Rosa’s lips parted, may sasabihin pa sana siya, but before she could, there was a violent yet sharp sound, like a lightning. As she heard the loud bang, she saw Gloria’s chest with a hole in it, and her eyes wide open.Wala pang dalawang segundo ay humandusay na sa lapag ang matanda, and it made Rosa panicked. “Tuolong! Please, tulong!” Sigaw ni Rosa habang papunta kay Gloria na nasa lapag. Her eyes widened in horror as she saw blood coming out of her red dress, seeping into the fabric.Tatayp na sana para humanap ng tulong si Rosa ngunit hinawakan siya sa braso nito. She gave her a big smile and said, “don’t leave, just stay. You will find people who will love and accept you. I’ll say hi sa mama mo h-ha,” she whispered, she tried to speak, but all she could manage was a shallow breath, a soft groan of pain. She felt so weak, so cold.“Gloria, please!” Rosa screamed again, her voice cracking. “No! Please, stay with me!”Hindi na siya marinig ni Gloria, all she saw was how beautiful
“My name is Detective Turner, your grandmother is already safe at may mga nakaduty na police around her room, and the whole hospital,” he paused then looked at both of them, “we just need where were you and who could possibly do this. Can we talk for a minute inside this room, ma’am?”Trojack said, “Shouldn’t she wash herself muna? Tignan mo ang itsura niya, she is full of blood. Paano kung makita pa iyan ng anak niya? Can you explain it to him?” He was clearly pissed.“Sorry, my bad. I’ll bring some towels, and some clothes para sa inyo. We will talk with your son for a moment while you change. You can change muna then we will proceed for the questioning.” Umalis agad ang Detective sa harapan nila, then some people went to them with towels.“Hi, my name is Hara, let’s clean up, shall we?” Isang babae na naka-police unifrom ang lumapit kay Rosa.Tumingin si Rosa kay Trojack, waiting for him to say na okay lang na magkahiwalay muna sila ng saglit at sumama siya sa police, and he nodded
“Let's talk outside, if it's okay, Miss Rosa,” sambit ng detective habang nakatingin sa kanya. “I’ll a company brent while nag-uusap kayo, huwag kang mag-alala.” Singit naman ni Trojack habang nakatingin ng nakangiti kay Brent.“Be a good boy, sige na, kain na muna kayo, it will take a while,” paalala ni Rosa sa anak, and she gave him a smile before leaving the room with the detective. As soon as the door closed, agad siyang tinignan uli ng detective. “Let's talk sa room na iyon, my colleagues already check the room and it is vacant, para matapos na rin ito and makapagpahinga na kayo,” he said as he pointed out the room sa harapan lang nila.“Y-yeah, sure.” Ayan na lang naisagot ni Rosa dahil gusto na lang din niyang makapagpahinga. Pagpasok nila sa kwarto ay wala halos gamit doon kundi lamesa at mga upuan lang. Wala ring mga dumi o kahit na ano. “Let's sit down,” aya ng detective, just observing her, “are you okay with this kind of setup?”“Yes.”“Okay,” he paused then may nilaba
Wala pang kalahating minuto, dumating na agad si Trojack. “Let's go, the detective told me that they're going to take care of this case,” he paused then exhaled, “we should go have some rest lalo na gabi na.” Rosa nodded and looked at his son, then sighed. “Where will we go now? If someone was confident enough to shoot your grandmother, paano pang mga buhay namin?” “You can stay at our house for now if you like. My assistant will get your things there. Lumipat na muna kayo pansamantala sa amin, it is not safe out there.” He said, offering them and this voice gentle. She somehow hesitated, her eyes filled with uncertainty. Pero dahil wala rin naman silang choice kung hindi sumama sa kanya dahil mas safe kung may nagbabantay sa kanila. His offer was the only hope that they can have, especially in the midst of crisis and despair. Naisip rin niya na kailangan ng company ni Trojack lalo na yung lola niya ay nasa ospital. “We will stay at your house for the meantime, pero dapat
“Then,” Rosa pauses as she stared at his lips, “make me yours.”The kitchen was just a quiet place as they started drinking pero ngayon mayroong labanan ng pag-iibigan. The scent of the whiskey lingered with the warmth of their bodies, and their clothes was just the only thing that creates the barrier between them.They are playing the game of who will initiate the first touch will lose. There were no words, just pure intense making out. Pakiramdaman na lang sa kung anong ginagawa nila, and they don’t care sa paligid nila.Her breath was quick and shallow as their lips once again met but in a deep and soul stirring kiss.The taste of whiskey lingered on their tongues but it mingled with something sweet, para bang nahanap na nila ang ang matagal na hinahangad nila sa buong buhay nila. “Wait, do you like me, Mr. Yddro?” she whispered, her hand traveling in his chest, her fingers lightly brushing against the fabric of his shirt.He smiled softly like a puppy as his thumb brushed her chee
As he leaned down, he whispered softly, “I’ve never felt this way before. It just felt right, Rosa,” he growls then gazes at her with his dick out and hard.“T-that’s,” Rosa gulps as she sees his big cock out through the moonlight seeping through the window. Even though there were no open lights, and she can see how it wants to be tamed.How it wants to be inside her.NIlapit ni Trojack ang mukha niya kay Rosa and grinned. “It wants to be in you. I want to feel you, my love,” he whispered, his voice full of honesty.“P-pero, I think I can’t take all that.” She felt her own emotions rising, she can’t figure out how it will fit inside lalo na sa ganoong kalaki at nagagalit na alaga niya.“I’ll be gentle,” he assures her as he kissed her cheek, “can I taste you, my love?” Rosa stared at him and she muttered flirty, “My mother didn’t raise a quitter.”He kissed her on the lips while his other hand was holding his weapon, gently moving it in her up and down. She moans as she felt his tip c
As the morning sunlight peeked through the big windows, Rosa opened her eyes and she felt na masakit ang ulo niya. Gagalaw na sana siya when she noticed that her whole body was sore, and she was naked.Wala siyang maalala and when she moved to her side, napansin niyang may katabi siya. As she rolled to the other side, doon yan nakitang katabi niya si Trojack who was also naked.She glanced down, her eyes widened as she saw the tangled sheets at ang amoy ng whiskey around them. It was already fainted scent pero alam na niya ang nangyari and it wasn’t just an assumption anymore.They fucked last night.Unti unti ring naalala ni Rosa ang ibang nangyari kagabi, although it was not vivid, she knew her mind isn’t that delusional to make those insider her head. Andito na rin ang ebidensya ng ginawa nila.Gagalaw na sana si rosa paalis ng higaan when he suddenly slowly opened his eyes. Her gaze met his, and a realization dawned on him. They just stared at each other while laying on the same b
Namumula na ang mukha niya kakaisip ng puwede niyang irason at sabihin kay Trojack lalo na kung malaman ng lola nito na may nangyari sa kanila the same day she just got hospitalized.Napatayo na siya sa higaan, sinuot ang mga damit, and even fixed the bed. Sobrang gulo nito at hindi niya kayang umalis ng kuwarto ng magulo ang pinaghigaan. At ang pinaggamitan nila for the pleasurable moment of their lives.She was about to leave the room when she remembered na naghihintay sa restroom si Trojack, waiting for her signal to come out. Lumakad na siya papunta sa pinto palabas, then shouted.“U-uhm, okay na!” Heto na lang ang naisip niyang sabihin, and immediately went downstairs para magluto.Nagulat siya dahil nasa salas na ang anak niya kasama si Gigi, unboxing some of their things and clothes.“Mommy, kuya Jerome said he went to my school and told them na may emergency. The teacher also said na I can be late for today,” her son happily said, running towards her as she stepped down the st
Ang grandeng ballroom ay kumikislap ng karangyaan, ang mga chandelier ay naglalabas ng malambot na liwanag sa mga bisita sa ibaba. Ang hangin ay puno ng tawanan at pag-uusap, ang kalansing ng mga baso, at ang malambing na tunog ng isang string quartet na tumutugtog sa isang sulok. Isang gabi na hindi malilimutan—isang gabi na nagmarka ng pagtatapos ng isang panahon at ang simula ng isang bagong kabanata para sa kumpanya.Gloria, dressed in a stunning gown of midnight blue, stood at the center of the ballroom, ang kanyang mahinahong tindig ay nagtataglay ng atensyon. Itinaas niya ang kanyang baso, at ang ingay sa kuwarto ay humina, bawat mata ay napatingin sa kanya. Isang mainit na ngiti ang dumaan sa kanyang mga labi habang inihahanda niyang magsalita."Maraming salamat sa inyong lahat sa pagdalo ngayong gabi," nagsimula siya, ang boses ay matatag at tiwala. "Ang gabing ito ay hindi lamang isang pagdiriwang ng ating mga tagumpay, kundi isang turning point para sa ating hinaharap."Nag
Ang marangyang restawran ay mahinang naiilawan, the soft clinking of cutlery and hushed conversations adding to the atmosphere of exclusivity.Nakaupo sa mahabang mesa na may malinis na puting mantel at gitnang palamuti ng sariwang mga bulaklak sina Shan, Leah Minx, ang kanyang mga magulang, at sina Mirasol, ang mga magulang ni Shan. Mabigat ang hangin sa tensyon, bawat isa’y mulat sa kahalagahan ng pagtitipon.Shan sat at the head of the table, his usual calm demeanor replaced by a determined expression. Umubo siya nang bahagya, agad na nakuha ang atensyon ng lahat.“Tinawag ko ang pagtitipon na ito,” panimula ni Shan, his voice steady but firm, “to announce something important. After much thought, I’ve decided that I will not proceed with the arranged marriage.”The room erupted in protests. Leah’s mother gasped dramatically, clutching at her pearls, habang ang ama niya’y malakas na tumama ng kamay sa mesa. Ang mga magulang ni Shan ay galit na nakatingin sa kanya, ang kanilang mga e
2 months laterNakaupo si Trojack sa kitchen counter ng kanyang mansion nang biglang nag-vibrate ang kanyang telepono. Lumabas ang pangalan ni Walter sa screen. Kinuha niya ito, alam na niya kung tungkol saan ang tawag.“Walter,” bati niya.“Nasa ospital na si Sheena Sir,” sabi ni Walter, walang paligoy-ligoy. “Psych ward, gaya ng inaasahan natin.”Malalim na bumuntong-hininga si Trojack, hinagod ang kanyang buhok gamit ang kamay. “Gaano kasama?”“Medyo malala,” amin ni Walter. “Hindi siya maayos, at kadalasan, wala sa tamang ulirat. The doctors say her obsession with you and Rosa is at the center of her breakdown. She’s been placed under strict care for now at mananatili siya roon ng walang tiyak na panahon.”Sandaling natahimik si Trojack, dama ang bigat ng mga nagawa ni Sheena at ang mga kahihinatnan nito. Sa kabila ng lahat, nakaramdam siya ng lungkot. Medyo matagal nang bahagi ng kanyang buhay si Sheena, even if it was in ways that were toxic and damaging.“Thanks for letting me
The tension in the parking lot was suffocating, si Sheena ang nasa gitna ng lahat, mahigpit na hawak ang kanyang bag habang nakatayo sa harap nina Rosa at Trojack. Bigla, ang mga nagmamadaling yabag ay umalingawngaw sa paligid. Isang pigura ang lumitaw mula sa mga anino—isang babae, maputla ang mukha, may mga pasa, at bagama’t hindi matatag ang mga galaw, kitang-kita ang determinasyon.“F-flara?” bulalas ni Rosa.Tumango si Flara, ang mga mata niya’y balisang tumingin kay Sheena na nanigas sa pagkilala sa kanya. “Anong ginagawa mo rito?” singhal ni Sheena, ang boses ay punong-puno ng galit. “Dapat nakakulong ka! Hayop ka, iniwan kitang mamatay sa basement tapos babalik ako na wala ka na ron?!”“Nakatakas ako,” sagot ni Flara, nanginginig ang boses ngunit matatag. “At tapos na akong manahimik.”“Ano’ng ibig mong sabihin?” tanong ni Rosa, halatang naguguluhan at nababahala.“Sheena,” nagsimula si Flara, ang boses niya’y mas matatag na ngayon, “kapatid ko. Lumapit ako sa’yo ilang linggo
Natigilan si Rosa, napahinto ang kanyang paghinga nang bumalik ang alaala ng gabing iyon. Ang kahihiyan, ang paglabag, ang sakit—isang sugat na hindi kailanman tuluyang gumaling. "T-tungkol doon? Ano? Paanong nadamay si Trojack rito?""Pinlano ko ang lahat," patuloy ni Sheena, ang kanyang boses ay puno ng lamig at pagkakalkula. "Alam ko kung ano ang mangyayari kapag pinapunta kita sa party na iyon. Alam ko kung sino ang nandoon, naghihintay. At hinayaan kong mangyari iyon, Rosa. Dahil kailangan kang mabali. Sobrang lakas mo, sobrang untouchable. Kailangan kitang gawing mahina."Nangilid ang luha sa mga mata ni Rosa, ang kanyang isip ay nahihirapang tanggapin ang pag-amin ni Sheena. "Ginawa mo... ginawa mo iyon sa akin? Hinayaan mong mangyari iyon?"Pinanlakihan siya ng balikat ni Sheena, walang bahid ng pagsisisi. "Hindi ito personal. Estratehiya ito. At nagtagumpay ako, hindi ba? Bumagsak ka. Naging eksakto ka sa gusto kong maging ikaw—mahina, nakakaawa, madaling manipulahin."Naiip
Kakalabas lang ni Trojack mula sa mansyon ni Sheena, ang isipan niya ay puno ng pag-aalala. Ang pag-uusap nila ni Sheena bago siya umalis ay nag-iwan sa kanya ng pakiramdam ng pagkabalisa at hindi siguradong kalooban. Kumikilos si Sheena ng kakaiba—mabilis at magulo—at hindi niya maialis ang pakiramdam na may mali.Iniwan niya ang mansyon at nagtungo pabalik sa AD Pavilion. His phone buzzed in his pocket as he drove, at kinuha niya ito upang makita ang pangalan ni Detective Turner na naka-flash sa screen. Tumatagilid ang tiyan ni Trojack. Ito na ang tawag na inaasahan niya, pero hindi sa ganitong kalagayan.Agad niyang sinagot."Sir Trojack," narinig niyang sabi ng boses ni Detective Turner mula sa telepono, matalim at direkta. "Kailangan mong makinig ng mabuti."Hinigpitan ni Trojack ang hawak sa manibela. Ang isipan niya ay mabilis na tumakbo, puno ng mga tanong. "Nasa kustodiya na namin ang mga salarin," ipagpatuloy ni Detective Turner, "pero may isang bagay pa kaming kulang—ang s
Walong taon si Andrea nang mapansin niya kung paanong si Jon, ang kanilang ama ay tila kumikinang sa pagmamalaki tuwing ipinapakita ni Rosa sa kanya ang mga bagay na kanyang ginawa. Mapa-simple mang guhit o disenyo ng damit na isinulat sa kalat na papel, si Jon ay ngumiti at itinataas si Rosa sa hangin at tinatawag siyang “my little artist.”Andrea would stand at the side, nakatingin na may hapdi sa kanyang dibdib, hawak ang sarili niyang proyekto sa paaralan—isang di-masyadong maganda, pilit na palayok ng luwad na ginawa niya sa klase ng sining. Hindi ito kasing-ganda ng gawa ni Rosa, at alam niya iyon. Laging pinapaalala ni Kieshna ito.“Makikita mo kung paano palaging pinupuri ng tatay mo si Rosa?” sabi ni Kieshna sa isang malumanay ngunit may lason na tinig habang yumuyuko siya sa tabi ni Andrea isang araw. “Kasi siya ang paborito niya. Hindi ka niya mahal tulad ng pagmamahal niya sa kanya. Alam mo ba kung bakit?”Iniling ni Andrea ang kanyang ulo, ang puso niyang bata ay naghah
Alas-1:30 ng hapon na nang nakaupo si Andrea sa kanyang kama, kabadong nakahawak sa kanyang telepono. Ramdam niya sa kanyang loob na may mali sa plano ni Sheena, pero hindi niya mapigilan ang pakiramdam na kailangan niyang sundin ito—kahit papaano, upang maunawaan kung ano talaga ang binabalak ni Sheena. Dahan-dahan niyang binuksan ang kanyang messaging app at nag-type ng mensahe para kay Rosa.Andrea: Rosa, magkita tayo sa parking lot ng kumpanya bago mag-alas-3 ng hapon. It’s important.Nag-alinlangan ang kanyang daliri sa ibabaw ng send button bago ito pindutin, habang mabilis ang tibok ng kanyang puso. Pagkapadala ng mensahe, agad na sumagi ang pagsisisi sa kanyang dibdib.Ilang sandali pa, nag-vibrate ang kanyang telepono. May sagot na mula kay Rosa.Rosa: Tungkol saan ito? Bakit sa parking lot?Tinitigan ni Andrea ang screen, hindi alam kung paano magbibigay ng makatuwirang sagot. Her sister’s curiosity was valid—hindi karaniwan para kay Andrea na magpatawag nang biglaan, lal
Ang mabigat na katahimikan sa mansiyon ni Sheena ay nilulunod lamang ng tunog ng kanyang takong na tumatama sa marmol na sahig. Ang kanyang isipan ay naglalakbay, paulit-ulit na inuulit ang imahe ni Trojack at Rosa mula noong gabi—lahat ng ilang pagkakataon na kung paano siya tinitingnan nito nang may matinding paghanga, at kung paano si Rosa ay tila likas na nakakaramdam ng ginhawa sa piling ni Trojack, isang bagay na alam ni Sheena na hindi niya kailanman magagaya. It felt like a dagger in her chest, twisting deeper with every passing thought.Bumababa siya sa basement, ang kanyang ligtas na lugar, ang tanging espasyo kung saan nararamdaman niyang kontrolado niya ang lahat. Ang mahinang ilaw ay nagkikislap nang malas habang dahan-dahan siyang bumababa. Ang bawat hakbang ay sumasalamin sa kanyang bumibigat na iniisip, her growing frustration.Ang tagpong sumalubong sa kanya pagdating niya sa ibaba ay nagpahinto sa kanya.The chair was overturned. Ang mga lubid na maingat niyang igina