LOGINShare
Kabanata 23
Last Updated:
2022-12-05 09:24:20Related chapters
Nilimot Na Alaala Kabanata 24
Rinig ko pa rin ang sigaw ni Romeo, bago ako tumalon sa bintana. Padaing akong napasigaw nang tumama ang likod ko sa matigas na bagay na nasa tumpok ng basurang binagsakan ko.Sa kabila ng pamimilipit sa sakit dahil sa mga sugat at pasa na natamo, pinilit ko pa rin ang gumalaw. Pikit-mata at pagapang na umalis sa tumpok ng mga basura.Naghalo na ang luha, sipon, pawis sa mukha, at nalasahan ko pa ang sariling dugo sa bibig. Humahagulgol at halos hindi na makatayo ng maayos, ngunit pinilit kong maglakad.Gusto ko sanang pumunta sa cafe' at humingi ng tulong doon pero ayoko namang madamay ang mga kaibigan ko at baka maabutan pa ako ni Romeo kapag nagpunta pa ako sa harap ng gusali.Walang lingon akong naglakad habang iniinda ang pananakit ng katawan. Parang baliw na tumawa nang makita ang taxi na paparating."Manong, Police Station, po!" padaing kong sabi, kasabay ang mabilis na pagsakay. Walang tanong na agad pinatakbo ng driver ang sasakyan.Tuluyan na akong humahagulgol habang sapo an
Last Updated : 2022-12-06Nilimot Na Alaala Kabanata 25
Napigil ko ang paghinga nang marinig ang pangalang sinambit ni Dorry. Para akong natuod sa kinauupuan ko, ni ang lumingon hindi ko magawa. Binababa ko pa lalo ang suot na sombrero at yumuko ng todo.Kita ko pa rin ang pagtayo ni Dorry, at masayang binati ang kaibigan. "Upo ka Danica," bakas ang sigla sa boses nito."Salamat, Dorry. Pasen'sya na, naglambing pa kasi ang asawa ko," bakas din ang tuwa sa boses niya. "Okay lang, siya nga pala kaibigan ko, si Mia."Kita ko ang paglahad ng kamay ni Danica, na agad ko namang tinanggap pero hindi ako nagtaas ng tingin. Natatakot ako na baka siya nga ang Danica na pinsan ni Diego."Mia, talagang gutom na gutom ka na ba, at hindi na maalis ang tingin mo r'yan sa pagkain?" puna sa akin ni Dorry.Hindi ko pansin, nasa pagkain pala ang tingin ko."Oo, kanina pa nga ako gutom..." tugon ko na lang nang matapos ang usapan."Sorry, Mia... Kain ka na..." malumanay na wika ni Danica.Walang salita na agad kong pinapak ang shrimp."Ayaw mo man lang bang a
Last Updated : 2022-12-06Nilimot Na Alaala Kabanata 26
Nahinto ako sa paghakbang kasabay ang malakas na pagdagundong ng puso at panlalamig ng mga kamay. "D-Dorry, una na ako," utal kong sabi. Takbo-lakad rin ginawa ko, at hindi na naghintay ng sagot. Pawisan at hindi ako mapakali nang dumating sa kubo. Kaagad ko rin na hinubad ang suot na diving suit. Feeling ko kasi mahihimatay na ako sa sikip at init. Idagdag pa ang narinig ko kanina. Bakit ba sa dinami-dami ng tao sa mundo, x-fiancee pa ni Diego, ang naging karamay ko sa islang 'to?Ano na ang gagawin ko? Hindi ako maperme, lakad-tayo ang ginagawa ko. Nagugulo ang isip ko. Paano nga kung mapadpad si Diego, dito at madamay pa sila sa gulo ko?Ayokong mangyari 'yon. Kaya nga napilitan akong lumayo para sa mga taong mahalaga sa akin. Kung kailangan kong iwasan si Dorry, gagawin ko, huwag lang silang mapahamak. Siguro kailangan ko nang umalis sa islang 'to.Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanila, at bakit hindi sumipot si Dorry sa kasal. Pero hangad ko, sana kung magkita man sila
Last Updated : 2022-12-07Nilimot Na Alaala Kabanata 27
Nanlaki ang mga mata ko. Why do I call out that man's name? He's the reason, kung bakit nagkandaletse ang buhay ko. Regardless of how many times I tell myself that he is not to blame for what happened, I can't get over the notion that he was the reason Romeo turned demon that night because of his misconception. " 'Yon ang dinig ko, Mia. Diego..." ulit niya pa."Hindi... mali ka ng rinig. Ah... 'di ko... oo, 'yon nga ang sinabi ko... 'di... ko marunong lumangoy... " kanda-utal kong palusot. Nelson frowned. He even tilted his head as if trying to process what I said in his mind."Di ko... Diego... katunog nga naman. Mali nga lang siguro ang rinig ko." Nakamot niya ang ulo at nagkibit-balikat pagkatapos. Sekretong nakapa ko ang dibdib ko. Mabuti na lang at lumusot ang palusot ko."Pero, Mia, akala ko ba giniginaw ka? Bakit pinagpapawisan ka ng todo?!" Pinunasan niya ang pawis sa noo ko. "Ha... kasi naman! Ang init na kaya. Tuyo na nga halos ang damit ko. Tara na nga, daldal mo kasi!"
Last Updated : 2022-12-08Nilimot Na Alaala Kabanata 28
DIEGO POVI decided to leave the country six months ago. I left with the intent of forgetting everything and never coming back, but I failed. Hindi ko nagawang tuparin ang pangako ko sa aking sarili. Para sa iba, six months is not that long, but for me it's equivalent to six years and more. Gan'on ka tagal, kasi gano'n din kabigat ang nararamdaman ko na hanggang ngayon ay patuloy akong binabaon at nilulugmok.I tried to stand up multiple times and start over, but sa kada subok ko ay bigo ako. Whatever I do, I'm still a wreck, and worse I don't know how to fix myself. Hindi ko alam kung paano mabuo ang nagkapera-peraso kong puso. I sighed and smiled bitterly. Now I'm back. Pero bakit pa ako nagbalik? What will I do here? Ang totoo ay hindi ko rin alam. My head is completely blank; I'm not sure of what I should do here. Basta naisip ko lang bigla na kailangan kong bumalik. I closed my eyes for a second before stepping off the plane, sinundan ang mga taong galing din sa eroplanong sina
Last Updated : 2022-12-09Nilimot Na Alaala Kabanata 29
DIEGO POVI stood up even though the boat I was on hadn't docked yet. I'm excited to see Dorry again; the girl I was meant to marry four years ago but she never showed up.Matapos ang mahabang panahon, makikita ko na ulit siya. Hindi na ako makapaghintay na matakay siya at gawing inihaw na isda. Kaagad akong bumaba pagdaong ng bangka. My eyes wandered, hinahanap ng paningin ko si Dorry. Pero ngayong nakababa na ako ng bangka, naisip ko naman, that I should find a place to stay first. I felt exhausted, kararating ko lang mula Canada, at heto, bumbyahe na naman. Ilang oras din ang byahe ng bus papunta sa port, at halos isang oras sa bangka papunta rito sa isla. Nakakakahilo pa ang malalaking alon."Manang, maari po ba'ng mag-tanong?" kausap ko sa matandang nakasalubong ko. Hindi ito kaagad nagsalita. Hinagod muna ako ng tingin mula ulo hanggang paa."Naghahanap ka ng matutuluyan?" tanong nito, matapos ang nakakailang na hagod-tingin."Opo, Manang," tugon ko, saka nilibot ang paningin sa
Last Updated : 2022-12-10Nilimot Na Alaala Kabanata 30
DIEGO POVI've been on the island for a few days. But I still haven't met Dorry's friend Mia. Tumanggi kasi si Dorry na bumalik sa kubo noong nag-aya ako. She said that we should give her friend some time alone to think.Si Dorry naman, minsan lang din kami magkita, ang dami raw kasi naka-booking na turista, kaya madalas pa rin akong mag-isa. Madalas pa ring malungkot at tulala.Dapit-hapon. I took my time walking on the beach. What Anthony says is right; maganda nga rito. It's only that this beautiful place can't mend my broken heart. It can't make my pain go away. Kahit saan ako magpunta, dala-dala ko pa rin itong bigat sa loob ko.I stopped as I saw Nelson at the distance. Nakangiti at nakalahad ang mga kamay habang nakasunod sa babaeng paatras na naglakad. Tingin ko nga, naiirita ang babae dahil tinutok niya pa ang hawak na sombrero sa sira-ulong si Nelson. I shook my head and gazed at the vast ocean. "Diego!" Kasabay ng narinig kong pagtawag sa pangalan ko, ang pag-apak ng babaen
Last Updated : 2022-12-11Nilimot Na Alaala Kabanata 31
"Vianna May!" sigaw ko, kasabay ang pabalikwas na pagbangon. Kaagad kong nasapo ang noo ko at napapapikit pa. Mukha ni Vianna May ang gumising sa mahimbing kong tulog. Masakit ang ulo ko pero magaan pa rin ang pakiramdam ko. "Kaibigan kong lasinggo! Buti naman at gising kana, ganda ng tulog ah. Talagang inabot ng hapon?!" Bakas ang irita sa mukha at nakahalukipkip habang nakasandal sa hamba ng pinto si Dorry.Imbes na salubungin ang matalim na tingin nito ay ginala ko ang paningin sa maliit na silid na kinaroroonan ko ngayon. "Kaninong silid 'to?" tanong ko kalaunan."Hindi mo naalala ang kabaliwan na ginawa mo kagabi?!" seryoso, at may diin niyang tanong.Sandali akong nag-isip, alam kong nagpakalasing ako kagabi, ngunit bukod do'n wala na naman akong naisip na ginawa ko. Sinalubong ko ang matalim na titig ni Dorry.Napabuga na lamang siya ng hangin at nailing ng paulit-ulit."Ewan ko sa'yo, Diego! Iinum-inum ka 'di mo naman pala kaya. Mabuti na lamang at gising pa si Mia kagabi at a
Last Updated : 2022-12-11
Latest chapter
Nilimot Na Alaala Wakas
VIANNA MAY POVHindi madali ang maging parte ng isang magulong pamilya. Lahat ng klase ng sakit at lungkot ramdam hanggang sa dulo ng kuko. Hindi maiiwasan na gustuhin mo na lang na sumuko. Para matapos na lahat at hindi na maramdaman ang sakit. Katulad na lamang ng ginawa ko noon. Tinangka kong tapusin ang lahat sa pag-aakalang iyon ang tamang paraan para wakasan ang paghihirap ko.Pero hindi pala ganoon kadali. Dahil kapag nadoon ka na. Saka mo lamang maiisip na mali pala ang ginagawa mo. Hindi pala ito ang tamang solusyon. May iba pang paraan.Madalas, nasa huli ang pagsisisi. Sinuwerte lang ako at nailigtas ng lalaking hindi ko inakala na siya palang maging panghambuhay ko.Iyong ginawa ko... isang paraan iyon ng pagiging duwag. Paraan iyon ng mga taong gustong takasan ang pagsubok ng buhay. Nakakatawa!Hindi ko inakala na ang masakit na alaala na 'yon. Nakakatawa na para sa akin ngayon. Wala na kasi ang sakit, wala na ang galit na matagal kong inipon dito sa puso ko.Ang gaan na n
Nilimot Na Alaala Kabanata 80
DIEGO POVHindi mawala ang ngiti ko habang pinagmamasdan ang chubby chick ng asawa ko. Paulit-ulit ko nang nilapat ang labi ko sa kaniya, pero hindi pa rin siya nagigising."Asawa ko... gising na, hoy!" lambing ko, kasabay ang pagpisil sa pisngi nito. Sumabay kasi ang paglobo ng pisngi, sa tiyan niya."Asawa ko! Mahuhuli na tayo sa appointment mo sa ob-gyn!" Bahagya ko pang tinapik ang balikat niya. Pero ayaw pa rin gumising. Talaga naman kasing ang hirap gisingin ng taong gising.Tamad-tamad na niya. Tumaba lang, halos ayaw nang gumalaw. Kung hindi ko lang siya pinipilit na maglalakad-lakad tuwing umaga. Siguradong magkahugis na sila no'ng drum na tambakan niya ng tubig sa isla.Kabuwanan na kasi niya. Kaya nga may appointment kami today. Ngayon pang malapit na ang due niya. Ngayon pa tinamad ng husto.Ang bilis talaga ng panahon, parang kailan lang noong nalaman naming buntis siya. Dalawang buwan din akong nagtiis na matulog sa sahig dahil ayaw niya akong katabi. Ayaw maamoy. Pero ay
Nilimot Na Alaala Kabanata 79
Tarantang lumingon sa akin ang asawa ko. Bumakas ang kaba sa mukha. Nagpalipat-lipat ang tingin sa akin at sa daan. "Bakit?" tanong niya. "Basta ihinto mo, kung ayaw mong masira ang araw natin!" iritang banta ko. Kasabay ang paglingon. Lumampas na kasi kami sa nakita ko, at dahil do'n nag-init ang ulo ko. Unti-unting bumagal ang takbo ng kotse, pero hindi pa agad nakapag-park. Ang dami kasing nakaparadang sasakyan. Kaya pahirapan ang maghanap ng space. Gusto ko na agad lumabas. Hindi na ako makapaghintay. Para ngang sinisilaban ang puwet ko at hindi na mapakali. Alam ko, dala lamang ito ng pagbubuntis ko. Madaling mairita, magtampo kapag hindi ko nakuha ang gusto. Hindi ko rin gusto ang magmaldita at taasan ng boses ang asawa ko. Pero... dahil sa nakita ko, hindi ko mapigil ang sarili. May kung anong humihila sa akin para puntahan iyon. Nag-init ang ulo ko nang hindi siya agad huminto. Hawak ko na ang door handle ng kotse. Panay linga, animo takot mawala sa paningin ko ang nakita
Nilimot Na Alaala Kabanata 78
VIANNA MAY POV Hindi ko alam kung ano ang maramdaman nang makita ko sa labas ng gate, ang mga magulang ni Romeo. Ayoko sanang papasukin sila. Ayoko sanang harapin o kausapin sila. Pero hindi ko magawa. Hindi ko magawang maging bastos sa mga taong naging mabuti naman sa akin noon. Naging mabuting magulang. Ang sikip ng dibdib ko habang kaharap sila. Bukod sa alam kung nalulungkot at nahihirapan sila. Bumabalik din sa alaala ko ang mga ginawa sa akin ni Romeo. Lahat! Sana nga iniwan ko na lamang sila at hindi na nakinig sa sasabihin nila. Wala na kasi akong paki' ano man ang mangyari sa anak nila. Bilang pagrespeto na lamang ang ginawa kong pagharap ko sa kanila. Nagkamali sila sa ginawang paglapit at pahingi ng tulong sa akin. Binuhay lamang nila ang galit sa puso ko. Tama sila, wala silang karapatan na lumapit o humingi ng tulong sa akin para sa anak nila, pero bakit pa sila lumapit? Sana naisip nila kung ano ang maramdaman ko, at hindi lang ang nararamdaman nila. Dahil ako iyong so
Nilimot Na Alaala Kabanata 77
Matamis na ngiti ang bungad sa akin ng asawa ko. Suot ang apron at may hawak na sandok. "Magandang umaga, asawa ko," malambing kong bati kasabay ang mahigpit na yakap at malutong na halik sa labi. "Magandang umaga, asawa ko," tugon nito, ngunit agad na binaklas ang kamay ko at tinulak pa ako palayo. Humaba tuloy ang nguso ko at nagtatakang tumitig sa kaniya. Ngayon lamang nangyari ito, na parang ayaw niya madikit sa katawan ko. Maliban na lamang kung may tampuhan kami. Talagang hindi ako makakalapit. Pero ngayon wala. Ang sarap nga... ay...este, ang saya nga ng gising namin. Talagang wala akong maisip na ginawa ko na maaring ika-galit na naman niya. Pero ilang araw ko na talagang napapansin na laging mainit ang ulo niya. May mood swing lagi. "Ang baho mo!" singhal niya. Takip na ang palad sa ilong niya. "Ako... mabaho? Kakaligo ko nga lang. Kita mo nga at basa pa ang buhok ko," kunot noo kong reklamo. Inamoy ko pa ang sarili. Pati kilikili at hininga ko. Sigurado akong mabango
Nilimot Na Alaala Kabanata 76
DIEGO POVHindi maalis ang tingin ko sa asawa ko na kasalukuyan nang nakapikit habang sinusuot ko ang aking damit. Hindi ko gusto na saktan at umiiyak siya kanina. Hindi ko rin akalain na napansin niya pala na may gumugulo sa isipan ko. Masyado pala akong halata. Ang tototo, handa kong kimkimin lahat ng iyon at pilitin na iwaglit sa puso ko. Wala akong balak na ipaalam sa kaniya ang nararamdaman ko. Ang selos ko.Sira-ulo ko! Sakabila nang pananakit ng lalaking iyon sa asawa ko nakaramdan pa rin ako ng selos.Nagseselos ako dahil alam ko kung gaano niya kamahal ang lalaking 'yon noon. Nakita ko kung paano niya iniyakan at paano siya nasaktan noong nagkalabuan sila. Paulit-ulit niya pa na binibigkas ang pangalan nito. Kaya nga ako umalis dahil doon. Iyon ang dahilan kung bakit ako sumuko at nagpaubaya.Ayoko man, hindi ko man gustong mag-isip ng masama. Hindi ko naman mapigil ang puso ko. Ito lang naman kasing puso ko ang nagrereklamo. Pero itong utak ko, alam na hindi papayagan ng asaw
Nilimot Na Alaala Kabanata 75
Ang rupok ko talaga... sa taong mahal ko. Dati pa naman, ganito na ako. Tatampo-tampo. Dadrama-drama. Bibigay din pala. Pero hindi naman masama kung magiging marupok ka man sa taong mahal mo at alam mong mahal ka rin ng tunay. Ang masama... kung magpapakarupok ka sa tao na alam mo namang hindi ka totoong mahal. Pero sige ka pa rin. Asa ka pa rin. Hindi lang marupok ang labas mo no'n kun'di tanga na."Hindi ka na ba galit, asawa ko?" bulong niya, kasabay ang panaka-nakang pagkagat at pagsipsip ng tainga ko. Na talaga namang nakakakiliti. Napakagat labi tuloy ako. Kumuyom pa mga daliri sa kamay at paa ko.Masuyo niya rin na hinaplos ang pisngi ko, habang ang mga mata ay nakatuon na sa akin. "Asawa ko, sorry na ha..." lambing niya. Banayad na halik sa labi ang kasabay ng salita niya.Hindi ako tumugon sa tanong o sa halik niya. Pero hinayaan ko lamang siya sa ginagawa niya. Oo marupok nga ako pero may ka-artehan din naman. Gusto ko 'yong sinusuyo niya ako. Lahat naman siguro na babae g
Nilimot Na Alaala Kabanata 74
Kulay asul na dagat, bituing kumikislap, at mga hampas ng alon sa dalampasigan. Mga tanawin na hindi ko pagsasawaan. Ang gaan lang sa pakiramdam, matapos ang mapait na dinanas ko sa buhay. Dinanas namin sa buhay ng asawa ko. Heto... kahit paano nakakangiti na ako. Kahit paano panatag na ang loob ko. Higit sa lahat ramdam ko na ang saya. Ang tunay na saya, sapagkat kasama ko na ang mga mahal ko sa buhay.Dalawang buwan na ang lumipas mula noong dumaan ang bangungot sa aming buhay. Hindi pa ganoon ka tagal. Sapat lamang na maghilum ang mga sugat at pasa sa aming mga katawan. Pero 'yong sugat na gawa ng bangungot na 'yon sa aming mga puso. Nandito pa rin, hindi pa tuluyang naghilum.Pero kahit na nandito pa rin ang sugat. Hindi naman ito hadlang na maging masaya ako ng tuluyan. Paunti-unting usad lang. Hanggang sa tuluyan naming malimot ang bangungot na iyon.Sa dumaan na dalawang buwan. Ang daming nagbago. Ang daming nangyari. Gaya na lamang ang kasal namin sa simbahan ng asawa ko.Ilang
Nilimot Na Alaala Kabanata 73
Makapigil hininga ang muling pagkikita ng dalawa. Literal na pigil-hininga ang ginawa ko.Ewan ko ba, bakit ako ang kinakabahan sa muling pagkikita nila. Malalaki na naman sila at nasa tamang mga edad na. Alam na nila kung paano i-handle ang problema nila. "Panaginip..." saad ni Nelson at muling pumikit. Umawang ang bibig ko. Dahan-dahan akong lumingon kay Dorry na sa tingin ko, parang sasabog sa pula ng mukha. Pero ngumisi kalaunan. "Anong sabi mo, Nelson?!" iritang tanong nito. Dobleng lingon ang ginawa ni Nelson nang marining ang boses ni Dorry. Muli pa nitong kinusot ang mga mata. Nagmukha tuloy siyang tanga."Bakit Nelson, lagi ba akong laman ng panaginip mo?" mapang-asar na tanong ni Dorry. Kumunot ang noo ni Nelson. Bumakas ang pigil na inis sa babaeng nagwasak ng puso niya noon. Hindi man lang alam nitong mald¡tang si Dorry ang dulot ng ginawa niya."Asa ka!" sagot nito kalaunan. Ay... mukhang bitter na rin itong friend naming nawasak ang puso noon, dahil din dito sa frie
