(Yuki POV)Naglakad-lakad ako sa hardin habang ang mga katulong abalang iligpit ang pinatay kong aso. Nang hindi ko talaga maikalma ang aking sarili bumalik ako sa kanilang harapan.“Tawagan niyo ngayon din si Cedrick. Wala akong pakialam kung ano man ang ginagawa niya ngayon, ang nais ko makausap ang aking kapatid.”“Ngunit Miss Yuki, ipinagbilin ng inyong kapatid na kapag ganitong oras, dapat hindi natin sila gimbalain.”“Alam ko. Ngunit ang nirerespeto ko lang ay si Kuya Kai. Narinig niyo naman ang sinabi ko diba? Si Cedrick ang tatawagan niyo. Hindi naman ang kapatid ko.” Napayuko bigla ang butler. Nagdadalawang isip man pero walang magagawa kundi tawagan si Cedrick.Nang sinagot ni Cedrick ang tawag hindi na ako makapaghintay na agawin ang phone sa kamay ng butler.“Cedrick, ako ito. Sino ka upang hindi sagutin ang tawag ng assistant ko?”“Miss Yuki.” Nakilala niya kaagad ako at puno ng pangungutya ang kanyang boses. “Sabihin mo sa akin nasaan si Kuya Kai? Kasama mo ba siya?”“
(Yuki POV)“Napakatigas din talaga ng ulo mo, Miss Yuki. Priority ng Grand Alpha, yan ang pinagyayabang mo. Ngunit hindi ka nag-aalala na isa ka lang namang normal na tao? Baka nakakalimutan mong sampid ka lang sa pamilyang Carter.” Hindi ko inaasahan na babangitin niya ang mga salitang yun sa harapan ng mga kalahi niya. Biglang napangisi ang mga babaing haliparot.Hinarap ko siya. “Hinahamon kita Cedrick, wag kang duwag na bangitin ang mga salitang yan sa harapan ng kapatid ko!”“Balang araw Miss Yuki magigising din sa katotohanan si Master Kai na ang isang kagaya mong mahina ay walang maitutulong na maganda. Hindi ka ba natatakot?” Walang bakas na takot ang mukha niya, kundi ibinalik ang hamon sa akin.Paano nga ba kung talikuran ako ni Kuya Kai… Anong gagawin ko?“Kung ako sayo yan ang aalalahanin ko. Ngunit kung ngayon nais mong puntahan ang Grand Alpha, yun ay baka nais mong maging buluntaryo na maging pananghalian ng mga taong-lobo. Gutom na gutom na sila. Lahat nang naroroon sa
(Yuki POV)“Hay naku, mabuti nga nakuha ko pa ito, kahit may damage na. Ang sabi nila napakaganda daw ng nobelang ito.” Narinig ko, at ng lumingon ako sa nagsasalita, palabas na ito sa bookstore, dala-dala ng babae ang isang libro na kagaya ng librong ipinadala ni Mr. Owen sa akin. Yun ang libro na ang may akda ay ako, pero hindi naman ako ang nagsulat.Tss. Talagang bumenta sa publiko.“Ubos kaagad ang stock ng ibang bookstore, kagaya ng dito. Talagang pinag-aagawan.” Huling narinig ko bago nakalabas ang dalawang babae.“Sayang naman, hindi tayo nakaabot.” Muling may dumaan sa akin. “Ang sabi, yang si Miss Yuki, muling gumaling na naman sa pagsusulat. Nakita mo naman ubos kaagad yung stock. Sa laki ng demand, ang mahal ng libro, pero ubos kaagad. Napakaganda ata talaga ng librong yun.”“Ako sis, medyo hindi kumbinsado. Kasi yung latest niyang libro hindi maganda. Kailangan pa bayaran yung mambabasa para basahin yun. Hindi kaya yang librong tinatangkilik ngayon ay binili lang niya sa
(Yuki POV)“Hindi ito maari, pati synopsis… At ang pangalan ng mga karacter sa kwento ay pareho.” Angal niya. Dismayado ang mukha niya.“Bakit hindi mo basahin ang nilalaman? Baka coincidence lang.”Hindi niya ako sinagot kundi kinuha ang gamit niya, at aktong aalis ng bigla kong pinigilan ang braso niya. Napalingon siya sa akin. Ngumisi ako.“Baka nais mo munang mag-usap tayong dalawa.” Saka ko inalis ang salamin, at ngumiti sa kanya.Nanlaki ang mga mata ni Dahlia.“Ikaw si…”“Shhhh.” Mahina kong alo sa kanya. Linapit ko ang aking labi sa kanyang labi at binulong ang pangalan na nais niyang kumpirmahin kung sino ba talaga ako.“Alexandra Steel. Ang paborito mong manunulat, hindi ba?”At saka ko ibinalik ang aking salamin bago pa man may makakilala sa akin.“So, gusto mo bang basahin yan, habang nagkakape tayong dalawa?”(Dahlia POV)Hindi impossibleng sumakit ang binti ko dahil sa maghapon na tinignan ko ang kondisyon ng mga halaman. Sa laki pa naman ng gusali nang kompanya, talagan
(Dahlia POV)'“Willing naman si Master Dryzen na matikman ang mga paborito mong pagkain, kaya ipagluto mo na lang siya ng mga paborito mo.”Nakatitig ako sa suitcase ni Sir Venal kung nasaan ang libro.“Yang libro, kailangan kong basahin yan ngayon. Wag mag-alala ako parin ang maghahatid sayo pauwi mamaya.”Nais ko magsalita, kung maaring hiramin ko ang isang kopya ng libro, pero sinarhan na ni Sir Venal ang case, at napangunahan na ako ng hiya.Nang nasa kusina na ako, talagang gumugulo sa aking isipan ang tungkol sa librong yun. Ang tanong nasaan na nga ba ang manuscript ko?Sa tingin ko kailangan ko tangihan ang kagustuhan ni Master Dryzen na saluhan ko siya sa hapunan. At habangWala pa si Sir Venal, minadali ko ang pagluluto ko. Dalawa sa mga paborito kong putahe.Pasensya na talaga Sir Venal, ang hapunan kasama si Master Dryzen ay hindi ngayon ang aking priority. Talagang gumugulo sa aking isipan ang tungkol sa libro at hindi matatahimik ang loob ko nito.Hindi na nga ako makak
(Dahlia POV)Para makatakas sa kanya… Sa kumulo kaagad ang aking dugo dito…“Andito si Miss Yuki Carter!” Sigaw ko at itinuro ko ang babaing nasa harapan ko. Kaagad ko naman nakuha ang attention ng karamihan, kaya naman kaagad na sinugod siya.Lumayo naman ako, at ang mga mata ni Yuki ay naiinis sa ginawa ko.Tss. Isa siyang magnanakaw kung sakaling tama ang hinala ko.Nakita ko ang biglang pagdagsa ng mga lalaking naka-uniporming itim. Hindi ko makakalimutan ang gabing yun na ang uniporme nila ay katulad sa mga tauhan ni Kai Carter.Tumakbo ako palayo, at napadpad ako sa isang parke. Parke na may malalaking fountain at sinasabayan ng mga makukulay na ilaw.Napabuntong-hininga ako na napaupo… Ipinikit ang mga mata. Sumasakit ang tiyan ko. Senyales na hindi ako natutuwa sa natuklasan ko. Darating ba sa punto na makikipagtalo ako sa paborito kong manunulat? Na isa siyang magnanakaw? Ninakaw niya ang manuscript ko at inilathala sa pangalan niya?Nilakasan ko ang aking loob na kunin ang
(Secretary Venal POV)Tahimik na kumain si Master Dryzen, tipong ninanamnam niya bawat subo. Talagang nagugustuhan niya ang niluluto ni Miss Dahlia. Hangang sa hindi ko namalayan, naubos niya ang lahat na nakahandang pagkain. Napapunas ito ng bibig, at napasandal ng likuran sa upuan. Tinitigan ako, na kaagad ko naman ikinayuko.Muli siyang napangisi.Sa totoo lang kinakabahan ako kapag ganito siya.At sa pagbukas ng kanyang bibig, hindi ko inaasahan na nakarating na sa kanya ang isang maselan na impormasyon. “The One Who Own the Deadly Gazed, sa tingin ko nabasa mo na ang laman ng librong yan.”“Master Dryzen…” May gulat sa aking boses, at ang puso ko biglang bumilis ang pagtibok.“Nais kong makilala ng personal ang nagsulat ng librong yan.”Napapikit muna ako, bago ko inangat ang paningin ko sa kanya.“Gumagawa na ako ng paraan Master Dryzen. Kaya lamang kumplikado ang lahat. Ang nagsulat ng libro ay ang kapatid ng Grand Alpha. Hindi ko kaagad maihaharap sa inyo ang nagsulat ng kw
(Dahlia POV)“Pero lilinawin ko, hindi siya kapatid ng boss namin. Sampid lang naman siya sa pamilya.” Mapait niyang sinabi laban sa pangalan na binangit ko. Tila ba may lihim na galit si Cedrick sa kanya. “Nagkakilala na kayo kanina.”“Oo. Ang babaing walang ikinalayo sa boss mo. Magnanakaw at manloloko.”“Hulaan ko, pumunta ka na naman sa stasyon ng pulis. Bakit Miss Dahlia? Sa tingin mo ba may magagawa sila? Nagpapatawa ka lamang sa lagay na yan.”“Nagbabakasakali lang ako na may tumulong sa akin laban sa—.” Natigilan ako dahil mas lumapit siya sa akin at ibinaba ang kanyang labi sa aking tenga.“Wag kang tanga. Napaka-useless ng ginagawa mo, Miss Dahlia.” Ngumisi siya. Malapit na ngumisi sa mukha ko. “Kahit na ang pinakamataas na autoridad ay walang kalaban-laban kay Master Kai. Ngayon ko lang napagtanto, wala ka talagang ideya kung sino ang kinakalaban mo.”Ako na ang biglang ngumisi, at hinila ang collar ng damit ni Cedrick since di ako natutuwa sa ginagawa niya.“Oo, alam ko. A