"Mommy!" Biglang lumapit si Robert at niyakap ang binti niya.Agad na natunaw ang puso ni Avery na parang puddle.Agad niyang ibinaba ang phone niya at nagtatakang tumingin sa anak. "Babe, nakita kitang masaya sa mga laruan mo, kaya hindi kita inistorbo. Hindi ko akalain na pupunta ka para hanapin ako."Kinarga niya si Robert at hinalikan sa pisngi."Ihahatid na kita para sa pagbabakuna mo mamaya, wag kang umiyak ha?"Lumaki ang maitim na mga mata ni Robert. Hindi niya maintindihan ang kahulugan ng pagbabakuna.May mga injection siya dati, pero kapag tulog siya, minsan naman ay kumukuha sila ng laruan para ma-distract siya, kaya hindi siyan gaano umiyak. Gayunpaman, mas matanda siya sa sandaling iyon, kaya mas mahirap na i-distract siya."Avery, kung gutom ka pwede ka munang kumain ng prutas," lumapit si Mrs. Scarlet at nakangiting sinabi, "Kung sinabihin mo sa amin na babalik ka para mananghalian, hindi mo na kailangang maghintay.""Hindi ako gutom. Kung nagutom ako, sa labas
Pag-uwi, pakiramdam ni Avery ay parang may kulang.Kung tutuusin, hindi palaging makakareply agad si Elliot sa kanyang mga mensahe. Kung hindi niya hihilingin sa kanya ang kanyang mga bahagi, tiyak na hindi siya kabahan.Hinawakan niya ang kanyang telepono at ilang beses na ni-refresh ang kanyang chat. Wala pa rin siyang nakuhang sagot.Nagpadala siya ng mensahe kay Tammy, [Tammy, kumusta kayo ni Jun kamakailan?][Tammy: Wala masyado. Medyo abala siya kamakailan.][Avery: Kapag nag-message ka sa kanya, gaano siya katagal magreply?][Tammy: Magrereply siya pag nakita niya! Bakit mo ako biglang tinatanong tungkol dito?][Avery: Nagpadala ako ng mensahe kay Elliot noong tanghali. Hindi pa niya ako sinasagot.][Tammy: Bakit hindi mo na lang siya tawagan at tanungin? Busy siguro siya, kaya hindi niya nakita ang mga mensahe, kung hindi, tiyak na magre-reply siya sa iyo.][Avery: Naisip ko rin, kaya hindi ko naisip na tawagan siya. Uuwi rin siya sa gabi.][Tammy: Hmm, di ba pumasok
"Oh, sira ba ang charger mo? May dala akong charger. Kukuha ako para sa iyo...""Hindi na kailangan." Hindi nasira ang charger ni Elliot. Ayaw lang niyang i-charge ang phone niya. Naubusan ng battery ang phone niya sa pakikinig sa recording ni Avery. Nakinig siya sa recording buong hapon.Sa sandaling iyon, hangga't naririnig niya ang anumang bagay na may kinalaman kay Avery, Adrian, at Henry, sumasakit ang kanyang puso. Nakaramdam din siya ng pagkahilo.Hindi naiwasang magtanong ni Chad, "Mr. Foster, ano ang nangyayari sa pagitan ninyo ni Avery sa pagkakataong ito?""Huwag kang magtanong ng mga bagay na hindi mo dapat itanong. Huwag mong sabihin ang mga bagay na hindi mo dapat sabihin." Malamig na tinignan ni Elliot si Chad.Agad na tumahimik si Chad. "Nakuha ko na. Uuwi ka ba ngayong gabi? Kung hindi ka babalik, biibilhan na kita ng hapunan ngayon.""Hindi ko na naisip.""Kung hindi mo sinagot ang mga tawag niya, sa tingin ko pupunta siya sa opisina para hanapin ka mamaya," pa
Kumunot ang noo ni Avery at lumabas ng dining hall. Nagpasya siyang magmaneho papunta sa opisina ni Elliot para hanapin siya.Gusto niyang malaman kung talagang abala siya, na wala siyang oras upang tingnan ang kanyang telepono, o kung may iba pang mga dahilan.Makalipas ang kalahating oras, ipinarada niya ang kanyang sasakyan sa pasukan ng gusali ng Sterling Group.Bukas pa rin ang mga ilaw sa ilang palapag ng gusali. Agad siyang pumasok sa lobby.Nang makita siya ng mga guwardiya ay agad siyang pinapasok.Sumakay siya sa elevator papunta sa opisina ni Elliot.Sa tunog, dahan-dahang bumukas ang mga pinto ng elevator.Bukas pa rin ang mga ilaw ng corridor, ngunit patay ang mga ilaw sa opisina ni Elliot. Wala siya sa opisina. Nasa daan na ba siya pauwi? Siya ay higit na nabigo kaysa siya ay umaasa.Pakiramdam niya ay may nangyari. Kung hindi, hindi siya mawawala nang hindi nakikipag-ugnayan sa kanya nang napakatagal.Napaka-sweet nilang magkasama pagkatapos ng kanilang kasal. K
Ang paggawa ng mga negatibong pagpapalagay tungkol kay Avery ay isang bagay na hindi kailanman gagawin ni Elliot, ngunit ang kanyang pakikipag-usap kay Henry ay parang isang saksak sa likod para sa kanya.Naisip ba niya na siya, tulad ni Adrian, ay tao rin? Maaaring mas kaawa-awa si Adrian, pero binigyan niya ba ng free pass para iligtas si Adrian sa kanyang gastos?Hindi siya magiging ganoon ka-heartbroken kung kinunsulta muna siya nito at tinanggap ang pagpayag nito bago kausapin si Henry sa telepono.Pinapunta siya ni Chad sa hotel at lumabas.Halos Hulyo na at mas umiinit ang gabi.Pinagpawisan na si Chad kahit ilang segundo pa lang ay lumabas na siya ng hotel.Sumakay siya sa kotse at dinial ang number ni Ben."Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon, Ben." Ang kanyang kalooban ay lubhang naapektuhan ni Elliot. "Pakiramdam ko nawalan ako ng trabaho."Kumunot ang noo ni Ben. "Pinaalis ka ba niya? Anong ginawa mo?""Hindi ko alam kung ano ang ginawa ko, ngunit sa palagay ko
Gayunpaman, hindi maisip ni Avery kung bakit niya gagawin iyon.Dahil hindi kailanman magiging matapang sina Henry at Cole na hanapin siya, may iba pa kayang gumawa nito?Tulala na nakatingin si Avery sa chandelier habang nakahiga sa kama.Biglang may isang kakila-kilabot na kaisipan ang lumitaw sa kanyang isipan.Paano niya hihingin sa kanya ang shares kung nanatili siyang hindi maabot at hindi umuwi?Bagama't nadama niya na hindi nararapat na pag-isipan ang mga bagay na iyon sa oras na iyon, walang alinlangan na ito ay isang napakadesperadong sitwasyon.Kung hindi niya matutupad ang pangako niya kay Henry sa loob ng isang linggo, baka pahirapan nina Henry at Cole si Adrian!Tumulo ang luha sa gilid ng mga mata niya nang maisip niya iyon.Akala niya ay nakaranas na siya ng kawalan ng pag-asa dalawang araw na ang nakakaraan, ngunit wala iyon kumpara sa kinakaharap niya noon!Ang pinagdadaanan niya noon ay ang epitome ng kawalan ng pag-asa!Dahil alam niya ang ugali ni Elliot,
Ang galit ni Mike ay umabot sa mga tenga ni Avery at sa tenga rin ni Chad.Ang galit ni Chad ay tumindi sa isang iglap at siya ay bigla nalang sumulpot sa likuran ni Mike upang bigyan siya ng isang palo sa likuran.Tiniis ni Mike ang sakit at agad na nagsalita. "Ang sinasabi ko lang ay hindi mo na kailangang maghintay para sa kanya dito! Nag aaksaya ka lang ng oras mo! Walang may ari ng kumpanya ang darating nang maaga para magtrabaho!"Ang kanyang paliwanag ay hindi nakumbinsi si Avery.Ang mga salitang 'hindi siya darating' ay patuloy na sumigaw sa kanyang isipan.Nawalan siya nang lakas na parang pumutok na lobo.Madali siyang hinatak ni Mike palabas ng opisina at umalis sila sa Sterling Group.Pinasok niya ito sa kotse at sinuotan ng seat belt. "Magpapadala ako ng tao para kuhain ang kotse mo at imaneho ito pauwi."Pumasok si Mike sa upuan ng driver at agad na nagmaneho palayo.Tumingin si Avery sa labas ng bintana at pinanood ang daan habang palayo sa gusali ng Sterling G
Mas maganda ang pakiramdam ni Avery nang naisip niya iyon.Marahil, ayaw ng destiny sakanilang dalawa!Maaari silang magkaroon ng maraming mga anak hangga't gusto nila, ngunit hindi nila kailanman magagawang tumanda nang magkasama."Huwag kang umiyak, Avery!" Nakaramdam si Mike ng panghihinayang nang makita niyang umiiyak siya.Hindi na niya tatawagin si Elliot kung alam niyang mangyayari iyon."Ayos lang ako..." Itinaas niya ang kanyang kamay upang punasan ang kanyang luha, "Hayaan mo lang akong umiyak ng kaunti.""Paano ako pupunta sa kumpanya nang hindi nag aalala tungkol sa iyo?" Sinabi ni Mike."Gusto kong mag-isa." Nagsalita siya habang humihikbi. "Iuwi mo ako sa bahay.”"Sige." Pinihit ni Mike ang kotse sa intersection nang mabilis at sumakay patungo sa Starry River Villa.Sa hotel, pinindot ni Chad ang doorbell sa kwarto ni Elliot.Si Elliot ay ganap na na-disconnect mula sa lahat. Ang kanyang cell phone ay hindi pa naka-on at hindi pa siya tumugon sa alinman sa mga e
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan