Katatapos ko lang mag-impake ng mga gamit namin. Hindi na ako makapaghintay na umalis ng Pilipinas kasama sina Kalix at Lena. Dalawang araw na ang nakalipas mula nang nalaman ni Miguel ang totoo. Kinaladkad ko pa talaga siya palabas ng condo ko para lang umalis. Ngayon ang press conference nila at ngayon din ang flight namin pabalik ng Portugal. Hindi ko alam kung para saan ang press conference. Hindi rin kasi ako nagbabasa ng mga balita. Nangako siya sa akin na papatunayan niya talaga na hindi siya kalaban. Hindi ko alam kung maniniwala pa ba ako sa kaniya. She's dating my cousin and everyone knows it. At hindi pa rin naglalabas ng statement si Cecile tungkol sa pinapakalat kong scandal videos nila. Wala rin akong balak burahin 'yon. Gusto kong maranasan rin nila ang pagpapahiyang ginawala nila sa akin noon nang pinagkalat nila na may relasyon kaming dalawa ni Miguel. Worst, bodyguard ko pa siya noon. "Nandito ba lahat ng mga gamit na dadalhin natin?" tanong ko kay Lena nang pumaso
Nagkakagulo na sa loob ng hotel. Hindi na namin makita ng maayos ang live stream. May ibang videos pa na pinlay sa malaking screen. Naagaw ni Daddy ang atensiyon ko nang itutok sa kaniya ang camera. Nakahawak siya dibdib niya na para bang nahihirapan na naman siya sa paghinga. Bumilis ang pagtibok ng puso ko. Kinakabahan ako sa posibleng mangyari kay Daddy kapag hindi siya madadala agad sa hospital. May nakita akong mga pulis na pumasok. May dala itong warrant of arrest. Ang ibang mga pulis ay lumapit kay Daddy at inalalayan itong makatayo saka pinainom ng tubig. Hindi na namin makita ang sumunod na nangyari dahil natatabonan na ng ibang mga media at reporters ang lugar. May parte sa akin na natutuwa dahil hinuli sila ng mga pulis. Nalaman ng lahat ang ilang mga ginagawa nilang mali. May parte rin sa akin na naawa para sa kanila. Lalong-lalo na kay Daddy. May sakit siya sa puso. Baka hindi niya kayanin ang pangbabatikos ng mga tao. Nang nagising si Kalix, pumunta muna kami sa isang
Hindi kami tumuloy papuntang Portugal. Mas inuna ko ang kalagayan ni Lena. She died upon arrival. Maraming dugo ang nawala sa kaniya. Namamaga na ang mga mata ko sa kaiiyak. Mahigit dalawang oras na akong nakatunganga habang pinagmamasdan ang malamig na bangkay ni Lena. Sinisisi ko ang sarili ko sa biglaang pagkamatay niya. Hindi ko man lang siya maprotektahan. "Ma'am, kami po muna ang magbabantay sa kaniya kung wala pong ibang magbabantay para makapagbihis na po kayo," sabi ng nurse. Pangatlong beses niya na akong kinukulit na magbihis. Hindi ko pa rin sila pinapansin. Para akong naging pepe at bingi pagkatapos ng nangyari. Hindi ko maibuka ang bibig ko. Hinang-hina ang buong katawan ko. Nahihirapan akong kumilos. Sinulyapan ko ang anak ko. Nakatulog siya sa kaiiyak. Ayaw niyang maniwala na wala na si Lena - ang tumatayong Ate niya sa tuwing wala ako. Napatingin ako sa pinto nang bumukas ito. Agad akong nag-iwas ng tingin nang nakita kong pumasok si Miguel kasama si Don Ernesto.
Pinunit ko ang marriage contract sa harap nila mismo. Binawi ko si Kalix sa kaniya. Wala akong pakialam kung nandito ang ama niya. Nagtatagis ang bagang ni Miguel. "This is unfair, Miguel! Bakit marriage contract ang pinirmahan ko? Ang sabi mo pipirma ako sa papel na 'yon para makasiguro kayo na susunod ako sa usapan. Pero bakit -" "Caroline, we have something to tell you -" "Leave. Kung ano man ang sasabihin ninyo, wala akong pakialam." Naglakad ako patungo sa pinto at binuksan ito. "Umalis na kayo. Huwag kayong mag-aalala dahil susunod ako kung ano man ang napag-usapan natin. Pagkatapos ng libing ni Lena, aalis na kami. Just leave us alone. Gusto kong bigyan ng tahimik at mapayapang buhay ang anak ko." Tumayo si Don Ernesto. Agad naman umalalay si Miguel sa kaniya. "Hijo, umuwi muna tayo. Nasa gitna pa ng pagluluksa si Caroline. Baka pwede kayong mag-usap pagkatapos ng libing." Bumuntong hininga si Miguel. "Fine. But I want to talk my son. Hindi ako papayag na ilayo niya sa aki
Pinunasan ko ang labi ko gamit ang kamay ko. Sinubokan kong buksan ang pintuan ngunit naka-lock ito. "Open this damn door!" sigaw ko. "Hindi mo ba talaga ako kakausapin ng maayos? Anak natin ang pag-uusapan dito, Caroline." "Ang sabi mo mag-uusap lang tayo? Bakit ka nanghahalik?" "To shut your mouth." Nahuli ko na naman siyang nakatingin sa akin habang dinidilaan ang labi niya. Mas lalo akong nainis nang nakita ko siyang ngumisi. "What? Bakit ganiyan ka na naman makatingin sa akin? Namimiss mo ang halik ko?" "Bubuksan mo 'tong pintuan o papuputokin ko ang labi mo?" pagbabanta ko. "Paano kung ayoko?" pagmamatigas niya. "Ang hirap-hirap mong pasamohin." "Ang hirap mo makaintindi," pagmamaktol ko. "Ano ba talaga ang kailangan mo sa akin? Ano ang pag-uusapan natin?" "Huwag kayong umalis ng bansa." Ngumisi ako. "Why? Kahit alam mo na ang tungkol sa pagkatao ni Kalix, aalis pa rin kami. Nakapagdesisyon na ako, Miguel. Hindi kami titira rito." "Sasama ako." "Ano?! Sasama ka? Nabab
Para akong naging estatwa ng ilang minuto. Nakabukas ang bibig at nangangatog ang mga tuhod ko. Hindi ko alam kung nananaginip o namamalikmata lang ba ako. Sariwang-sariwa pa sa isipan ko ang sinabi nila na wala na siya at dalawang taon na ang nakakaraan. Nakabalik lang ako sa sarili ko nang naramdaman ko ang pag-vibrate ng cellphone ko. Kinapa ko ito sa bulsa ko at tiningnan kung sino ang tumatawag. Kumunot ang noo ko nang nakita ang pangalan ni Miguel. Paano ako nagkaroon ng number niya? Hindi ko maalala na humingi ang ng number niya. "Dumating na ba ang regalo ko sa 'yo?" diretsong tanong niya nang sagotin ko ang tawag niya. "R-Regalo?" "Yes. Regalo. Dumating na ba si Tita Roxanne?" "Anong ibig mong sabihin?" "I'm on my way patungo sa condo mo." "Miguel -" "Anak..." Napaigtad ako nang bigla niya akong yakapin. "M-Mommy?" Humigpit ang pagyakap niya. Parang pinipiga ang puso ko nang narinig ko ang pag-iyak niya. Hindi ko na rin napigilan ang sarili ko na yakapin siya. Kung
Malapit ng gumabi at nandito pa rin sila sa condo ko. Marami kaming napag-usapan ni Mommy. Naikwento niya sa akin kung paano siya niligtas ni Miguel noon. Akala niya ay tauhan din si Miguel ng kapatid niya kaya tumakbo siya nang nagkita sila sa takot na baka bugbogin. Si Miguel ay nasa kwarto namin ni Kalix, naglalaro silang dalawa. Ayaw ko sana pero si Mommy na mismo ang nagsabi na hayaan ko na lang daw mag-bonding ang mag-ama. "Bakit mo pala inilihim sa kaniya ang totoo?" biglang tanong ni Mommy habang niluluto ko ang paboritong pasta ni Kalix. "I got carried away. Napahawak siya noon dahil sa akin. Naisip ko na sa tuwing kasama niya ako, palagi akong safe pero siya naman ang palagi nasa panganib. Kumplikado rin kasi dahil nalaman ko na dini-date niya ang anak ni Glenda." "He's not dating her. He's using her." Napahinto ako sa ginagawa ko at nilingon si Mommy. "Ano ang ibig niyo pong sabihin?" "Nang nagkaroon ako ng malay at unti-unting bumalik ang lakas ko, naikwento niya sa
Napabalikwas ako ng bangon nang narinig akong kumalampag sa labas. Tumingin ako sa wall clock, pasado alas sais pa ng umaga. Nilingon ko sina Kalix at Mommy na mahimbing pang natutulog. Hinalikan ko ang noo ni Kalix. Maingat kong binuksan ang pintuan para hindi ko madisturbo ang pagtulog nila. "Ate Belen? Ate Norma?" sambit ko nang naglakad ako patungo sa kusina. Napahawak ako sa tiyan ko nang maamoy ko ang mabangong pagkain. "Mukhang maaga yata kayong nagising ngayon kahit weekend - Miguel?" Napahinto ako sa paglalakad nang nakita siyang nagluluto sa kusina. Nakasuot pa ito ng apron at hairnet. "Anong ginagawa mo rito?" "Wala bang good morning kiss diyan?" Nakataas ang isa niyang kilay. "Good morning kiss mo ang mukha mo. Kung isubsob ko kaya ang labi mo riyan sa niluluto mong adobo!" asik ko habang nakahalukipkip ang mga braso ko. "Hindi ka naman mabiro. Ikaw na nga 'tong pinagluto ng paborito mong ulam, ikaw pa itong nagagalit." "Hindi naman kita inutosang ipagluto ako o kami.
Hi, everyone! I just uploaded the epilogue. Balak ko sanang dagdagan ng special chapters, pero baka huwag na lang. Gusto niyo? HAHAHAHA I'm planning to write a novel sa mga anak kasi nila. Kung sisipagin, gagawan ko ng story sina Kalix, Marco, Morgan, at Maximo. So, bali naka-series po siya. What do you think? Kindly comment below your suggestions. Thank you!🥹🤍 To all my readers who read this book until the end, maraming salamat sa pagsubaybay ng kwentong pag-ibig nina Miguel at Caroline. Sana patuloy ninyo pa rin akong susuportahan sa mga susunod ko pang mga libro. Pasensiya na po sa mga typographical at grammatical errors. Love, Deigratiamimi 🤍
Abot langit ang sayang nararamdaman ko nang tumugma ang DNA Test Results naming dalawa ni Kalix. Lahat ng hinanakit ko para sa bata ay biglang naglaho. Mas lalo akong naging pursigidong makuha uli ang loob ni Caroline. I want to win her heart again. Itatama ko ang lahat ngayong alam kong may anak pala kami. Worth it lahat ng mga pagtitiis ko. Kaya siguro ako baliw na baliw sa kaniya dahil may koneksiyon pa rin kami sa isa't isa. At 'yon ay ang anak namin. Pinagmasdan ko si Caroline na nakikipagkulitan sa anak namin. Hindi ko mapigilang matawa sa tuwing naaalala ko kung paano ako nag-propose sa kaniya. Sa tindi ng selos ko ay hindi ko mapigilang mag-propose sa kaniya kahit nasa ganoong sitwasyon kami. Gusto kong patunayan sa buong mundo na pagmamay-ari ko lang siya. Wala akong pakialam kung obsess ako sa kaniya. "Dahan-dahan baka mabinat ka," saad ko pagpasok niya sa loob ng kotse. She's six months pregnant. I made sure she would get pregnant right after our wedding. I never expecte
She's happy with someone else now. Hindi ko kayang sirain ang pamilya niya. Nakita ko lang siyang masaya kasama ang ibang tao, bigla akong natakot. Umatras lahat ng katapangan kong bawiin siya. Pakiramdam ko, kapag binawi ko siya uli, sisirain ko lang ang binuo niyang pamilya. "Babalik na ako sa Pilipinas. Bantayan niyo siya ng maigi. Masaya na ako kapag alam kong nasa mabuti siyang kalagayan," mapait kong saad kay Seb bago siya tinalikuran. Years had passed. Hindi ko pa rin siya nakakalimutan kahit ilang babae naang naka-date ko. Araw-araw ko pa rin tinatanong sa mga tauhan ko ang tungkol sa buhay niya. I'm madly in love with her. I helped her family regain the popularity and increase their sales. Nag-invest ako sa kompanya nila ayon sa plano. Napag-alaman ko kasi na pagmamay-ari pala ng ina niya ang Brooks Industries. Nakasulat ito sa last will ng yumaong ama ni Tita Roxanne. Pero binago nila ang pangalan ng kompanya. Abala ako sa pagbabasa ng mga reports nang bigla na lang puma
Simula nang nakita ko ang sekretong kwarto na 'yon sa CR nila. Halos araw-araw ko ng binibisita si Cecile. Mas lalo ko pang ginalingan ang pagpapanggap na interesado ako sa kaniya para hindi niya mahalata na iba pala ang pakay ko. "Seb, I need your help," diretsong sabi ko nang sagotin niya ang tawag ko. "Mamayang gabi. Sabayan mo akong pumunta sa bahay nila Cecile. Gusto kong tingnan ang laman ng sekretong kwarto na 'yon. Baka nandoon si Caroline. Ikaw na ang bahala kung papaano mo patutulogin ang mga tauhan nila." Desidido na akong makita at mapasok ang kwarto na 'yon. Pakiramdam ko nandoon si Caroline. Baka itinago nila sa loob. Pagsapit ng gabi, dumiretso na ako sa bahay nila Cecile. Doon na ako naghaponan. Habang abala siya sa kinakain niya, palihim ko namang inilagay ang gamot pangpatulog sa juice niya. "How's the food?" tanong niya at inilagay sa mesa ang cellphone niya. Ininom niya ang juice niya. "Delicious," tipid kong sagot at hinawakan ang kamay niya. Hinaplus-haplos
Miguel's POV I am holding her hands habang naglalakad kami patungo sa puntod ni Mama. It's been five years since she passed away, pero parang kahapon lang nangyari ang lahat. Mula nang nawala siya, halos araw-araw ko siyang binibisita. "Bakit hindi mo sinabi sa akin ns matagal na pa lang patay si Tita Mary?" tanong ni Caroline pagkatapos niyang ayosin ang mga bulaklak. Humiga naman sa damohan si Kalix. "You never ask," tipid kong sagot. Napabuntong-hininga si Caroline at umupo sa tabi ko. "Can you tell me what happened?" Saglit akong napatitig sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko at pinaglaruan ito. "It was a long story, Caroline. But to make the story short, before she died she kept looking for you because she want to give you the last will of your grandfather. Ang buong akala kasi ni Mama, matagal na ring patay si Tita Roxanne. Sa kaniya kasi iniwan ang last will bago siya kinidnap ng sarili niyang kapatid. When I woke up, wala na si Mama. So, I promised her to find you no m
I glanced inside his room impatiently when I realized he had no plan of letting me in after we escorted Kalix to Don Ernesto's room."Aren't you going to let me in?" He looked pained as he opened the door wider. I glared at him, slightly offended that it seemed to pain him to let me in. I entered his room and sat on the bed. I furrowed my brow when I caught him staring at me."Why does it seem like you're forcing yourself to let me in here?" I couldn't hide my disappointment. I crossed my arms and walked towards him. Mas lalong kumunot ang noo niya habang palapit ako. The way he looked at me, even in his dimmed lights, made me realize that he was desiring something so much. He is fighting it so hard. He swallowed and open his mouth to speak but he didn't continue. "Miguel?" I probed. I saw how his eyes tore off from my body painfully. I smirked and started walking towards him. Pakiramdam ko gusto niyang umatras, pero nang nakita ang pagngiti ko, alam niyang gagamitin ko ang pag-at
"Isasama ko si Kalix sa opisina. Doon na rin kami kakain ng breakfast," sabi ni Miguel pagkatapos niyang ayosin ang necktie niya. Sinilip ko si Kalix sa kaniyang likuran. Nakapagbihis na rin ito. "Kalix, stay here. Your Dad won't be able to work properly if you go with him.""Mommy, I'll go with Dad," Kalix rolled her eyes. "No. Hindi ka pwedeng sumama sa kaniya," pag-uulit ko at inilagay sa ibabaw ng mesa ang gatas. "Drink your milk." "Drink your milk first, Kalix, so we can go," saad ni Miguel pagkatapos niyang ubosin ang kape niya. "Yes, Dad," tugon ni Kalix. Umupo siya sa harapan ko pero nasa kay Miguel pa rin ang paningin niya. "Miguel, baka makaabala si Kalix sa 'yo -" "Never siyang nakakaabala sa akin, Caroline. Gusto niya rin namang sumama," malamig niyang saad. Ngumiti na lang ako ng pilit at nilingon ang anak namin. "Huwag kang malikot doon. Pupuntahan kita roon mamaya para sabay na tayong mag-lunch." "Sa labas kami kakain ni Kalix. Huwag kang mag-aksaya ng oras para
Huminga ako ng malalim pagkatapos kong ligpitin ang mga gamit ko. Pasado alas sais na ng gabi pero hindi pa rin tumatawag si Miguel sa akin. Umuwi na rin ang ibang mga empleyado. Kinuha ko ang cellphone ko at dinial ang numero niya. Ring lang ito nang ring. Nag-text na lang ako sa kaniya na magta-taxi na lang ako pauwi sa condo ko. Hindi ako pwedeng gabihin sa pag-uwi dahil naghihintay ang anak namin sa bahay. Hindi kakain ng haponan si Kalix ng wala ako o hindi niya kami kasama. Papasok na ako sa loob ng elevator nang pag-vibrate ang cellphone ko. Agad kong sinagot ang tawag nang nakita ang pangalan ni Ate Norma. "Mommy, where are you?" tanong agad ni Kalix sa akin. "I'm on my way home, Kal," I replied and pressed the ground floor button."Make it quick, Mom. I'm hungry," Kalix said."Yes, Kalix. If you can't wait any longer, go ahead and eat first. You might get a stomach ache again. I'll end the call now. I love you," I said. Napatingin ako sa labas nang napansing marami pang t
Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Miguel matapos kong basahin ang liham ni Daddy para sa akin. Paulit-ulit siyang humihingi ng kapatawaran sa akin. Para akong nawalan ng tinik sa puso nang mabasa ko sa liham niya ang salitang mahal niya ako. Gusto niya lang ako bigyan ng magandang kinabukasan pero sa maling paraan niya ito nagawa. Hindi niya inisip kung ano ang mararamdaman ko. Nagsisisi siya dahil mas binigyan niya ng atensiyon si Cecile. Hindi ko rin siya masisisi dahil pareho naming hindi alam ang totoo na anak pala sa labas si Cecile. Bumuhos lalo ang mga luha ko nang naramdaman ang mahigpit na yakap ni Miguel habang hinahaplos niya ang likod ko. "At last, nakita ka niya bago siya namatay, Caroline," bulong ni Miguel at hinalikan ang buhok ko. "Baka ikaw lang ang hinihintay niya. Sa ngayon, makakapagpahinga na siya ng maayos. Hindi na siya masasaktan pa at magtitiis sa sakit niya. He died peacefully because you forgave him." "Ang hirap tanggapin. Hindi ko aakalain na 'yon n