"Ano? Bar tayo mamaya guys day off naman natin bukas eh." Lintaya ng isa sa kaibigan ko. Sa'ming lahat s'ya ang mahilig pumunta o magyaya ba kamo sa bar.'Di ako masyadong umiinom, pag uminom ako hanggang apat o lima na baso lang kaya ko.Sumang ayon naman ang iba naming mga kasama dito, at tumingin sa'king direksyon kaya napa taas ang isang kilay ko.Alam ko na ang tinginan na'yan eh."Wag kang kj beh, sumama kana treat ko." Nakangiting sabi n'ya sa'kin.Umiling lang ako " baka pagalitan ako ni nanay, tulad ng dati di ako nag paalam" dahilan ko pa.Pero di ata to nadala sa sinabi ko at umiling lang s'ya."Sus, palusot mo bulok na." Ngumiti s'ya ng loko. " May isang paraan tayo para d'yan at para rin 'di ka pagalitan."Kunot noo kong binalik ang atensyon sa kanya.Anong na namang binabalak ng babaeta na 'to?"Mag paalam tayo kay nanay mo na pupunta ka sa bar..." Kala ko kong ano. "Para alam n'ya na kami ang kasama mo" dagdag n'yang sabiKong papayagan ako ni nanay."Pero-""Papayagan
"Una na ho ako" paalam ko sa kan'ya.Hinunad ko ang suot kong heels, kaya nag lakad ako na naka paa.Nang maka pasok ay agad akong dumiritso sa pwesto nila."Sorry, kong natagalan ako." Hinging paumanhin ko sa kanila."Kala ko umuwi kana eh!" Pagak na tumawa si Rex.Napairap nalang ako sa kawalan.Hindi ko namalayan na nasobrahan na pala ako sa pag inom ng alak. Kaya medyo napapahawak ako sa ulo ko dahil sa hilo, kung kanina ay makakaya ko lang ang hilo ngayon para na 'kong anemic na kong tumatayo ay nandidilim ang paningin.Pumunta ako sa dance floor at naki sabay sa mga taong nandu'n na sumasayaw."Tara na uwi na tayo! Ala una na ng madaling araw... Malalagot tayo n'yan." Hila sa'kin ni Lesley, palabas ng bar.Wala na'kong magawa, kundi ang mag pahila sa kan'ya."Hintayin mo 'ko dito huh!" Bilin n'ya."Papara muna ako ng taxi, para maka uwi tayo sa'min ka muna ma tutulog. " Tumango ako bilang sagot."Asan sila?" Lasing kong tanong."Pinahatid ko na kay Rex, 'di pa naman 'yon lasing.
Nagising nalang ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko.Kumurap kurap muna ako ng limang beses, dahil medyo blur ang paningin ko. Ng maka pag adjust na ay kumunot ang noo ko ng di familiar sa'kin ang kwarto, kulay black ang kurtina't kulay white ang kisame, gray naman ang unan at comforter.Agad akong napabangun, pero napaigik ako dahil sa sakit na naramdaman ko sa pang ibabang bahagi ko.Sumandal ako sa headboard ng kama, ng makaramdam ng sakit sa ulo kaya napa hawak sa bandang noo ko.Mariin kong pinikit ang mata at inaalala ang ginawa ko kagabi.Nag inom kami...C.R...May nakausap akong lalaking 'di ko kilala...Naka limang baso ako...Hanggang sa isinakay ako ng isang lalaki.Mariin akong napa sabunot sa buhok."No! This can't be happened!," Bulong ko sa sarili. " 'di nangyari 'yon!"Mabilis akong lumingon sa kanang bahagi ng kama ng maramdaman ng gumalaw. Pero para akong nanlumo sa nakita ko, para akong naging tuod 'di ko lubos na maisip.Isang lalaki, naka talikod s
Nandito ako ngayon sa bahay. Naka upo, habang nanunuod ng anime sa youtube. Mamaya pa 'ko papasok sa trabaho, late ng nagising kanina. Hating gabi na ata ako naka tulog, dahil sa mga reports na pinagawa." 'Nak, pupunta ako sa malapit na palengke. May gusto ka bang, ipabili?" tanong ni Inay. May malapit lang na palengke dito sa'ming lugar.Agad akong tumayo ng ma-pause ang pinapanood. "Bilhan mo 'ko ng pancit canton, 'nay. 'Yong maanghang ang flavor, kasi mas masarap 'yon. At cup noddles rin po. Ubos na kasi kagabi ang stock ko." Request ko.Paborito kong kainin ang pancit canton. Lalo na pag marami akong ginagawang trabaho. Minsan nga inuulam ko na 'yon.Binalingan ako ni Inay ng masamang tingin. "Tigil-tigilan mo na 'yang kaka noddles mo ha! Masama 'yan sa kalusugan mo!" " 'Nay, naman. Eh, gusto ko nga po 'yon." maktol ko.Malakas na buntong hininga ang pinakawalan niya. "Oh, sige pero anim anim lang ang bibilhin ko." aniya at bago lumabas sa bahay." 'Nay, 'di pwede 'yon! Ma-mi-m
Naglalakad ako ngayon, papasok sa bahay. Bit-bit yung ibang mga gamit ko, sa kompanya. Matamlay kung nilapag sa sahig ang mga dala ko. Alas singko na ng hapon ako, dumating. Mamayang 7 o'clock, pa kaming pupunta sa bar.Bonding daw naming lahat na magkakaibigan. Lalo na at lilipat na daw ako sa ibang kompanya."Mano po, 'nay," Humawak si Inay sa dib-dib niya, halatang na gulat. "Juskong, bata ka. Bakit ka ba nanggugulat!" tinapik n'ya ng mahina ang braso.Kumamot ako, sa batok. "Gan'un ko ba si Inay nagulat?" Tanong ko sa isip."Sorry, naman," sabay peace sign." 'Wag munang uulitin 'yon, aatakihin ako ng maaga sa 'yo eh." tumango lang ako."Mag-ga-gabi napo 'nay, 'di po maaga ngayon." "Aba! Lokong bata, ka ah! Pinipilosopo muna ba 'ko ngayon ha?" taas kilay n'yang tanong."Peace po, 'nay. Mwuah." halik ko sa pisnge n'ya."Ang mo naman ata umuwi ngayon?" tanong n'ya with curiosity on her face.Tumingala ako, bago malakas na napa buntong hininga."Inilipat po ako, sa ibang kompanya
"Si Pinocchio ba? Paki alam mo ba kong lumapit ang kaibigan ko, sa'kin." masama kong tinignan ito, kahit 'di ko masyadong nakikita ang mukha.Itutulak ko na sana siya, ng hinila n'ya ang dalawa kong kamay. At idiniin sa uluhan ko. Nag pupumiglas na 'ko ngayon, ng maramdaman ang higpit sa hawak n'ya."Bitiwan mo 'ko. 'Yong kamay ko. Damn you!" 'di ko mapigilan ang sarili, na mag mura.Halos hindi ako, makahinga. Ng 'nilapit n'ya ang mukha sa'kin, at kinagat ang pang ibabang bahagi ng tenga."I really regret that. I'm not the first, who see you beautiful tonight." nanayo ang bahahibo ko, sa sunod na binulong n'ya. "And that's make me, jealous. And one more thing I know, is to punish you. So rough, deep, hard, and faster that will scream you my name so loud." He's voice, was husky and full of authority.Mabilis ang pag hinga ko, dahil sa kaba. Napatingala ako, ng mas inangat n'ya ang dalawang kamay ko. Ngayon sa leeg ko s'ya, pumwesto. Malayang malaya na maamoy ang leeg ko. Kahit na nak
" 'Nay, 'di ka ba talaga sasama?" pangungulit ko dito.Kanina ko pa tinatanong si Inay, na gusto n'ya bang sumama pero ayaw daw nito. Hanggang ngayon ay kinukulit ko, pa rin 'to."Oh, sige po. Kung 'di po kayo sasama sa'kin, tatawagan na lang kita dito. Okay, ba 'yon 'nay?" tumango ito, kaya mas lalong bumigat ang pakiramdam ko.'Di ako sanay na umalis sa malalayong lugar. Lalo na't 'di kasama si Inay."Ano kaba, anak! 'Wag kang mag alala sa'kin dito." ngumiti ito ng matamis. "Ikaw nga ang inaalala ko. Walang mag aalaga sa 'yo pag may sakit ka. At wala na rin akong gigisingin sa umaga't wala ng lulutuan ng pag-kain.""Oh, s'ya. Ang drama mo! Halika na, kanina pa nag hihintay 'yang driver sa labas." hinatid n'ya ko sa labas ng sasakyan." 'Nay, baka mag bago pa ang isip mo." biro ko dito, pero 'di mawala sa tono ang lungkot.Pa'no ba yan? Nanay's girl ako."Sus. Bata ka sumakay kana d'yan, baka mamaya ka pa dadating dun dahil sa traffic... Basta pag uwi huh, wala kang lalaking dala. Ma
Pauwi na kami ngayon, s'ya ulit nag mamaneho. Alangan naman ako'di ako marunong, tapos'di sa'kin ang sasakyan. Habang bumabyahe, paminsan- minsan tinatanong n'ya 'ko. "Tagasaan ka pala? Natatandaan ko kanina na nabanggit mo, na sa anak ng boss mo yung condo na tinutuluyan mo? " his voice was full of curiosity.Bahagya akong napa tawa, dahil sa pag kunot ng noo n'ya at pag tagpo sa kilay.Talagang curious s'ya!Napailing ako sa naisip ko. Di naman s'ya isang sindikato 'no? Baka dun s'ya sa bahay namin magtatago pag hahanapin s'ya ng NBI o PDEA."Taga Carmen ako, na-assign lang ako dito. Sa kaibigan ng anak ng boss ko temporary lang naman hanggang makahanap sila ng empleyado nila." mahabang wika ko.Tumango s'ya, na para bang naka kuha ng example sa math."Salamat, pala sa pag sama sa'kin mag grocery ha!" pasalamat ko sa kan'ya.Buti na lang at 'di traffic.Ngumiti ito. "Your welcome!" "Tulungan na kitang dalhin yang pinamili mo. Tutal sa condo ko rin naman ako didiritso," "Nako 'wa
I silently cursed when my pregnant ark are not here. Palagi na lang! Nagiging makulit! Nawawala pag bago akong gising o malilingat ako ng tingin. Mabilis pa siya kay flash kumilos. This always happens, everyday. As the months passed, lumalaki ang tiyan niya. Ganoon rin ang pagiging sutil. Nagiging matigas at ayaw paawat. Iiyak kung hindi masusunod.Pikit mata kung hinilot ang sintido bago bumangon. Sumasakit ang ulo ko. Hindi pa lumalabas ang anak ko sa mundo na ito pero hindi ko na kaya ang kakulitan ng Ina. Sana lang talaga hindi mamana ng anak ang pinaggawa ng Ina. I really don't understand kung ano ang tumatakbo sa isipan ng mga buntis. Are they happy doing that thing? Hindi ko hawak ang isipan nila para malaman ang susunod na gagawin. Ito ba ang sinasabi nilang 'don't let them know your next move,'? I don't have any idea, at nanatiling may malaking tanong sa isip. Kahit gano'n, hindi ako nagrereklamo. Why would I? Gusto at ginusto ko ang nangyari. Walang pumilit. And besides i
I walked slowly as I reach our house gate. Using my free hand I opened the gate. Iniwan ko itong nakabukas dahil papasok rin naman si kuya. Galing kami sa isang bagong bukas na malaking tindahan dito. Hindi naman gaanong kalayo kaya nilalakad lang namin. And nanay always scolding me. Dapat mag-exercise ako at maglakadlakad. And I do. Abala ako sa pagkain ng fita tuna spread habang may nakaipit sa braso ko. A pack of biscuits. Si kuya ang nagdala sa iba dahil hindi na kaya ng mga daliri ko. As usual pagkain lagi ang inaatupag ko. Wala ng iba. Even my phone, once in a day lang ako nakakahawak dahil nagsasawa na ako. Kahit na tumawag si Zach ay hindi ko sinasagot kaya kay kuya na lang siyang tumawag. Hindi pa kita ang baby bump ko dahil nga ilang weeks pa ito. At ipinagsasalamat ko 'yon. This coming Christmas ang plano kung sabihan ang lalaki. And that will be happen this midnight. Zach, decide na dito siya magpapasko. Sinabihan ko pa nga na 'paano ang kaniyang pamilya?' But he answe
Real quick. Back to normal after that celebration happened. I scolded the person who sleeped in my room. Matinding suyuan ang naganap. Hindi ko na alam ang sarili at panay na ang pagiging mainitin na ulo ko. Kaunting maling galaw ay galit. Hindi na rin alam ni nanay at kuya ang gagawin sa akin. Maski si Zach ay parang susuko na. Hindi pa naman napuputol ang manipis na pisi sa pasensya niya. Palagi kaming magkatawag ni Zach dahil nasa trabaho siya. Which is kasalungat sa akin. Palagi akong nasa bahay ni nanay at ayaw kung lumabas. Hindi ko na rin gustong magtrabaho dahil tinatamad na akong bumangon ng maaga. Hindi ko na rin gustong maligo na siyang kinabahala ko. Ayaw kung maligo pero umiiyak ako pagpinapawisan. Nag-iiba ang amoy ko sa sarili. Para bang ilang buwan akong walang ligo sa tuwing pinapawisan ako. Hindi na maintindihan ni nanay ugali ko. Madalas akong nakahiga at kahit sa pagkain, gusto ko ito mismo ang lalapit. Kapal ng mukha ko 'di ba? Dati'y gusto kung uminom ng gata
Maaliwalas na kapaligiran. Mapayapang katahimikan tila paghinga lang namin ang maririnig sa buong lugar. Kalmadong dagat na walang alon na sumisira nito. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko na bang sinabi na gusto ko ang sunsets. It's my obsession. From the beginning until the end. Nothing's gonna stop me. Nothing's gonna change.I felt arm possessively wrapped around my small waist. Pulled me closer and kiss my head. I can't let my self but close my eyes and feel the unfamiliar feelings he's giving.I hold his hand and squeeze it. The sky are now red and orange. Ang kalahati ng araw na lang ang makikita mo. It's waving, saying goodbye and see you tomorrow. I felt Zach gripping me tightly. Kaming dalawa lang ang narito. Hindi na sumunod si kuya at mga kaibigan niya. I don't know, mukhang naasar ang mga 'yon sa 'di ko malamang dahilan. Pinagsawalang bahala ko na rin."You really love sunset, didn't you? And I'm started love it because you do." he said, hoarse but firm voice.I
Sinalubong ko si kuya ng may nagtatakang tingin sa akin. Hilaw na ngumiti ako at yumakap sa braso nito. Masaya ako para sa aming dalawa ni Zach. Maghihintay lang muna ako ng panahon para sabihin sa parents ko ang lahat. Pati na kay kuya na paniguradong hindi agad sasang-ayon. Hindi naman masisisi, bago pa lang ako nakilala ng nila tapos babawiin agad. Saklap!Iniwan ko na si Zach, kasama ang mga kaibigan nito. 'Yong mga kasama niyang nakita ko kahapon. Hindi na rin naman umangal. "Kuya, volleyball tayo." sabi ko at hinila siya palapit isang grupo na naglalaro.Wala akong balak na maligo ng dagat ngayon. Hindi matutuloy dahil mabubura ang panakip kung concealer sa mga kiss marks ni Zach. Nakisali kami at hindi kami magka-grupo ni Kuya. Simula pa lang at nagpapakitang gilas na ito. Puro pasikat sa akin at nagyayabang na magaling siya.He didn't know...Volleyball is my favorite sports. Naman, varsity ako sa larong ito! Libero at spiker ang role ko. Talagang buwis buhay sa pagiging li
I walked in the white sand, feeling the cold wind embracing my warm body. We arrive in the beach earlier. This is a private. Kaya, kaming mga bisita at celebrant lang ang mga tao dito. Marami namang bisita, hindi ko alam kung ilan. I wore my bikini but nakasuot ako ng denim shorts short, pero 'di kuna ziniper at binutones. May manipis na tela akong pinatong sa balikat para panakip sa tama ng init ng araw. Iniwan ko sila kuya sa isang cottage at naglakad mag-isa sa dalampasigan. Walang saplot sa paa. I hummed my favorite song while looking at the calm sea. The calmness that I always needed, wanted, and missing for this life of my own. There's no more things I want in this world, to be with my family and my love ones in future, with love in calmness. The blue clear water, napakagandang tingnan. Para bang inaanyayahan kang kalimutan lahat ng problema kahit sandalian man lang. Kahit sandali... I sat in the sand ang let my foot reach the surface of sea. Now, that I already back here, h
Mangha akong nakatingin sa mga magagandang tanawin dito. Napaptingala pa ako sa mataas na estilo ng mga gusali. Hindi na rin kasing lamig ang panahon tulad noong unang dating ko dito. Halos dalawang buwan na kami dito ngunit hindi pa rin ako nasanay hanggang ngayon sa mga ganitong tanawin. Tulad na lamang ngayon, nasa isang sikat na park kami dito sa bansa. Nakasunod lamang ako kila Kuya na nauuna. Para akong isang bata dito na ignorante. Namamasyal kami ngayon sa 'The Land of Legends Theme Park', hindi talaga ako makapaniwala sa mga tanawin. Akala ko sa panaginip lang ang mga ito. Ang kaibahan lang nila sa park sa Pilipinas ay walang masyadong street foods akong nakikita. Nasa malayo sila. Habang sa Pilipinas naman ay nakikita mulang sa tapat. Wala ngang fish ball at kwek kwek dito. Mga expensive type kasi street foods nila. Saka hindi ako sure sa lasa kung masarap ba o hindi. Iba-iba kasi taste natin. Sa susunod na araw rin ay ipapasyal nila ako sa Aktur Park. Kasama ang iba pan
Marahan kung kinurap ang mata. Tinapat ko ang kamay sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Napa-ungot ako at mabilis na iniba ang pwesto. Sa left na ako ngayon ng kama nakahiga. Muli kung pinikit ang mata at hinayaang bumalik ang sarili sa tulog. Ngunit dumating ang ilang minuto hindi ako dinalaw muli ng antok. Inis kung tinadyak ang paa sa kama. Nakaka-irita!Ilang oras lang ba ako natulog? Mukhang maaga naman iyon. Tatlong araw ang lumipas nang dumating sila mama, at tatlong araw na rin akong absent. Si kuya kasi! Sabi ko isang linggo lang ako aabsent, tapos nagulat na lang ako na may pinirmahan na raw si boss na papel ko sa pag leave. Kulang pa nga daw sabi ni kuya ang 1 buwan kaya pinagresign ako. Kapal ng mukha! Ilang sahod ko rin iyan! May pera pa akong makukuha, kesa dito walang gagawin kundi tutunga at makikinig sa mahanging kuya ko.Hindi na nga need ng air-conditioning or electric fan, siya pa lang. Hindi ka lang lalamigin, pati bahay niyo liliparin. Kung payabangan sig
Natapos ang fiesta at ngayon ay prosesyon na ng mga imaheng Santos. Dahil malapit lang ang dagat dito at nasa huling purok lang ito ng barangay, doon isasagawa ang prosesyon na magaganap. Dadalhin ang mga imaheng Santos doon at bebendisyonan n ito ng pari. Sasakay ka ng bangka pagkatapos at ililibot niyo ito sa malalim na parte ng dagat. They called it, 'sakay-sakay' dahil sa dagat ito gaganapin at hindi sa daan. Kaya marami ang pumupunta at nakikisali. Maaga pa lang ay umalis na kami nang bahay. Maaga ang mass ngayon, at dahil sa prosesyon. Mas mabuting sa umaga ito gaganapin dahil hindi pa masyadong masakit ang init ng araw sa balat. Mabuti na lang at hindi nagrereklamo si Zain. Baka ihulog ko ito sa bangka. Mukhang naaaliw naman ito. Kinuha nito sa akin ang hawak ko. Isinayaw- sayaw niya ito nang magsimulang magpatugtug ng music para sa prosesyon. Ang bangkang sinakyan namin, ay sinusundan ang malaking bangkang de motor, kagaya rin ng iba. Marami kaming nakasunod at may kanya ka