หึง
“เอาชีสเค้กด้วยค่ะ แล้วก็เครปเย็นสตรอว์เบอร์รีด้วยค่ะ” พิ้งออเดอร์ตามหลังรุ่นพี่ทั้งสอง ก่อนรีบควักบัตรเดบิตของตัวเองจ่ายค่าเครื่องดื่มและของหวาน
“หนูเลี้ยงค่ะ แลกกับให้หนูไปนั่งด้วยได้มั้ยคะ” พิ้งส่งยิ้มตาหยีให้รุ่นพี่ทั้งสองที่เธอรู้ว่ายังไงก็ไม่มีทางปฏิเสธเธอแน่นอน แม้จะต้องแยกโต๊ะทั้งสองก็จะยอมแยกมานั่งกับเธอ
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ” น้ำเลิกคิ้วถามหยอกล้อรุ่นน้องอย่างเอ็นดู ไม่ว่ายังไงเธอก็ตั้งใจชวนพิ้งไปนั่งร่วมโต๊ะด้วยอยู่แล้ว ยิ่งมีรุ่นน้องมาร่วมโต๊ะน่าจะช่วยลดความอึดอัดบนโต๊ะอาหารได้บ้าง อย่างน้อยก็น่าจะมีสีสันมากขึ้นกว่าตอนที่จินนี่นั่งอยู่ด้วย รายนั้นมีแต่จะคุยแค่เพียงกับพีคนเดียวเท่านั้น จนทำให้วงสนทนาของกลุ่มเพื่อนเธอชะงักไปเสียดื้อๆ จากที่กำลังเม้าท์มอยกันอย่างสนุก
“เราไปนั่งโต๊ะข้างๆ พวกนั้นก็น่าจะได้มั้ง” เจสซี่เสนอขึ้นหลังจากคำนวณพื้นที่วางอาหารและเครื่องดื่มที่เพิ่งสั่งไปแล้วคาดว่าโต๊ะ
ตอนที่ 28Problem?ภาคการศึกษาปีที่ 4 เทอม 114.00 น.ครืนน ครืนน089-xxx-xxxx incoming call…เสียงสั่นแจ้งเตือนสายเรียกเข้าทำให้หญิงสาวที่เพิ่งกลับมาจากการนั่งเล่นร้านกาแฟกับกลุ่มเพื่อนควานหาโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋าผ้าที่สะพายไว้บนไหล่ เมื่อพบว่าเป็นสายเรียกเข้าจากเบอร์แปลกที่ไม่รู้จักจึงกดรับสายด้วยความสงสัยเล็กน้อย‘ขอแค่ไม่ใช่มิจจี้ก็พอ ตอนนี้ยังไม่ว่างเล่นด้วยนะ’ หญิงสาวคิดในใจพร้อมหยิบกุญแจห้องไขประตูตรงหน้า“สวัสดีค่ะ” เสียงอ่อนนุ่มทักทายปลายสายอย่างเป็นทางการ เพราะหากเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จักติดต่อเข้ามาส่วนใหญ่มักเป็นคนที่ต้องการติดต่อจ้างงานฟรีแลนซ์ของเธอ“สวัสดีค่ะ วัลดีติดต่
ตอนที่ 29Move?Thank you, Next [3]Jazzy : Sent a photoJazzy : มึ๊งงง ซวยแล้ว ช่วยกูหาหอหน่อยRichy : ฉิบหายของแทร๊ อันนี้มึงไม่รู้มาก่อนเหรอJazzy : เออ เพิ่งรู้ว่าต้องย้ายออกตอนจบเทอมทันทีอะ อยู่มา 3 ปี เพิ่งรู้ว่าถ้าไม่ได้อยู่เทอม 2 คือต้องย้ายออกตอนสิ้นเดือนของเทอม 1 ซึ่งคือสิ้นเดือนนี้ และอีกไม่ถึงอาทิตย์…Richy : เชี่ยยย เนี่ยกูชวนให้มาอยู่หอนอกตั้งนาน มัวแต่ประหยัดไม่เข้าเรื่
ตอนที่ 30Promiseทะเลสาบ S“อยากกินไอติมม้ะ” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามหญิงสาวด้านข้าง หลังจากเขาละสายตาทอดมองรอยน้ำพริ้วไหวตามแรงลมกระทบบนผิวน้ำในทะเลสาบที่สะท้อนกับแสงไฟยามค่ำรอบๆ“ยังอิ่มอยู่เลย กินแค่น้ำนี่แหละ” ใบหน้าสวยยกยิ้มบาง ชูแก้วโฮจิฉะในมือบอกชายหนุ่มที่นั่งด้านข้างโดยมีแก้วน้ำของอีกคนวางกั้นกลางระหว่างเธอกับเขาโทรศัพท์มือถือของทั้งสองถูกวางไว้ข้างกันเพื่อผละตัวเองออกจากโลกโซเชียล ปล่อยให้เวลาเดินตามปกติ และให้บรรยากาศโดยรอบเยียวยาความเหนื่อยล้าจากเรื่องราวต่างๆ ที่พบเจอมาตลอดสัปดาห์ สายตาทอดมองผิวน้ำปราศจากการพูดคุย สัมผัสเพียงเสียงของลมพัดผ่านและเสียงของผู้คนรอบข้างที่เข้ามาเดินเล่น หรือออกกำลังกายในเวลาเย็นจนถึงค่ำ“เรื่องวันนี้ขอบคุณมากนะ เราเริ่มไม่อยากรับงานรีวิวสินค้าอีกแล้วล่ะ” ร่างสูงตัดสินใจเล่าความรู้สึกของตัวเองให้คนที่เขารู้สึกสบายใจเวลาอย
ตอนที่ 31You ain't my boyfriend“แน่ใจนะว่าจะให้ไอพีทอดปลาทูอะ” ต้นหันไปถามหญิงสาวที่กำลังง่วนกับการตำน้ำพริกอยู่อีกฝั่งกับกลุ่มเพื่อนอีกสองคน เพราะเขาไม่คิดว่าจะได้เห็นปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติของเพื่อนตัวเองที่ทอดปลาทูได้ แค่ทอดไข่เจียวครั้งก่อนยังต้องหาโล่มากันน้ำมัน แล้วครั้งนี้ทอดปลาทูมีหวังได้วิ่งหนีทั่วห้องเป็นแน่“พีอาสาอะ พวกกูเลยไม่ขัด” ริชชี่ตอบเพื่อนตัวเองที่มีสีหน้าไม่ค่อยสบายใจเสียเท่าไหร่“งั้นเจสซี่ เธอมาคุมมันแทนได้มั้ย เราไม่แน่ใจเรื่องคุมการทำอาหารของไอนี่เลยถ้าไม่ใช่ปิ้งย่างธรรมดาอะ”“มึงไม่เชื่อใจกูเล๊ย?” พีถามเสียงสูงเมื่อเห็นท่าทีไม่มั่นใจของเพื่อนตัวสูงไล่เลี่ยกับเขาด้านข้าง“กูเชื่อใจมึงทุกเรื่องเลยเพื่อน ยกเว้นเรื่องเมนูทอด” ต้นส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากเพื่อนอีกสามคนที่กำลังทำหน้าที่ของตัวเองเช่นกัน“อิไหนอยากกินเมี่ยงนะ ไปท
ตอนที่ 32Goodnight23.30 น.ครืนน ครืนนใบหน้าเปี่ยมเสน่ห์ละสายตาคมปรายตามองโทรศัพท์มือถือของคนที่ขอตัวไปอาบน้ำก่อน เธอกำลังนั่งตรวจงานคลิปที่ฝ่ายตัดต่อส่งมาให้ซึ่งเป็นงานรีวิวสินค้าที่ชายหนุ่มบอกว่าจะรับเป็นงานสุดท้ายN’Jinny incoming call…‘จินนี่เดียวกันหรือเปล่าวะ’ หญิงสาวอ่านชื่อของสายโทรเข้าที่ปรากฏพลันครุ่นคิดในใจก่อนปรายตามองนาฬิกาบนหน้าจอโน้ตบุ๊ค‘5 ทุ่มครึ่ง โทรหากันเวลานี้ปกติหรือว่าไม่ปกตินะ’ ครืนน ครืนน‘เออ เอาสิ หลุดโฟกัสหมดแล้วเนี่ย’ เจสซี่ขมวดคิ้วกดหยุดคลิปที่กำลังเล่นและดันตัวลุกขึ้นไปยังระเบียงห้องเพื่อสูดอากาศด้านนอกทันที
ตอนที่ 33แพ้ปัจจุบันมือหนาประคองพวงมาลัยรถยนต์เคาะนิ้วมือตามจังหวะเพลงที่กำลังบรรเลง ใบหน้าหล่ออ้าปากหาวเล็กน้อยพร้อมปรายตามองใบหน้าเปี่ยมสเน่ห์ด้านข้างที่กำลังฟังเพลงจากรายการเพลงโปรดของเธอโดยสวมหูฟังไร้สายพร้อมทอดสายตามองวิวด้านนอกจากหน้าต่างรถ‘ขอให้เป็นแค่กำแพงน้ำแข็งที่กำลังละลายแล้วด้วยเถอะ’ พีคิดในใจ ก่อนเอื้อมมือหนาลดเสียงเพลงโปรดของคนด้านข้างที่เขาตั้งใจเปิดเพื่อเอาใจ แต่หญิงสาวกลับสวมหูฟังตั้งแต่เขาไปรับที่หอจนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่ได้ถอดออก‘ตราบใดที่เธอยังไม่ได้เปิดใจให้คนอื่น นานแค่ไหนเราก็จะรอแค่เธอ’ใบหน้าหล่อยกมุมปากยิ้มขึ้นหลังดวงตาคมมองแก้วน้ำสตรอว์เบอร์รีโซดาที่เขาตั้งใจซื้อมาให้คนตัวเล็กด้านข้าง ตอนนี้ถูกวางอยู่จุดวางแก้วข้างคนขับมีปริมาณลดลงเกือบครึ่งแก้ว‘อาจจะไม่ได้เปิดเพลงฟังก็ได้มั้ง&rsq
ตอนที่ 34แกล้ง“เฮ่ย” ดวงตาคมเบิกกว้างขึ้นก่อนอุทานเสียงดังอย่างตกใจ ทำให้มือหนาคว้ามือกลับจับพวงมาลัยรถที่กำลังขับทันที‘อะไรวะ!’ เจสซี่สะดุ้งตกใจพร้อมปรายสายตามองสำรวจรถที่กำลังขับด้านหน้า‘ไม่มีรถเฉี่ยวนิ หรือมีใครมาจ่อท้าย’ เมื่อคิดได้ดังนั้นหญิงสาวจึงมองกระจกข้างรถเพื่อดูว่ารถเสี่ยงต่อการประสบอุบัติเหตุหรือเปล่า“พี ตกใจอะไร ไม่มีรถเข้าใกล้เราเลยสักคันนิ” เจสซี่ถามด้วยน้ำเสียงตระหนกเล็กน้อยเพราะอะไรก็สามารถเกิดขึ้นได้บนท้องถนน และเธอก็ยังไม่พร้อมสำหรับอุบัติเหตุตอนนี้“แป๊ปนะครับ” ใบหน้าหล่อตอบด้วยสีหน้าจริงจัง“เจอแล้ว นี่!” มือหนาเอื้อมหยิกแขนของคนตัวเล็กด้านข้างอย่างเบามือ“ทำอะไรเนี่ย” เจสซี่ตีมือคนขับด้วยสีหน้างุนงง“ฮ่าๆ หยิกไง เจอรถเต่าเขาบอก
ตอนที่ 35บาร์บีคิว“โชคดีของเราจริงๆ ที่วันนี้อากาศดี ได้แดกบาร์บีคิวอันลิมิตสักที” ริชชี่เอ่ยขึ้นพร้อมบิดขี้เกียจ ดวงตาคมเข้มทอดมองวิวทะเลด้านหน้า ก่อนใช้สายตาสำรวจชายหาดยามบ่ายที่ตอนนี้มีผู้คนเล่นน้ำประปรายโชคดีของพวกเขาที่จองบ้านพักหลังนี้ได้ เพราะบ้านพักติดกับชายหาดแบบนี้อีกทั้งยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบคันตามความต้องการมักจองยากและเต็มเร็วเสมอ“มัวแต่พร่ำอะไรคะ มาจัดการปลาหมึกของมึงค่ะ” เจสซี่ที่กำลังง่วนกับการจัดเตรียมอุปกรณ์ตะโกนเรียกเพื่อนอย่างอารมณ์ดี‘คนอยากกินนี่ทำไมสบายตลอดเลยนะ’ เจสซี่คิดในใจ“ทราบค่า อิเจสกูลืมหยิบเนื้อสัตว์มาอะ มันอยู่ในครัว ไปเอามาหน่อยดิ มือกูเลอะแล้ว” ริชชี่หันตัวกลับมาจัดการทำความสะอาดสารพัดปลาหมึกตรงหน้าที่เขาและกลุ่มเพื่อนไปซื้อมาจากตลาด“เอ้า!” หญิงสาวที่มือยังไม่เลอะหันขวับมองเพื่อน
Special Part V“ทำไมคำพูดคำจามันหวานเลี่ยนขนาดนั้นล่ะ” จินตะเอ่ยแซวอย่างอดไม่ได้ พลางสื่อสีหน้ายียวนกวนใจน้องสาวของตัวเองหลังที่จินตะได้ไปพักผ่อนที่บ้านพักของทั้งคู่ ทำให้ตัวเขารู้สึกอิจฉาในความคลั่งรักของน้องสาวตัวเองอย่างบอกไม่ถูก แถมยังระแวงว่าจะโดนไอน้องเขยหน้าหล่อแย่งความรักของน้องสาวจากเขาไปอีก แต่เขาจะทำอะไรได้ ในเมื่อเขาเป็นแค่ผู้ปกครองที่ทำได้แค่มองดูอย่างหวงๆ เท่านั้น“จินตะอย่าแซวน้อง” กรชวัลปรามลูกชายคนโตของบ้าน ก่อนหลุดขำเมื่อเห็นท่าทีของลูกสาวตนเองกำลังแลบลิ้นหยอกล้อใส่พี่ชาย นี่สินะที่เขาบอกว่าต่อให้ลูกโตขึ้นขนาดไหนยังไงก็ยังเด็กสำหรับพ่อแม่เสมอ“พวกลูกเหนื่อยกันหรือเปล่าจัดเตรียมของกันตั้งแต่เมื่อคืนน่าจะนอนไม่พอนะ ไปพักผ่อนกันก่อนก็ได้นะ พวกพ่อกับแม่จะนั่งเล่นตากแอร์ในนี้สักพักก่อน” ภูดิศเสนอขึ้น เขารู้ดีว่าลูกสาวตัวเองน่าจะยังไม่ได้นอนแม้หน้าตาจะสดชื่นออร่าผ่องสวยมากก็ตาม“งั้นพวกหนูขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดกั
Special Part IV“หอบเลยเหรอครับ” ดวงหน้าหล่อจรดปลายจมูกลงบนแก้มนุ่ม ก่อนเคลื่อนดวงหน้าพรมจูบคนรักด้วยความเสน่หา ยิ่งเห็นว่าอีกคนมีอารมณ์พลุ่งพล่านไม่ต่างกัน เขาเองก็ยิ่งรู้สึกอยากทำสิ่งที่มากกว่านี้เพิ่มขึ้นตามพายุรักที่กำลังก่อตัว“ที่รักอย่าทำเสียงดังนะคะ พี่จินอยู่อีกห้องนะ” ดวงหน้าเปี่ยมเสน่ห์สูดหายใจเข้าเล็กน้อยพร้อมเตือนสิ่งที่เธอและเขารู้ดีว่าห้องนอนของทั้งคู่ตอนนี้เก็บเสียงในหนึ่งระดับ แต่ยังไม่ได้อยู่ในระดับที่เธอและเขาต้องการเสียเท่าไหร่ แม้จะรู้ว่าเสียงเพลงรักของพวกเขาอาจจะไม่ได้ดังรบกวนคนข้างห้องแต่ว่าเธอก็อยากให้คนรักป้องกันไว้ก่อนดีกว่า“เรียกสามีขาสิคะเด็กดี” แววตาสีน้ำตาลประกายออดอ้อน ก่อนร่างสูงจะเคลื่อนดวงหน้าลงจูบหน้าผากคนรักอย่างเอ็นดูในความกังวลเรื่องเสียงที่อาจเล็ดลอดออกไป“สะ สามีขา อย่าทำเสียงดังนะคะ” นัยน์ตาสีอัลมอนด์สั่นไหว ร่างบางรู้สึกร้อนวูบวาบบนใบหน้าเล็กน้อย มือเล็กค่อยๆ เอื้อมเขี่ยลูกผมที่ปรกหน้าของค
Special Part III“แน่ใจนะวิว่าไม่มีอะไรแอบแฝงอะ” เจสซี่หรี่ตาลงคาดคั้น ไม่ต่างจากจินตะที่กำลังขมวดคิ้วจนแทบผูกเป็นปมได้แล้ว“ฮ่าๆ ก็รดน้ำดำหัวพ่อแม่ไง ไม่ได้รดน้ำสังข์เจ้าบ่าวเจ้าสาวสักหน่อย” ภูดิศหลุดขำสีหน้าของลูกชายและลูกสาวอย่างอารมณ์ดี ยิ่งเห็นว่าลูกทั้งสองของเขาสามัคคีกันดีแบบนี้ยิ่งทำให้ชื่นใจ เพราะปกติทั้งจินตะและเจสซี่มักชอบขัดคอกันบ่อยกว่ามีความเห็นตรงกันเสียมากกว่า“ไม่เถียงด้วยแล้วค่ะ พี่จินตะคุยกับพ่อไปนะคะ เจสไปทำน้ำจิ้มต่อละ” เจสซี่มุ่ยหน้าเล็กน้อยก่อนเดินกลับไปยังของที่เตรียมไว้และเริ่มทำน้ำจิ้มอย่างตั้งใจปล่อยให้พี่ชายและคนรักคุยกับผู้เป็นบิดาต่อไปหลังจากทานมื้อเย็นและเก็บของทำความสะอาดครัวเสร็จเรียบร้อย ทุกคนก็ต่างแยกย้ายพักผ่อนที่ห้องนอนของตนเอง“คิดมากเรื่องที่พ่อโทรมาเมื่อตอนเย็นเหรอครับ” ร่างสูงโอบกอดหญิงสาวที่รักจากทางด้านหลังที่กำลังยืนมองวิวยามดึกริมระเบียงอย่างเหม่อลอย
Special Part IIเจสซี่และพีย้ายมาอยู่ที่บ้านพักตากอากาศริมทะเลที่พ่อแม่ของพีมอบให้เป็นของขวัญสำหรับพวกเขาทั้งสอง เธอและเขาตัดสินใจไม่จัดงานแต่งงานเพราะอยากใช้ชีวิตด้วยกันโดยไม่ยึดบรรทัดฐานของสังคมแม้ตอนแรกอาจจะไม่ถูกใจผู้ใหญ่ของทั้งสองฝั่งเสียเท่าไหร่ แต่ครอบครัวของพวกเขานั้นเคารพในการตัดสินใจของทั้งคู่อย่างให้เกียรติซึ่งกันและกันทางครอบครัวของทั้งคู่นั้นไม่ได้บังคับหรือต่อว่าใดๆ พวกท่านค่อนข้างเข้าใจความคิดของลูกตัวเองเป็นอย่างดีว่า ลูกชายและลูกสาวตัวเองมีความเป็นตัวของตัวเองสูงขนาดไหน อีกทั้งพ่อแม่ของเธอและพีนั้นรู้จักกันทางธุรกิจมาก่อนจึงทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายพูดคุยตกลงกันอย่างเข้าใจซึ่งกันและกัน ซึ่งทำทุกอย่างตามธรรมเนียมครอบครัว เพียงแต่ไม่ได้จัดงานแต่งงานเชิญแขกเอิกเกริกเหมือนคู่บ่าวสาวทั่วไปถึงอย่างนั้น ก็ไม่ได้แปลว่าทั้งเจสซี่และพีเองจะไม่เคยคิดเรื่องการจัดงานให้เป็นกิจลักษณะ ทั้งคู่ตกลงเพียงว่าจะจัดงานเลี้ยงอาหารเพียงครอบครัวภายในและถ่ายเพียงรูปครอบครัวเ
Special Part Iเสียงคลื่นกระทบชายหาดเป็นจังหวะรับสายลมยามเช้าที่พัดเข้าฝั่ง หญิงสาวร่างเล็กผละตัวออกจากหน้าจอโน้ตบุ๊คก่อนลุกขึ้นจากซอกโซฟาที่เธอใช้พิงหลังทำงานมาตลอดคืน‘อากาศดีจัง’ นัยน์ตาสีอัลมอนด์ทอดมองวิวนอกหน้าต่างยามเช้าอย่างอารมณ์ดี“อยากกินมื้อเช้าก่อนนอนไหมครับ” ร่างสูงที่เพิ่งตื่นเดินเข้ามาสวมกอดคนตัวเล็กจากด้านหลัง พลางใช้ดวงหน้าหล่อซบไหล่เล็กออดอ้อนด้วยความคิดถึงหลายคืนแล้วที่คนรักของเขาทำงานโต้รุ่งโดยปล่อยให้เขานอนกอดหมอนข้างมองเธอจนหลับไป โชคดีที่ทั้งเขาและเธอนั้นทำงานอิสระและเป็นเจ้านายตัวเอง จึงทำให้ต่างคนต่างเข้าใจหน้าที่การงานของกันและกันพร้อมทั้งช่วยเหลือกันได้เป็นอย่างดี หากเขาต้องทำงานเป็นเวลาแบบพนักงานประจำมีหวังได้มีน้อยใจคนขยันในอ้อมกอดเป็นแน่“ไข่กระทะไหมคะ หรือว่าอยากไปเดินตลาดเช้าไหม กำลังเมื่อยหลังเลย” ร่างเล็กเอ่ยชวนพร้อมขยับหัวอิงซบดวงหน้าหล่อของร่างสูงที่อยู่บนไหล่ของเธอ&ldq
ตอนที่ 47หนังสือเล่มเดิม“เค้าปลดบล็อกจินนี่ตอนที่รักสลับมือถือไปเล่นเมื่อคืนค่ะ ตอนนั้นเค้าถามแล้วนะว่าปลดได้หรือเปล่า” หญิงสาวสวมชุดนอนนั่งด้วยท่าสบายบนโซฟาหน้าโต๊ะทำงานของชายหนุ่ม เธอใช้ที่คั่นหนังสือคั่นหน้าที่กำลังอ่านไว้หลังเห็นร่างสูงออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนสีกรมท่า พร้อมเอ่ยชี้แจงเรื่องราวที่คนตัวสูงได้ส่งข้อความถามเมื่อช่วงบ่าย“เค้านึกว่าที่รักปลดบล็อกแค่ไลน์ ไม่คิดว่าที่รักจะปลดบล็อกไอจีด้วย แบบนี้ที่รักจะไม่คิดมากจริงๆ เหรอครับถ้าจินนี่ทักมา” นัยน์ตาสีน้ำตาลสื่อประกายความเป็นห่วง พร้อมทิ้งตัวลงนั่งด้านข้างโอบกอดคนตัวเล็ก“ที่ผ่านมาที่รักก็ทำตัวชัดเจนขนาดนี้แล้ว เค้าต้องกังวลอะไรอีกคะ หรือว่าความจริงแล้วที่รักหวั่นไหว” ดวงหน้าเปี่ยมสเน่ห์ขมวดคิ้วถาม“ไม่เคยเลยครับ ที่เค้าบล็อกไว้เพราะไม่อยากให้ที่รักเป็นกังวล เค้าบล็อกน้องไปตั้งแต่วันแรกที่ที่รักไม่กลับคอนโดของเราจนถึงเมื่อคืนนี่แหละครับ แล้ววันนี้จู่ๆ
ตอนที่ 46Official“หอบอะไรมาอะ” ริชชี่เอ่ยถามเจสซี่ทันทีที่เห็นเพื่อนสาวถือกล่องของขวัญขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กจนเกินไปมาด้วยหนึ่งกล่อง เดินเข้าคาเฟ่มาพร้อมพีที่เดินมาตามหลังถือกล่องขนาดเท่ากันอีกสองกล่อง“ของขวัญให้พวกมึงไง ของพีได้ไปแล้ว เหลือพวกมึงที่ยังไม่ได้” เจสซี่เอ่ยบอกอย่างอารมณ์ดีพร้อมลอบมองหาบุคคลปริศนาที่เพื่อนตั้งใจนัดมาเพื่อให้ทำความรู้จักในวันนี้“มองหาอะไร กล่องไหนของกู” ริชชี่เอียงตัวตามแววตาเพื่อนสาวตรงหน้าก่อนทักท้วงเรื่องของขวัญของตัวเอง“ไม่ได้ ต้องให้พร้อมกัน เดี๋ยวเพื่อนงอแง” เจสซี่ส่ายหน้าชี้แจงพร้อมยกกล่องของขวัญที่วางอยู่หลบมือคนอยากรู้อยากเห็นตรงหน้า“ที่… เอ่อ เธออยากกินอะไรหรือเปล่าเดี๋ยวเราสั่งให้” พีเอ่ยถามร่างเล็กด้านข้างด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนริชชี่หรี่ตาสำรวจร่างสูงตรงหน้าอย่างชั่งใจบางอย่างก่อนหันมาหรี่ตามองเพื่อนสาวตรงหน้าอย่างคาดคั้นเรื่องร
ตอนที่ 45คิดถึง“คิดถึงครับ” ร่างสูงเอ่ยทักขึ้นทันทีที่เห็นหญิงสาวเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำก่อนดันตัวลุกขึ้นตรงไปยังร่างเล็กอย่างโหยหา“เวอร์” เจสซี่ที่อยู่ในเดรสชุดนอนซาตินสีชมพูอ่อนผลักชายหนุ่มที่กำลังจะโอบกอดเธอออกอย่างเบามือพร้อมเดินนำผ้าเช็ดตัวไปตากโซนระเบียง“ใส่ชุดนี้แล้วยิ่งคิดถึงกว่าเดิมอีก” พียกยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างมีเลศนัย แม้เขาจะเคยเห็นคนตัวเล็กตรงหน้าใส่ชุดนอนแบบนี้อยู่บ้างแต่ไม่รู้ทำไมครั้งนี้กลับรู้สึกอยากอยู่ใกล้เธอมากกว่าเดิม“พรุ่งนี้นายจะตื่นไปเปลี่ยนชุดที่คอนโดกี่โมง ฉันจะได้ปลุก” หญิงสาวที่จัดการตากผ้าขนหนูเรียบร้อยเอ่ยถามขึ้นพร้อมเดินกลับเข้าห้องโดยเดินผ่านร่างสูงที่ยืนรอที่ประตูไปอย่างไม่สนใจสีหน้าสื่อความนัยของอีกคน“ตื่นสัก 10 โมงก็ได้ครับ ที่รักทำงานเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถามหลังเห็นว่าคนตัวเล็กทิ้งตัวลงหน้าโต๊ะทำงานอีกครั้ง“อื้ม
ตอนที่ 44บรู๊ว?21.00 น.“คืนนี้อยากนอนที่นี่ได้มั้ยครับ” ชายหนุ่มโน้มตัวลงโอบร่างเล็กที่กำลังนั่งทำงานที่โต๊ะทำงานถามด้วยเสียงออดอ้อน“ไม่ได้ ไม่มีของใช้ของนายอยู่ที่นี่เลยสักชิ้น” ใบหน้าสวยยกยิ้มมุมปากส่ายหน้าปฏิเสธน้ำเสียงหวาน“งั้นเธอไปนอนคอนโดเรา ของครบทุกอย่าง อยากกินอะไรเค้าจะหามาให้ทั้งหมดเลยครับ” คนตัวสูงที่ยังไม่ละความพยายามเสนอขึ้น แม้ว่าเขาจะได้ใช้เวลาอยู่กับร่างเล็กมาทั้งวันแล้วแต่ก็ยังรู้สึกว่าอยากอยู่กับเธอตลอดเวลา“ไม่ไป หอฉันไฟก็ใช้ได้ปกติแล้ว” หญิงสาวขำในลำคอเล็กน้อยพร้อมกดเซฟงานตรงหน้า หลังจากผละออกจากอ้อมกอดคนตัวสูงเมื่อช่วงบ่าย เธอจึงเปิดโน้ตบุ๊คเพื่อตรวจงานที่ทำค้างไว้เมื่อคืนต่อแต่ดันมีแมวตัวใหญ่คอยเอาใจอยู่ไม่ห