"Bakit hindi ka kumatok bago pumasok?" Pagmamaktol ni Avery."Ginawa ko!" Napakamot ng ulo si Mike. " Kumatok ako, pero hindi mo ako narinig. Anong nangyari? Nag- away ba kayo ni Elliot? Hindi dapat nangyari 'yon! Hindi ba medyo naging close kayong dalawa kanina?""Wala itong kinalaman sa kanya." Kumuha ng tissue si Avery at pinunasan ang mga luha niya. "Kanina lang ako nanonood ng balita. Isang lalaking nasa katanghaliang- gulang ang nagbalatkayo sa mga kalsada para lang mabayaran ang pag- aaral ng kanyang anak. Sa tuwing makakakita ako ng ganitong uri ng balita, maiisip ko ang aking ina. Nararamdaman ko ang mga tao sa ibaba ng panlipunang hagdan.""Ganoon ba?" Itinuro ni Mike ang nakakuyom niyang kamao. "Ano yan sa mga kamay mo? Patingin ako. Kung hindi mo hahayaang makita ko kung ano iyon, hindi ako maniniwala sa sinabi mo.""Ano ang epekto nito sa akin kahit na hindi ka naniniwala sa akin?" Mabilis na naalala ni Avery ang kanyang iniisip. "Ano ang hinahanap mo sa akin?""Hoy!
Umupo si Avery sa lobby. Nanlilisik ang mga mata niya. Nanginginig siya. Para siyang nawalan ng pag-asa. Hindi niya alam kung ano ang gagawin.Ayaw niyang sabihin kay Elliot dahil kapag sinabi nito sa kanya, papatayin talaga nito sina Henry at Cole. Ayaw niyang maging mamamatay tao siya!Gayunpaman, kung hindi niya sasabihin kay Elliot ang tungkol dito, kailangan niyang makita sina Adrian at Shea na mamatay.Kahit anong isipin niya, iisa lang ang narating niya. Sandali siyang nakaupo sa ospital bago tinawagan si Cole."Napag-isipan mo na ba?" Sinagot ni Cole ang tawag niya, naghihintay ng sagot niya."Magkita tayo at mag- usap!" Lumabas ng ospital si Avery. " Ipapadala ko sa iyo ang lokasyon. Halika sa lalong madaling panahon."" Ikaw ba ang nag set up sa akin? Avery, Hayaan mong sabihin ko sa iyo, nasa kamay natin si Adrian. Kung may gagawin ka man, tiyak na mamamatay si Adrian!" kinakabahang sabi ni Cole."alam ko," sabi ni Avery at ibinaba ang tawag.Makalipas ang apatnapung
Namumula na parang dugo ang mga mata ni Cole."Dad! Huwag mo ibigay sakanya si Adrian! Mas gugustuhin ko pang mamatay kaysa pagbigyan sila!" sigaw ni Cole.Nabulunan si Henry, "Cole, nasaan ka? Pupunta ako para iligtas ka...""Hindi! Huwag ka pumunta! Basta bantayan mo si Adrian! Kung hindi nila tayo bibigyan ng pera, hindi natin sila bibigyan Adrian!" Dahil sa sobrang paggalaw ni Cole, tumagos ang punyal sa kanyang leeg.Umagos ang dugo mula sa kanyang sugat.Napatingin si Avery sa dugong umaagos sa kanya. Medyo niluwagan niya ang pagkakahawak sa punyal.Maglalakas-loob ba siyang patayin si Cole? Maglalakas-loob ba siyang gawin iyon? Hindi mabilang na beses niyang tinanong ang sarili.Nawala ito sa sandaling nasa puso niya na ang sagot. Maaaring magsalita siya ng masasakit na salita, ngunit hindi siya nangahas na pumatay ng tao!Bilang isang doktor, alam niya kung aling bahagi ang madaling pumatay kay Cole, ngunit wala siyang lakas ng loob na gawin iyon! "Avery, kung kaya mo
Naging malabo ang paningin ni Avery. Sumikip ng mahigpit ang puso niya. Kinagat niya ang kanyang mga labi at ipinagpatuloy ang lungkot."Avery, bakit wala kang sinasabi?" Narinig ni Wesley ang kanyang mabibigat na paghinga. Agad niyang sinabi, "Kung hindi mo kaya, ayos lang. Hindi pa rin alam ni Shea na natagpuan mo ako. Hindi rin niya alam na hindi siya kapatid ni Elliot, at hindi rin niya kapatid si Adrian. Gusto kong malaman niya ang lahat ng ito.""Wesley, gusto kong sagipin si Shea, Gusto ko talaga, pero nakuha nila si Adrian." Pinunasan ni Avery ang mga luha niya. Sinabi niya sa paos na boses, "Susubukan kong humanap ng paraan.""Kinuha ba nila si Adrian dahil gusto nilang humingi ng pera sayo?" Maagap na matukoy ni Wesley ang problema. "Magkano ang hinihingi nila?"Kung makukuha ni Wesley ang halagang ito, mag-aalok siya na magbayad."Ayaw nila sa pera ko. Kahit ibigay ko lahat ng gamit ko, ayaw din nila," nabulunan si Avery at sinabing, "Gusto nila ang pera ni Elliot." N
Sinampal ni Cole si Avery ng malakas. Kung hindi niya tinakpan ang pasa sa mukha niya, hindi siya mangangahas na umuwi, dahil kapag nakita ni Elliot na binu-bully siya, tiyak na mapupunta siya dito at ipaghihiganti siya.Sa sandaling iyon, kasama pa rin ni Adrian sina Henry at Cole. Hindi niya maaring mapalala ang alitan sa pagitan nila.Pagkatapos ng hapunan, dinala ni Elliot ang mga bata sa looban para maglaro.Dahan-dahang naglalakad sina Mike at Avery sa likuran nila."Naisip mo ba ang sinabi ko sa iyo noong araw?" mahinang tanong ni Mike, "Nakipag-ugnayan na ako sa isang propesyonal na assassin. Nakapunta na ako sa bahay nina Henry at Cole sa huling pagkakataon. Tango lang ang kailangan ko, at malulutas ang isyung ito ngayong gabi."Natigilan si Avery. Tanong niya, "Hindi ko alam kung saan tinatago si Adrian. Kung papatayin mo sina Henry at Cole, paano mo hahanapin si Adrian?"Hindi naisip ni Mike ang tanong na ito, ngunit hindi niya nakita na ito ay isang malaking problema.
Gayunpaman, hindi mawawalan ng galit si Elliot at tanungin siya tulad ng ginawa niya sa nakaraan.Dahil hindi niya sinasabi sa kanya, wala siyang magagawa."Babe, wag kang matakot." Binalak ni Avery na bitawan ang kamay ni Robert. "Lumakad ka papunta kay Layla. Subukan mo at tingnan mo. Kaya mo yan."Bakas sa mukha ni Robert ang takot, ngunit buong tapang pa rin niyang ibinuka ang kanyang mga braso at humakbang unti-unting humakbang patungo kay Layla.Bagama't medyo pasuray-suray pa rin ang lakad niya na parang anumang oras ay maaaring mahulog, matapang siya.Nang maglakad siya papunta kay Layla ay niyakap siya ni Layla ng mahigpit."Robert, ang galing mo! Maglakad ka papunta kay Mommy!" Inikot siya ni Layla para makalakad siya papunta kay Avery.Ngayon, mas matapang na siya kaysa dati.Parang alam niyang hindi siya mahuhulog, kaya malapit na siya kay Avery."Elliot! Nakita mo ba? Nakakalakad ang anak natin!" Si Avery ay abala sa sandaling iyon ng kaligayahan. "Halika lakad ta
Kinabukasan, maagang nagising si Avery. Tinakpan niya ng concealer ang pasa sa mukha niya.Biglang nanggaling sa kama ang namamaos na boses ni Elliot. "Avery, bakit ang aga mo? Nawalan ba ng antok mo?""Maaga akong natulog kagabi, kaya maaga akong nagising ngayon." Tumingin si Avery sa oras. Wala pang alas siyete ng umaga. "Elliot, matulog ka pa ng konti. Maaga pa naman."Napatingin si Elliot sa kanyang naka-make-up na mukha. Naguguluhang sabi niya, "Lalabas ka ba ngayon?""Plano kong pumunta sa trabaho simula ngayon. Hindi ko na kayang manatili sa bahay." Ngumiti si Avery. "Sinasabi mo na hindi ako nagiisip ng mabuti nung nakaraan. Kung papasok ako sa trabaho, hindi na ako magiging ganyan.""Kahit papasok ka sa trabaho, hindi mo kailangang gumising ng ganoon kaaga. Samahan mo akong matulog kahit saglit pa." Inabot ni Elliot ang kamay niya.Nahirapan si Avery na tanggihan siya, kaya pumunta siya sa kama at umupo.Ang malalalim nitong mata ay nakatingin sa mukha niya ng malapitan
Ang huling beses na naramdaman ni Avery ang labis na kakila-kilabot na pakiramdam ay noong sinaksak niya si Elliot.Siya ay hindi kailanman nagustuhan na tumakas mula sa anumang bagay, ngunit sa sandaling iyon, siya ay labis na lumala na nawala sa kanya ang lahat. Ayaw niyang pakinggan ang boses ni Cole. Pakiramdam niya ay tumitibok ang puso niya sa tuwing naririnig niya ang boses nito. Nasa sobrang sakit na halos mamatay na siya.Sa kabilang dulo ng linya, isang kalabog lang ang narinig ni Cole, na sinundan ng wala nang iba.Tumingin siya sa screen, hindi dini-disconnect ang tawag. Nahulaan niya na nabasag ni Avery ang kanyang telepono sa galit. Ngumiti siya ng nakakaloko.Iniisip niya kung gaano tatagal si Avery. Ibinaba niya ang tawag at sinabi kay Henry, "Mukhang hindi magtatagal si Avery.""Cole, palit tayo ng bahay!" Nagsalubong ang kilay ni Henry. "Nanaginip ako na sinusundan tayo ni Elliot kagabi. Natatakot ako na baka mapatay tayo bago pa man makuha ang pera.""Napag-isi
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan