Mag-log inShare
Kabanata 64
Huling Na-update:
2022-12-30 21:49:08Kaugnay na kabanata
Nilimot Na Alaala Kabanata 65
Panay ang paghinga ko ng malalim habang nakatingin kay Aling Violy na mahimbing pa rin na natutulog. Hawak ko ang kamay niya at bahagyang minamasahe iyon. Sobrang pagsisisi ang nararamdaman ko. Ako ang may kasalanan kung bakit nandito siya. Sa tuwing maisip ko ang reaksyon niya no'ng sinabi ko sa kan'ya ang dapat nitong malaman. Parang kinuyumos ang puso ko. "Aling Violy, sorry..." Mahigpit ang hawak ko sa kamay niya. Kung nagawa ko lang sanang protektahan ang asawa ko, hindi sana mangyayari ang lahat ng ito. Hindi nawalay sa akin ang asawa ko at lalong hindi nakataray ngayon si Aling Violy dito. Paulit-ulit ang pahingi ko ng tawad sa kan'ya. Pauli-ulit ang pangakong hahanapin ang asawa ko. Kung dumating man ang panahong 'yon, sisiguraduhin kong hinding-hindi na ulit kami maghihiwalay. Gagawin ko ang lahat maging masaya lang kami. "P're.... magpahinga ka naman muna. Kanina ka pa nakatunganga d'yan. Alalahin mong masama pa rin ang loob ni Aling Violy sa'yo. Paano kung magising siya
Huling Na-update : 2022-12-30Nilimot Na Alaala Kabanata 66
Nanlaki ang mata ni Doktora Jessa nang makita ako. Bumakas ang gulat at ang takot. Nanatili lamang siya na nakatingin sa akin. Animo nanigas at 'di na makagalaw. Humakbang ako palapit. Sinundan niya lamang ng tingin ang kada-hakbang ko. Hanggang sa ilang hakbang na lang ang layo ko mula sa kan'ya saka siya animo'y nahimasmasan. Tumayo ng maayos at tumikhim. "Mr. Fabriano," bigkas niya, pinipilit maging kalmado pero hindi nakaligtas sa paningin ko ang nanginginig niyang mga labi at mga matang mapagkunwari." 'Vianna May?" patanong na bigkas ko sa pangalan ng asawa ko."Po... " nasambit niya, kasabay ang paghawak sa backrest ng link chairs. Tila doon siya kumukuha ng lakas para hindi tuluyang bumagsak. "Nasaan ang asawa ko?" walang paligoy-ligoy kong tanong. Hindi na naman nakaligtas sa akin ang paglunok niya na animo may bara sa lalamunan."M-Mr. Fabriano..." utal niyang tugon. "Doktora... Kanina ka pa po, pinapatawag ng director!" biglang singit ng nurse. Walang tanong na kaagad l
Huling Na-update : 2022-12-30Nilimot Na Alaala Kabanata 67
Putok ng baril ang sumalubong sa amin hindi pa man kami tuluyang nakapasok sa gubat. Talagang hindi basta-basta si Romeo, pati na ang mga tauhan niya na handang sumalo ng bala maprotektahan lamang ang hayop na gaya niya. Pero sa pagkakataong 'to wala na siyang kawala. Wala na silang kawala. Sisiguraduhin kong ililigtas at mabawi ang asawa ko mula sa mga kamay niya, kahit na anong mangyari. Sa dami ng mga pulis na sumama sa operasyon, kampanti akong hindi na makakatakas si Romeo. Nakapalibot na sa buong resort ang mga pulis. Wala na silang mapagtataguan o mapupuntahan, sa dagat man o sa gubat. Ang ikinatatakot ko lang ay ang kaligtasan ng asawa ko. Hindi ko mapagil ang kabahan, ang mag-alala. Paano kung madamay siya? Paano kung hindi pa rin siya pakawalan ng demonyong si Romeo? Paano kung gagawin niya lahat hindi lamang siya mahuli at paano kung gawin niya ang lahat hindi ko lamang maagaw mula sa kan'ya ang asawa ko?Ang daming tanong, ang daming pumapasok sa isip ko na posibleng ma
Huling Na-update : 2022-12-30Nilimot Na Alaala Kabanata 68
Matalim na titig ang pinukol ko kay Romeo na hanggang ngayon hindi pa rin nakakatayo matapos tumama ang kamao ko sa bibig niya.Matagal kong hinintay ang panahong ito. Ang muling makaharap ang taong dahilan ng paghihirap ko. Paghihirap namin ng asawa ko."Diego!" muli niyang bigkas sa pangalan ko, kasunod ang pagdura.Bakas ang pagkagulat sa mukha niya. Pero nakuha pa rin niya ang tumawa."Ako nga!" Madiin ang bigkas ko sa mga katagang 'yon. Gusto kong ipamukha sa kan'ya, na oo buhay ako. Buhay na buhay para pagbayarin siya sa lahat ng kawalang-hiyaan niya. Para ipalasap sa kan'ya ang lahat ng kahayopan niya.Kung anong talim ng tingin na pinukol ko sa kan'ya gano'n din ang ginawa niya. Pinahid nito ang dugo sa labi, kasabay ang pagtagis ng bagang."May sa pusa ka pala!" nakangising bigkas niya. Akmang tatayo, ngunit hindi ko siya hinayaan.Sunod-sunod na sipa ang ginawa ko. Kada sipa, bumabalik sa alaala ko ang ginawa niya sa akin. Gusto kung ipatikim sa kan'ya ang nararamdaman ko noo
Huling Na-update : 2022-12-31Nilimot Na Alaala Kabanata 69
"Sir Nelson," sigaw ng mga tauhan ni Nelson. Habang alerto nang nakaharang sa likod nila.Rinig ko pa ang pagwawala at pagsisigaw ni Romeo. Pero wala na kan'ya ang atensyon ko. Nasa asawa ko na at sa kaibigan kong mahigpit na yumakap sa asawa ko. Nakatayo lamang sila na animo napako sa kinatatayuan nila. Gaya ko na hinto rin sa paghakbang. Kita ko pa ang pagbaba ng kamay ni Nelson mula sa ulo papunta sa balikat ng asawa ko. Kumawala ang hagulgol ko kasabay din ang paghagulgol ng asawa ko. Ang kaninang ngiti sa aming mga labi napalitan na naman ng nginig at takot. Mabilis kong tinawid ang aming agwat at kaagad niyakap ang asawa ko. Habang yakap pa rin ito ni Nelson mula sa likod. Kumapit ang isa kong kamay sa balikat ng kaibigan ko na hindi pa rin gumagalaw hanggang ngayon. "P're," mahinang tawag ko sa kan'ya. Nangungusap ang mga matang tumitig sa kan'ya. Tipid na ngiti at matiim na titig lamang ang naging tugon niya kasabay ang pagdaosdos niya hanggang sa tuluyan na siyang bumagsa
Huling Na-update : 2022-12-31Nilimot Na Alaala Kabanata 70
Halos hindi ako makahinga sa higpit ng yakap ng asawa ko. Talagang diniin niya ang mukha ko sa dibdib niya.Takot na takot na may makita akong hindi kaaya-aya. Na curious tuloy ako. Sinubukan kung makawala mula sa yakap niya. Para sumilip man lang sana kung ano ba ang nakita niya. Pero lalo niyang diniin ang mukha ko sa dibdib niya."Di... bakit ba?" Iling ang tugon niya. Tanda na ayaw nga niya akong sumilip man lang.Nagpakawala siya ng marahas na buntong-hininga. Pero wala pa talaga siyang plano na bitiwan ako."Walang hiya ka, P're! Alalang-ala ako sa'yo! Kahit masakit ang katawan, kahit nanginginig ako. Nagpumilit pa rin ako na alamin kung ano na ang kalagayan mo. Akala ko, kung na pa'no ka na. Nagpapasarap ka lang pala!" singhal niya kay Nelson.Gigil na gigil siya, 'yong nginig ng kamay niya na nakikita ko kanina dahil sa pag-aalala sa kaibigan namin ay napalitan ng nginig ng inis. Ramdam na ramdam ko ang marahas niyang paghinga. Pamaktol niya pa na pinahid ang mga luha."Nagpap
Huling Na-update : 2022-12-31Nilimot Na Alaala Kabanata 71
"Vianna May..." Mama ni Romeo ang nagsalita na hindi ko magawang tingnan. Hindi ko magawang batiin. Yuko-ulo akong napahagulgol. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanila. Lalo't rinig ko ang paghikbi nila. Bakit ba sila nagpunta? Gayo'ng sariwa pa sa akin ang lahat. Sana hinayaan na muna nilang maghilum kahit man lang ang mga sugat sa aming katawan. Doble-dobleng sakit kasi ang nararamdaman ko. Dahil alam kong nasasaktan din sila, lalo't nakita nila ang mga pasa at sugat sa katawan ko na gawa ng demonyo nilang anak.Akmang tatalikod na ako para lumabas, pero pinigil ako ng asawa ko kasabay ang paghaplos sa balikat ko. Nangungusap ang mga mata niya na nagpakalma sa pag-iyak ko. Giniya niya ako palapit sa kinaroronan ng mga magulang ni Romeo. Napabuntong-hininga ako. Ang hirap makita ang mga taong tinuring ko na rin na mga magulang noon. "Vianna May," pumipiyok ang boses ni Mommy Edna, nang bigkasin nito ang pangalan ko. Muli akong yumuko at tiniim ang mga mata. Hindi ko kay
Huling Na-update : 2022-12-31Nilimot Na Alaala Kabanata 72
Katatapos ko lang umiyak, ngayon umiiyak na naman. Wala na yata itong katapusan. Mugtong-mugto na ang mga mata ko. Mahapdi na. Pero kahit na ayoko na sanang umiyak. Iba naman ang dulot ng iyak na 'to. Iyak ng saya.Ilang buwan na ba ang lumipas mula no'ng umalis itong kaibigan naming si Dorry. Hindi ko na matandaan. Pero hindi naman problema kung gaano katagal kaming hindi nagkita at nagkasama. Ang mahalaga, magkaibigan pa rin kami at wala pa ring nagbago."Kumusta, Mia? Maayos na ba pa ang pakiramdam mo? Wala na bang masakit sa'yo?" Haplos ni Dorry ang mukha ko, pinahid ang mga luha. Gaya ng ginawa niya sa asawa ko kanina.Umiyak din kaya siya, kaya may pahaplos din itong si Dorry sa pisngi niya. Nakangiti na siya nang nilingon niya ako. Mapang-asar pa nga na ngiti ang ginawa niya."Hindi pa rin maayos... ang dami ko pang iniindang sakit. Pero darating din ako d'yan... sa sinasabi mong maayos.." Mapait akong ngumiti."Talagang hindi mo magawang magkunwari!" Iiling-iling siya."Naman!
Huling Na-update : 2022-12-31
Pinakabagong kabanata
Nilimot Na Alaala Wakas
VIANNA MAY POVHindi madali ang maging parte ng isang magulong pamilya. Lahat ng klase ng sakit at lungkot ramdam hanggang sa dulo ng kuko. Hindi maiiwasan na gustuhin mo na lang na sumuko. Para matapos na lahat at hindi na maramdaman ang sakit. Katulad na lamang ng ginawa ko noon. Tinangka kong tapusin ang lahat sa pag-aakalang iyon ang tamang paraan para wakasan ang paghihirap ko.Pero hindi pala ganoon kadali. Dahil kapag nadoon ka na. Saka mo lamang maiisip na mali pala ang ginagawa mo. Hindi pala ito ang tamang solusyon. May iba pang paraan.Madalas, nasa huli ang pagsisisi. Sinuwerte lang ako at nailigtas ng lalaking hindi ko inakala na siya palang maging panghambuhay ko.Iyong ginawa ko... isang paraan iyon ng pagiging duwag. Paraan iyon ng mga taong gustong takasan ang pagsubok ng buhay. Nakakatawa!Hindi ko inakala na ang masakit na alaala na 'yon. Nakakatawa na para sa akin ngayon. Wala na kasi ang sakit, wala na ang galit na matagal kong inipon dito sa puso ko.Ang gaan na n
Nilimot Na Alaala Kabanata 80
DIEGO POVHindi mawala ang ngiti ko habang pinagmamasdan ang chubby chick ng asawa ko. Paulit-ulit ko nang nilapat ang labi ko sa kaniya, pero hindi pa rin siya nagigising."Asawa ko... gising na, hoy!" lambing ko, kasabay ang pagpisil sa pisngi nito. Sumabay kasi ang paglobo ng pisngi, sa tiyan niya."Asawa ko! Mahuhuli na tayo sa appointment mo sa ob-gyn!" Bahagya ko pang tinapik ang balikat niya. Pero ayaw pa rin gumising. Talaga naman kasing ang hirap gisingin ng taong gising.Tamad-tamad na niya. Tumaba lang, halos ayaw nang gumalaw. Kung hindi ko lang siya pinipilit na maglalakad-lakad tuwing umaga. Siguradong magkahugis na sila no'ng drum na tambakan niya ng tubig sa isla.Kabuwanan na kasi niya. Kaya nga may appointment kami today. Ngayon pang malapit na ang due niya. Ngayon pa tinamad ng husto.Ang bilis talaga ng panahon, parang kailan lang noong nalaman naming buntis siya. Dalawang buwan din akong nagtiis na matulog sa sahig dahil ayaw niya akong katabi. Ayaw maamoy. Pero ay
Nilimot Na Alaala Kabanata 79
Tarantang lumingon sa akin ang asawa ko. Bumakas ang kaba sa mukha. Nagpalipat-lipat ang tingin sa akin at sa daan. "Bakit?" tanong niya. "Basta ihinto mo, kung ayaw mong masira ang araw natin!" iritang banta ko. Kasabay ang paglingon. Lumampas na kasi kami sa nakita ko, at dahil do'n nag-init ang ulo ko. Unti-unting bumagal ang takbo ng kotse, pero hindi pa agad nakapag-park. Ang dami kasing nakaparadang sasakyan. Kaya pahirapan ang maghanap ng space. Gusto ko na agad lumabas. Hindi na ako makapaghintay. Para ngang sinisilaban ang puwet ko at hindi na mapakali. Alam ko, dala lamang ito ng pagbubuntis ko. Madaling mairita, magtampo kapag hindi ko nakuha ang gusto. Hindi ko rin gusto ang magmaldita at taasan ng boses ang asawa ko. Pero... dahil sa nakita ko, hindi ko mapigil ang sarili. May kung anong humihila sa akin para puntahan iyon. Nag-init ang ulo ko nang hindi siya agad huminto. Hawak ko na ang door handle ng kotse. Panay linga, animo takot mawala sa paningin ko ang nakita
Nilimot Na Alaala Kabanata 78
VIANNA MAY POV Hindi ko alam kung ano ang maramdaman nang makita ko sa labas ng gate, ang mga magulang ni Romeo. Ayoko sanang papasukin sila. Ayoko sanang harapin o kausapin sila. Pero hindi ko magawa. Hindi ko magawang maging bastos sa mga taong naging mabuti naman sa akin noon. Naging mabuting magulang. Ang sikip ng dibdib ko habang kaharap sila. Bukod sa alam kung nalulungkot at nahihirapan sila. Bumabalik din sa alaala ko ang mga ginawa sa akin ni Romeo. Lahat! Sana nga iniwan ko na lamang sila at hindi na nakinig sa sasabihin nila. Wala na kasi akong paki' ano man ang mangyari sa anak nila. Bilang pagrespeto na lamang ang ginawa kong pagharap ko sa kanila. Nagkamali sila sa ginawang paglapit at pahingi ng tulong sa akin. Binuhay lamang nila ang galit sa puso ko. Tama sila, wala silang karapatan na lumapit o humingi ng tulong sa akin para sa anak nila, pero bakit pa sila lumapit? Sana naisip nila kung ano ang maramdaman ko, at hindi lang ang nararamdaman nila. Dahil ako iyong so
Nilimot Na Alaala Kabanata 77
Matamis na ngiti ang bungad sa akin ng asawa ko. Suot ang apron at may hawak na sandok. "Magandang umaga, asawa ko," malambing kong bati kasabay ang mahigpit na yakap at malutong na halik sa labi. "Magandang umaga, asawa ko," tugon nito, ngunit agad na binaklas ang kamay ko at tinulak pa ako palayo. Humaba tuloy ang nguso ko at nagtatakang tumitig sa kaniya. Ngayon lamang nangyari ito, na parang ayaw niya madikit sa katawan ko. Maliban na lamang kung may tampuhan kami. Talagang hindi ako makakalapit. Pero ngayon wala. Ang sarap nga... ay...este, ang saya nga ng gising namin. Talagang wala akong maisip na ginawa ko na maaring ika-galit na naman niya. Pero ilang araw ko na talagang napapansin na laging mainit ang ulo niya. May mood swing lagi. "Ang baho mo!" singhal niya. Takip na ang palad sa ilong niya. "Ako... mabaho? Kakaligo ko nga lang. Kita mo nga at basa pa ang buhok ko," kunot noo kong reklamo. Inamoy ko pa ang sarili. Pati kilikili at hininga ko. Sigurado akong mabango
Nilimot Na Alaala Kabanata 76
DIEGO POVHindi maalis ang tingin ko sa asawa ko na kasalukuyan nang nakapikit habang sinusuot ko ang aking damit. Hindi ko gusto na saktan at umiiyak siya kanina. Hindi ko rin akalain na napansin niya pala na may gumugulo sa isipan ko. Masyado pala akong halata. Ang tototo, handa kong kimkimin lahat ng iyon at pilitin na iwaglit sa puso ko. Wala akong balak na ipaalam sa kaniya ang nararamdaman ko. Ang selos ko.Sira-ulo ko! Sakabila nang pananakit ng lalaking iyon sa asawa ko nakaramdan pa rin ako ng selos.Nagseselos ako dahil alam ko kung gaano niya kamahal ang lalaking 'yon noon. Nakita ko kung paano niya iniyakan at paano siya nasaktan noong nagkalabuan sila. Paulit-ulit niya pa na binibigkas ang pangalan nito. Kaya nga ako umalis dahil doon. Iyon ang dahilan kung bakit ako sumuko at nagpaubaya.Ayoko man, hindi ko man gustong mag-isip ng masama. Hindi ko naman mapigil ang puso ko. Ito lang naman kasing puso ko ang nagrereklamo. Pero itong utak ko, alam na hindi papayagan ng asaw
Nilimot Na Alaala Kabanata 75
Ang rupok ko talaga... sa taong mahal ko. Dati pa naman, ganito na ako. Tatampo-tampo. Dadrama-drama. Bibigay din pala. Pero hindi naman masama kung magiging marupok ka man sa taong mahal mo at alam mong mahal ka rin ng tunay. Ang masama... kung magpapakarupok ka sa tao na alam mo namang hindi ka totoong mahal. Pero sige ka pa rin. Asa ka pa rin. Hindi lang marupok ang labas mo no'n kun'di tanga na."Hindi ka na ba galit, asawa ko?" bulong niya, kasabay ang panaka-nakang pagkagat at pagsipsip ng tainga ko. Na talaga namang nakakakiliti. Napakagat labi tuloy ako. Kumuyom pa mga daliri sa kamay at paa ko.Masuyo niya rin na hinaplos ang pisngi ko, habang ang mga mata ay nakatuon na sa akin. "Asawa ko, sorry na ha..." lambing niya. Banayad na halik sa labi ang kasabay ng salita niya.Hindi ako tumugon sa tanong o sa halik niya. Pero hinayaan ko lamang siya sa ginagawa niya. Oo marupok nga ako pero may ka-artehan din naman. Gusto ko 'yong sinusuyo niya ako. Lahat naman siguro na babae g
Nilimot Na Alaala Kabanata 74
Kulay asul na dagat, bituing kumikislap, at mga hampas ng alon sa dalampasigan. Mga tanawin na hindi ko pagsasawaan. Ang gaan lang sa pakiramdam, matapos ang mapait na dinanas ko sa buhay. Dinanas namin sa buhay ng asawa ko. Heto... kahit paano nakakangiti na ako. Kahit paano panatag na ang loob ko. Higit sa lahat ramdam ko na ang saya. Ang tunay na saya, sapagkat kasama ko na ang mga mahal ko sa buhay.Dalawang buwan na ang lumipas mula noong dumaan ang bangungot sa aming buhay. Hindi pa ganoon ka tagal. Sapat lamang na maghilum ang mga sugat at pasa sa aming mga katawan. Pero 'yong sugat na gawa ng bangungot na 'yon sa aming mga puso. Nandito pa rin, hindi pa tuluyang naghilum.Pero kahit na nandito pa rin ang sugat. Hindi naman ito hadlang na maging masaya ako ng tuluyan. Paunti-unting usad lang. Hanggang sa tuluyan naming malimot ang bangungot na iyon.Sa dumaan na dalawang buwan. Ang daming nagbago. Ang daming nangyari. Gaya na lamang ang kasal namin sa simbahan ng asawa ko.Ilang
Nilimot Na Alaala Kabanata 73
Makapigil hininga ang muling pagkikita ng dalawa. Literal na pigil-hininga ang ginawa ko.Ewan ko ba, bakit ako ang kinakabahan sa muling pagkikita nila. Malalaki na naman sila at nasa tamang mga edad na. Alam na nila kung paano i-handle ang problema nila. "Panaginip..." saad ni Nelson at muling pumikit. Umawang ang bibig ko. Dahan-dahan akong lumingon kay Dorry na sa tingin ko, parang sasabog sa pula ng mukha. Pero ngumisi kalaunan. "Anong sabi mo, Nelson?!" iritang tanong nito. Dobleng lingon ang ginawa ni Nelson nang marining ang boses ni Dorry. Muli pa nitong kinusot ang mga mata. Nagmukha tuloy siyang tanga."Bakit Nelson, lagi ba akong laman ng panaginip mo?" mapang-asar na tanong ni Dorry. Kumunot ang noo ni Nelson. Bumakas ang pigil na inis sa babaeng nagwasak ng puso niya noon. Hindi man lang alam nitong mald¡tang si Dorry ang dulot ng ginawa niya."Asa ka!" sagot nito kalaunan. Ay... mukhang bitter na rin itong friend naming nawasak ang puso noon, dahil din dito sa frie
