Itinulak ko si Miguel nang biglang tumunog ang kaniyang phone. Ngumisi siya bago ito tiningnan kung sino ang tumatawag. "Yes, Ma. Kumusta na po si Mich- ano?!" Napalingon ako sa kaniya. Biglang namutla si Miguel at napansin ko ang panginginig ng isa niyang kaniyang habang nakahawak ito sa manobela ng sasakyan. "Pero hindi pa rin sapat ang perang naipon ko para sa operasyon niya. Baka pwedeng operahan si Michelle ngayon kahit kulang ang pera natin, Ma." Mas lalong humigpit ang paghawak niya sa manobela. Bakas sa kaniyang mukha ang pag-aalala. "Kumalma ka muna, Ma. Gagawa ako ng paraan para maoperahan si Michelle mamaya. Sabihin mo kay Dr. Abenson na kumpleto na ang pera natin. Mamaya na lang natin iisipin ang kulang na pera pagkatapos ng operasyon." "Magkano ba ang kakailanganin niyong pera para makumpleto ang pera para sa operasyon ng kapatid mo? Baka makatulong ako." Singit ko kaya lumingon si Miguel sa akin. Hindi siya agad nakasagot. Sa halip na sagutin ang tanong ko ay umiw
Hinintay namin matapos kumain ang Mama ni Miguel. Bigla akong nawala sa mood dahil sa sinabi niya. Mas pinili niyang ihatid ako sa bahay ng mga taong kinamumuhian ko kesa hayaang manatili rito at samahan sila sa operasyon ng kaniyang kapatid. Hindi ko siya pwedeng sisihin dahil ginagawa niya lang ang trabaho niya. Inutosan siya ni Daddy kahapon at sinunod niya lang ito. Nagpaalam muna kami sa Mama na ihahatid niya ako sa bahay ng aking boyfriend na si Alexander. Gusto ko siyang sumbatan at sabihin sa Mama niya na hindi ko boyfriend ang demonyong 'yon at ikwento sa kaniya kung ano ang ginawa ng lalaking 'yon sa akin kanina. Pero hindi ko nagawa dahil ayokong dumagdag ito sa iisipin ng kaniyang ina. Nauuna ko sa paglalakad at nakasunod naman siya sa akin. Tahimik siya hanggang sa nakarating kami kung saan niya ipinarada ang sasakyan. Hindi ko na siya hinintay pa na pagbuksan ako ng pintuan. "Uuwi ka pa ba sa inyo o didiretso na tayo sa kanila?" Tanong niya pagkatapos niyang buhayin a
"What are you talking about, hija? Ang sabi ni Glenda sa amin kanina ay sinagot mo na raw siya." Sabi ni Tita Camille. "Baka nagtatampo ka lang sa anak namin dahil sa nangyari sa inyo kanina. Hindi niya naman intensiyon na gano'n ang mangyayari." Sabat ni Tito Rome. Umiling-iling ako. "Hindi po ako nagtatampo at nagsasabi rin po ako ng totoo. Hindi ko siya sinagot at never ko siyang sasagutin pagkatapos ng ginawa niya sa akin. Pasensiya na po pero hindi ko po matatanggap ang anak niyo." Tumayo ako at kinuha ang aking bag. "Kung hindi niyo po mamasamain, uuwi na po ako sa amin." Tatalikod na sana ako nang bigla akong hilahin ni Alexander. Napahawak ako sa upuan nang muntik na akong mawalan ng balanse. "Bitawan mo nga ako!" Singhal ko sa kaniya at binawi ang aking kamay. "Saan ka pupunta?" Tanong niya at muling kinuha ang aking kamay. "Uuwi na ako sa amin. Ayokong makita ang pagmumukha mo! Nasasaktan ako!" "Alexander!" Tawag ni Tito Rome sa kaniya kaya sabay kaming napalingon sa g
Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi pagkatapos kong makausap si Miguel. Hindi pa rin nawala sa aking isipan kung sino ang babaeng kasama niya roon kagabi. Kung hindi niya ito kapatid o pinsan, baka ito ang girlfriend niya. Bumangon sa pagkakahiga at ini-stretch ang aking katawan. Agad akong pumasok sa banyo upang gawin ang aking daily routine. Habang naliligo ay pinaplano ko naman ang aking mga gagawin ngayong araw. Balak kong pumunta sa hospital para bisitahin ang kapatid ni Miguel. Dadaan muna ako sa simbahan bago bibili ng mga prutas na dadalhin sa hospital. Nagpahatid ako kay Manong Berto sa hospital dahil wala si Miguel ngayon. Pagkatapos kong magsimba ay dumiretso ma ako sa mall para bumili ng mga prutas, pagkain, at damit para kay Michelle. Inabala ko ang aking sarili sa paghahanap ng mga damit na kakasya sa kapatid ni Miguel. Bumili rin ako ng mga gamit na magagamit ni Michelle sa school. Kumain muna ako bago naisipang lumabas ng mall. Paglabas ko ay agad akong pumara ng t
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!)Bumalik lang ako sa aking sarili nang bumukas ulit ang pintuan. May pumasok na babae at tumakbo siya patungo sa amin. "Anong nangyari kay, Tita Marry?" Bakas ang pag-aalala ng babae habang inalalayan si Miguel. Saglit na tumingin ang babae sa akin bago niya tinulongan si Miguel sa paggising kay Tita. Hindi pa rin ito nagigising. Binuhat ni Miguel ang kaniyang ina. Namumutla si Tita. Mas lalo akong kinabahan. "Bantayan mo muna ang kapatid ko, Caroline. Dadalhin ko lang si Mama sa labas para ma-check siya ng mga nurses." Sabi ni Miguel bago mabilis na lumabas ng kuwarto kasama ang babae. Naiwan akong nakatulala at nakatingin pa rin sa pintuan. Napahawak ako sa aking dibdib kasabay nito ang paghabol ng aking hininga. Umupo ako sa silya. Pinagmasdan ko si Michelle. Kinuha ko ang kamay niya at hinawakan ito. "Magpagaling ka. Kailangan ka ng
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!)Namilog ang mga mata naming dalawa ni Amira sa kaniyang ginawa. Agad akong nag-iwas ng tingin nang napansin ko ang paglingon ni Love Rein sa amin. Tumingin ako kay Miguel. Ngumiti lang siya sa ginawa ni Love Rein sa kaniya. Kinilabit ako ni Amira. Agad akong napatingin sa kaniya. "Hindi ba talaga siya girlfriend ng pinsan ko? Bakit naman siya nanghahalik kung hindi niya boyfriend si Miguel?" Nakataas ang kilay ni Amira habang nakatingin at inoobserbahan ang mga kinikilos ni Love Rein. Umayos siya ng tayo nang lingonin siya ni Tita Marry. Kumunot ang noo ni Tita Marry. Palipat-lipat ang paningin niya sa amin. "Tinatarayan ka na naman ba ni Amira, hija?" Tanong ni Tita Marry. Agad akong umiling. "Hindi po. Mabait naman po pala 'tong si Amira." Nakangiting sagot ko at inakbayan si Amira. "Mabait? Kailan naging mabait ang batang 'to? Suwai
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!) "What the hell they're doing? Wala ba silang pera pang-book ng hotel o motel at doon gawin ang bagay na 'yon?" Hindi makapaniwalang sabi ko. "Mahal daw kung magmo-motel sila." Natatawang sabi ni Amira bago niya binuksan ang pintuan para pumasok. Hindi ko rin maiwasang madala sa tawa niya. Mabilis naming tinakpan ang aming mga bibig nang naabutan naming tulog na sina Love Rein at Tita Marry. Magkatabing natulog ang dalawa sa sahig. Napatingin ako sa hinihigaan nila. Manipis na bes sheets lang ang ginamit nila. "Hindi dapat sila sa sahig natulog. Baka lamigin sila." Sabi ko kay Miguel. Inaantok siyang lumingon sa amin. Nakaupo siya sa silya habang binabantayan ang kaniyang kapatid. Ibinalik ni Amira ang susi sa kaniya. Agad naman itong tinanggap ni Miguel at isinilid sa bulsa. Saglit kong tinitigan si Miguel. Hindi pa rin siya nakapagbihi
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!) Padabog akong sumunod kay Miguel pagkatapos niya akong talikuran. Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng sasakyan nang hindi lumilingon sa akin. Pumasok ako sa loob at hindi ko na lang siya pinansin. Bumuntong hininga muna siya bago binuhay ang makina ng sasakyan. "Fasten your seat belt, Ma'am Caroline," Miguel said to me in a cold tone, which startled me. Napalingon ako sa kaniya. Nasa daan ang kaniyang paningin. Agad kong sinunod ang sinabi niya at tumingin na lang sa labas ng bintana. Tahimik ang biyahe. Gabi na at hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Iniisip ko pa rin ang sinabi ni Miguel bago kami umalis. Alam niya na hindi ko sinagot si Alexander at never ko iyong sasagutin. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isipan niya kaya niya nasabi iyon. "Alexander is your boyfriend. Do I need to remind you of that?" Paulit-ulit na naglalaro
Hi, everyone! I just uploaded the epilogue. Balak ko sanang dagdagan ng special chapters, pero baka huwag na lang. Gusto niyo? HAHAHAHA I'm planning to write a novel sa mga anak kasi nila. Kung sisipagin, gagawan ko ng story sina Kalix, Marco, Morgan, at Maximo. So, bali naka-series po siya. What do you think? Kindly comment below your suggestions. Thank you!🥹🤍 To all my readers who read this book until the end, maraming salamat sa pagsubaybay ng kwentong pag-ibig nina Miguel at Caroline. Sana patuloy ninyo pa rin akong susuportahan sa mga susunod ko pang mga libro. Pasensiya na po sa mga typographical at grammatical errors. Love, Deigratiamimi 🤍
Abot langit ang sayang nararamdaman ko nang tumugma ang DNA Test Results naming dalawa ni Kalix. Lahat ng hinanakit ko para sa bata ay biglang naglaho. Mas lalo akong naging pursigidong makuha uli ang loob ni Caroline. I want to win her heart again. Itatama ko ang lahat ngayong alam kong may anak pala kami. Worth it lahat ng mga pagtitiis ko. Kaya siguro ako baliw na baliw sa kaniya dahil may koneksiyon pa rin kami sa isa't isa. At 'yon ay ang anak namin. Pinagmasdan ko si Caroline na nakikipagkulitan sa anak namin. Hindi ko mapigilang matawa sa tuwing naaalala ko kung paano ako nag-propose sa kaniya. Sa tindi ng selos ko ay hindi ko mapigilang mag-propose sa kaniya kahit nasa ganoong sitwasyon kami. Gusto kong patunayan sa buong mundo na pagmamay-ari ko lang siya. Wala akong pakialam kung obsess ako sa kaniya. "Dahan-dahan baka mabinat ka," saad ko pagpasok niya sa loob ng kotse. She's six months pregnant. I made sure she would get pregnant right after our wedding. I never expecte
She's happy with someone else now. Hindi ko kayang sirain ang pamilya niya. Nakita ko lang siyang masaya kasama ang ibang tao, bigla akong natakot. Umatras lahat ng katapangan kong bawiin siya. Pakiramdam ko, kapag binawi ko siya uli, sisirain ko lang ang binuo niyang pamilya. "Babalik na ako sa Pilipinas. Bantayan niyo siya ng maigi. Masaya na ako kapag alam kong nasa mabuti siyang kalagayan," mapait kong saad kay Seb bago siya tinalikuran. Years had passed. Hindi ko pa rin siya nakakalimutan kahit ilang babae naang naka-date ko. Araw-araw ko pa rin tinatanong sa mga tauhan ko ang tungkol sa buhay niya. I'm madly in love with her. I helped her family regain the popularity and increase their sales. Nag-invest ako sa kompanya nila ayon sa plano. Napag-alaman ko kasi na pagmamay-ari pala ng ina niya ang Brooks Industries. Nakasulat ito sa last will ng yumaong ama ni Tita Roxanne. Pero binago nila ang pangalan ng kompanya. Abala ako sa pagbabasa ng mga reports nang bigla na lang puma
Simula nang nakita ko ang sekretong kwarto na 'yon sa CR nila. Halos araw-araw ko ng binibisita si Cecile. Mas lalo ko pang ginalingan ang pagpapanggap na interesado ako sa kaniya para hindi niya mahalata na iba pala ang pakay ko. "Seb, I need your help," diretsong sabi ko nang sagotin niya ang tawag ko. "Mamayang gabi. Sabayan mo akong pumunta sa bahay nila Cecile. Gusto kong tingnan ang laman ng sekretong kwarto na 'yon. Baka nandoon si Caroline. Ikaw na ang bahala kung papaano mo patutulogin ang mga tauhan nila." Desidido na akong makita at mapasok ang kwarto na 'yon. Pakiramdam ko nandoon si Caroline. Baka itinago nila sa loob. Pagsapit ng gabi, dumiretso na ako sa bahay nila Cecile. Doon na ako naghaponan. Habang abala siya sa kinakain niya, palihim ko namang inilagay ang gamot pangpatulog sa juice niya. "How's the food?" tanong niya at inilagay sa mesa ang cellphone niya. Ininom niya ang juice niya. "Delicious," tipid kong sagot at hinawakan ang kamay niya. Hinaplus-haplos
Miguel's POV I am holding her hands habang naglalakad kami patungo sa puntod ni Mama. It's been five years since she passed away, pero parang kahapon lang nangyari ang lahat. Mula nang nawala siya, halos araw-araw ko siyang binibisita. "Bakit hindi mo sinabi sa akin ns matagal na pa lang patay si Tita Mary?" tanong ni Caroline pagkatapos niyang ayosin ang mga bulaklak. Humiga naman sa damohan si Kalix. "You never ask," tipid kong sagot. Napabuntong-hininga si Caroline at umupo sa tabi ko. "Can you tell me what happened?" Saglit akong napatitig sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko at pinaglaruan ito. "It was a long story, Caroline. But to make the story short, before she died she kept looking for you because she want to give you the last will of your grandfather. Ang buong akala kasi ni Mama, matagal na ring patay si Tita Roxanne. Sa kaniya kasi iniwan ang last will bago siya kinidnap ng sarili niyang kapatid. When I woke up, wala na si Mama. So, I promised her to find you no m
I glanced inside his room impatiently when I realized he had no plan of letting me in after we escorted Kalix to Don Ernesto's room."Aren't you going to let me in?" He looked pained as he opened the door wider. I glared at him, slightly offended that it seemed to pain him to let me in. I entered his room and sat on the bed. I furrowed my brow when I caught him staring at me."Why does it seem like you're forcing yourself to let me in here?" I couldn't hide my disappointment. I crossed my arms and walked towards him. Mas lalong kumunot ang noo niya habang palapit ako. The way he looked at me, even in his dimmed lights, made me realize that he was desiring something so much. He is fighting it so hard. He swallowed and open his mouth to speak but he didn't continue. "Miguel?" I probed. I saw how his eyes tore off from my body painfully. I smirked and started walking towards him. Pakiramdam ko gusto niyang umatras, pero nang nakita ang pagngiti ko, alam niyang gagamitin ko ang pag-at
"Isasama ko si Kalix sa opisina. Doon na rin kami kakain ng breakfast," sabi ni Miguel pagkatapos niyang ayosin ang necktie niya. Sinilip ko si Kalix sa kaniyang likuran. Nakapagbihis na rin ito. "Kalix, stay here. Your Dad won't be able to work properly if you go with him.""Mommy, I'll go with Dad," Kalix rolled her eyes. "No. Hindi ka pwedeng sumama sa kaniya," pag-uulit ko at inilagay sa ibabaw ng mesa ang gatas. "Drink your milk." "Drink your milk first, Kalix, so we can go," saad ni Miguel pagkatapos niyang ubosin ang kape niya. "Yes, Dad," tugon ni Kalix. Umupo siya sa harapan ko pero nasa kay Miguel pa rin ang paningin niya. "Miguel, baka makaabala si Kalix sa 'yo -" "Never siyang nakakaabala sa akin, Caroline. Gusto niya rin namang sumama," malamig niyang saad. Ngumiti na lang ako ng pilit at nilingon ang anak namin. "Huwag kang malikot doon. Pupuntahan kita roon mamaya para sabay na tayong mag-lunch." "Sa labas kami kakain ni Kalix. Huwag kang mag-aksaya ng oras para
Huminga ako ng malalim pagkatapos kong ligpitin ang mga gamit ko. Pasado alas sais na ng gabi pero hindi pa rin tumatawag si Miguel sa akin. Umuwi na rin ang ibang mga empleyado. Kinuha ko ang cellphone ko at dinial ang numero niya. Ring lang ito nang ring. Nag-text na lang ako sa kaniya na magta-taxi na lang ako pauwi sa condo ko. Hindi ako pwedeng gabihin sa pag-uwi dahil naghihintay ang anak namin sa bahay. Hindi kakain ng haponan si Kalix ng wala ako o hindi niya kami kasama. Papasok na ako sa loob ng elevator nang pag-vibrate ang cellphone ko. Agad kong sinagot ang tawag nang nakita ang pangalan ni Ate Norma. "Mommy, where are you?" tanong agad ni Kalix sa akin. "I'm on my way home, Kal," I replied and pressed the ground floor button."Make it quick, Mom. I'm hungry," Kalix said."Yes, Kalix. If you can't wait any longer, go ahead and eat first. You might get a stomach ache again. I'll end the call now. I love you," I said. Napatingin ako sa labas nang napansing marami pang t
Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Miguel matapos kong basahin ang liham ni Daddy para sa akin. Paulit-ulit siyang humihingi ng kapatawaran sa akin. Para akong nawalan ng tinik sa puso nang mabasa ko sa liham niya ang salitang mahal niya ako. Gusto niya lang ako bigyan ng magandang kinabukasan pero sa maling paraan niya ito nagawa. Hindi niya inisip kung ano ang mararamdaman ko. Nagsisisi siya dahil mas binigyan niya ng atensiyon si Cecile. Hindi ko rin siya masisisi dahil pareho naming hindi alam ang totoo na anak pala sa labas si Cecile. Bumuhos lalo ang mga luha ko nang naramdaman ang mahigpit na yakap ni Miguel habang hinahaplos niya ang likod ko. "At last, nakita ka niya bago siya namatay, Caroline," bulong ni Miguel at hinalikan ang buhok ko. "Baka ikaw lang ang hinihintay niya. Sa ngayon, makakapagpahinga na siya ng maayos. Hindi na siya masasaktan pa at magtitiis sa sakit niya. He died peacefully because you forgave him." "Ang hirap tanggapin. Hindi ko aakalain na 'yon n