PROLOGUE

    May mga bagay na kahit gusto mo, kailangan mong bitawan.

    May mga tao na kahit napapasaya ka kailangan iwasan.

    May mga desisyon na dapat gawin kahit na napipilitan.

    May mga pagkakataon na kapag ginawa mo ang tama, Ikaw ang mahihirapan..

    At may mga bagay na kapag pinagpilitan sa huli Ikaw pa din ang masasaktan.

********

 “Mom, where is uncle Vince? we've been waiting here for an hour, I'm tired.”

   Naiiling na nangingiti nalang ako, habang nakamasid sa aking anak, Nakasimangot na ang gwapo nitong mukha.

  Tinanggal ko ang suot na face mask, wala naman sigurong makakapansin sa'kin dito, tutal busy ang lahat ng tao, Saka may suot naman akong sumblero. Good thing talaga na hindi ko sinabi na babalik na ako ng Pinas, walang media, ligtas kami ng anak ko.

   Were here at NAIA, waiting to my brother Vince. He volunteered to pick us up, Gusto daw niya makita agad ang pamangkin. ang kaso nag-text ito na sobrang traffic at matatagalan siya masundo kami, and this little kiddo next to me, is already bored and tired. Hindi na nga maipinta ang mukha.

 “Mom, why is so hot here in the philippines?” nakasimangot na tanong nito, kinurot ko ang matambok niyang pisnge, Ang dami talagang napapansin ng batang ito.

 “Because it's already summer here, Iba ang init dito kapag ganitong season kesa sa California Baby..” Malambing kong sagot sa kanya, Pinunasan ko ang namumuong pawis sa noo nito, Akala ko kase darating agad si Kuya, kaya lumabas agad kami at nag-hintay dito sa labas ng Airport. Kung nalaman ko lang na matatagalan kaming masusundo, hindi muna sana kami lumabas, Hindi pa naman sanay ang batang ito sa init. Mas lalo tuloy itong sumimangot. 

  “Bakit wala pa po si Tito Vince? Is papang and mamang's house far from here?“ muling tanong nito, natawa ako ng bahagya dahil sa pagtatagalog niya, napaka slang, well kahit kase nasa California kami, Tinuruan ko siya mag-salita ng tagalog, Kailangan pa rin niya matuto dahil purong pilipino naman talaga siya, Kaya ngayon ay naging Tag-lish ang nasabi niya. Cute. 

  “Why are you laughing mom?” nakangusong tanong nito ulit, namumula din ang pisnge, my baby is shy huh? saka kanina pa siya tanong ng tanong, bored na bored na nga ang anak ko. 

 “Sorry, you're too cute to speak tagalog Baby, Anyway hindi tayo sa bahay ng papang at mamang mo uuwi. Sa Sandoval Condomium tayo na pag-mamay-ari ng Tita ninang mo dederetso, Bumili ako doon ng isang malaking unit at pina-remodel ko sa gusto kong Design, Well maghahanap pa si mommy ng lupa na pwedeng pag-tayuan ng magiging bahay natin, It's ok with you if we stay in the condo first?”

 “As long as we're together mom, it's ok with me.” Napangiti ako sa naging sagot nito, Umusog ako para mahalikan siya sa noo. Kahit minsan napaka suplado, masungit, possesive at protective niya, hindi pa rin mawawala ang pagiging sweet nito. 

  Hindi mapag-kakaila na namana niya ang ugaling meron siya sa ama. Hindi lang sa ugali, pati sa itsura, He looks like his father. 

   And sunddenly the memory and pain of the past came back again, I remembered how I broke up with him, I remember how he begged me to stay when I said I am leaving, I saw how he cried in front of me, His pleading eyes full of pain and tears..

  If I hadn't left the Philippines, I might not be with my son now. I don't regret my decision to stay away. My son's safety is more important than my love for Xander. 

 “Mom, is there a problem? Why are you sad? Are you ok?” Napakurap kurap ako at bumalik sa ulirat ng marinig ang boses ng aking anak, bumaling ako kay Lex, na nakatingala na pala ngayon habang may pag-aalala sa mukha. I smiled at him and nod. 

 “I'm fine baby, mommy is tired too.” I said and smiled, ayokong mag-alala ito, kahit sabihin na anim na taon palang ang anak ko, masyadong malawak ang isip niya, masyadong matalino at matured mag-isip. 

 “Hm, can I borrow your phone mom?” nagtaka naman ako dahil sa sinabi niya.

 “Why?” Bakit bigla siyang sumeryoso.

 “I'll call tito Vince and ask where he is, I'm hungry mom, can we go to Jabee later? I wan't to eat sundae.” oww, akala ko kung bakit nag-seryoso 'e. Gutom na pala ang baby ko. 

 Kinuha ko sa bag ang phone at nakangiting nilahad sa kanya. 

 “Here, tawagan mona ang tito mo.” Agad naman niya itong kinuha at tinawagan ang tito niya. Alam ko naman na safe si kuya kahit tawagan ni Alexis, dahil naka earphone 'yun panigurado.

 “Hello, tito Vince? It's me Alexis, where are you na po?” Nakangiti lang ako habang nakatingin sa kanya, seryoso ang mukha nito habang kausap ang tito niya. Kahit napaka seryoso magalang itong kausap.

“..She's here next to me po, She's tired, Yes, me too, Okay po, we are here in the waiting area. Ok see you, Bye!” Ngumiti ito ng lumingon sa‘kin at inabot ang phone ko. 

 “Thank you mom, Just wait a little, Tito is near.” Tumango tango ako habang binabalik ang phone sa bag. Inayos kona rin ang bagahe namin at tumayo na. 

  After a minute there was a red car stop in front of us. My older brother came out of the car with an apologetic smiled on his face. Mabilis itong lumapit samin para tulungan kami sa mga bagahe.

 “Sorry for the long wait Vi, Sobrang traffic.”  Paliwanag nito ng makalapit samin. Niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan sa noo bago nilingon ang pamangkin na ngayon ay nakasimangot na naman. 

 “Buddy! Welcome home. Smile naman d'yan!” Ginulo ni kuya ang buhok nito na siyang kinasimangot lalo ng pamangkin. 

 “Kuya, 'wag mona inisin, kanina pa 'yan naiinip dito. Saka gutom na.” Awat ko kay kuya, baka mapikon ang anak ko at topakin. 

 “Oh, Is that so? Alright, Get in the car, I'll put your luggage in the trunk. Then kakain tayo sa Resto.”  Mabilis na sambit nito. Nako, Jabee ang gusto ng batang suplado. 

“Kuya, Drive thru na lang sa Jabee, iyon ang gusto ni Alexis.” Tumango naman ito at sinilip ang tahimik na bata.

 “Alright, Jabee then, Go, get in the car na. ” Tumango ako at inalalayan si Lex pumasok sa loob ng kotse, Inayos ko agad ang Aircon at tinapat sa kanya. Nawala na ang pagkasimangot nito ng malamigan, Nakasandal na ito habang nakatanaw sa bintana. Iritable talaga ito kapag naiinitan. Hayy..

 Maya maya pumasok na si kuya sa loob at pinaandar ang kotse. 

  “Pag may nadaanan tayo na Jabee na maluwag luwag ang Traffic mag-dadadrive thru tayo. Sa dadaanan kase natin ngayon tagilid para makapunta sa Jabee dahil sa heavy Traffic.” Sambit ni kuya. 

  “Sige kuya. sa kalagitnaan na lang siguro para hindi hassle.” bumaling ako kay Alexis na nakatanaw pa rin sa labas ng bintana. 

  “You can take a nap and rest for a while Baby,” He turned his gaze to me and shook his head.

  “I'll rest later mom, I'll just wait for us to buy jabee, I want to eat first, Can I borrow your Ipad mom? I'll just play while waiting.” 

  Tumango ako at kinuha ang Ipad sa bag. Hinayaan ko lang siya sa gusto. Mukhang mahaba-habang biyahe ito, Sobrang Traffic nga talaga. 

  Hours past, nakalagpas na din kami sa sobrang habang Traffic, It's already 6pm, I look at the window, Napangiti ako, Nakakamiss din pala talaga ang pilipinas, ang heavy traffic, the city lights..ang mga usok ng mga sasakyan. After so many years nakabalik na ako ng pinas.. 

  Nilingon ko si Alexis, He's now busy watching naruto, He barrowed his uncle phone with airpods, because I still don't have data, Hiniram na muna niya ang phone ni kuya na naka-unli data. may kasamang airpods pa para daw naka-focus lang siya sa pinapanood.

  Tinigil ni kuya ang kotse sa harap mismo ng Jabee, nagtataka ko naman siyang tinignan. Nilingon naman niya ako.

  “I think it's better that you just get inside the Jollibee, Look ang haba ng pila sa drive thru kesa sa pila sa loob, It will take us an hour here if mag-drive thru pa tayo. Alexis must be hungry.” Nilingon ko naman ang way patungo sa Drive thru at oo nga napaka haba ng pila! Then bumaling ako sa loob ng Jabee, iilan nga lang ang tao na nakapila, pero marami ang kumakain.

 “Alright, I'm going inside, dito na lang kayo ni Alexis.” Kinuha ko sa paper bag ang sumblero na itim at kumuha ng bagong mask. Hindi ako p'wede lumabas na walang suot na ganito. Kinuha ko din ang wallet ko at phone.

 Papalabas na ako ng pigilan ako ni kuya,

 “Wait, you have a cash?” Nilingon ko siya at tumango. Saktong napansin na ako ni Alexis, nakatingin na siya sa‘kin ngayon, Nag-tataka.

 “Where are you going mom?” tinanggal nito ang isang airpods. 

 “Jabee, bibili ng pagkain natin.” tumingin siya sa labas bago tumango tango, Binalik niya ang tingin sa‘kin,

 “I wan't spagetti, extra large fries, sundae and pineapple juice mom.” 

 “Is that all?” tanong ko, tumango naman siya bago bumalik sa panonood. Binalingan ko naman si Kuya. “How about you kuya? What do you want to eat?” 

 “Hawaian burger, fries and soda is enough,”

 “Alright.” Pababa na ako ng pigilan ako ulit ni Kuya.

 "Wait, Kung ako na lang kaya ang umorder? Dito kana lang. Baka may makakilala sa'yo sa loob, Nawala sa isip ko na sikat ka na nga pala." Nag-aalalang saad nito, Umiling naman ako, mas ok na ako na ang umorder baka magkamali pa siya 'e, Knowing my brother nagiging makalimutin na katulad ngayon.

 "Nah, ako na kuya, Ikaw na lang muna ang bahala kay Alexis." 

 "Are sure?"

 "Yeah,"

 "Alright, Be Careful."

 Tumango ako at inayos na ulit ang mask ko, bago maingat na lumabas. Tsk, eto ang mahirap kapag sikat na model ka, Saktong kalalabas lang ng bagong magazine ko dito sa pinas noong nakaraang linggo. Tapos nag-trending ang Billboard ko sa Edsa at Taytay. Ayoko nga sana na ilabas nila iyon dito sa pinas, kaso wala naman akong magagawa kung iyon ang gusto ng Boss namin, Pitong taon din naman nila akong pinag-bigyan. So, hinayaan kona lang. 

 Casual at medjo nakayuko akong naglakad patungo sa entrance ng Jabee. 

 “Goodevening ma'am.” Bati ng guard ng pag-buksan ako ng pinto. Tumango ako at binati din siya pabalik. magpapatuloy na sana ako papasok sa loob ng iharang nito ang hawak na stick sa harap ko. Napataas ako ng kilay dahil doon.

 “Wait ma'am.”

 “What?” medyo naiiritang tanong ko, Baka kase makakuha kami ng atensyon.

 “Yung sumblero niyo po, baka po p'wede pakitanggal saglit.” Napapikit ako, Jeez! oo nga pala. Bumuntong hininga ako at walang pasabi na tinanggal iyon. Buti na lang naka-mask ako hindi naman siguro nila ako makikilala. 

 Kaso si kuya guard natulala! Oh crap! sana hindi niya ako nakilala. 

 “W-wow ma'am may kamukha po kayo, 'yung sikat ngayon sa social media na modelo. Mata palang po, 'o, kahit naka-mask kayo may pag-kakahawig! Idol ko po iyon 'e. P'wede niya po kayong kaloka-like! pasado po kayo.” Jeez, Akala ko nakilala na niya ako, nakahinga ako ng maluwag doon, wala naman silang alam na uuwi na ako ng pinas, alam ng lahat nasa California pa rin ako, Hindi ko talaga pinasabi para walang media sa Airport. 

“Excuse me, are you two done talking? You're bothering us, the people at the back is waiting to get inside.”

  Namilog ang mga mata ko, para akong tinulos na kandila sa kinatatayuan ng marinig ang boses ng nag-salita. No, Hindi ako p'wedeng mag-kamali, Kahit napakalamig ng boses niya at medjo nag-matured, Kilalang kilala ko iyon! Hindi ako pwede mag-kamali! Oh god,

  Sobra ang kabang nararamdaman ko ngayon, Pinag-papawisan na rin ako ng malamig, Kahit nanginginig ang mga kamay, Mabilis ko ulit sinuot ang sumblero at walang ano anong pumasok sa loob. Pumila ako sa pinaka-gitna. Sana hindi siya sa likod ko sumunod. 

  Kabado at pikit mata ng silipin ko ang likod, nakahinga ako ng maluwag, Wala siya sa pila kung nasaan ako. pasimpleng nilibot ko ang tingin sa paligid at nakita siya sa pangalawang pila, Siya nga! Confirm! Kahit ilang taon na ang lumipas kabisado ko pa rin ang boses niya! Napalunok ako habang sinusuri ang kabuuan niya.

  Mas tumangkad siya at gumanda ang pangangatawan, Naka- sweat pants ito at hoodie jacket. Mas naging matured at mas naging gwapo. 

 Wait what?! Napapikit nalang ako ng mariin dahil sa iniisip, dapat ang isipin ko ngayon makaalis agad dito, seriously Vivien?! hindi 'yung pinupuri ko pa siya! Damn it! Hindi niya dapat ako makita. Hindi pwede mag-krus ang landas namin, Kababalik ko lang ng pinas at eto na agad ang bumungad sa'kin!

  Alalahanin mo Vivien, kahit minahal mo 'yan, Sinaktan at niloko ka ng lalaking 'yan! Umiwas ako ng tingin at bumaling nalang sa harap. 

  It's been 7 years. Sa pitong taon ngayon ko lang ulit nakita ang lalaking una kong minahal at ang lalaking sumira ng puso ko. 

 And He's my son father Alexander Blake Montenegro..

***********

 HELLO EVERYONE! Sana suportahan niyo po ulit ang story ko na 'to. 

 Iwan na rin po kayo ng Review, hehe thank you!