Unang una sanang gagawin ni Jean ay ang humingi ng tawad sa babaeng minahal nya, deep inside ay minamahal nya parin. Jean knew kung gaano kasakit yung nagawa nya kay Laura at napatunayan nya ito ng magakaharap silang dalawa pagkatapos ng ilang taon.
And to her surprise, magkakilala pala sina Isabel at Laura plus they are both inlove with each other. Though there's a doubt in Jean's heart na baka Laura is doing this for a revenge but she knew the woman for so many years at hindi sya ganong klaseng tao.
Jean
Hindi ako mapakali habang naghihinitay sa labas ng emergency room. Ako lang mag-sa dito sa hospital kung saan dinala si Jean pagkatapos nyang mabaril ng nagtangkang pumatay sakin. Wala parin si Isabel at abot langit na ang pag-aalala ko sa kanya. I also tried calling her pero nakapatay ang cellphone nya. Sana okay lang sya. I can't have anything bad happening to her baka hindi ko kayanin, baka mabaliw naa ako.I still couldn't believe na mangyayari ito sakin, samin. Especially to Jean. Why she had to take the bullet for me? There were so many questions lingered in my head pero kahit isa walang sagot. Pero ang importante ngayon ay ligtas si Jean dahil hindi ko mapapatawad ang aking sarili kung pati sya ay mawawala though she told me it was only in the shoulder but still she took the risk for me.Kahit hindi naging maganda yung ending ng relationship namin ni Jean ay may natitira parin akong concern for her. She is not bad person para isumpa ko hanggang
After an intimate night with Isabel. We both fall asleep in each other's arms. Nakatulog ako ng may ngiti sa labi at parang hinehele sa langit. With Isabel kasi everything is perfect despite of our situation right now. Sobrang saya ko kapag kasama ko sya, wala na akong mahihiling pa.Pero naisip ko rin, dapat matuto akong makipaglaban. I mean, yes I know how to use gun and all but I really need to learn more. Ayaw ko ng maging pabigat sa magkapatid lalong lalo na kay Isabel. What if sya naman ang mangailangan ng tulong ko? Paano kung sya naman ang mapahamak? How can I help her kung kahit sarili ko hindi ko kayang protektahan?Nagising ako ng alanganing oras ng makaramdam ng pagkauhaw. Dahan dahan akong tumayo at lumabas ng kwarto para kumuha ng tubig. Nakakabingi ang katahimikan ng buong condo, madilim at malamig.Pabalik na sana ako sa kwarto namin ni Isabel when I noticed Jean's room na nakaawang ang pintuan. Bigla tuloy akong nacurious
Pagkatapos naming kumain ni Isabel ay bumalik na kami sa condo. Alam nyo naman na hindi kami pwedeng magpakalat kalat sa kalsada dahil meron banta sa buhay namin. Since umalis si Jean para kitain si Grace ay kami lang ni Isabel ang naiwan. I would admit na hindi ko maiwasang makaramdam ng inggit dahil buti pa si Jean ay may chance na makausap si Grace, na they are still good friends despite of what happened.Sometimes life is unfair, kasi ako na nga yung nasaktan at naloko pero bakit parang ako pa ang may kasalanan. Siguro nga may pagkakamali rin ako at inaamin ko yun dahil nabulag din ako ng pagmamahal.Hiling ko lang sana ay makapag-usap kami ni Grace, magkaintindihan at magkapatawaran. Kahit hindi na maibalik yung dati naming pagkakaibigan na meron kaming dalawa basta mapatawad nya lang ako. Para narin sa ikakatahimik ng konsensya at buhay ko.I took a long bath to get rid of those thoughts also because I felt dirty dahil narin sa usok
Minsan alam ng langit kung ano yung nararamdaman natin. Maaliwalas kapag masaya, maulap kapag malungkot at umuulan kapag umiiyak samahan pa ng kidlat kapag galit.There was thunder and lighting right now pero hanggang ngayon nakaupo parin ako dito sa park. Hindi ko narin matandaan kung gaano na ba ako katagal dito simula ng umalis ako sa condo unit ni Isabel after what happened between Jean and I.The thought of Jean hurts me so much. I can't understand kung bakit nya ako nililito ng ganito, kung bakit ayaw nya pa akong tigilan. She loves me daw, sana naisip nya yun dati edi sana magkasama pa kaming dalawa. But you know what, I'm thankful na hindi kami nagwork out dahil nakilala ko si Isabel.Si Isabel na walang malay sa lahat ng nangyayari. I felt really bad that pakiramdam ko I cheated on her because I was hiding something important from her. Pero nakapag-isip na ako para matapos na ang
Sabi nila na ang kamatayan ay darating kahit nasa loob ka lang ng bahay at wala kang magagawa para ito ay pigilan. Kaya naman tinanggap ko ng buong puso na hanggang dito nalang talaga ako lalo pa at kaharap ko sa mga oras na ito ang tao na walang awa na papatay sakin.There is no mercy in his eyes but fire and hatred. Tama nga si Jean. Hindi na sila tao lalong lalo na hindi hayop dahil ang mga hayop ay may puso parin. Siguro mga demonyo sila na nagkatawang tao dito sa mundo para maghasik ng lagim at kasama ang amo nilang si Red Sparrow.Pero kung ang kamatayan ko ang magtatapos ng lahat. Maluwag sa dibdib ko itong tatanggapin at least matatahimik na ang lahat lalo na si Isabel."Patayin mo na ako!" Utos ko sa lalaki."Oh honey, I will kill you. Masyado ka namang excited." Napatawa ito na parang nangunguya. "Pero syempre gusto kong makita mo kung paano ko papatayin itong kasama mo."Napadilat ako ng mata. "Wag mo na sya
Maingat na inilapag ni Isabel si Laura sa kama habang ang kanilang labi ay parehong ninanamnam ang bawat isa. They both want to express their love for each other especially now that Laura isn't hiding any secret from Isabel anymore which the body guard makes really happy.Isabel knew the truth for the very long time but she chose not to say anything, hindi nya rin kinompronta ang kapatid na si Jean dahil alam nya na hindi naman ito magsasabi. Kaya naghintay sya na kusang magtapat si Laura sa kanya. This is her way to prove if the lawyer is worth it pero dumating din sya sa punto na muntik ng malawan ng pag-asa na baka piliin ni Laura na itago na lamang ito para sa ikakatahimik ng lahat.For Isabel napakahalaga ng honesty hindi lang sa relasyon kundi pati natin sa friendship. She hates liar and manipulative person kaya naman nakahinga sya ng maluwag ng magtapat si Laura sa kanya. Lalo nya
"Jean." Pukaw ni Ashley sa atensyon ng ex girlfriend ko habang kumakain kaming apat ng tanghalian. Sarap na sarap sila sa pagkain lalo na si Jean na namiss ata ang favorite nyang mechado. "Can I ask you something?"Nagkibit balikat si Jean. "Yeah sure." She is too nice para iaccomodate lahat ng walang sense na tanong ni Ashley.Ngumiti si Ashley. "Ilang taon ka na?"Pareho kaming napatingin ni Isabel sa dalawa. Ewan ko ba kung ano ang trip ng bestfriend ko kaya kung ano ano ang pinagtatanong nya kay Jean.. O masyado lang ba syang curious na ngayong alam nya na ang lahat about us?Maingat na pinunasan ni Jean ang kanyang labi bago napipilitang sumagot kay Ashley. "29."Napanganga si Ashley at halata ang buong paghanga sa mukha nya. "Are you kidding me? 29?" Tumango si Jean. "Gosh you look like only 18 years old." Ibinaling nya ang atensyon kay Isabel. "How about you?""28." Walang gatol na sagot ni Is
Kanina pa ako hindi mapakali sa kinauupuan ko habang naghihintay dito sa coffee shop na madalas kong pinupuntahan since College. Malaki ang pinagbago ng lugar pero yung kape at ang paborito kong pianono ganon parin ang lasa, sobrang sarap.Pero syempre hindi naman ako nagpunta dito na mag-isa. Isabel is with me pero pinili nyang bigyan ako ng privacy kaya naghintay nalang sya sa labas. Actually, I can't explain what I'm feeling right now. I'm excited dahil hindi ko kailanman inisip na tatawag sya sakin after all this time at kaba sapagkat hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya.The sight of Isabel sitting in the car makes my heart swelled but the guilt is eating me alive. I'm so fuck up para magpadala sa kung ano man and completely stupid para gantihan ng halik si Jean. Gusto ko mang pagsisihan ang lahat pero nangyari na, nagawa ko na. I will just make sure na hindi ulit ito mangyayari, beside Jean already accepted her defe
Sa bawat segundo na lumilipas habang pinagmamasdan ko si Isabel ay unti unti syang naglalaho sa aking paningin na parang usok at nagiging si Jean. My heart hurts because i thought it was really Isabel, i thought she came back for me and Liah. But no, she was purely my imagination that made my world stop for awhile because sometimes we only see what we want to see until reality hit us.Though tanggap ko na wala na talaga si Isabel but i can't deny na meron parin kahit maliit na pursyento sa puso at isip ko na umaasa na buhay pa sya. But whatever it is, kailangan paring magpatuloy ng buhay ko para sa dalawa kong anak.Siguro nga napadaan lang sya para makita si Liah kahit saglit before she finally headed to the place kung saan sya nakaassign for a mission."Is this yours?" Nakangiti na tanong ni Jean kay Liah.Ngumiti si Liah kay Jean. "Yes. It's mine.""Then you can have this." Kinuha ni Je
Hindi ko alam kung anong humihila sa akin na sumaglit sa condo unit ni Isabel bago ako tuluyang umalis at manirahan pasamantala sa Amerika. Wala namang nagbago sa lugar, tahimik parin pero yung puso at isip ko parehong umiiyak, nagluluksa. It hurts, it hurts so much to see every details and corner of the condo because it reminds me everything about Isabel.Dahan dahan akong naupo sa couch, dinama ng palad ko ang init nito habang inaalala ang mga nangyari sa pagitan namin ni Isabel. I felt my tears streaming down my face no matter how much I tried to stop them.Napailing ako before i buried my face in my hands. I silently pray na sana panaginip lang ang lahat, na binabangungot lang ako na kapag nagising ay sasalabungin ako ng ngiti at halik ni Isabel. But sadly, everything is real. Kung nakakamatay lang siguro ang pagkabroken hearted baka pinaglalamayan na ako. Pero siguro nga, mas okay yun. Kasi makakasama at maririnig ko na ulit
Hindi ko alam kung anong nangyari, kung gaano ako katagal nawalan ng malay pero nang magising ako ay napapalibutan ako ng puti. Lahat puti, puti na pintura ng pader, puti na kisame, puti na kurtina sa bintana, puti na bed sheets, puti na unan at puting patient gown. I'm sure namam na hindi ako patay dahil naaamoy ko ang gamot, kaya sigurado akong nasa hospital lang ako.Mag-isa lang ako sa kwarto pero bukas ang TV. Siguro lumabas lang saglit ang nagbabantay sakin. Kaya I just close my eyes and my hand went to my stomach, nakapa ko ang gasa na nakatakip sa kumikirot kong sugat-bigla akong napadilat ng maalala ko si Isabel at ang lahat ng nangyari."Oh gosh." I whispered to myself. "Si Isabel-"I started to panic but then I saw Isabel sleeping next to me with a cute snore. I checked her body pero wala syang sugat, ni hindi sya mukhang galing sa isang matinding labanan pero gayunpaman masaya ako dahil kasama ko sya. Tha
"Bakit Ashley.." Bunong paghihinagpis na tanong ni Laura sa taong itinuring nyang matalik na kaibigan at kapatid. Kahit kailan ay hindi sumagi sa isip nya na si Ashley ang taong magtatraydor sa kanya pagkatapos ng pinagsamahan nilang dalawa. "Ano to?" Pero tila walang nararamdaman si Ashley na kahit anong emosyon, para syang yelo na nababalot ng nyebe. "How could you do this to me, to us—"Ashley took a quick glance over at her best friend. "Laura.." Ngumiti si Ashley, the kind of smile that will scare someone to the bones. "Of course you didn't know—""Then you tell me!" Sigaw ni Laura na hindi mapagilan ang lalong pag-agos ng kanyang luha. "Para maintindihan ko kung bakit mo kami gustong patayin!"Red Sparrow dropped her mask on the floor as she took a deep. "Dahil makasarili ka!" She said between her clenched teeth.Napahinto si Laura at pinakatitigang maigi si Ashley. "Anong pinagsasabi mo
Hindi alam ni Laura kung gaano sya katagal nakatulog pagkatapos takpan ng panyo na may gamot ang kanyang ilong ng mga taong dumukot sakanya. Wala ideya ang abogada kung saan sya dinala ng mga ito at kahit pagod ang katawan dahil sa mga nangyari ay pinilit parin ni Laura gumising mula sa malalim na pagkakahimbing. Kumurap kurap ang mata nya para alisin ang panlalabo ng kanyang paningin at makaadjust sa kadiliman ng paligid.It was cold, it makes Laura shakes. Gustuhin man nyang tumayo pero hindi nya magawa dahil nakatali ang kamay at paa nya. Napaangat ang mata ni Laura ng biglang bumukas ang bokilya na nagbigay liwanag sa kalahatian ng kwarto na kanyang kinaroroonan.Bumungad sa kanya ang mukha ng isang lalaki na nakangisi sa kanya. "Napahaba ata ang tulog mo attorney."It took Laura to speak dahil sa pagkadry ng kanyang lalamunan. "Si-sino ka? Na-nasaan ako—"
Isabel"I'm sorry pero hindi ko po nailigtas si Laura." Emosyonal na paghingi ko ng tawad sa pamilya ni Laura especially to her mother.It took me all my strength to face and talk to them para ideliver yung hindi magandang balita about Laura's abduction. Ginawa ko naman ang lahat e pero hindi ko alam kung saan ako nagkulang. Kung saan ako nagkamali kaya nabigo akong protektahan si Laura.Instead of answering me, Mr and Mrs. Samonte just cried and hugged each other. I was expecting them to lash out at me, even curse me dahil isa akong malaking pagkabigo sa kanila. But to my pure surprise, Mrs. Samonte stood and gave me a comforting hug that I needed the most."It is not your fault okay." Bulong sa akin ng matandang babae as if she reads what's on my mind right now. "Walang may gusto nito Isabel."I just squeezed her so tight. "I'm still sorry." Nilunok ko ang sakit at disappointmen
Kanina pa panay ikot at hanap ni Isabel kay Ashley sa loob ng club ngunit hindi nya parin ito makita at hindi sinasadyang nagkahiwalay sila ni Laura dahil sa lalong pagdagsa ng tao. Kaya nagmamadali syang bumalik sa table nila at nagbakasakali na nandoon na ang abogada.Ayaw na ayaw ni Isabel na nawawala si Laura sa kanyang paningin lalo na kapag nasa public places sila. Sa totoo lang ayaw nya talagang pumayag na mag clubbing sila tonight pero dahil alam nyang gusto rin ni Laura lumabas ay wala na syang nagawa. Kaya sinikap nalang ni Isabel na gawing triple ang pagbabantay kahit na ano pa man ang mangyari."Jean!" Tawag ni Isabel sa nakakatanda nyang kapatid. Gumala gala ang paningin nya pero wala talaga si Laura at mag isa lang si Jean sa table nila. "Nasaan si Laura?"Kumunot ang noo ni Jean habang pinagmamasdan si Isabel. "Diba kasama mo?""Nagkahiwalay kami."
Excited kaming lumabas ni Isabel mula sa kwarto ko para puntahan sina Jean at Ashley pero bigla akong napahinto ng makita ko si Ishi na tumatakbo papunta sakin. Diyos ko, nananaginip ba ako? Naghahaluccinate dahil sa sobrang pagkamiss sa anak ko at sa aking pamilya?But I know I wasn't dreaming when my mother and father also came into my view, smiling at me. Nanlambot ang tuhod ko sabay yakap kay Ishi. Hindi ko mapigilang mapaiyak ng sobra sobra dahil sa saya."Mom.." Umiiyak na tawag ni Ishi sa pangalan ko. Sobrang higpit ng kanyang pagkakayakap sakin. Parang ayaw nya na akong pakawalan at muli kaming maghiwalay. "Sobrang namiss kita."Hinawakan ko ang mukha ni Ishi at hinalik halikan ang kanyang pisngi, ilong at noo. "You have no idea kung gaano kita, kayo namiss anak." Niyakap ko ulit si Ishi. "Sobrang saya ko na nandito kayo ngayon.""Ayaw ko po na magkahiwalay tayo ulit." Pakiusap ni Ishi na may kasamang pagsinok.I squ
Kanina pa ako hindi mapakali sa kinauupuan ko habang naghihintay dito sa coffee shop na madalas kong pinupuntahan since College. Malaki ang pinagbago ng lugar pero yung kape at ang paborito kong pianono ganon parin ang lasa, sobrang sarap.Pero syempre hindi naman ako nagpunta dito na mag-isa. Isabel is with me pero pinili nyang bigyan ako ng privacy kaya naghintay nalang sya sa labas. Actually, I can't explain what I'm feeling right now. I'm excited dahil hindi ko kailanman inisip na tatawag sya sakin after all this time at kaba sapagkat hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya.The sight of Isabel sitting in the car makes my heart swelled but the guilt is eating me alive. I'm so fuck up para magpadala sa kung ano man and completely stupid para gantihan ng halik si Jean. Gusto ko mang pagsisihan ang lahat pero nangyari na, nagawa ko na. I will just make sure na hindi ulit ito mangyayari, beside Jean already accepted her defe