Sinampal ni Cole si Avery ng malakas. Kung hindi niya tinakpan ang pasa sa mukha niya, hindi siya mangangahas na umuwi, dahil kapag nakita ni Elliot na binu-bully siya, tiyak na mapupunta siya dito at ipaghihiganti siya.Sa sandaling iyon, kasama pa rin ni Adrian sina Henry at Cole. Hindi niya maaring mapalala ang alitan sa pagitan nila.Pagkatapos ng hapunan, dinala ni Elliot ang mga bata sa looban para maglaro.Dahan-dahang naglalakad sina Mike at Avery sa likuran nila."Naisip mo ba ang sinabi ko sa iyo noong araw?" mahinang tanong ni Mike, "Nakipag-ugnayan na ako sa isang propesyonal na assassin. Nakapunta na ako sa bahay nina Henry at Cole sa huling pagkakataon. Tango lang ang kailangan ko, at malulutas ang isyung ito ngayong gabi."Natigilan si Avery. Tanong niya, "Hindi ko alam kung saan tinatago si Adrian. Kung papatayin mo sina Henry at Cole, paano mo hahanapin si Adrian?"Hindi naisip ni Mike ang tanong na ito, ngunit hindi niya nakita na ito ay isang malaking problema.
Gayunpaman, hindi mawawalan ng galit si Elliot at tanungin siya tulad ng ginawa niya sa nakaraan.Dahil hindi niya sinasabi sa kanya, wala siyang magagawa."Babe, wag kang matakot." Binalak ni Avery na bitawan ang kamay ni Robert. "Lumakad ka papunta kay Layla. Subukan mo at tingnan mo. Kaya mo yan."Bakas sa mukha ni Robert ang takot, ngunit buong tapang pa rin niyang ibinuka ang kanyang mga braso at humakbang unti-unting humakbang patungo kay Layla.Bagama't medyo pasuray-suray pa rin ang lakad niya na parang anumang oras ay maaaring mahulog, matapang siya.Nang maglakad siya papunta kay Layla ay niyakap siya ni Layla ng mahigpit."Robert, ang galing mo! Maglakad ka papunta kay Mommy!" Inikot siya ni Layla para makalakad siya papunta kay Avery.Ngayon, mas matapang na siya kaysa dati.Parang alam niyang hindi siya mahuhulog, kaya malapit na siya kay Avery."Elliot! Nakita mo ba? Nakakalakad ang anak natin!" Si Avery ay abala sa sandaling iyon ng kaligayahan. "Halika lakad ta
Kinabukasan, maagang nagising si Avery. Tinakpan niya ng concealer ang pasa sa mukha niya.Biglang nanggaling sa kama ang namamaos na boses ni Elliot. "Avery, bakit ang aga mo? Nawalan ba ng antok mo?""Maaga akong natulog kagabi, kaya maaga akong nagising ngayon." Tumingin si Avery sa oras. Wala pang alas siyete ng umaga. "Elliot, matulog ka pa ng konti. Maaga pa naman."Napatingin si Elliot sa kanyang naka-make-up na mukha. Naguguluhang sabi niya, "Lalabas ka ba ngayon?""Plano kong pumunta sa trabaho simula ngayon. Hindi ko na kayang manatili sa bahay." Ngumiti si Avery. "Sinasabi mo na hindi ako nagiisip ng mabuti nung nakaraan. Kung papasok ako sa trabaho, hindi na ako magiging ganyan.""Kahit papasok ka sa trabaho, hindi mo kailangang gumising ng ganoon kaaga. Samahan mo akong matulog kahit saglit pa." Inabot ni Elliot ang kamay niya.Nahirapan si Avery na tanggihan siya, kaya pumunta siya sa kama at umupo.Ang malalalim nitong mata ay nakatingin sa mukha niya ng malapitan
Ang huling beses na naramdaman ni Avery ang labis na kakila-kilabot na pakiramdam ay noong sinaksak niya si Elliot.Siya ay hindi kailanman nagustuhan na tumakas mula sa anumang bagay, ngunit sa sandaling iyon, siya ay labis na lumala na nawala sa kanya ang lahat. Ayaw niyang pakinggan ang boses ni Cole. Pakiramdam niya ay tumitibok ang puso niya sa tuwing naririnig niya ang boses nito. Nasa sobrang sakit na halos mamatay na siya.Sa kabilang dulo ng linya, isang kalabog lang ang narinig ni Cole, na sinundan ng wala nang iba.Tumingin siya sa screen, hindi dini-disconnect ang tawag. Nahulaan niya na nabasag ni Avery ang kanyang telepono sa galit. Ngumiti siya ng nakakaloko.Iniisip niya kung gaano tatagal si Avery. Ibinaba niya ang tawag at sinabi kay Henry, "Mukhang hindi magtatagal si Avery.""Cole, palit tayo ng bahay!" Nagsalubong ang kilay ni Henry. "Nanaginip ako na sinusundan tayo ni Elliot kagabi. Natatakot ako na baka mapatay tayo bago pa man makuha ang pera.""Napag-isi
Ibinaba ni Avery ang kanyang telepono at lumuhod sa kanyang mesa, humahagulgol.May kumatok at pumasok. Nang makita siyang umiiyak sa kanyang desk, natigilan sila at agad na lumabas ng kwarto!Ang taong kumatok sa pinto ay ang Pinuno ng R&D Department. Gusto lang niyang puntahan si Avery para pagusapan ang bago nilang produkto, pero nang makita niya itong umiiyak ay agad siyang nataranta. Nakaramdam din siya ng na hindi maayos si Avery. Hindi niya alam kung ano ang gagawin, kaya't maaari na lamang niyang magpanggap na hindi niya ito nakikita.Kinuha niya ang phone niya at tinawagan si Mike. Ipinaliwanag niya ang sitwasyon kay Mike at tingnan si Avery mamaya.Kung pupunta siya sa opisina nito para tingnan siya sa sandaling iyon, tiyak na malubha ang kalagayan nito.Makalipas ang kalahating oras, hindi na nakayanan ni Mike, kaya tinulak niya ito at pumasok sa opisina niya.Hindi na umiiyak si Avery. Nakatutok siya sa screen ng computer niya. Kung hindi siya lalapit sa kanya, hindi
Alas onse ng umaga, maagang umalis si Avery sa trabaho para humanap ng lugar na mapapalitan ng screen ng kanyang telepono.Nakakita siya ng repair shop na halos isang kilometro ang layo. Lumapit siya at binigay ang phone niya sa staff doon.Naghintay siya ng halos kalahating oras. Ibinalik sa kanya ang kanyang phone na may bagong screen.Pagkatapos niyang magbayad ay lumabas na siya ng shop.Saktong oras na ng tanghalian. Tinawagan niya si Mike."Nasa labas ako, anong gusto mong kainin? Ibabalik ko sayo."Narinig ni Mike ang kanyang boses at nakaramdam siya ng sobrang pagkailang. Kung alam niya na sinabi nito kay Elliot ang tungkol sa kanya, tiyak na magagalit ito."Nananghalian ako kasama ang ilang mga kasamahan," magalang na pagtanggi ni Mike, "Bakit hindi ka umuwi at magpahinga pagkatapos ng tanghalian!""Hmm, uuwi na lang ako." Kitang-kita niya na si Mike ay may pagalinlang at malayo sa kanya, ngunit ang kanyang ulo ay napakasakit, wala siyang lakas upang harapin ito.Pagk
Hawak ni Elliot ang phone niya at diretsong tumingin kay Chad."Mr. Foster, nagri-ring ang phone mo. Bakit hindi mo sinasagot?" Inilagay ni Chad ang tanghalian ni Elliot sa kanyang mesa. Ngumiti siya bilang paalala.Malamig ang ekspresyon ni Elliot. Sabi niya sa malamig at mahinang boses, "Umalis ka na."Napansin ni Chad na hindi sinasagot ni Elliot ang tawag dahil nandoon siya kaya agad siyang umalis.Sinagot ni Elliot ang tawag."Mr. Foster, Na-send ko na po ang call recording sa inyong email. Maaari niyo na po itong tingnan," magalang na sabi ng nasa kabilang dulo ng tawag."Nakuha ko." Ibinaba ni Elliot ang tawag at tiningnan ang kanyang inbox. Nag-click siya sa bagong email.Nakita niya ang pinakahuling recording. Ito ay isang tawag na ginawa ni Avery kay Henry.Pinatugtog niya ang recording, at agad itong pinatugtog nang malakas sa kanyang opisina."Henry, ibibigay ko sayo ang mga bagay na gusto mo sa lalong madaling panahon!" Dumating ang malamig na boses ni Avery. "Wag
"Mommy!" Biglang lumapit si Robert at niyakap ang binti niya.Agad na natunaw ang puso ni Avery na parang puddle.Agad niyang ibinaba ang phone niya at nagtatakang tumingin sa anak. "Babe, nakita kitang masaya sa mga laruan mo, kaya hindi kita inistorbo. Hindi ko akalain na pupunta ka para hanapin ako."Kinarga niya si Robert at hinalikan sa pisngi."Ihahatid na kita para sa pagbabakuna mo mamaya, wag kang umiyak ha?"Lumaki ang maitim na mga mata ni Robert. Hindi niya maintindihan ang kahulugan ng pagbabakuna.May mga injection siya dati, pero kapag tulog siya, minsan naman ay kumukuha sila ng laruan para ma-distract siya, kaya hindi siyan gaano umiyak. Gayunpaman, mas matanda siya sa sandaling iyon, kaya mas mahirap na i-distract siya."Avery, kung gutom ka pwede ka munang kumain ng prutas," lumapit si Mrs. Scarlet at nakangiting sinabi, "Kung sinabihin mo sa amin na babalik ka para mananghalian, hindi mo na kailangang maghintay.""Hindi ako gutom. Kung nagutom ako, sa labas
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan