DOC LIAM POVKinabukasan, paggising ko, isang malalim na buntong-hininga ang kumawala mula sa dibdib ko. Wala na naman si Madeline sa tbai ko. Hindi na rin ako nagulat nang makita ang maliit na papel sa gilid ng unan ko dahil pamilyar na para sakin ang eksenang ito. Kaya napapangisi na lang ako."Liam, hinanda ko na ang mga kailangan mo sa trabaho. Nandiyan na rin ang breakfast mo. Ingat sa pagpasok, Madeline."Pinulot ko ang note at binasa nang paulit-ulit, napapangiti ako pero may kurot sa dibdib ko. Alam kong gusto din niya ako. Pero bakit hindi niya kayang iparamdam nang harapan? Lagi na lang may harang sa pagitan naming dalawa. Lagi na lang siyang nauunang umalis ng bahay, para bang may tinatakasan.Ngayon, hindi na pwede. May plano na ako. At gagawin ko ito sa paraan na walang makakaiwas—kahit pa siya.Pagdating ko sa ospital, hawak ko ang bouquet ng bulaklak. Ang isa, simple pero elegante, para kay Madeline. Sinadya kong itapat ang pagpunta ko sa oras na maraming tao sa
Mabilis na nagdaan ang panahon. Tatlong buwan na pala ang nakalipas. Tatlong buwang paghahanda para sa araw na ito. Akala ko handa na ako, yung tipong sigurado na at kalmado. Pero ngayong narito na ang mga inspector mula sa gobyerno ng London para sa aking application ng Permanent Residency, dala ng mga ito ang kanilang mga clipboard, madami silang matitinik na tanong, at ang kanilang mga tingin ay nanlilisik, parang gusto kong tumakbo sa nerbyos. Pakiramdam ko, mabubuko nila ang biglaang pagpapakasal namin ni Doc. Liam, kahit pa sabihing napag-aralan na namin ni Liam ang mga isasagot namin“Mr. and Mrs. Wilson,” sabi ng lead inspector, malamig ang tono habang iniabot ang kamay kay Liam. “Ready?”Ngumiti si Liam, kumpyansa at tila walang inaalala. “Of course. Go ahead.”Nilingon ko siya, iniisip ko kung paano niya nagagawang maging ganito kakalmado. Samantalang Ako? Nanginginig ang mga kamay ko sa matinding kaba.Nagsimula na sila. Isang tanong, isang sagot. Paulit-ulit. Parang inter
Biglang lumapit si Doc Liam sa akin, at bago pa ako makapagsalita ay hinapit niya ang bewang ko, mahigpit pero banayad. Bago ko pa maunawaan ang nangyayari, naramdaman ko ang mainit niyang mga labi sa akin. Isang halik - maalab at puno ng damdamin. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Parang nalilito ang puso ko, pero hindi ako tumanggi. Sa halip, sinagot ko ang halik niya. Ang init, ang lambot, ang bawat galaw ng labi niya, parang may sinasabing hindi niya kayang ipahayag sa salita. Bakit ganito? Bakit parang pakiramdam ko parang tama pero parang mali din? Pagkalipas ng ilang minuto, parang biglang bumalik ako sa realidad. Napagtanto ko ang posisyon namin - magkalapit, ang mga katawan namin halos magdikit, at ang init na namamagitan sa amin ay parang hindi kayang itanggi. “Doc Liam…” mahinang sabi ko, pilit binabawi ang lakas ko. Bumitaw ako at iniwas ko ang tingin ko sa kanya. “May… may gagawin pa ako sa kusina.” “Madeline.....” Hindi ko na hinintay na matapos niya ang s
Inangat niya sa itaas ng island table ang dalawa kong hita at ibinuka iyon, bumulaga sa kaniyang mga mata ang aking hiyas, nahihiya pa ako ng bigla niyang idinikit ang kaniyang mainit init na labi sa entrada ng aking hiyas, ramdam ko ang bawat paghinga niya habang kinakain niya ang aking hiyas. Sa mahabang panahon nakaramdam ako ng kakaibang libog. Napaungol ako sa sarap, Halos mabali ang aking ulo sa kaniyang ginagawang pagkain sa aking hiyas , sinabayan niya ng paglalaro ng kaniyang daliri sa aking loob. Noong una ay banayad iyon hanggang sa nararamdaman ko ang pangi-gigil niya sa akin. ANg isa niyang kamay ay abala sa paglalamas ng aking suso."ohhhh fvck..... mmmm ....aghhhh.... it makes me crazy Liam...." napatingin siya sa akin at bahagyang ngumiti saka niya tinuloy ang kaniyang ginagawa. Maya maya ay naramdaman ko ang pagsabog ng aking katas sa mabilis na paglabas pasok ng kaniyang daliri sa aking loob habang ang kaniyang dila ay malaya niyang pinaglaro sa loob ko. Sa pagkakat
Sinunggaban niya ang aking labi ng matamis na halik. Halik na puno ng pagmamahal. At ang isa niyang daliri ay nilaro niya sa aking hiyas. Napaawang ang aking mga labi at malandi ko siyang tinignan, bahala na pero nandito na to. "can i be the driver love?" anas ko sa kaniya. Tumango siya ng punong puno ng kagalakan. Humiga siya sa center island at ako namana ng pumaibabaw sa kaniya. Hinawi ko ang aking mahabang buhok at tinutok ko ang aking hiyas padausdos papasok sa kaniyang tigas na tigas na talong. "AHHHH " napakapit sa kaniyang dibdib ni Doc Liam "SH*T!" malandi ko siyang ginilingan sa kaniyang ibabaw habang nakaalalay naman ang kaniyang dalawang kamay sa aking balakang .“Oh Sh*T Madeline you’re doing it very well” Nilaro ko ang kaniyang dibdib hanggang sa ang aking hintuturo ay nilaro ko sa kaniyang labi, hindi na nakatiis si Doc Liam , sinaplo ng kaniyang malalaking palad ang aking malulusog na suso at malumanay niyang nilalamas iyon sa bawat pag ulos ko. Nararamdaman ko ang
MADELINE POV Matagal ko nang hinihintay ang tawag na ’yon. Halos mag lilimang buwan na ang nakalipas mula nang isumite ko ang aking permanent residency application ko. Isang buwan na din ang nakaraan pagkatapos kaming puntahan ng mga inspector. Lahat ng sakripisyo, pagod, at pagpupuyat, nasa isip ko habang nag-aantay sa ospital. Nasa nurse station ako noon, sinusuri ko ang mga papel, nang biglang tumunog ang telepono ko. Sinipat ko ang screen. Hindi ko kilala ang numero, pero sinagot ko pa rin. “Hello?” tanong ko, halos hindi makahinga. “Magandang araw po, si Mrs Madeline Wilson po ba ito?” boses ng isang babae , propesyonal pero may kaunting saya sa tono niya. “Opo, ako po ito,” sagot ko, nararamdaman ko na ang bilis ng tibok ng puso ko. “Congratulations po! Ang inyong permanent residency application ay naaprubahan na!” Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Parang tumigil ang lahat ng tunog sa paligid. Hindi ako makapaniwala. “Anong sabi niyo po? Naaprubahan na?” tanong
DOC LIAM POV Kasalukuyan akong nagrereview ng medical records nang biglang pumasok si Madeline sa clinic ko. Sa unang tingin pa lang, alam kong may iniisip siya. Tahimik siyang umupo sa harapan ng mesa ko, hawak-hawak ang cellphone niya na parang hindi mapakali. “Madeline, okay ka lang ba?” tanong ko, iniangat ko ang tingin mula sa mga papeles. Huminga siya nang malalim at tumingin sa akin, seryoso ang mukha. “Liam, kinausap ko na sina Mommy at Daddy tungkol sa atin.” Natigilan ako. Alam kong balak niyang sabihin ito, pero hindi ko inaasahan na ganito kabilis. “anong naging reaksyon nila?” tanong ko, nag-aalangan. Napabuntong-hininga siya. “Sa totoo lang… galit sila. Hindi nila matanggap na biglaan ang pagpapa-kasal natin. Tapos, hindi pa nila kilala nang personal si Rainiel, yung ex-fiancé ko, at ngayon ikaw na naman ang pinakasalan ko! Na wirduhan ata sakin sila Mommy” Napakagat ako sa labi. Hindi naman ako nagulat, pero iba pa rin palang marinig ito mula kay Madeline. “So… an
Ang unang araw namin sa Siargao ay dapat maging masaya-hindi ko inasahan na magbabago ang tingin ko kay Madeline, at higit pa doon, mararamdaman ko kung gaano ako kaswerte sa kanya. Pagdating pa lang namin sa isla, ramdam ko na ang kakaibang aura nito. Ang hangin ay amoy dagat, ang tanawin ay parang postcard—lahat ng sulok ay maganda. Pero mas naintriga ako nang makarating kami sa property nila. “Malapit na tayo,” sabi ni Madeline nakangiti siya habang hinahawakan ang kamay ko. “Excited na ako,” sabi ko, habang nagmamasid sa paligid. Simple at payapa ang isla, at parang di tugma sa inaasahan kong bahay ng isang babaeng gaya ni Madeline, na mahilig sa city life. Pero nagkamali ako. “Madeline,” bulalas ko, nanlaki ang mga mata ko. “Ito… ito ba ang bahay ninyo?” Tumawa siya at pilit na pinipigil ang hagikgik. “Oo naman. Bakit gulat na gulat ka?” “Gulat? Hindi, Madeline,” sabi ko, nagbibiro. “Parang gusto kong umatras. Grabe!” Tumawa siya nang malakas, tinampal pa ang braso ko. “T
"Hon, patawarin mo ako. Matinding galit ang naramdaman ko noon kaya nagpadala ako sa mga taong gusto lang sirain tayo, imbes na magtiwala sa’yo bilang asawa ko. Mali ako. Hindi ko ginusto ang mga nangyari. Habang nasa mansion pa ako, ang dami nang nangyari. Ang mommy mo at si Annie, laging kinakampihan si Pearl. Nang masampal ko siya, hindi ko iyon sinadya. Nabigla lang ako. Sinabi nilang umamin ka raw kay Pearl na mas mahal mo siya kaya nananatili siya sa mansion kahit hiwalay na sila ni Jeff.“Dahil sobrang nasasaktan na ako, napagdesisyunan kong pumunta sa US para sundan ka. Miss na miss na kasi kita, kaya binalewala ko ang pride ko. Pero pagdating ko, nakita kita sa kama na may ibang babae. Napakasakit nun, Hon! Pero imbes na kausapin ka, umalis ako at dumiretso kina Mommy. Hindi ko inaasahan na sa pagbisita ko, mas malaking kawalang-hiyaan pa pala ang gagawin nila Jasmin sa akin."Malungkot ang naging reaksyon ni Haime. "Hon, sorry. Hindi ko rin alam kung paano napunta ang babaeng
“Okay. Tungkol ito kay Pearl at Jessie, ‘yung babaeng kasama niya sa restaurant na nakuhaan mo ng picture. Si Jessie ay nakababatang kapatid ni Pearl na lumaki sa Amerika. Isang kaibigan niya ang nagkumpirma na lahat ng nangyari kay Haime at Jessie ay pinagplanuhan. Sinundan ni Jessie ang bawat galaw ni Haime, mula sa disco bar hanggang sa makuha niya ang tiwala nito. Sinadya niya itong akitin dahil sa utos ni Pearl. Pati ang pagkuha ng litrato sa kwarto kasama si Haime ay plano nila para tuluyan mo siyang hiwalayan,” paliwanag ni Detective.“Sabi ko na nga ba, Natalie. Kilala ko si Haime. Hindi niya kayang gumawa ng ganitong kasamang bagay,” sabi ni Nicholai.“Kaya pala may pagkakahawig ang dalawang bruha! Sarap sabunutan,” inis na sabi ni Ryan.Ramdam ko ang galit na unti-unting lumalabas. Puno na ako ng inis at pagkadismaya sa nalaman ko. Ngunit iyon pa lang ang magandang balita. Kailangang maghanda ako sa masamang balita.“Ano naman ang masamang balita, Detective?” tanong ko, kina
Napasulyap ako kay Annie, na tila naintindihan ang tingin ko.“Kuya, wala kaming pinalayas. Kusa siyang umalis! Sinampal pa niya si Pearl bago siya umalis. Narinig ko rin sa mga kaibigan ko na nakatira na raw siya sa condo ni Mark,” sabi ni Annie habang si Pearl ay tahimik na nakatayo sa likod niya.“Annie, tigilan niyo na ang kakagawa ng kwento tungkol kay Natalie,” mariin kong sabi, napapadiin ang mga bagang ko.“Hindi kami gumagawa ng kwento. Tawagan mo si Mark para malaman mo,” sagot niya nang matapang. Hindi siya natatakot kahit galit na galit na ako.“Sige, tawagan mo, Haime. I-loud speaker mo para marinig ng lahat ang katotohanan,” dagdag pa ni Mommy, tila naghahamon.Kahit galit na galit ako, kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Mark. Sinunod ko ang gusto nila at niloud speaker ito.“Hello, Haime? Napatawag ka?” tanong ni Mark sa kabilang linya.“Mark, may gusto akong malaman. Sabihin mo sa akin ang totoo. Nakatira ba sa condo mo ang asawa ko?” tanong ko, puno ng tensyon
HAIME POVSa wakas, natapos din ang back-to-back meetings at branch visits namin dito sa US. Finally, makakauwi na rin ako. Makikita ko na si Natalie. Magkakausap na rin kami tungkol sa mga isyung nagdulot ng gulo sa amin, pati na rin kung bakit halos isang buwan na niyang hindi sinasagot ang mga tawag at mensahe ko.Habang naglalakad ako papunta sa lobby para isauli ang keycard ng hotel, naramdaman ko ang mga tingin at bulungan ng mga receptionist na kapwa Pilipino. Parang may gustong sabihin, pero hindi ko na sila pinansin. Gusto ko na lang talaga makauwi. Nang papaalis na ako, isa sa kanila ang mahina akong tinawag.“Sir, may gusto lang po sana kaming sabihin,” alanganing sabi ng receptionist. Nagtinginan pa sila at nagtuturuan kung sino ang magsasalita.Dahil sa pagkamausisa ko, napahinto ako. Lagi ko silang nakikitang nagbubulungan tuwing dumadaan ako, kaya hindi ko napigilang bumalik sa harapan nila.“Yes? Ano ’yun, Miss?” tanong ko sa babaeng receptionist.“Sir, kasi po, last m
malakas na tumawa si Jeff. "Kapatid ko si Haime, I'm his older brother," sagot niya, sabay tawa. "So you mean yung boss na sinasabi mong naiinis ka ay si Natalie?" tanong pa niya."MY GAWD! I think I'm in trouble!" sabi ko, napayuko sa gulat.Itinaas ni Jeff ang mukha ko para mawala ang pagkahiya ko. "It's ok. Hindi naman ako close sa hipag ko, at yung kapatid ko, dating live-in partner yun ng asawa ko. Ngayon finally na annuled na ako dahil kay Haime. Ayun, nagpapakasaya na naman ang malanding babaeng yun sa mansion." Mahabang paliwanag niya, hindi ko alam kung lasing ba siya o nagsasabi ng totoo.Napatingin ako sa kanya, hindi ko alam kung anong mangyayari. Sa tagal ng pagkakaibigan namin ni Natalie, hindi niya naikwento sa akin ang mga bagay na ito. Kaya siguro siya umalis sa bahay ng mga Rodriguez."Wohhhh! Cheers natin yan! Parehas pala tayong bwisit sa buhay!" nag-toast kami. Tapos may inilabas si Jeff na parang sigarilyo."Ok lang bang mag-smoke ako dito sa loob ng cubicle?" ta
JASMIN POVNakakainis talaga si Natalie, ang yabang, akala mo kung sino na. Akala niya kasi dahil nakapang-asawa ng mayaman, may karapatan na siyang magmataas. Kung hindi lang dahil kay Haime, hindi siya makikilala ng mga malalaking tao. Hindi siya dapat nandiyan, lumalago lang ang negosyo dahil sa tulong ng asawa niya. Tapos ngayon, ganyan ang mga ugali. “Bakit, nagagalit siya kasi hindi ko siya pinatira sa bahay nung tumawag siya? Aba, kasalanan ko ba na ang buong pamilya ko nakatira sa amin? Akala ko hindi na siya magche-check ng mga finances, kaya nga nila ako kinuha. Naiirita na talaga ako. Isa pa tong si Brett, puro abala na lang sa buhay ko. Bwisit na buhay!” naiinis kong bulong habang papasok sa office.Pinatawag ko ang isa sa mga tauhan ko at nagpaalam na uuwi muna ako, sila na lang ang bahala sa office. Ayokong dagdagan pa ang stress ko. Pero naiisip ko lang, bakit sila Natalie naging maayos ang buhay? Tapos ako, eto, ang daming problema. Naisipan kong dumiretso sa paborit
POV NATALIEIlang minuto lang ang nakalipas at dumating na ang doktor at ibinigay sa akin ang discharge papers. Mali ang pagkakakilala ko kay Mr. Tan—akala ng lahat, isa siyang babaero. Pero nagulat ako sa naging kilos niya nang maaksidente ako. Mabait pala siya at marunong rumespeto sa isang relasyon. Alam niya kung saan siya lulugar. Simula nang pumayag akong mangupahan sa isa niyang condo unit, ni minsan ay hindi siya pumunta rito. Malaya akong nakakagalaw at walang nararamdamang pressure mula sa kanya.Iniwasan ko ang pamilya ni Haime, pati na rin siya mismo. Kahit si Mayet na paulit-ulit na nangangamusta, hindi ko pa rin sinasagot ang mga tawag at emails ni Haime. Tuwing binabasa ko ang mga mensahe niya, wala man lang akong nakikitang paghingi niya ng tawad. Siguro, hindi niya alam na nahuli ko siya noong araw na iyon—o baka naman, nalason na ng pamilya niya ang isip niya.Ayos lang naman ako, lalo na ngayon na nalaman kong magkaka-baby na ako. Kaya ko namang buhayin mag-isa ang
Pagdating namin sa ospital, agad na sinuri ng doktor si Natalie."Doc, kumusta na siya?" tanong ko habang pinupunasan ang sarili kong basang damit dahil sa ulan. Ramdam ko ang pag init ng katawan ko, tila sinamaan ako dahil naulanan ako pero hinayaan ko na lang."Mabuti naman siya, Mr. Tan," sagot ng doktor. "Buti na lang at nakasuot siya ng seatbelt nang mangyari ang aksidente. Bibigyan na rin kita ng gamot para sa sipon mo, baka lumala pa."Habang nag-uusap kami ng doktor, unti-unting dumilat si Natalie. Napatingin siya sa suwero na nakakabit sa kanya, tapos nilinga-linga ang paligid na tila naguguluhan. Halata sa mukha niya ang pagkalito kaya nilapitan ko siya para pakalmahin."Natalie, nasa ospital ka. Nakita ka namin sa kalsada kanina at naaksidente ka," mahinahon kong paliwanag."Ahhh... salamat," sagot niya nang may halong pagkalito.Nagpatuloy naman ang doktor sa pagsasalita. "At isa pa, Mr. Tan, mabuti na lang at hindi naapektuhan ang sanggol sa sinapupunan niya. Malakas ang
Kaagad kong ini-start ang makina ng kotse at pinaharurot ito sa kalsada. Sa totoo lang, wala akong ideya kung saan ako pupunta. Naibenta ko na ang townhouse ko, at ang condo ni Haime na dati naming tinirhan ay okupado na ng mga estudyante. Wala akong ibang matakbuhan kaya naisipan kong tawagan si Jasmin."Jasmin, pwede ba akong humingi ng pabor?" Pilit kong pinipigilan ang aking luha, ayokong malaman niya agad ang pinagdadaanan ko."Ano yun, Natalie?" tanong niya, may bahid ng pag-aalala sa boses niya."Pwede bang makituloy muna ako sa inyo?" mahina kong tanong."Bakit? May problema ba? Okay lang naman, kaya lang nandito rin ang pamilya ni Ate ngayon. Di ba nasunugan sila? Siksikan kami dito sa bahay. Okay lang ba sa'yo?" paliwanag niya."Aah, ganun ba? Sige, wag na lang, magho-hotel na lang ako para hindi ako makadagdag sa abala, nakakahiya din sa Ate mo. Nandiyan pala sila ngayon." sagot ko, pilit na pinapatawa ang sarili."Sigurado ka, sis? Ayos ka lang ba?" tanong niyang muli, ram