เช้าวันต่อครืด ครืด ครืดเสียงสั่นของนาฬิกาปลุกที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงทำให้รามสูรที่กำลังนอนหลับสบายค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาทันทีด้วยความเคยชิน แรงโอบรัดที่ช่วงเอวทำให้รามสูรเหลือบมองใบหน้าเนียนสวยของหม่อนไหมที่กำลังนอนซบอยู่บนอกแกร่งของเขาใบหน้าหล่อเหลาพลันยิ้มออกมาน้อยๆพร้อมจ้องมองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยนหวานละมุนหลังจากนั้นเขาจึงค่อยๆขยับตัวออกจากเรียวแขนที่โอบรัดเขาแน่นมากขึ้นคล้ายไม่ยินยอมที่จะปล่อยให้ความอบอุ่นที่เธออิงแนบแนบชิดมาทั้งคืนหายไปแต่ถึงอย่างนั้นรามสูรก็จำต้องตัดใจจับมือของเธอที่โอบเอวของเขาออกเพื่อที่จะลุกขึ้นไปทำมื้อเช้าให้เธอ“ไม่ต้องรีบตื่นนะคะเด็กดีพักผ่อนให้เยอะๆ”น้ำเสียงหวานละมุนเอ่ยบอกหม่อนไหมที่ยังคงนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงก่อนที่รามสูรจะก้มลงหอมแก้มเธอเบาๆและลุกขึ้นจากเตียงเพื่อออกไปเตรียมมื้อเช้าให้หม่อนไหม ที่ผ่านมาเขาไม่รู้ว่าหม่อนไหมทานมื้อเช้าทุกวันหรือเปล่าแต่หลังจากวันนี้เป็นต้นไปเขาจะตื่นแต่เช้าเพื่อทำอาหารให้เธอทานทุกวัน“หอมจังเลยค่ะ”หม่อนไหมเอ่ยขึ้นด้วยความหิวเมื่อกลิ่นหอมของน้ำซุปลอยมาแตะจมูกทำให้เธอเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนที่เด็กสาวจะนั่งลงบนเก้าอ
แสงแดดที่ส่องลงมากระทบใบหน้าด้านข้างของร่างสูงที่กำลังยืนพิงรถซุปเปอร์คาร์คันหรูชวนให้นักศึกษาสาวๆที่เดินผ่านไปผ่านมาเหลียวมองด้วยความสนใจ รูปโฉมที่หล่อเหลาราวกับประติมากรรมภาพวาดของจิตรกรชื่อดังทำให้สาวๆล้วนกลั้นหายใจด้วยความตกตะลึงกับเสน่ห์ที่แสนเย้ายวนของเขาหม่อนไหมที่กำลังเดินออกมาจากห้องสมุดพลันชะงักเท้าหยุดอยู่กับที่จนทำให้เตยหอมที่เดินตามหลังมาไม่ทันระวังชนเข้ากับแผ่นหลังของหม่อนไหมจนชะงักไปตามๆกัน ก่อนที่เด็กสาวจะเงยหน้าขึ้นมองไปยังด้านหน้าที่มีใครบางคนกำลังยืนพิงรถและกำลังมองมาที่พวกเธอเช่นกันริมฝีปากอวบอิ่มที่ให้ความรู้สึกหวานล้ำยามที่ได้เชยชมค่อยๆเผยรอยยิ้มหวานละมุนชวนให้หัวใจแข็งแกร่งของรามสูรสั่นสะท้านก่อนที่หม่อนไหมจะเดินตรงมาหารามสูรที่จ้องมองรอยยิ้มของเธอด้วยความเพลิดเพลิน ท่ามกลางสายตาของนักศึกษามากมายที่ต่างให้ความสนใจในตัวหนุ่มสาวเพราะหม่อนไหมคือดาวมหาวิทยาลัยที่ใครๆต่างรู้จักและรู้ดีว่าเธอนั้นหวงแหนความโสดมากเพียงใด“อ๊ะ พี่รามจะทำอะไรคะ”หม่อนไหมถามขึ้นด้วยความตกใจเมื่ออยู่ ๆ รามสูรก็เดินมาหยุดลงตรงหน้าเธอก่อนที่เขาจะย่อตัวลงนั่งบนพื้นและค่อยๆบรรจงผูกเชือกรองเท้
วันต่อมา RM BIKE SHOP“เฮียราม”“ลูกพี่ของวัตร”“เฮียสุดที่รักของเป้”ทันทีที่สามหนุ่มเปิดประตูร้านเข้ามาเจอกับรามสูรที่กำลังนั่งทำงานอยู่ทุกคนก็พร้อมใจกันวิ่งเข้ามากอดรามสูรเอาไว้ด้วยความคิดถึงเพราะเป็นเวลาเกือบสองเดือนแล้วที่สามหนุ่มวัยว้าวุ่นไม่ได้เจอหน้ารามสูรอีกเลยหลังจากที่รู้ข่าวว่ารามสูรเดินทางไปต่างประเทศ“จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ เป้คิดถึงเฮียที่สุดเลย”คนที่ดูจะคิดถึงรามสูรมากกว่าใครเพื่อนก็คงจะเป็นเป้ที่ทั้งกอดและหอมแก้มรามสูรฟอดใหญ่ทำเอารามสูรถึงกับรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูกเพราะปกติแก้มหอมๆของเขานั้นมีไว้ให้หม่อนไหมเท่านั้นแต่วันนี้เจ้าเด็กดื้อกลับหอมแก้มเขาซ้ำๆย้ำๆไม่ยอมเลิกรา ส่วนอีกคนที่ทรุดตัวนั่งลงบนพื้นกอดขาของเขาเอาไว้ก็ถูไถใบหน้าบนต้นขาของเขาอย่างไม่ยอมแพ้ราวกับต้องการจะบอกเขาว่าตัวเองก็คิดถึงเขามากเช่นกัน ส่วนคนที่คิดถึงเขาไม่น้อยไปกว่าเพื่อนทั้งสองคนอย่างติณก็เข้ามากอดเอวรามสูรเอาไว้ไม่ยอมปล่อยเช่นกันกลายเป็นว่าตอนนี้รามสูรถูกสามหนุ่มสามมุมมะรุมมะตุ้มราวกับลูกลิงน้อยกำลังอ้อนพ่ออย่างไรอย่างนั้นเลย“ถ้าหายคิดถึงแล้วก็ช่วยปล่อยเฮียสักทีพากันกอดจนเฮียหายใจแทบไม่ออกแ
คอนโด K“ไหวไหมครับนาย”ลุกซ์ที่รับหน้าที่คอยตามดูแลรามสูรเวลาที่เขาออกไปข้างนอกรีบเข้ามาช่วยประคองเขาทันทีเมื่อเห็นว่าผู้เป็นนายเดินลงจากรถมาด้วยอาการเซคล้ายคนเมา แต่รามสูรกลับผลักมือของลุกซ์ออกอย่างไม่ไยดีเพราะตอนนี้เขาไม่ได้เมาแต่เขากำลังรู้สึกกระหายในรสสัมผัสที่แสนอ่อนหวานของใครบางคนมากกว่า“นายกลับไปพักเถอะฉันไม่เป็นไรฉันโอเค”รามสูรโบกมือไล่ลูกน้องคู่ใจด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนที่เขาจะตั้งสติและเดินเข้าไปภายในอาคารท่ามกลางสายตาที่มองตามไปด้วยความเป็นห่วงของลุกซ์กับเดล เพราะปกติแล้วรามสูรเป็นคนที่คอแข็งมากไม่ว่าเขาจะดื่มหนักมากแค่ไหนเขาก็ยังคงมีสติและสามารถพาตัวเองกลับห้องได้อย่างปลอดภัย แต่วันนี้อาการของผู้เป็นเจ้านายน่าเป็นห่วงไม่น้อยเพราะระหว่างทางที่เดินทางกลับคอนโดรามสูรมีอาการกระสับกระส่ายอยู่ตลอดเวลาแถมใบหน้ายังเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อจนเขารู้สึกแปลกใจ ซึ่งอาการแบบนี้ดูคล้ายคนที่กำลังโดนวางยาเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ทั้งคู่ก็พลันชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่ลุกซ์กับเดลจะโพล่งขึ้นมาพร้อมกันราวกับคิดออกแล้วว่าอาการที่ดูแปลกไปของรามสูรนั้นเกิดจากสาเหตุใด“เหล้าแก้วนั้น / เหล้าสูตรเด็ดของเจ้าเป
มหาวิทยาลัย Mห้องเรียน“นี่เฟิร์นแกว่าอาจารย์คนใหม่ที่มาแทนอาจารย์ดาหวันจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”ทับทิมนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่สองเอ่ยถามเพื่อนสนิทอย่างใบเฟิร์นด้วยความอยากรู้อยากเห็นเพราะวันนี้คือวันแรกที่เธอจะได้เรียนกับอาจารย์คนใหม่ที่มาแทนอาจารย์คนเก่าที่ลาคลอดเป็นเวลาสามเดือนโดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่าอาจารย์คนใหม่เป็นใครเพราะทางคณะไม่ได้แจ้งให้พวกเธอทราบเลยถึงเรื่องนี้“ไม่รู้สิเฟิร์นไม่ค่อยสนใจสักเท่าไหร่จะผู้หญิงหรือผู้ชายเราก็ต้องตั้งใจเรียนอยู่ดี”ใบเฟิร์นตอบกลับเพื่อนสนิทอย่างไม่ใส่ใจว่าอาจารย์คนใหม่ของพวกเธอจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายเพราะหน้าที่ของเธอคือตั้งใจเรียนเท่านั้น“แล้วถ้าอาจารย์คนใหม่เป็นผู้ชายล่ะแกจะสนใจไหม”ลูกปัดเพื่อนสนิทอีกคนของใบเฟิร์นเอ่ยถามเพื่อนยิ้มๆราวกับรู้อะไรดีๆมาทำให้ทับทิมที่นั่งข้างๆรีบขยับตัวเข้ามาใกล้ๆและยื่นมือมาเขย่าแขนเพื่อนรักทันทีด้วยความอยากรู้อยากเห็น“แกรู้อะไรดีๆมาใช่ไหมปัด”คำถามของทับทิมทำให้ลูกปัดเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยราวกับกำลังยอมรับว่าเธอรู้อะไรมาเหมือนที่ทับทิมถามจริงๆ“พอดีเมื่อวานเราไปส่งรายงานที่ห้องอาจารย์ชานนท์มาน่ะ เลยบังเอิญได้ยินอา
“นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านของเรานี่คะ”หม่อนไหมเอ่ยถามรามสูรด้วยความสงสัยเมื่อทางที่เขาขับรถผ่านมาไม่ใช่เส้นทางออกไปนอกเมืองเหมือนทุกวันที่ผ่านมาในขณะที่รามสูรรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกกับคำว่า ทางกลับบ้านของเรา ใบหน้าหล่อเหลาพลันเผยรอยยิ้มอ่อนโยนออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะหันมามองใบหน้าสวยหวานของคนข้างกายอย่างมีความหมายทำให้หม่อนไหมถึงกับเลิกคิ้วน้อยๆด้วยความแปลกใจระคนสงสัยที่เขามองเธอด้วยสายตาหวานเยิ้มแบบนี้“หนูหม่อนทานกับข้าวฝีมือพี่รามทุกวันคงจะเบื่อ วันนี้พี่รามก็เลยพาหนูหม่อนมาทานข้าวนอกบ้านเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศยังไงล่ะคะ” “หนูหม่อนไม่ได้เบื่อกับข้าวฝีมือพี่รามสักหน่อยทำกับข้าวอร่อยขนาดนั้นใครจะเบื่อได้ลง ถึงจะเป็นเมนูที่มีแต่โปรตีนแต่รสชาติอร่อยหนูหม่อนก็ไม่มีทางเบื่อง่ายๆหรอกค่ะ”หม่อนไหมเอ่ยบอกรามสูรจากใจเพราะอาหารฝีมือรามสูรนั้นอร่อยทุกอย่างไม่มีเมนูไหนเลยที่ไม่อร่อยแม้กระทั่งของหวานที่ขั้นตอนการทำค่อนข้างยุ่งยาก แต่รามสูรกลับทำออกมาได้อร่อยมากจนเธออยากจะอ้อนให้เขาทำให้กินทุกวันถ้าไม่ติดว่าเธอตั้งครรภ์ป่านนี้เธอคงอ้วนเป็นหมูเพราะขนมหวานฝีมือของรามสูรไปแล้ว“แล้วพี่ราม
“สะ สี่สิบล้าน”เตยหอมตะโกนเสียงดังลั่นด้วยความตกใจทำให้หม่อนไหมต้องรีบยกมือขึ้นมาปิดปากเพื่อนสนิทเอาไว้ทันทีก่อนที่เธอจะพ่นความลับที่หม่อนไหมพยายามปิดบังเอาไว้ให้คนอื่นได้รับรู้“มึงจะตะโกนเสียงดังทำไมเนี่ยไอ้เตย”หม่อนไหมถลึงตาใส่เตยหอมพร้อมกับต่อว่าเพื่อนที่ยังคงอยู่ในอาการตกตะลึงกับราคาแหวนคู่ของหม่อนไหมและรามสูรที่ราคาสามารถซื้อบ้านหลังใหญ่ได้สบายๆแต่รามสูรกลับใช้เงินสี่สิบล้านซื้อแหวนคู่เพียงสองวงเท่านั้น“มึงแน่ใจนะเว้ยไอ้หม่อนว่าผัวมึงเป็นแค่เจ้าของร้านขายรถบิ๊กไบค์ธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น”คำถามของเตยหอมทำให้หม่อนไหมส่ายหน้าไปมาช้าๆทันทีเพราะเธอเองก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีเงินมากมายขนาดนี้เจ้าของร้านขายและนำเข้ารถบิ๊กไบค์ที่ราคาหลักแสนถึงหลักล้านสามารถซื้อแหวนสองวงในราคาสี่สิบล้านบาทโดยที่ไม่นึกเสียดายเงินแม้แต่น้อย กลับเป็นเธอเองที่ได้แต่มองเงินสี่สิบล้านบาทหลุดลอยไปต่อหน้าต่อตาอย่างที่ไม่สามารถเรียกคืนกลับมาได้แต่รามสูรกลับไม่ได้มีท่าทีวิตกกังวลหรือเสียดายเงินเลยสักนิด“กูก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ะเตย เพราะธุรกิจของเขาก็ดูเหมือนจะมีแค่ร้านขายรถเท่านั้น”หม่อนไหมเอ่ยบอกเตยหอมด้วยสีห
หลังจากที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาเป็นเวลาหนึ่งเดือนหม่อนไหมรู้ซึ้งแล้วว่าถ้าหากเธอไม่เชื่อฟังรามสูรจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอผู้ชายที่ใบหน้าหล่อเหลาราวกับลูกรักพระเจ้ารอยยิ้มที่เปื้อนอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา แววตาที่แสนอ่อนโยนของเขายามที่เธอเชื่อฟังแต่ถ้าเธอดื้อขึ้นมาเมื่อไหร่แววตาคู่นั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์และเย็นชาทันทีทำให้หม่อนไหมหวาดหวั่นไม่น้อยผู้ชายทั่วไปเวลาที่รู้สึกโกรธหรือโมโหคนที่เขามักจะเรียกติดปากอยู่เสมอว่า เมีย หรือภรรยา เขามักจะไม่พูดจาหรือรู้สึกโกรธเพื่อให้ผู้หญิงง้องอน แต่สำหรับผู้ชายที่ชื่อรามสูรแล้วหม่อนไหมไม่ต้องง้อเขาเลยสักนิดเพราะเขาใช้วิธีลงโทษเธอแทนเป็นการลงโทษที่ทำให้เธอรู้สึกหวาบหวามและขาดการควบคุมจนแทบไม่เป็นตัวของตัวเองทุกพื้นที่ภายในคอนโดล้วนเป็นสถานที่ลงโทษเธอของเขาทั้งนั้นและวันนี้ก็เช่นกันหลังจากที่เธอแอบหนีไปเที่ยวผับกับเพื่อนๆรามสูรก็จัดการตามไปลงโทษเธอถึงที่ผับ แต่เท่านั้นยังคงไม่เพียงพอสำหรับเขาเพราะหลังจากที่เธอนอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มอิ่มเช้านี้เธอก็กำลังจะถูกเขาลงโทษอีกครั้ง“มะ เมื่อคืนเฮียรามลงโทษหนูหม่อนที่ผับไปแล้วนะคะ”หม่อนไหมที่อยู่ในชุดนอนตั