NMKIMB 4

Jack's POV:

  "What? Are you insane?!" Pag-uulit niya pa sa kaniyang sinabi. Napaismid na lang ako dahil sa lalaking ito at tuluyang lumayo sa kaniyang direksyon. Napaupo ako sa mahabang sofa at napahawak muli sa aking sentido. Pumikit pa ako saglit upang mag-isip na naman ng tama. At naalala ko na bukas ay pupunta ako ng bookstore. Kailangan kong alamin kung ano na bang nangyayari. Nagagawa ba ni Samantha ang kaniyang trabaho.

'I hope so... halata rin sa babaeng iyon na may tinatagong kalandian. Tsk!'

"Hoy!" Pambubulabog na naman ni Froyd sa aking pagmumuni. Nawalan na tuloy ako sa konsentrasyon. "Can. You. Please. Shut. Up." May diin ngunit malumanay kong saad.

Napanguso naman siya at napabaling ang tingin sa bintana na aking tiningnan kani-kanina lang. Dahil sa nawalan na ako sa pagko-konsentrasyon sa pag-iisip, ay pinagmasdan ko na lang ang lalaking ito. Napansin ko naman kung paano magbago ang kaniyang itsura, hindi na ang palaging pinapakita niya sa akin. Halata rin sa kaniya na may iniinda siyang problema gaya ni Rizhui.

  'Ano bang maaasahan ko? Lahat naman ng nagiging malapit sa aking buhay ay may mga napapagdaang pagsubok. Kung sila kikimkimin lang iyon, samantalang ako naman ay idadaan ko na lang sa bulbugan.'

Napalingon si Froyd sa gawi ko bago muling dumako ang tingin sa bintana. Napapalabi pa siya at minsan ay napapansin kong bubuka sana ang bibig ngunit pinipilit na itikom na lang.

Kaya napa-cross arm ako at seryoso siyang tinignan. Halata sa kaniya ang panginginig dahil sa itsura ko. 

"Tell me what's the problem? Para kang tanga lang dahil sa mga pinaggagawa mo."

"H-huh?...Ah... Eh...Hu—"

"I'm not giving you a permission to tell your reason. Just tell me your f*ckin' problem." Walang emosyon kong sabat agad sa sasabihin niya sana. Napayuko naman siya sa kaniyang kinauupuan. Kinakalikot ang mga daliri dahil sa nerbyos na nararamdaman niya. Ngayon ay nawalan na rin ako ng gana pang alamin iyon at maging ang pasensya ko ay tumigil na.

Kahit na hindi na niya banggitin ay batid ko naman kung ano ang nasa utak niya. Lagi na lang niya pinoproblema ang iba kaysa sa sarili niya. Hindi na kataka-taka pa kung bakit naging best friend ko itong si Froyd. We only take care about someone we treasure, we value and save them from the person who always hurting them. Lagi kaming nandiyan sa tabi nila...pero sila naman ay patuloy na lumalayo at hinahabol ang mga taong hindi na dapat pang habulin. At kapag nasa amin ay aalis na lang sila nang walang paalam, kakalimutan ang mga taong dahilan kaya ayos at okay pa sila.

Hindi ko rin naman sila masisisi. They're just fall inlove. What f*ckin' love!

"No need na. I already know what your problem is. I'm also tired. Just sleep and always locked the windows in your room. Goodnight." Tumayo na ako sa aking pagkakaupo sa sofa. Pagkatapos kong banggitin iyon ay naglakad na ako palayo sa sala.

Pero hindi pa ako nakakalapit sa hagdanan nang marinig ko ang pagsalita niya. "W-wait... Uhmm..." hanggang ngayon hindi pa rin nawawala sa kaniyang sistema ang nerbyos. Pero naghintay pa rin ako, inaabangan kung ano ba ang sasabihin niya sa akin. "Goodnight, see you tomorrow!"

Mabilis na sigaw dagdag niya at siya na mismo ang kusang nauna para lumayo sa aking direksyon. Nanatili lang ako sa aking kinatatayuan, nakatingin sa kanang bahagi ng bahay kung saan siya dumiretso habang tumatakbo.

"Crazy Kid! Tsk!" Naiiling na aniko. Nagpalabas pa ako nang malakas na buntong-hininga bago muling naglakad paitaas ng hagdanan. Hindi ko na muna dapat isipin pa ang lalaking ito. Kung gusto niyang umalis, then, let him go. It's his choice too.

                                  ***

(KINABUKASAN, 8:30 AM)

"What's the matter? Why are you calling me at exactly 5 in the morning?" Singhal ko agad sa lalaking sumundo sa akin papasok sa restaurant na ito. Nakaupo na siya ngayon sa upuan na katabi ng babae.

'What's wrong with this old man?'

"Sit down first, Son." Malumanay na utos nito at tinuro pa ang katabi kong upuan. Lumingon na muna ako sa kanilang dalawa bago mapamura na lang sa isipan. Ginawa ko nga ang sinabi niya. Umupo ako sa may upuan na tinutukoy niya. Sabay dekwatro na rin ng aking paa. Tumingin pa ako sa buong paligid ng restaurant. May mga nakaupo rin sa kaniya-kaniyang bakanteng upuan at lamesa. At ang mga waiter at waitress naman ay ina-assist ang mga customer nila. Halata sa lahat ang pagka-busy. May mga customer na nakatuon sa laptop, habang ang iba naman ay may kausap at ang waiter naman ay naghihintay sa response nito.

Sinandal ko ang ulo ko sa headboard ng upuan at itinaas ang aking kanang kamay para tawagin ang isang waitress na nasa tabi ng counter. Nasa dulo kami ng restaurant at may dalawa pang bakanteng upuan at lamesa sa unahan namin. 

Halata sa babaeng ito na bago pa lang siya sa trabaho na ito, obvious naman sa paraan ng kilos niya, kaso nakatalikod siya sa banda namin kaya hindi ko mam'westrahan kung ano bang itsura niya.

"Hey, Miss!" Sigaw ko upang makuha ang atensyon niya. Pero nagkamali ako dahil lahat ng tao sa restaurant ay napalingon sa gawi ko.

"Tsk! I'm calling for that waitress, not you! So, mind your own business f*cker!"

"Son!" May halong pagbabanta na suway sa akin ni Daddy sabay sinipa pa ako nang mahina sa paa sa ilalim ng lamesa. Napaismid naman ako sa naging turan niya at hinintay na lang ang babaeng naglalakad na sa aming direksyon. May hawak-hawak na itong menu at isang maliit na papel maging ballpen din. Nagtataka naman na napagawi ang aking mga mata sa may lamesa.

'She's completely a stupid woman.' Mapanglait na saad ng nasa isipan ko.

"What's your order, Sir?" tanong nito sa akin kaya napalingon ako sa kaniyang direksyon. She's using a formal tone, pero halata pa rin na kinakabahan siya. Nakayuko rin ito habang nakalahad sa aking harapan ang menu.

'Wala ba siyang nakikita?'

"Tsk." Iyon na lang ang lumabas sa bunganga ko at kinuha na nga ang menu na nasa kamay niya kahit na meron naman sa lamesa. Ayokong mapahiya ang babaeng ito nang maaga dahil lang sa akin.

'And so what?'

Pero nasusura ako sa kung paano siya yumuko nang yumuko habang pinagmamasdan ko ang lahat ng nakalagay sa menu. Nang ilipat ko sa ibang pahina ay may napansin naman ako sa aking peripheral vision tungkol sa babaeng ito. Nanginginig ang kaniyang mga daliri. Napagawi naman ang tingin ko sa katapatan ko. 

Pinagmamasdan din pala siya nila Daddy.

"Did you already choose, Son?" Tanong agad nito nang mapansin na ibinaba ko na ang menu sa may lamesa at umupo na nang maayos, pero nakadekwatruhan pa rin.

Napaangat din ang mukha ng babae at tumingin sa akin. Napa-cross arm ako at seryoso siyang tiningnan. May salamin ang kaniyang mukha at halata na may hitsura rin ang babae, kung aayusin niya lang ang kaniyang sarili.

"Nah! Nawalan na ako ng gana." Sagot ko ng totoo sa daddy ko pagkabaling ko sa kaniya. Ngunit sumulyap muli sa kaharap ko na nakayuko na naman ngayon. " And you, kung gusto mong magtrabaho at kumita. Hindi ka dapat nahihiya. What's the reason why are you working? Who thr person you're helping or w–" napatigil naman ako sa sinasabi ko at napahawak ang kanang kamay ko sa 'king baba. "–kung ano man ang rason mo ay wala na akong pake pa. Ang mahalaga lang sa akin... don't be shy, be confident without minding f*ckin people. You're beautiful with an eyeglasses, huwag kang yumuyuko nang yumuyuko dahil nakakainis tingnan. Got it?" Tumango-tango naman siya sa tanong ko pero hanggang ngayon ay hindi pa rin umaangat ang kaniyang ulo.

"Tsk. You may now go." Utos ko na lang sa kaniya. Halata rito ang pagkagulat kaya iniangat niya na ang ulo niya.

"P-pero sir...baka pa–"

"1 slice of lasagna. That's it. You may now go. PLEASE." May diin na sabat ko na naman kaya tumango-tango naman siya at nagmabilis na naglakad palayo sa direksyon ko. 

Napapailing na lang ako sa babaeng iyon.

"Ikaw ba talaga iyan anak?" Biglang bigkas ni Daddy matapos mawala sa aming paningin ang waitress na iyon.  

Pero matalim na tingin lang ang iginawad ko sa kaniya at muling sumandal sa headboard.

"What are you doing here? You supposed to be taking care my twin 'n her son."

"She's fine there. Nandoon naman ang pinagkakatiwalaan naming doctor. Aalis din naman kami bukas. Umuwi lang kami para pag-usapan natin ang isang organization. Tungkol sa Black Rose Organization."

"What about my organization?" Tanong ko nang may halong pagtataka. Hindi ko maipaliwanag ang itsura nilang dalawa. Anong meron sa organisasyon? Bakit sa araw na ito ay mapapag-usapan namin ang tungkol doon?

"Your organization?" Gulat din na tanong nilang dalawa sa akin. Maski si Tita ay nakisali na rin kay Daddy. I'm prefer calling her Tita than mommy. Hindi pa rin nawawala sa aking puso't isipan ang totoong ina ko... ina namin ni Kreiah kahit na namatay na siya at ang kuya namin.

"Yeah, you don't know?" Paninigurado ko pa. Sabay-sabay naman silang tumango sa isa't isa. Napasapok na lang ako sa aking noo.

"Can't believe this..."