Kabanata 32

Naki-usap ako kay Miuki kung pupwede munang dito si Ali kasama ko sa trabaho dahil wala si Nanay, abala masyado sa pagtulong sa livelihood ng aming barangay.

Walang naging problema iyon kay Miuki ay mas natuwa pa dahil magkakaroon daw sila ng panahon ni Ali na magkasama.

Hinarap ko ang anak ko bago siya umalis. Ani Miuki ay isasama niya ito sa kanila para makalaro ang iba niyang pamangkin na sinang-ayunan ko naman.

“Ali, ‘wag magkukulit doon kila Ninang, ha? Susunduin kita roon mamaya kaya huwag kang aalis doon,” bilin ko sa kanya. Ngumiti ito at tumango.

“Pag ba sinundo mo ako roon Nanay ay tatawagan na natin si Tatay?” kitang-kita ko ang sayang bumabalot sa kanyang mukha dahil sa bagay na iyon.

“Hmm, hindi pa. Mamaya po pag-uwi natin sa bahay, doon natin tatawagan si Tatay,” saad ko. Napawi ang ngiti nito at para bang may iniisip na malalim.

Saglit akong tumahimik at hinintay ang sunod niyang sasabihin kaya nagkaroon ako pagkakataon na titigan ang kanyang m