Kabanata 1

“She looks horrible,” rinig kong bulong ng babae sa kaniyang nobyo, samantalang nagbingi-bingihan na lang ako habang inilalapag sa ibabaw ng mesa nila ang drinks at cakes na in-order nila. 

Ano pa nga bang aasahan? Talaga namang bulgaran na kung manghusga ngayon ang mga tao. 

“Enjoy your food po,” nakangiti kong sabi’t agad nang bumalik sa counter. 

Nasanay na rin ako sa mga ganoong tao at saka wala rin namang mangyayari kapag pinatulan ko sila. Lalo na at customer sila, empleyado lang ako, baka masisante pa kapag nagkataon. 

Ayaw ko na ring ma-stress, dadami lang ang mga tigyawat ko. Pangit na nga ako, sasakupin pa ng mga pimples ang mukha ko. 

But I still love and accept myself, ‘no. Sa totoo lang naman tayo. 

“Allanna, ikaw muna mag-kaha. Kanina ka pa nagsi-serve, palit muna tayo,” aniya ni Heremia, ang pamangkin ng boss namin. 

Actually, all-around naman kami sa coffee shop lalo na at dadalawa lang kada morning shift, sa gabi naman ay tatlo na sila. Full time kasi si Heremia, ako naman ay part time lang. Limang oras lang mula alas-syete hanggang alas-dose. 

Since nasa loob ng Ayala Malls Market Market itong Hapie Coffee ay talagang matao, lalo na ngayong umaga. Mabuti na nga lang ay nasanay na rin ako sa ganito at nawala na ang pagkataranta ko. 

“Ano, Allanna? Palit na tayo?”

“Ayos pa naman ako, Heremia. At saka wala sa bokabularyo ko ang pagod na ‘yan.” Pero halos mapangiwi ako nang tumulo ang pawis sa noo ko na tila ba ipinapahiwatig nito na puros kasinungalingan lamang ang sinasabi ko. 

Napailing na lamang si Heremia at napahagikgik. “O, siya. I-serve mo na ‘to.” 

“Alright, here we go again! Serving the bestseller cappuccino,” natatawang sabi ko. “Sa sobrang sarap ng cappuccino natin, nakakalimutan na nila ‘yong ibang drinks.” 

“I-upsell mo kasi ‘yong iba.” 

Napakamot ako sa aking noo. “Nakikita pa lang nila ako sa labas, ay lumiliko na sila papuntang Starbucks.”

“Sira, grabeh ka talaga sa sarili mo. Sige na, i-serve mo na ‘yan.”

Heremia has been a good friend ever since I got here. Kung wala siya ay baka matagal na akong nag-resign dito dahil ang ilan sa mga ka-trabaho namin ay ayaw sa'kin at madalas akong asarin dahil medyo chubby nga ako't maraming tigyawat. Sadyang in-encourage lang ako ni Heremia na to be confident, and always be myself no matter what happens. 

“Order for Ms. Shaira!” tawag ko’t agad ko namang nakitang nagtaas ng kamay ang isang babaeng blonde kaya agad ko siyang nilapitan at inilapag ang isang baso ng clod-brew cappuccino at isang slice ng strawberry shortcake sa ibabaw ng mesa. 

“Enjoy po.” 

Inismiran lamang ako nito’t nagpatuloy na sa kung anu-anong kinakalikot niya sa kaniyang phone. Nagkibit-balikat na lamang ako’t h******n ang tray at saka nilapitan ang isang table para punasan.

Mabuto na nga lang at naka-CLAYGO kami kaya tamang punas-punas lang kami ng mga lamesa, kaso may iilan pa rin talagang pasaway na mga customers. 

May iilan talagang pilipino na matitigas pa rin ang mga ulo. 

Napatingin ako wall clock. It's already noon, at kailangan ko nang mag-out. I have two sidelines pa kasi; magtinda sa palengke kasama si mama, at waitress sa Centro Bar. Kailangan ko ring mag-asikaso sa bahay pagdating ko, dahil sa ayaw at gusto ko ay ako ang magluluto at maglilinis. 

Hindi pwedeng umuwi si mama nang wala pang pagkain at madatnang magulo ang bahay. Sa akin na naman niya ibubuntong ang galit niya kung sakali. 

"Mag-a-out ka na ba, Allanna? Go na, ako na ang bahala dito. Parating na rin naman si Alexia at Rewsi. Huwag mo na silang hintayin,” sabi ni Heremia. Humupa na rin ang sunod-sunod na pagpasok ng mga tao. 

"Thank you, Heremia." Tumango lang ito't siya namang paglakad ko papunta sa locker room. 

Mga ganitong oras ay siguradong nasa palengke pa rin si mama, si papa naman ay mamaya pang gabi makakauwi dahil security guard siya sa pabrika ng mga sabon. Kaya si kuya at bunso lang ang nasa bahay, at siguradong walang ginawa ang mga iyon na gawaing-bahay. 

Hindi ko rin naman sila ma-text at mapaalalahanan dahil wala akong phone, nasira kasi yung phone ko last last month. Wala rin akong pamalit dahil sapat lang ang kita ko sa mga bayarin.

Nang makarating sa tapat ng locker ko ay agad kong tinanggal ang apron na suot ko't ipinalit ito sa locker na pinaglagyan ko ng aking bag. Kinuha ko ang panyo na dala ko sa bag at saka pinunasan ang aking mukha. 

"Aw!" daing ko nang masagi ko ang tigyawat sa tungki ng ilong ko. 

Pagtapos ko ayusin ang sarili ay sa backdoor na ako dumaan dahil nga dito ko rin ipinaparada ang bisekleta na gamit ko sa tuwing papasok at uuwi. Ayaw ko rin kasing mag-commute dahil imbes na sobra ang sahod na matatanggap ko, mas kukulangin pa dahil sa mahal ng pamasahe ngayon. 

Nowadays, we need to be practical, and use all the resources we have. 

"Hoy, teh! Butas na gulong mo, ang taba mo kasi!"

Biglang bumagal ang pag-pedal ko nang marinig ang sigaw ng bata na sisiga-siga. Nang lingunin ko siya ay nagtatawanan sila ng dalawa niya pang kasama habang tinuturo ako. 

Mga bata ngayon, wala na talagang respeto. Mga pa-cool kid na, feeling gangster pa. Hindi na lang mag-aral at matuto ng magandang asal. 

"Umuwi na kayo mga bata!" sigaw ko pabalik. 

"Pangit mo!"

Napangiwi na lamang ako't ipinagpatuloy na lang ang pagpi-pedal. Wala rin naman akong magagawa para patigilin sila, hindi ko naman pwedeng kurutin sa pwet ang mga 'yon at baka sa barangay pa ang bagsak ko. 

Pagdating sa bahay ay agad akong pumasok at halos umusok ang ilong ko sa nakita.

Ang kalat ng bahay! Ang iniwan kong malinis kanina'y ngayon ay parang dinaanan na ng bagyo. Pambihira naman, o! 

"Kuya Blake!" sigaw ko't pinagpupupulot ang mga gamit na nakakalat sa sahig.

"Lana?! Lana! Buti dumating ka na."

 

"Kuya Blake, bakit sobrang kala—" 

Napanganga ako nang makitang naka-topless siya't may nakalingkis na babae sa braso niya. Naka-bra lang ito at buti ay suot niya pa ang pants niya, kundi ay baka inatake na ako ng highblood. Pero parang hindi niya nga ako nakikita dahil panay pa rin ang paghalik niya sa leeg ni kuya. 

Kaloka! Ginawa pa nilang motel ang bahay namin. Hindi na nahiya si ate girl! 

"Hoy, Kuya. Paalisin mo na 'yang babae mo. Parating na si mama." Napasentido ako't namaywang. "Paalisin mo na 'yan ngayon din kung ayaw mong maabutan ni mama at matikman ang sakit ng hambalos sa'yo ng sinturon."

Agad siyang namutla at binulungan ang babae. Tumango lang ito't inagaw sa'kin ang damit na hawak ko. Sa kaniya pala iyon. 

"Ah, pasensya ka na. Pakalat-kalat kasi sa sahig," aniya ko. Inirapan lang ako nito't isinuot ang kaniyang damit. 

"See you tomorrow, babe."

Naghalikan muna silang dalawa bago siya umalis. Naghuling-sulyap pa nga ito sa'kin at saka umirap ulit. 

Grabeh ang attitude ni ate girl, ha!

"Nandiyan na si Weylia?"

"Yep. Nasa room niyo, gumagawa ata ng assignments niya."

Napailing ako. "Gag* ka, Kuya. Buti hindi nakita ni Weylia 'yon."

"Well, I told her to stay lang sa kuwarto niyo dahil may bisita ako."

Napailing na lamang ako't umakyat na papunta sa kuwarto. Marahan kong binuksan ang pinto at pumasok. Dito ay nakita ko si Weylia na abala sa pagsusulat. 

"Hi," bati ko. Pero inirapan lamang ako nito't mas nag-focus na sa pagsusulat sa kaniyang notebook habang patingin-tingin sa nakabuklat na libro. 

Sadyang mainit talaga ang ulo nito sa'kin, at hindi ko alam kung bakit.

Kinuha ko na lamang ang tuwalya ko't dumiretso na sa banyo para maligo. Ang init kasi at saka ramdam ko na ang lagkit ng pawis ko.

Habang naliligo ay hindi ko maiwasang mapa-indak at mapakanta. Nakasanayan ko na rin dahil sadyang maganda ang boses ko dito sa banyo dahil sa echo. Natatawa pa nga ako kapag sinusubukan ko ang kulot-kulot na boses. 

Hinawakan ko pa ang tabo na tila ba isa itong mikropono at mas nilakasan ang aking boses.

"Ate!"

Malakas na pagkalampag sa pinto ang nagpatigil sa'kin. Para akong nagkaroon ng mini heart attack dahil sa gulat.

"Bakit?!" tanong ko't nagbuhos na ng tubig sa ulo ko para banlawan ang buhok kong may shampoo. 

"Hinaan mo po ang boses mo, please lang! I can't concentrate on writing my essay. Hindi ka naman ka-boses ni Regine! Tunog lata ka po! Kaya maawa ka sa tainga ko."

I bit my bottom lip at pilit na pinipigilan ang aking hagikgik. Grabeh naman kasi si Weylia! Parang mas panganay pa siya kaysa sa'min ni Kuya Blake. 

"Ok, sorry!" sigaw ko na lang pabalik at saka sunod-sunod nang nagbuhos ng tubig sa aking katawan. 

Ilang minuto lang ay natapos na rin ako. Hindi na rin naman ako nagtagal dahil ang lamig na at saka baka maabutan pa ako ni mama, at ang hapag-kainang wala pang nakahandang pagkain. 

Baka lumipad pa sa akin ang kaldero mamaya. 

Bago lumabas ng banyo ay tinitigan ko muna ang aking sarili sa harap ng salamin. Medyo overreacting ako sa part na puno na ng tigyawat ang mukha ko. Pero lima lang ito't talagang tig-iisa sa bawat parte ng aking mukha: noo, kaliwa't kanang pisnge, tungki ng aking ilong, at sa baba. 

Ngumiti naman ako nang pagkalaki-laki at halos mahimatay nang mapansing may tinga pa ako sa ngipin dahil sa adobong baboy na almusal namin sa work kanina. 

Sungki-sungki na nga ang mga ngipin ko, mag-iiwan pa ako ng tinga. Ano ba naman 'yan! 

Napansin kaya ito ni Heremia? Todo ngiti pa man din ako sa mga customers kanina. Kaya siguro sila diring-diri sa'kin. Nakakahiya! 

Sunod na in-check ko ay ang aking kili-kili. Pagtaas ko ng aking kamay ay napangiwi ako dahil kumaway ang lagim at kagubatan dito. 

Kailangan ko na atang mag-shave? 

Pero kasi sa tuwing nasa palengke na ako ay nakakalimutan kong bumili ng pang-ahit. It's either tatanggalin ko 'to o patuloy kong palalaguin ang kagubatan sa mabagsik kong kili-kili. 

"Ang ganda mo talaga, Allanna! Ikaw ang pinakamagandang babae sa balat ng universe," aniya sa aking sarili't umastang isang beauty queen. 

Paglabas ko ng banyo ay dumiretso ako sa cabinet para kumuha ng damit. Simpleng white na v-neck shirt at varsity shorts lang ang suot ko. Sinuklay ko na rin ang dry kong buhok na ang hilig maglagas. 

"Allanna! Bakit wala pang pagkain dito?!"

Ang pamilyar na pagdagundong ng boses sa loob ng kuwarto ang siyang nagpanginig sa buto ko. Napatingin ako sa pintuan at nakita si mama, may lumalabas ding usok sa kaniyang ilong dahil sa gigil niya sa akin. 

"H-hi, ma," bati ko't napakamot sa aking ulo. "Welcome home?"

"T*ng*na! Anong welcome home?! Bakit wala pang pagkain, gutom na ako!"

"S-sorry, ma. Kauuwi ko lang—"

Napapikit ako nang malakas niyang hampasin ang pinto. "Ang dami mong sinasabi! Magluto ka na, Allanna. P*nyeta ka talaga! Papatayin mo sa gutom ang mga tao dito."

"O-opo!"

Agad akong napatakbo papunta sa kusina. Nakasalubong ko pa si kuya na abala sa pagpipindot sa kaniyang phone. Ka-chat siguro 'yong babaeng pumunta dito kanina.

Pagdating sa kusina ay napasandal ako sa pader at pilit na hinabol ang aking hininga. 

Kaloka! Bakit ba ako tumakbo? Eh mukha namang hindi ako hahatawin ng sinturon ni hudas—este mama. 

Sobrang tagal ko ba sa banyo? Parang wala pa ngang sampung minuto mula nang pumasok ako, e!