Hating gabi na, pero di parin ako maka tulog. Nandito ako ngayon sa veranda habang umiinom ng gatas at nakatanaw sa mga gusali. Para nang mga bituin ang ilaw ng mga building. Iba nga lang dahil nasa ibaba ang bituin, wala sa himpapawid. Hindi ko na masyadong matanaw ang mga taong naglalakad, dahil nasa mataas na parte ang kwarto ko. Kong tutuusin para na silang maliliit na langgam. Humigop ako ng gatas bago mag-angat ng tingin sa kalangitan. Wala akong nakikita kahit isang bituin man lang. Maambon at para bang kahit anong oras ay babagsak ang ulan. Lumingon ako sa kinaroroonan ng cellphone ko. Nang marinig kong may tumatawag. Nilapag ko ang baso ng gatas sa lamesa, bago napag- disesyonan na kunin ang cellphone. 'Ark' Ang naka rehistro na pangalan sa screen. Pinalitan ni batas ang caller name niya. Ayaw niya raw maging "unknown number". Sinagot ko ang tawag bago tinapat sa tainga."Hello. Good evening, sir. Zhanielle speaking." pinatunog receptionist ko ang boses ko. "What can I do
Hanggang ngayon nandito parin kami sa loob ng office niya. Hindi pa kami kumakain at gutom na ako, kanina pa. Wala naman siyang ibang ginagawa kundi ay titigan ako. Nakakailang man ang tingin niyang ibinibigay ay, inilibot ko nalang ang tingin sa buong palibot. Gusto niya sigurong kulay ay abo't itim. Yan ang nakikita kong kulay sa pader at tiles niya, kahit ang table at swivel chair niya. Naka organized ang kulay. Ngumiti ito. "Beautiful, baby," ang biglang sabi nito. Ramdam kong uminit ang mukha ko kaya umiwas ako ng tingin. Tumayo ako't inilagay sa sofa ang bag, nakakangalay sa balikat, hindi naman kalakihan ang bag ko cellphone at tissue nga lang ang laman. Inilibot ko ulit ang tingin at may napansin akong dalawang itim na pintuan. Ang isa nasa kanan at ang isa nasa kaliwa. Meron ba siyang ganon dito? "Nasaan nga pala ang C.R. mo dito?" pabalik balik ang tingin ko sa dalawang pintuan. Kanina pa kong ihing-ihi, di naman ako makaalis. Dahil bantay sarado niya ang galaw ko. "Yon
As the day passed. Ngayong araw imbes na rest day ko, nag-i-impake ako ngayon. Dumating na talaga ang araw na kinaiinisan ko. Ang lumipat sa bahay ni Zach. Wala, e. Wala na akong magawa, walang mapagpipilian. Kong 'di ako papayag na tumira sa bahay niya, pupuntahan niya si Inay at sasabihing ikakasal na daw kaming dalawa. Gandang fake news, 'di ba? Nasa labas ang lalaki, abala sa kakalaro nong pusa. Habang ako ito ipinapasok ang mga gamit sa luggage. Ayaw ko namang magpatulong sa kan'ya, nakakahiya. Luggage ang ginagamit ko kala mo kong saang abroad pupunta, dahil sa laki nito. Kasya ang isang bata.Pagmakarating na 'ko don siguro 'di ko na 'to ilalabas sa maleta ang mga damit ko. Nakakatamad ng mag-impake, mas gusto ko na lang na pag-kuha ng damit sarado agad. Total hindi rim naman ako permanente dito, pangpalipas oras lang. Kay Zach kaya permanente ba ako o hindi? Saglit akong natigil sa pag-kuha ng damit ko. Nag-o-overthink na naman ako. No'ng nakaraang araw pa akong ganito. Iwan
Ako ang kumuha ng plato at kutsara. At nilapag'yon sa mesa. Siya naman ay tinimplahan ako ng request kong isang basong mainit na gatas. Umupo ako at pinag-cross ang kamay sa dibdib. Pinagmasdan ko siya habang ginagawa ang pagtimpla ng gatas ko. " 'Wag mong lagyan ng maraming asukal," paalala ko. Tumango naman siya. Kong ang ibang tao ay mahilig sa maraming asukal. Ako, hindi, nasusuka lang ako pag masyadong matamis na. Lalo na kung si Lesley minsan ang nagti-timpla sa gatas. Tig-da-dalawang kutsara ng gatas at asukal ang ihinahalo niya para pantay daw. Akala niya siguro robot ako, 'di tinatablan ng diabetes.Hindi nga ako mahilig sa matamis pero malakas naman kumain sa chocolate. May pagka-baliw rin ako sa pag-iisip minsan. Lalo na sa kan'ya.Ano kaya ang lasa ng sa kan'ya? Matamis o sakto lang?Napakurap ako ng ilang beses nang makita mukha ni Zach sa harap ko. Ilang pulgada lang ang layo. Sinusuri niya akong tinignan. Ngumiti ako ng pilit at mahina siyang tinulak papalayo. Napat
Naiinis akong tumingala ng makaramdam ng pagod. Sumasakit na ang balakang at leeg ko. Nakakaumay na ring titigan ang mga papel sa mesa ko. Isama mo na ang kakatitig sa computer, sumasakit na mata ko.Tumingin ako kay Aljean, pati rin siya'y pagod na halata sa mukha niya. Tumingin siya sa relo na nasa bisig niya bago sa 'kin. Tumayo ito at pumunta sa 'kin. "Lunch time na. Tara sa labas tayo do'n tayo kumain sa karenderya." alok nito, tinangohan ko lang ito.Gutom narin ako kaya tumayo na ako at pinatay ang computer at inayos ang mga papel sa mesa. "Libre mo?" pabirong sabi ko.Tignan natin kong mapapayag ko ba lakas makapag-aya. Umismid ito sa 'kin bago sumakay sa elevator. He pressed the button."Ang dami mo na kayang pera no! Magpapalibre kapa!" reklamo nito.Tumawa lang ako. "Pa'no mo naman nasabi na marami akong pera? Wala pa nga tayong sweldo."Dinuro ako nito at umirap. 'Tong baklang 'to lakas makataray. "Haler, marami kang pera kasi boyfriend mo si sir Zach. Imagine mo nga ce
Bagsak ang balikat ko nang hindi ko makita ang hinahanap sa ref. Malapit ng maubos ang stock sa ref. Mukhang kailangan na naming mag groceries para mayroon kaming kainin bukas at sa susunod pa na araw. Kumuha nalang ako ng beacon at itlog. Ito na muna siguro ang ulam sa agahan namin. Kumuha na rin ako ng baso para sa gatas ko. Si Zach ewan, no'ng nakaraan kasi hindi ko na siya nakikitang umiinom ng black coffee. Ayaw ko namang timplahan siya ng gatas dahil baka ayaw niya. Wala pa si Zach ngayon dahil tulog pa. Nauna akong magising kaya ako na ang nagluto. Ayaw ko rin naman siyang gisingin dahil mukhang puyat. Bahala ng mauna akong kumain, kailangan niya ng tulog.Dito kasi para sa'kin paunahan ng gising. Pag sabay kaming dalawa na magising ay wala talaga akong ginagawa kundi ang maghintay hanggang matapos siyang magluto. Nagagalit siya pag ako ang nagluluto. Kaya hinayaan ko sa nalang dahil ’di naman ako mananalo sa kan'ya. Ngayon nga lang ako muling nakapagluto.Muntikan na ’kong m
Malalim akong humugot ng hininga at binuga 'yon. Problemadong tinignan ko, si Zach, ngayon na naka tayo sa harap ko. Ito na naman po kami, nagtatalo. Mag-g-grocery na nga lang marami pang salita.Ayaw niyang sundin ang gusto ko. Eh, hindi ko naman maaabot ang ulo niya para isuot ito.Ewan ko ba, sa lahat ng ibinigay ni lord na lalaki ito pa ang matigas ang ulo, may sariling batas, at sa lahat seloso sa walang dahilan. Minsan siya ay anak ko o manliligaw. Hindi ko na alam kong alin sa dalawang 'yon. Feeling ko tatanda ako ng maaga dahil sa kan'ya. Akala ko nga na sa trabaho ako ma-i-stress hindi pala sa kan'ya lang. Ako ayaw ko sa mga batang makukulit, siya palang na hindi na bata pero sobrang kulit. Simula siguro bukas maghahanap na 'ko ng pwedeng umampon sa kan'ya. Willing kong ibigay, hindi labag sa loob ko at buong pagmamahal kong ipapaubaya. Kahit ako na ang maghatid sa kan'ya, free shipping pa, mailayo lang 'to sa'kin dahil sumasakit na ulo ko.Nakapamaywang ko siyang hinarap.
"Hi. Good morning." masayang bati ni Zach at hinalikan ako sa noo. "Late tayong gumising ngayon, ah. Masarap ba ang tulog ng princess ko?" malambing nitong tanong. Tinanguhan ko ito at ngumiti. "Yes." paos kong sagot. Tinignan ko ang ginagawa niya. Nagluluto siya ngayon para sa breakfast naming dalawa. Pinatay niya ang stove at hinawakan ako sa magkabilang balikat. Inangat ko ang tingin at bahagyang pumikit. Sinakop ng malaking kamay niya ang mukha at hinalikan ang tutok ng ulo ko. Hinayaan ko nalang dahil gusto ko rin naman."Please. Sit there. I'll prepare your milk. Give me a seconds, my lady," sabi niya.Pinaghila niya 'ko ng upuan. Nakatingin lang ako sa likod niyang topless habang nagti-timpla ng gatas ko. Marahan akong napalunok at umiwas ng tingin. I'm sweating right now, for real. Early in the morning, why he's so hot? Ang lalaki ng butil ng pawis ko. Dahil ba sa kan'ya o dahil hindi pa 'ko naliligo? I think both.This is not me! Hindi ako ganito mag-isip, ngayon lang.
I silently cursed when my pregnant ark are not here. Palagi na lang! Nagiging makulit! Nawawala pag bago akong gising o malilingat ako ng tingin. Mabilis pa siya kay flash kumilos. This always happens, everyday. As the months passed, lumalaki ang tiyan niya. Ganoon rin ang pagiging sutil. Nagiging matigas at ayaw paawat. Iiyak kung hindi masusunod.Pikit mata kung hinilot ang sintido bago bumangon. Sumasakit ang ulo ko. Hindi pa lumalabas ang anak ko sa mundo na ito pero hindi ko na kaya ang kakulitan ng Ina. Sana lang talaga hindi mamana ng anak ang pinaggawa ng Ina. I really don't understand kung ano ang tumatakbo sa isipan ng mga buntis. Are they happy doing that thing? Hindi ko hawak ang isipan nila para malaman ang susunod na gagawin. Ito ba ang sinasabi nilang 'don't let them know your next move,'? I don't have any idea, at nanatiling may malaking tanong sa isip. Kahit gano'n, hindi ako nagrereklamo. Why would I? Gusto at ginusto ko ang nangyari. Walang pumilit. And besides i
I walked slowly as I reach our house gate. Using my free hand I opened the gate. Iniwan ko itong nakabukas dahil papasok rin naman si kuya. Galing kami sa isang bagong bukas na malaking tindahan dito. Hindi naman gaanong kalayo kaya nilalakad lang namin. And nanay always scolding me. Dapat mag-exercise ako at maglakadlakad. And I do. Abala ako sa pagkain ng fita tuna spread habang may nakaipit sa braso ko. A pack of biscuits. Si kuya ang nagdala sa iba dahil hindi na kaya ng mga daliri ko. As usual pagkain lagi ang inaatupag ko. Wala ng iba. Even my phone, once in a day lang ako nakakahawak dahil nagsasawa na ako. Kahit na tumawag si Zach ay hindi ko sinasagot kaya kay kuya na lang siyang tumawag. Hindi pa kita ang baby bump ko dahil nga ilang weeks pa ito. At ipinagsasalamat ko 'yon. This coming Christmas ang plano kung sabihan ang lalaki. And that will be happen this midnight. Zach, decide na dito siya magpapasko. Sinabihan ko pa nga na 'paano ang kaniyang pamilya?' But he answe
Real quick. Back to normal after that celebration happened. I scolded the person who sleeped in my room. Matinding suyuan ang naganap. Hindi ko na alam ang sarili at panay na ang pagiging mainitin na ulo ko. Kaunting maling galaw ay galit. Hindi na rin alam ni nanay at kuya ang gagawin sa akin. Maski si Zach ay parang susuko na. Hindi pa naman napuputol ang manipis na pisi sa pasensya niya. Palagi kaming magkatawag ni Zach dahil nasa trabaho siya. Which is kasalungat sa akin. Palagi akong nasa bahay ni nanay at ayaw kung lumabas. Hindi ko na rin gustong magtrabaho dahil tinatamad na akong bumangon ng maaga. Hindi ko na rin gustong maligo na siyang kinabahala ko. Ayaw kung maligo pero umiiyak ako pagpinapawisan. Nag-iiba ang amoy ko sa sarili. Para bang ilang buwan akong walang ligo sa tuwing pinapawisan ako. Hindi na maintindihan ni nanay ugali ko. Madalas akong nakahiga at kahit sa pagkain, gusto ko ito mismo ang lalapit. Kapal ng mukha ko 'di ba? Dati'y gusto kung uminom ng gata
Maaliwalas na kapaligiran. Mapayapang katahimikan tila paghinga lang namin ang maririnig sa buong lugar. Kalmadong dagat na walang alon na sumisira nito. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko na bang sinabi na gusto ko ang sunsets. It's my obsession. From the beginning until the end. Nothing's gonna stop me. Nothing's gonna change.I felt arm possessively wrapped around my small waist. Pulled me closer and kiss my head. I can't let my self but close my eyes and feel the unfamiliar feelings he's giving.I hold his hand and squeeze it. The sky are now red and orange. Ang kalahati ng araw na lang ang makikita mo. It's waving, saying goodbye and see you tomorrow. I felt Zach gripping me tightly. Kaming dalawa lang ang narito. Hindi na sumunod si kuya at mga kaibigan niya. I don't know, mukhang naasar ang mga 'yon sa 'di ko malamang dahilan. Pinagsawalang bahala ko na rin."You really love sunset, didn't you? And I'm started love it because you do." he said, hoarse but firm voice.I
Sinalubong ko si kuya ng may nagtatakang tingin sa akin. Hilaw na ngumiti ako at yumakap sa braso nito. Masaya ako para sa aming dalawa ni Zach. Maghihintay lang muna ako ng panahon para sabihin sa parents ko ang lahat. Pati na kay kuya na paniguradong hindi agad sasang-ayon. Hindi naman masisisi, bago pa lang ako nakilala ng nila tapos babawiin agad. Saklap!Iniwan ko na si Zach, kasama ang mga kaibigan nito. 'Yong mga kasama niyang nakita ko kahapon. Hindi na rin naman umangal. "Kuya, volleyball tayo." sabi ko at hinila siya palapit isang grupo na naglalaro.Wala akong balak na maligo ng dagat ngayon. Hindi matutuloy dahil mabubura ang panakip kung concealer sa mga kiss marks ni Zach. Nakisali kami at hindi kami magka-grupo ni Kuya. Simula pa lang at nagpapakitang gilas na ito. Puro pasikat sa akin at nagyayabang na magaling siya.He didn't know...Volleyball is my favorite sports. Naman, varsity ako sa larong ito! Libero at spiker ang role ko. Talagang buwis buhay sa pagiging li
I walked in the white sand, feeling the cold wind embracing my warm body. We arrive in the beach earlier. This is a private. Kaya, kaming mga bisita at celebrant lang ang mga tao dito. Marami namang bisita, hindi ko alam kung ilan. I wore my bikini but nakasuot ako ng denim shorts short, pero 'di kuna ziniper at binutones. May manipis na tela akong pinatong sa balikat para panakip sa tama ng init ng araw. Iniwan ko sila kuya sa isang cottage at naglakad mag-isa sa dalampasigan. Walang saplot sa paa. I hummed my favorite song while looking at the calm sea. The calmness that I always needed, wanted, and missing for this life of my own. There's no more things I want in this world, to be with my family and my love ones in future, with love in calmness. The blue clear water, napakagandang tingnan. Para bang inaanyayahan kang kalimutan lahat ng problema kahit sandalian man lang. Kahit sandali... I sat in the sand ang let my foot reach the surface of sea. Now, that I already back here, h
Mangha akong nakatingin sa mga magagandang tanawin dito. Napaptingala pa ako sa mataas na estilo ng mga gusali. Hindi na rin kasing lamig ang panahon tulad noong unang dating ko dito. Halos dalawang buwan na kami dito ngunit hindi pa rin ako nasanay hanggang ngayon sa mga ganitong tanawin. Tulad na lamang ngayon, nasa isang sikat na park kami dito sa bansa. Nakasunod lamang ako kila Kuya na nauuna. Para akong isang bata dito na ignorante. Namamasyal kami ngayon sa 'The Land of Legends Theme Park', hindi talaga ako makapaniwala sa mga tanawin. Akala ko sa panaginip lang ang mga ito. Ang kaibahan lang nila sa park sa Pilipinas ay walang masyadong street foods akong nakikita. Nasa malayo sila. Habang sa Pilipinas naman ay nakikita mulang sa tapat. Wala ngang fish ball at kwek kwek dito. Mga expensive type kasi street foods nila. Saka hindi ako sure sa lasa kung masarap ba o hindi. Iba-iba kasi taste natin. Sa susunod na araw rin ay ipapasyal nila ako sa Aktur Park. Kasama ang iba pan
Marahan kung kinurap ang mata. Tinapat ko ang kamay sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Napa-ungot ako at mabilis na iniba ang pwesto. Sa left na ako ngayon ng kama nakahiga. Muli kung pinikit ang mata at hinayaang bumalik ang sarili sa tulog. Ngunit dumating ang ilang minuto hindi ako dinalaw muli ng antok. Inis kung tinadyak ang paa sa kama. Nakaka-irita!Ilang oras lang ba ako natulog? Mukhang maaga naman iyon. Tatlong araw ang lumipas nang dumating sila mama, at tatlong araw na rin akong absent. Si kuya kasi! Sabi ko isang linggo lang ako aabsent, tapos nagulat na lang ako na may pinirmahan na raw si boss na papel ko sa pag leave. Kulang pa nga daw sabi ni kuya ang 1 buwan kaya pinagresign ako. Kapal ng mukha! Ilang sahod ko rin iyan! May pera pa akong makukuha, kesa dito walang gagawin kundi tutunga at makikinig sa mahanging kuya ko.Hindi na nga need ng air-conditioning or electric fan, siya pa lang. Hindi ka lang lalamigin, pati bahay niyo liliparin. Kung payabangan sig
Natapos ang fiesta at ngayon ay prosesyon na ng mga imaheng Santos. Dahil malapit lang ang dagat dito at nasa huling purok lang ito ng barangay, doon isasagawa ang prosesyon na magaganap. Dadalhin ang mga imaheng Santos doon at bebendisyonan n ito ng pari. Sasakay ka ng bangka pagkatapos at ililibot niyo ito sa malalim na parte ng dagat. They called it, 'sakay-sakay' dahil sa dagat ito gaganapin at hindi sa daan. Kaya marami ang pumupunta at nakikisali. Maaga pa lang ay umalis na kami nang bahay. Maaga ang mass ngayon, at dahil sa prosesyon. Mas mabuting sa umaga ito gaganapin dahil hindi pa masyadong masakit ang init ng araw sa balat. Mabuti na lang at hindi nagrereklamo si Zain. Baka ihulog ko ito sa bangka. Mukhang naaaliw naman ito. Kinuha nito sa akin ang hawak ko. Isinayaw- sayaw niya ito nang magsimulang magpatugtug ng music para sa prosesyon. Ang bangkang sinakyan namin, ay sinusundan ang malaking bangkang de motor, kagaya rin ng iba. Marami kaming nakasunod at may kanya ka