyo, Sir. Alam niya,” sumpa ni Abby, kung saan napatitig si Mr. Carlos ng matagal.Bumuntong hininga siya ng malalim at umayos sa pagkakaupo.“Well, naintindihan ko na ang punto mo at suko na ako. Hanggang sa susunod muli, doktor. Kailangan ko isalba ang pride ko sa ngayon,” hawak niya ang kanyang dibdib at ibinulong ang
May dugo din ako ng pagiging philanthropist, Dr. Sandoval. Makakatulong ako kung kailan mo man kailangan,” patuloy niya.“Anong kapalit, Mr. Carlos?” matapos ang matagal niyang katahimikan, nagsalita si Abby.“Wala, doctor. Tulad ng sinabi ko, gawain ito ng philanthropist,” Tinignan ng sinsero ni Mr. Carlos ang mga mata ni Abby na tila ba mandudukot ng mata.“Anong kailangan mo, Mr. Carlos?” Huwag ka na magpaligoy-ligoy pa. Wala akong oras para dyan,” habang nakapahinga ang likod ni Abby sa high-back chair, nagsalikop ang mga kamay niya sa kanyang harap. Handa siyang makinig sa kahit na anumang kalokohan ng lalake sa harap niya.“Prangka ka talaga,” natawa si Mr. Carlos at nagrelax siya sa kanyang kinauupuan.“Interesado lang talaga ako sa mga mapagkawanggawa na gawain, doktor. At naniniwala ako na may kakayahan ako na tumulong,” sinsero siyang nakatitig at sinambit.“Hindi madaling magpatakbo ng ospital, pareho natin itong alam, doktor. Lalo na sa klase ng gusto mo. Ang gumawa n
“Anong kailangan mo, President Del Castillo?” tanong agad ni Abby sa oras na pumasok siya sa pinto ng opisina ng Chairman.Pinilit ni Abby na manatili sa opisinang ito ng pansamantala kaysa magkaroon ng sarili niya. Ang makasama si Lam ang pangunahing dahilan niya para sa comfort at privacy na higit pa sa mga binibigay nilang ideya.Ngunit, nagulat siya ng may isa pang tao na kasunod. Ang mga mata niya ay napunta sa lalake na nakilala niya sa lobby kahapon. Nagkatinginan sila pero wala siyang napala sa mga mata niyang walang ekspresyon.“Magandag araw din sa iyo, Dr. Abigail,” sagot ng lalake ng may panlalait pero hindi ito binigyan ng pansin ni Abby. Mas nag-aalala siya tungkol sa kasamang lalake ni Justin.Nanatili siyang nakaupo sa likod ng lamesa habang nakatitig sa kanya at si Kara naman ay nakatayo ng ilang dipa mula sa kanya. Ang babae ay walang pahiwatig ng kanyang iniisip. Hindi siya nakatingin sa kung sino habang nakatayo lamang sa kanyang puwesto.Sinulyapan ni Justin s