MADIE: Napaluha akong muli, hindi dahil sa anumang lungkot kundi dahil sa labis na kasiyahang nadarama ko. At dahil na din sa nararamdaman ko ang sinseridad sa mga salitang binitiwan ni Daniel para sa akin. Ngayon ay nasisiguro kong ang mayroon kami ni Daniel ay hindi gaya ng pekeng pagmamahal na pinakita sa akin noon ni Arthur. Ayokong magsalita ng tapos at paasahin masyado ang aking sarili na si Daniel na ang magiging tatay ng aking mga anak pero ipagdarasal ko na kung siya man ang lalaking iyon. Sana ay alagaan at pahalagahan niya ako at huwag ng sasaktan. Nangiti ako ng isipin ko iyon. "Madie umiiyak ka na naman, baby maniwala ka sa lahat ng sinasabi ko. Tanggalin mo ang pagdududa sa puso mo. Hinding hindi kita pababayaan , lalong hindi kita sasaktan. Ang pagmamahal na pinapakita ko sayo ay hindi lang isang pagpapanggap." malambing niyang sabi, "Daniel" bulong ko sa kaniya habang mahigpit kong kapit ang kaniyang mga kamay "i know it's too early too fee
MADIE Makalipas ang isang buwan . Bumyahe kaming dalawa ni Daniel patungong Manila para umattend sa charity ball ng mga Miller. Natuwa ako dahil pinaunlakan ni Daniel ang aking paanyaya para sa nalalapit na ball night. "baby mauna ka na sa registration may tatawagan lang ako saglit" sabi sakin ni Daniel, humalik muna siya sa aking mga labi bago tuluyang umalis ng tumango ako sa kaniya. Dala ko ang confirmation ng reservation ng aming hotel rooms. Dumiretso na ako sa lobby para mag check in. Pinaiwan muna sakin ni Daniel ang mga luggage namin sa kaniya. Nakita ko itong seryosong may kausap sa kaniyang telepono ng mapasulyap ako sa kaniya bago ako tuluyang naglakad pasulong sa reception. Hindi naman ito big deal sa akin. "Hi good afternoon Miss. We have a reservation" inabot ko ang aking confirmation sa aming hotel rooms. Lumapit na din sa akin si Daniel at umakbay. "Yes Mam! " biglang bumaling ang babaeng receptionist kay Daniel. " Hi Sir good day" "good afternoon din" na
"at talagang ngingiti ngiti ka pa." inis na sabi ni Nicole sa akin. "hayaan mo na mapapahiya lang yan sila mamaya. " mayabang na sabi ni Arthur "bakit kahit simpleng pin ay hindi nila kayang bumili." Natawa na lang si Daniel sa kaniyang sinabi. Hindi ko din alam ang dahilan ng pag-ngiti niyang iyon. Napakunot ang noo ni Arthur sa pagtawa ni Daniel, at mas lalong nag-init ang ulo niya sa di inaasahang reaksyon nito. “Ano bang pinagtatawanan mo? Hindi mo ba alam na ako ang anak ng director ng Miller Corporation? Isang salita ko lang, mapapalabas kita dito,” ani Arthur na may kasamang yabang. Napatingin si Daniel kay Arthur, tahimik pero may bigat ang titig. Lumapit siya kay Arthur at hindi siya nagpatinag sa panlalait nito. Huminga siya ng malalim saka nagsalita ng buong kumpyansa "Alam mo Arthur, hindi ko kailangan patunayan ang sarili ko sayo at kung sino ako, kung anong pinaniniwalaan niyo tungkol sa akin wala akong pakielam kasi kahit anong sabihin ko wala ding mangnyayar
THE AUCTIONMADIE:Panay ang aking paglinga sa pintuan ng ballroom hall. "baby magsisimula na ata ang bidding wala pa rin sila Mommy, naipit siguro sila ng matinding traffic" nag-aalala kong sabi kay Daniel. SA totoo lang medyo na-te-tense ako sa sitwasyon sa pagitan ni Daniel at ang walang tigil na patutsada ni Arthur. Hindi ko alam kung tama bang dinala ko pa dito si Daniel."okay lang yan, parating na din siguro sila. " Napapakapit ako sa braso ni Daniel, ramdam ko ang tensyon sa mesa. Sa kabilang dako naman , nagsimulang magpatutsada itong si Arthur; sinasadya niyang lakasan ang kaniyang boses upang marinig namin ni Daniel ang kaniyang sasabihin."Tignan na lang natin," malakas na sabi ni Arthur habang ngumingisi siya sa amin ni Daniel " kung makaka-bid kahit isang item yang lalaking yan" tumatawa ito at halatang gustong ipahiya si Daniel.Tatawa tawa na puno ng pang-iinsulto naman si Nicole "hahahaha, don't worry sweetie baka nga kahit pang taxi pauwi wala yang makuha" Kinapitan
PROLONGUE: Nagsimula ng magsipaglabasan ang mga preciosu jewerly and stones. Nagtawag na ang annoucer at pinakita ang isang mamahaling alahas. "Okay this one is rare diamond, nasuot ito ni Queen Elizabeth once. Start ng bidding ay 10 million pesos " nagtaas ng kaniyang card si Arthur ayaw niyang magpatalo. Bawat bid ay lagi niyang tinataasan. Obvious naman para sa lahat ang gusto niyang mangyari ang maipakita sa tao sa loob ng silid na iyon na kaya niya itong lampasan. Hindi siya nagpapatalo. Sa tuwing may item siyang nakukuha ay nakangisi siyang nakatingin sa amin ni Daniel. "Ok wala na bang mas tataas pa kay Number 21? so going once, going twice, going thrice. Sold to Number 21" pag aanunsyo ng announcer . Napapailing na lang si Daniel sa inaasal ni Arthur gayundin ako. Bumulong si Daniel sa tainga ni Madie "Ano ba naman yang ex mo? pano mo nagustuhan yan, parang bata." nagkatawanan kaming dalawa sa kaniyang sinabi. "hahaha! hindi ko din alam baby, alam mo na puppy stup*d
DANIEL POV: “Patay na, dumating na si Abuello. Kailangan ko ng ihanda ang aking sarili para sa pagpapaliwanag kay Madie” napapailing kong bulong sa aking sarili. Napatingin ako kay Tito James at Tita Kate, alam ko na ang mangyayari. “Baby, dito ka lang sa tabi ko. I love you” biglang naguluhan si Madie sa akin . Kinapitan ko ang kaniyang kamay. “Anong kaguluhan to?. “ galit na sumigaw si Abuello. Hindi pa niya ako nakikita dahil nakatalikod ako sa kaniya. Natigilan ang lahat Nang marinig ang tinig ng kanyang Abuello, natigil ang lahat sa kanilang ginagawa. Galit itong lumapit, at sa bawat hakbang ay ramdam ang bigat ng kanyang presensya. “Anong kaguluhan ito?” tanong niya nang mariin, habang ang lahat ay napatingin kay Daniel. Lumapit si Direktor Sam nang makitang ang anak niyang si Arthur ang puno't dulo ng kaguluhan sa loob ng silid na iyon. "oh Pagpasensyahan niyo na ang aking anak. Hindi niya alam ang kaniyang mga piangsasasabi. Hayaan niyo pagsasabihan ko siya." namumutlang
"Ngayong gabi. Nais kong pasalamatan ang isang tao na hindi lang naging bahagi ng buhay kundi pati na rin ng aking puso" nag-umpisang umugong ang bulung-bulungan ng mga bisita. Ang aking mga mata ay walang puknat na nakatingin sa kinaruruonan ni Madie na sa mga oras na to ay panay ang yuko sa hiya. "siya ang nagbigay ng liwanag sa aking mundo, ang babaeng nagsilbing inspirasyon ko sa bawat hakbang na ginagawa ko sa aking buhay. Sa loob ng mahigit isang taon naming nagkilala , alam kong siya na ang babaeng gusto kong makasama. Thank You Siargao" malakas kong sigaw at nagtawanan ang mga tao sa buong event hall. "Please Madie , baby be with me on the stage." Bumaba ako at inalalayan ko paakayat si Madie papunta sa stage. Pagdating namin sa taas ng stage. Nilabas ko ang isang kahon na maliit kung saan naruruon ang precious stone na aking napanalunan sa bid. Ito ay nakasukat na sa kamay ni Madie dahil mula pa lang sa Siargao ay nakaplano na ang aking gagawin. "WOooohh" maririnig ang la
MADIE POV Pagdating namin sa aming hotel room ay hindi ko mapigilan ang saya at kilig na mararamdaman matapos ang proposal sa akin ni Daniel. Habang pumapasok kami ay agad na yumakap sa akin si Daniel, sabay kaming malambing na nagtawanan sa ngyaring proposal niya sa akin. “Baby, kaya pala sobrang busy ka palagi sa telepono! I really had no idea na ikaw pala ang kilalang si Daniel Miller!” Panunukso kong sabi sa kaniya na may halong biro at gulat. Tumawa si Daniel at hinaplos ang aking buhok. “Hahaha, kasi baby, hindi ka naman nagtatanong!” biro niya habang nakangiti. “Ayokong maging arrogant, at gusto ko ring makilala mo ako nang walang mga titulo o posisyon. Diba mas maganda, atleast tahimik ang buhay nating dalawa. “I know, pero sana napaghandaan ko man lang ang paghaharap namin ng parents mo. Saka pano mo nga pala nakilala sila Mommy?” Tanong ko sa kaniya ng bigla kong maalala ang pagtatagpo nila kanina. Malakas na tumawa si Daniel sa akin “do you remember last time ng
ETHAN POV Dumating na ang mga bisita isa-isa, at ang saya sa paligid ay hindi maipaliwanag. Ang mga halakhakan at kwentuhan ng mga tao ay nagbigay saya sa buong lugar. Nagsimula na rin ang program, at hindi ko akalain kung gaano ka-organized at ka-saya lahat ng mga planong ito. Lahat ng tao ay abala sa mga palaro at mga jokes ng host na nagpapatawa sa lahat. Tuwang-tuwa sila, at kahit kami din ni Kayline, masaya kaming nakikisali sa kakulitan ng aming host. Habang abala ang mga bisita, sinubukan kong mag-relax at tingnan ang lahat ng nangyayari, ngunit hindi ko maiwasang mapansin si Kayline. Ang saya sa mga mata niya, nakikita ko ang genuine na ngiti mula sa kaniyang mga labi. Nang dumating ang isang intermission number, nagulat ako sa nangyari. “Huh? Si Kayline, anong ginagawa nila?” tanong ko sa sarili ko habang nakatingin sa stage. Halos mapapalakpak ako sa tuwa. Sina Tristan, Lander at ang ilang mga kaibigan ni Kayline ay nagsimulang sumayaw, at biglang nagulat ako nang maki
Pagkatapos ng misa ay oras naman para sa pagkuha ng mga pictures. “Ethan, ito na talaga ‘yon. Magkasama na tayo… habang buhay.” habang nakatingin ako kay Ethan ang puso ko ay punong-puno ng saya. Ngumingiti naman si Ethan habang hawak ang mga kamay ko “Oo, Kayline. Sayo lang umiikot ang buhay ko.” Nagkaroon ng sandaling katahimikan habang nagkatinginan kaming dalawa. Napalapit ako kay Ethan, at sabay namin naramdaman ang hindi maipaliwanag na damdamin. Lumapit si Kayline sa akin at naglapat ang aming mga labi. Pagkatapos ng halik bilang mag-asawa “Parang ang tagal nating inantay ‘to, Ethan. I mean ang buhay na kakaharapin natin bilang mag-asawa” Tumango siya sa akin at punong-puno ng emosyon “Sobra, Kayline. Pero sulit ang lahat. Ngayon, ikaw at ako na talaga. Akalain mong matapos ang pinagdaanan natin sa huli ay humantong din tayo sa kasalan.” Naputol ang paglalambingan namin nang biglang nagsigawan ang mga bisita. “Wooo! Sana all!” “Mabuhay ang bagong kasal!” "congratula
Ngumiti siya sa akin, at naramdaman ko ang init sa puso ko. Kinuha ko ang singsing mula sa pari at marahang sinuot ito sa daliri niya. Habang ginagawa ko ito, tinignan ko siya at ngumiti. “Mahal kita, Ethan,” bulong ko Hinawakan ko ang singsing sa kamay ko, ramdam ang kabigatan ng bawat pangakong nakapaloob dito. Tumingin ako kay Ethan, at sa mga mata niya nakita ko ang pagmamahal na walang pag-aalinlangan. Huminga ako nang malalim at ngumiti. “ Ethan Anderson,” sabi ko, malumanay ngunit puno ng emosyon. “Kaya naman, Please wear this ring as a sign of my love and loyalty to you. For richer, for poorer, in sickness and in health, till death do us part. I, Kayline Eduardo are asking you to accept me as your lawfully wife?! Sa mata ng Diyos at sa nata ng tao?” Tumango siya, at biglang nagsalita ng malakas at malinaw. “I do!” sagot ni Ethan, punong-puno ng sigla at pagmamahal. Isinuot ko ang singsing sa daliri niya nang marahan, ramdam ang init ng kamay niya habang hinahawakan n
Ngunit paano? Paano ako kakalma kung narito sa harap ko ang babae ng buhay ko, papunta sa akin? Napailing ako, pilit pinipigilan ang namumuong luha, pero huli na. Pumatak ito, at hindi ko na nagawang itago pa. “Ang ganda niya,” bulong ko ulit, halos hindi ko marinig ang sarili ko. Ngumiti si Mommy, halatang naiiyak din. “Oo, anak. Ang ganda niya. At ikaw ang maswerteng lalaki na hinihintay niya sa altar. Masaya akong nakikita kang masaya” Nang magsimulang maglakad si Kayline, tumunog ang unang nota ng piano, at ramdam kong mas bumagal pa ang oras. Ang bawat hakbang niya ay parang sinadya para itatak sa isip ko ang araw na ito. Nakatingin siya sa akin, at sa mga mata niya, alam kong naroon ang parehong pagmamahal na nararamdaman ko. Hindi ko maalis ang tingin sa kanya. Sa bawat hakbang niya papalapit sa akin, parang tumitigil ang oras. Ngumiti siya, at sa sandaling iyon, alam kong siya ang tamang desisyon. Hindi ko napigilang mapaluha ulit. Ito na iyon, sabi ko sa sarili ko. Walang
KAYLINE POV Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Parang kahapon lang, napakaraming pagsubok ang pinagdaanan namin ni Ethan. Pero ngayon, ito na—ang araw na pinapangarap ko. Araw ng kasal namin. Habang nasa loob ng sasakyan, naririnig ko ang tibok ng puso ko, parang kasing lakas ng tunog ng makina. Hinawakan ni Mommy ang kamay ko at nginitian ako. “Congratulations, anak,” sabi niya, puno ng pagmamahal ang boses. “Finally, ito na iyon. Napakaganda mo, at sigurado akong magiging napakaganda rin ng araw na ito para sa inyo ni Ethan. Wag kang kabahan, mag-relax ka lang.” Napangiti ako kay Mommy, kahit nararamdaman kong nangingilid ang luha ko. “Salamat, Mommy. Kung hindi dahil sa inyo, hindi ko alam kung kakayanin ko ang lahat ng ito.” Pinisil niya ang kamay ko nang mahigpit. “Kayline, karapat-dapat kang maging masaya. Ngayon, huwag mo nang isipin ang iba. Enjoyin mo ang araw na ito.” Tumingin ako sa salamin at inayos ang belo ko. Pinipigilan kong maiyak dahil ayokong masira a
ETHAN POV Ito ang pinakahihintay na araw sa buhay ko, pero sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ko maalis ang kabang nararamdaman ko. Rinig na rinig ko ang pintig ng puso ko. Kaninang umaga pa lang paulit-ulit kong tinitingnan ang cellphone ko. Tinawagan ko si Mommy ng maraming beses, pero palagi niyang binababa ang tawag ko. Hindi niya sinasagot kahit ang mga text ko. Huminga ako nang malalim at tumitig sa screen ng phone ko. Nabasa ko ang seen sa huling message ko: “Mommy, 4 PM sa St. Michael’s Church. Hihintayin kita, sana dumating ka.” Parang kinurot ang puso ko. Alam kong nasaktan siya sa mga nakaraang pangyayari, pero hindi ko maitatanggi na umaasa pa rin akong dadalo siya sa pinakamahalagang araw ng buhay ko. Pagdating ko sa simbahan, nauna akong bumaba ng kotse. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang pinagmamasdan ang tahimik na paligid. Madami na ding bisita ang nasa loob ng simbahan. "sir within 10 minutes magsisimula na po tayo" sabi sa akin ng
Kailangan kong protektahan si Kayline, lalo na sa mga banta ni Sofia. Pero alam ko rin na kailangan ko munang harapin ang mommy ko. Alam kong hindi magiging madali ang pag-uusap namin, pero hindi ko na rin kayang tiisin ang pananahimik niya tungkol sa mga ginagawa ni Sofia. Kinabukasan, sa bahay ng mommy ko Pagdating ko sa bahay, tahimik akong sinalubong ng kasambahay. “Sir Ethan, nasa veranda po si ma’am.” “Salamat,” sagot ko, saka ako dumiretso. Sa totoo lang, ayoko na talagang makipag-usap kay mommy tungkol sa gulong ito, pero kailangan kong malaman kung bakit tila siya kampi kay Sofia sa kabila ng lahat. Pagdating ko sa veranda, nakita ko siyang nakaupo habang iniinom ang paborito niyang tea. Napansin niya agad ang presensya ko, pero hindi siya nagsalita. “Mommy,” panimula ko, habang naupo sa harap niya. “Kailangan nating mag-usap.” Hindi siya tumingin sa akin. Patuloy lang siyang umiinom ng tea niya, pero halatang naghihintay siya sa susunod kong sasabihin. “Bakit
ETHAN POV Sigurado ako sa sarili ko. Hindi ako ang ama ng pinagbubuntis ni Sofia. Wala akong ginawa sa kanya noong gabing sinasabi niya. Pero syempre, mahirap ipilit ang katotohanan kung puro kasinungalingan ang binibigay niya. Kaya heto ako, dinala siya sa kaibigan kong doktor para matapos na ang lahat ng drama niya. Pagpasok pa lang namin sa clinic, halatang aligaga si Sofia. Panay ang hawak niya sa tiyan niya na parang gusto niyang magpaniwala agad na totoo ang sinasabi niya. Pati ang mommy ko, nasa tabi niya at mukhang nagdududa rin. “Ethan, ano ba to? Bakit mo pa kailangang dalhin dito? Hindi mo ba ako pinapaniwalaan?” ani Sofia, halatang naiinis. “Sinong maniniwala sayo , alam ko at sigurado akong walang ngyayari satin,” sagot ko nang diretso. “Isa pa gusto ko ng kasiguraduhan. Ayokong basta basta magpadaan sa kalokohan niyo.” Nagulat ako sa biglang pagdating ni Mommy “At ano naman ang gusto mong patunayan?” singit ni mommy, halatang kampi na kay Sofia. “Simple lang,
Hindi pa lumilipas ang ilang minuto nang makita ko siyang dumating sa opisina. Agad niyang napansin si Sofia na nakatayo roon. Tuwang tuwa ang mukha ni Sofia ng makita niya si Ethan, ang ngiti niyang nagpapakita ng kayabangan, na parang may laban siyang napanalunan na ako lang ang hindi nakakaalam. “Hi, Ethan,” bati ni Sofia sa kanya, matamis ang tono ng boses niya. Lumapit siya kay Ethan, pero nakikita kong mayroon siyang intensyon sa bawat galaw niya. Akmang yayakapin niya ito, ngunit agad kong nakita ang pagkakaiba sa reaksyon ni Ethan. Para siyang biglang naging yelo, malamig at puno ng galit. "baby anong ngyayari dito?" tanong ni Ethan sa akin na punong puno ng pagtataka. Tinitignan kong mabuti si Ethan pero nakita kong kahit siya ay naguguluhan sa maaring ginagawa ni Sofia sa loob ng opisina ko. Lumapit si Sofia kay Ethan na ngayon nakatayo sa gilid ko. Nilingkis ni Sofia ang balikat ni Ethan "ano ka ba naman, Ethan hindi mo ako dapat ini-stress. Buntis ako. Nung gabing ma