ZAIRA POVIlang araw na ang nagdaan ng ikulong ako ni Jarred pero hindi ko na ito nakitang muli, hindi na siya dumadalaw at wala akong alam kung ano bang pinaplanno niya para sa akin. Tanging mga tauhan lang nito ang naglalabas masok sa silid na aking kinaruruonan. Dala ng pagka-desperada ay sinuhulan ko ang bantay kong palaging tingin ng tingin sakin. Nilandi landi ko ito. Isang araw ng maghahatid itong muli ng pagkain para sa akin ay inakit ko ito. Nahiga ako sa kama na tangin bra at panty lamang ang suot suot.“Ahmmm Sander right?! " Malandi kong tanong sa tauhan nitong palaging naghahatid ng aking pagkain at masusuot“Yes!” tipid na sagot nito sa akin.“Pwede bang pakihilot saglit ang aking likod? Namamanhid na ata sa sobrang kakahiga ko. Kelan ba dadating yang boss niyo?!” malandi kong tanong ko sa kaniya?! Dibale ng maging parausan ako nito ang mahalaga makapag isip ako ng paraan para makatakas sa impyernong lugar na ito. Nakakatakot ang mga susunod na gagawin ni Jarred. Hindi k
AMARA PROLONGUE AT NAIA Bago pa man kami tuluyang umalis ay dumaan na muna kami nila Lance sa bahay nila Mommy. Nagpaalam kami dito at nangakong babalik kami kaagad. Pinilit ko pa ang mga itong sumama sa amin ngunit ayaw nila. “Ayaw niyo po bang kahit maghatid lang samin sa airport?!” Nakayapos kong tanong kay Mommy Kate. “Hindi na Amara maiiyak lang ako dun , ngayon pa nga lang nalulungkot na ako dibale mabilis lang naman ang araw at babalik na din kayo kaagad.”Sagot sa akin ni Mommy “Sana pala Mommy sumama na kayo samin magbabakasyon din kasi kami ng mga bata pagkatapos namin mag ayos ng mga gamit sa Faroe , mag iikot po kami ng Europe.” sabi ko pa kay Mommy. “Mag enjoy kayo anak.” Sagot naman sakin ni Mommy humalik na ito sa mga bata at naglambing. “Kayo Maverick? Madison? Hindi din kayo makakasama kahit sa airport lang sana?!” Tanong ko mga kapatid ko. “Sorry ate hindi talaga pwede may practice ako ngayon eh!” Sago
BARCELONA SPAIN LANCE POV Gagawin kong espesyal ang araw na ito para kay Amara. I want only the best para sa kaniya. Panay ang pagkabog ng aking puso sa kaba at excitement sa mga mangyayari sa araw na ito. Alam kong mabibigla ng husto si Amara pero ikakatuwa niya ito. Hinayaan ko munang ma-enjoy nito ang paglalaboy namin bago ko gawin ang big revelation sa kaniya. Natatawa ito ng habang naglalakad kami ay may isang street performer ang tumugtog ng kantang dapat ay tutugtugin sa unang kasal namin. bukod dito ay isa itong foreigner na tumututgtog ng isang pinoy song. Napatingin siya sa akin at nanginginang ang mga mata. Nag stay muna kami doon hanggang matapos nito ang pagtugtog ng kantang IKAW ni Yhen Constantino. Nagbigay si Amara ng tip dito. Dumiretso na kami paglalakad malapit sa Sagrada Familia at nabighani siya sa isang couple na nag-po-photo shoot ng kanilang wedding pictures. "Love tignan mo parehas kami ng gustong wedding dress. Shocks ang ga
LANCE POV Nabighani ako sa naging ng aming event coordinator para sa loob ng simbahan sa dadanan ni AMara patungo sa harapang ng altar. Nilagyan nila ito ng red carpet at sinunod nila ang aking instruction na medyo may pagka filipino touch dahil sa mga native na strend ng walis tambo at mga kulay puting puting mga bulaklak na hinaluan ng mala rosas na kulay ng bulaklak. Kung iyong titignan ang loob ng simbahan ng Sagrada de Familia ay hindi mo aakalaing nasa Spain ka. Sa vibes ng ayos ng aking coordinator ay aakalain mong nasa simbahan ka lang sa Pilipinas. “Thank you po sa lahat ng naglaan ng time nila at i register ko kahad. Anim na taon ang nakalipas. Panahong halos ikabaliw ko ng hindi ko makita si Amara. Ang dami mang negativity sa paligid ay pilit akong nanindigan sa tinatakbo ng aking puso. Alam kong darating din ang araw na ito. Ang araw na muli kaming haharap dalawa ni Amara sa altar. Tumabi sa akin ang kambal sa harapan ng altar. Magkakas
AMARA PROLONGUE "At ngayon naman pakinggan natin ang inyong mga wedding vows sa isa't isa. Tandaan ninyo sasabihin niyo ang mga salitang ito sa harapan ng Panginoon, saksi ang Diyos at tao sa inyong susumpaan kaya dapat lahat ng ipapangako ninyo sa isa't isa ay hindi lang sa salita kundi pati sa gawa ay gagampanan ninyo." paalala pa ni Father sa amin. Inabot na nito ang mikropono sa akin. "Lance, My Love. Uunahin ko na sa sorry. (humarap muna ako sa lahat ng tao) sorry po kasi on the spot ito kaya wala akong note. Sasabihin ko na lang po ang aking nasa puso. (bumalik na ako ng tingin kay Lance, nakatitig ako sa kaniyang mata at sinimulan ko na ang mga gusto kong sabihin) Sorry kasi dapat ngyari na ang lahat ng ito 6 years ago , sorry kung nadala ako ng aking galit at hindi ko hinintay ang iyong paliwanag sa akin ng totoong dahilan ng mga ngyari dati (naluluha kong sabi) sorry Love kasi halos 6 na taon ang nawala sa iyo para maka-bonding ang mga bata na sana ay nakasama ka nila sa
LANCE PROLONGUENauna ang aming sasakyan na magtungo sa aming reception hall. Ilang minuto lang ang layo nito mula sa Sagrada mabuti na lamang at may kakilalang pinoy caterer ang aking kaibigan at siya ang nag asikaso ng lahat ng makakain sa aming kasal.Kinontrata ko ito sa kanilang all in package na pagkain. Minabuti kong pinoy-european dish ang ipahanda sa aming kasal. Dahil may mga bisita din kaming European people. Nang makita ko ang kanilang dekorasyon ay napa WOW talaga ako dahil pakiramdam ko ay nasa Pilipinas lang ako. Nagsidatingan na ang mga bisita. Masaya kaming nagsalo-salo sa pagkain kasama ang malalapit naming mga kaibigan at kapamilya."LOVE THANK YOU FOR EVERYTHING!" malambing na bulong sakin ni Amara."ANo ka ba Love ako ang dapat magpasalamat sayo. Sa wakas Love officially you are my wife. Mas okay pala tong ganito intimate lang. atleast konti lang tayo. Sayang nga lang at wala si Jarred. Sana saksi din siya sa pag-iisang dibdib natin. " sabi k
ZAIRA STORY NG PAGTAKAS Wala na akong ibig maisip na puntahang lugar kundi ang pumunta sa bahay nila Amara. Wala akong cellphone, wala din akong kapera pera mabuti na lamang at may matandang mag-asawa ang napadaan sa akin habang naghihintay ako sa magpapasakay sa akin. Kinakabahan man ako dahil hindi ko sigurado kung mabuting tao ba ang matatapatan ko sa aking pakikisabay ay talagang naglakas ako ng loob . Bahala na basta ang mahalaga ay makalayo ako sa lugar na iyon. Naiisip ko din si Sander, naawa ako sa kaniya pero nagpapasalamat ako sa kaniyang tulong sa akin. Sigurado akong malilitikan ang mga ito sa ginawa kong pagtakas. Lalo na kapag nalaman ni Jarred na sinadya akong patakasin nito. Hindi ko naman sinunod ang kaniyang binigay na instruction sa akin kung saan ako didiretsong pumunta dahil naisip ko kung sakaling magkagipitan , pigain man ni Jarred si Sander ay hindi ako nito matatagpuan sa lugar kung saan nito ako ituturo. “Manong/Manang maraming maraming sa
GEORGE POVNais kong sorpresahin si Ate Kate sa aking pag-uwi. Makalipas kasi ng ilang taon na nanirahan ako sa Saudi kasama ang aking ama ay hindi na ako nakakauwi sa amin. Hindi ko na din nabibisita sila Ate dahil sobrang na busy ako sa Saudi. Matapos akong itakwil ng aking ama akala ko ay tapos na ang lahat ng ugnayan namin. Malungkot ang huling pagkikita namin dahil sa takot ang aking ama na malaman ng kaniyang pamilya na nagkaruon siya ng anak sa isang katulong lalo na at Pinoy. Hindi ko ipinilit ang aking sarili kung hindi nila ako tanggap umuwi ako at bumalik sa Italy para ipagpatuloy ang aking buhay. Wala na akong magagawa duon. Hanggang sa isang araw ay naka receive ako ng tawag mula sa number nito. Hindi ko ito inaasahan nabigla talaga ako. At ng sagutin ko ito ay ang ama ko ito. Humiling siya sa akin na sa Saudi na ako manirahan upang imanage ang negosyong kanyang pinapatakbo. Noong una ay doubt ako nagpaalam ako kay Ate Kate at sinuportahan naman niya ako. Hindi ko
ETHAN POV Dumating na ang mga bisita isa-isa, at ang saya sa paligid ay hindi maipaliwanag. Ang mga halakhakan at kwentuhan ng mga tao ay nagbigay saya sa buong lugar. Nagsimula na rin ang program, at hindi ko akalain kung gaano ka-organized at ka-saya lahat ng mga planong ito. Lahat ng tao ay abala sa mga palaro at mga jokes ng host na nagpapatawa sa lahat. Tuwang-tuwa sila, at kahit kami din ni Kayline, masaya kaming nakikisali sa kakulitan ng aming host. Habang abala ang mga bisita, sinubukan kong mag-relax at tingnan ang lahat ng nangyayari, ngunit hindi ko maiwasang mapansin si Kayline. Ang saya sa mga mata niya, nakikita ko ang genuine na ngiti mula sa kaniyang mga labi. Nang dumating ang isang intermission number, nagulat ako sa nangyari. “Huh? Si Kayline, anong ginagawa nila?” tanong ko sa sarili ko habang nakatingin sa stage. Halos mapapalakpak ako sa tuwa. Sina Tristan, Lander at ang ilang mga kaibigan ni Kayline ay nagsimulang sumayaw, at biglang nagulat ako nang maki
Pagkatapos ng misa ay oras naman para sa pagkuha ng mga pictures. “Ethan, ito na talaga ‘yon. Magkasama na tayo… habang buhay.” habang nakatingin ako kay Ethan ang puso ko ay punong-puno ng saya. Ngumingiti naman si Ethan habang hawak ang mga kamay ko “Oo, Kayline. Sayo lang umiikot ang buhay ko.” Nagkaroon ng sandaling katahimikan habang nagkatinginan kaming dalawa. Napalapit ako kay Ethan, at sabay namin naramdaman ang hindi maipaliwanag na damdamin. Lumapit si Kayline sa akin at naglapat ang aming mga labi. Pagkatapos ng halik bilang mag-asawa “Parang ang tagal nating inantay ‘to, Ethan. I mean ang buhay na kakaharapin natin bilang mag-asawa” Tumango siya sa akin at punong-puno ng emosyon “Sobra, Kayline. Pero sulit ang lahat. Ngayon, ikaw at ako na talaga. Akalain mong matapos ang pinagdaanan natin sa huli ay humantong din tayo sa kasalan.” Naputol ang paglalambingan namin nang biglang nagsigawan ang mga bisita. “Wooo! Sana all!” “Mabuhay ang bagong kasal!” "congratula
Ngumiti siya sa akin, at naramdaman ko ang init sa puso ko. Kinuha ko ang singsing mula sa pari at marahang sinuot ito sa daliri niya. Habang ginagawa ko ito, tinignan ko siya at ngumiti. “Mahal kita, Ethan,” bulong ko Hinawakan ko ang singsing sa kamay ko, ramdam ang kabigatan ng bawat pangakong nakapaloob dito. Tumingin ako kay Ethan, at sa mga mata niya nakita ko ang pagmamahal na walang pag-aalinlangan. Huminga ako nang malalim at ngumiti. “ Ethan Anderson,” sabi ko, malumanay ngunit puno ng emosyon. “Kaya naman, Please wear this ring as a sign of my love and loyalty to you. For richer, for poorer, in sickness and in health, till death do us part. I, Kayline Eduardo are asking you to accept me as your lawfully wife?! Sa mata ng Diyos at sa nata ng tao?” Tumango siya, at biglang nagsalita ng malakas at malinaw. “I do!” sagot ni Ethan, punong-puno ng sigla at pagmamahal. Isinuot ko ang singsing sa daliri niya nang marahan, ramdam ang init ng kamay niya habang hinahawakan n
Ngunit paano? Paano ako kakalma kung narito sa harap ko ang babae ng buhay ko, papunta sa akin? Napailing ako, pilit pinipigilan ang namumuong luha, pero huli na. Pumatak ito, at hindi ko na nagawang itago pa. “Ang ganda niya,” bulong ko ulit, halos hindi ko marinig ang sarili ko. Ngumiti si Mommy, halatang naiiyak din. “Oo, anak. Ang ganda niya. At ikaw ang maswerteng lalaki na hinihintay niya sa altar. Masaya akong nakikita kang masaya” Nang magsimulang maglakad si Kayline, tumunog ang unang nota ng piano, at ramdam kong mas bumagal pa ang oras. Ang bawat hakbang niya ay parang sinadya para itatak sa isip ko ang araw na ito. Nakatingin siya sa akin, at sa mga mata niya, alam kong naroon ang parehong pagmamahal na nararamdaman ko. Hindi ko maalis ang tingin sa kanya. Sa bawat hakbang niya papalapit sa akin, parang tumitigil ang oras. Ngumiti siya, at sa sandaling iyon, alam kong siya ang tamang desisyon. Hindi ko napigilang mapaluha ulit. Ito na iyon, sabi ko sa sarili ko. Walang
KAYLINE POV Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Parang kahapon lang, napakaraming pagsubok ang pinagdaanan namin ni Ethan. Pero ngayon, ito na—ang araw na pinapangarap ko. Araw ng kasal namin. Habang nasa loob ng sasakyan, naririnig ko ang tibok ng puso ko, parang kasing lakas ng tunog ng makina. Hinawakan ni Mommy ang kamay ko at nginitian ako. “Congratulations, anak,” sabi niya, puno ng pagmamahal ang boses. “Finally, ito na iyon. Napakaganda mo, at sigurado akong magiging napakaganda rin ng araw na ito para sa inyo ni Ethan. Wag kang kabahan, mag-relax ka lang.” Napangiti ako kay Mommy, kahit nararamdaman kong nangingilid ang luha ko. “Salamat, Mommy. Kung hindi dahil sa inyo, hindi ko alam kung kakayanin ko ang lahat ng ito.” Pinisil niya ang kamay ko nang mahigpit. “Kayline, karapat-dapat kang maging masaya. Ngayon, huwag mo nang isipin ang iba. Enjoyin mo ang araw na ito.” Tumingin ako sa salamin at inayos ang belo ko. Pinipigilan kong maiyak dahil ayokong masira a
ETHAN POV Ito ang pinakahihintay na araw sa buhay ko, pero sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ko maalis ang kabang nararamdaman ko. Rinig na rinig ko ang pintig ng puso ko. Kaninang umaga pa lang paulit-ulit kong tinitingnan ang cellphone ko. Tinawagan ko si Mommy ng maraming beses, pero palagi niyang binababa ang tawag ko. Hindi niya sinasagot kahit ang mga text ko. Huminga ako nang malalim at tumitig sa screen ng phone ko. Nabasa ko ang seen sa huling message ko: “Mommy, 4 PM sa St. Michael’s Church. Hihintayin kita, sana dumating ka.” Parang kinurot ang puso ko. Alam kong nasaktan siya sa mga nakaraang pangyayari, pero hindi ko maitatanggi na umaasa pa rin akong dadalo siya sa pinakamahalagang araw ng buhay ko. Pagdating ko sa simbahan, nauna akong bumaba ng kotse. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang pinagmamasdan ang tahimik na paligid. Madami na ding bisita ang nasa loob ng simbahan. "sir within 10 minutes magsisimula na po tayo" sabi sa akin ng
Kailangan kong protektahan si Kayline, lalo na sa mga banta ni Sofia. Pero alam ko rin na kailangan ko munang harapin ang mommy ko. Alam kong hindi magiging madali ang pag-uusap namin, pero hindi ko na rin kayang tiisin ang pananahimik niya tungkol sa mga ginagawa ni Sofia. Kinabukasan, sa bahay ng mommy ko Pagdating ko sa bahay, tahimik akong sinalubong ng kasambahay. “Sir Ethan, nasa veranda po si ma’am.” “Salamat,” sagot ko, saka ako dumiretso. Sa totoo lang, ayoko na talagang makipag-usap kay mommy tungkol sa gulong ito, pero kailangan kong malaman kung bakit tila siya kampi kay Sofia sa kabila ng lahat. Pagdating ko sa veranda, nakita ko siyang nakaupo habang iniinom ang paborito niyang tea. Napansin niya agad ang presensya ko, pero hindi siya nagsalita. “Mommy,” panimula ko, habang naupo sa harap niya. “Kailangan nating mag-usap.” Hindi siya tumingin sa akin. Patuloy lang siyang umiinom ng tea niya, pero halatang naghihintay siya sa susunod kong sasabihin. “Bakit
ETHAN POV Sigurado ako sa sarili ko. Hindi ako ang ama ng pinagbubuntis ni Sofia. Wala akong ginawa sa kanya noong gabing sinasabi niya. Pero syempre, mahirap ipilit ang katotohanan kung puro kasinungalingan ang binibigay niya. Kaya heto ako, dinala siya sa kaibigan kong doktor para matapos na ang lahat ng drama niya. Pagpasok pa lang namin sa clinic, halatang aligaga si Sofia. Panay ang hawak niya sa tiyan niya na parang gusto niyang magpaniwala agad na totoo ang sinasabi niya. Pati ang mommy ko, nasa tabi niya at mukhang nagdududa rin. “Ethan, ano ba to? Bakit mo pa kailangang dalhin dito? Hindi mo ba ako pinapaniwalaan?” ani Sofia, halatang naiinis. “Sinong maniniwala sayo , alam ko at sigurado akong walang ngyayari satin,” sagot ko nang diretso. “Isa pa gusto ko ng kasiguraduhan. Ayokong basta basta magpadaan sa kalokohan niyo.” Nagulat ako sa biglang pagdating ni Mommy “At ano naman ang gusto mong patunayan?” singit ni mommy, halatang kampi na kay Sofia. “Simple lang,
Hindi pa lumilipas ang ilang minuto nang makita ko siyang dumating sa opisina. Agad niyang napansin si Sofia na nakatayo roon. Tuwang tuwa ang mukha ni Sofia ng makita niya si Ethan, ang ngiti niyang nagpapakita ng kayabangan, na parang may laban siyang napanalunan na ako lang ang hindi nakakaalam. “Hi, Ethan,” bati ni Sofia sa kanya, matamis ang tono ng boses niya. Lumapit siya kay Ethan, pero nakikita kong mayroon siyang intensyon sa bawat galaw niya. Akmang yayakapin niya ito, ngunit agad kong nakita ang pagkakaiba sa reaksyon ni Ethan. Para siyang biglang naging yelo, malamig at puno ng galit. "baby anong ngyayari dito?" tanong ni Ethan sa akin na punong puno ng pagtataka. Tinitignan kong mabuti si Ethan pero nakita kong kahit siya ay naguguluhan sa maaring ginagawa ni Sofia sa loob ng opisina ko. Lumapit si Sofia kay Ethan na ngayon nakatayo sa gilid ko. Nilingkis ni Sofia ang balikat ni Ethan "ano ka ba naman, Ethan hindi mo ako dapat ini-stress. Buntis ako. Nung gabing ma